Τα γραφικά του Sonic Forces θα σας αφήσουν τις καλύτερες εντυπώσεις. Το ίδιο ισχύει και για τα οπτικά εφέ. Μέχρι εκεί όμως. Δυστυχώς φαίνεται ότι, αν και κάποιοι κατέχουν υψηλές θέσεις στη βιομηχανία, οπότε θα έπρεπε να επιδεικνύουν την ανάλογη ωριμότητα και υπευθυνότητα, έχουν μείνει ή, καλύτερα, επιλέγουν, επειδή μπορεί και να τους συμφέρει, να επαναφέρουν στο προσκήνιο εποχές που η τεχνολογία κάλπαζε κυριολεκτικά και το κοινό έμενε με το στόμα ανοιχτό θαυμάζοντας τα γραφικά, άρα η όποια μουρμούρα για τυχόν αστοχίες στο gameplay, καλυπτόταν από τη ζαλάδα που προκαλούσε ο οπτικός τομέας. Δυστυχώς για κάποιους ξυπνητζήδες, οι εποχές αυτές έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.
Είναι τόσο σκοτεινές κάποιες πίστες που σε συνδυασμό με μη ανοιχτό χρώμα γούνας ακόμα του χαρακτήρα σας θα αναγκαστείτε να κάνετε πολλές φορές ανάρτηση για amber alert.
Η λάμψη που θαμπώνει έχει αλλάξει στοιχεία ταυτότητας, πλέον ονομάζεται gameplay και όποιος δεν προσαρμοστεί σε αυτό το δεδομένο, έχει χαράξει σύντομη, ευθεία και ανεμπόδιστη πορεία προς τον γκρεμό. Όχι βέβαια ότι, σε αντίθεση με τις εκδόσεις για άλλα formats, αυτή του Nintendo Switch που δοκιμάσαμε (και μάλιστα σε game card), στέκεται οπτικά στην ίδια θέση του βάθρου. Εφόσον πιάσαμε ανάλυση 720p σε undocked mode, γιατί να σπάσουμε το κεφάλι μας για κάτι περισσότερο σε docked; Μπλε σκαντζόχοιρος είναι αυτός και μετράει το όνομά του. Sonic, my name is Sonic. Ναι, θα του ταίριαζε γάντι η φράση. Ναι, όταν όμως φροντίζεται να διατηρείται το προφίλ του σε υψηλά επίπεδα. Όταν συνεχίζεται η επένδυση στα θεμέλια ενός οικοδομήματος. Όχι όταν για πολλά χρόνια έχουμε την εντύπωση πως αρκεί και μόνο το παρελθόν για να εκτοξευθούμε στην κορυφή. 
Όσο για την πλοκή του παιχνιδιού, θα ήταν ουτοπικό να περιμένει κανείς σενάριο για όσκαρ. Το θέμα όμως είναι ότι δεν έχει γίνει κάποια προσπάθεια που να χαρακτηρίζεται έστω από ψήγματα πρωτοτυπίας. Όχι ότι θα άλλαζε κάτι επί της ουσίας. Απλά κάποιες φορές, καθημερινά υλικά όπως το αλατοπίπερο (σε σωστή αναλογία) μπορούν να απογειώσουν μια συνταγή. Έτσι λοιπόν, όπως θα μάθετε παρακολουθώντας την εισαγωγή, ο Dr. Eggman και οι υποτακτικοί του έχουν καταλάβει τη Γη και οι μόνοι που μπορούν να επαναφέρουν την τάξη είναι ο Sonic και οι φίλοι του. Όμως αυτήν τη φορά η παρέα των κακοποιών στοιχείων έχει μεγαλώσει με την προσθήκη του Infinite. Αυτός αποδεικνύεται ιδιαίτερα ισχυρός. Χωρίς να ιδρώσει ιδιαίτερα, κατατροπώνει τον Sonic, ο οποίος καταλήγει κρατούμενος στο διαστημικό σταθμό Death Egg. Όσο για τη συνέχεια, δεν θέλει και πολλή φαντασία για να προβλεφθεί.
Από το επίπεδο 25 και μετά, ακόμα και στη normal ρύθμιση, η δυσκολία αυξάνεται κατακόρυφα. Σε βαθμό που δεν μπορεί παρά να πρόκειται περί κακόγουστου αστείου.
Το πρώτο πράγμα με το οποίο καλείστε να ασχοληθείτε είναι η δημιουργία του χαρακτήρα σας. Οι διαθέσιμες επιλογές περιλαμβάνουν διάφορους κατοίκους του ζωικού βασιλείου. Ο καθένας ναι μεν διαθέτει κάποιες ειδικές δυνάμεις, όμως αυτές δεν παίζουν κανένα ρόλο στην ολοκλήρωση του παιχνιδιού. Το μόνο που απαιτεί προσοχή είναι η επιλογή χρώματος. Αν είχατε στο μυαλό σας κάτι σκούρο που να ταιριάζει με το παλτό σας, ξεχάστε το. Είναι τόσο σκοτεινές κάποιες πίστες και τόσο μεγάλη η κλίμακά τους που, από τη μια απεικονίζονται στην οθόνη αρκετές λεπτομέρειες, από την άλλη το μέγεθος του χαρακτήρα σε συνδυασμό με μη ανοιχτό χρώμα γούνας, ακόμα και σε 42'' θα σας αναγκάσει να κάνετε πολλές φορές ανάρτηση για amber alert. Ο Rookie, όπως ονομάζεται ο χαρακτήρας σας, θα συμβάλει τα μέγιστα στην επαναφορά της ειρήνης και ως άμεσους συνεργάτες θα έχει τον Classic και τον Modern Sonic.
Η βασική ιστορία είναι χωρισμένη σε 30 επίπεδα και ορισμένα από αυτά αφορούν σε boss fights. Τα επίπεδα δυσκολίας είναι δύο. Η διαφορά τους είναι ότι στο Normal υπάρχει ταβάνι στο πόσα δαχτυλίδια μπορούν να συγκεντρώνουν οι παίκτες, κάθε φορά που δέχονται κάποιο χτύπημα χάνουν μόνο είκοσι και χάνοντας σε κάποιο boss fight η επανεκκίνηση της μάχης γίνεται από κάποιο checkpoint (εφόσον έχουν φτάσει εκεί). Στο Hard mode η εμπειρία είναι προσαρμοσμένη στα πρότυπα των κλασικών τίτλων Sonic. Κανένα όριο συλλογής δαχτυλιδιών, με ένα χτύπημα χάνονται όλα και σε περίπτωση θανάτου σε boss fight η όλη προσπάθεια ξεκινάει από το μηδέν. Η δράση είναι ξέφρενη. Άλλες πίστες είναι 3D, άλλες 2D και σε κάθε περίπτωση υπάρχουν εντυπωσιακά cut-scenes που εμπλουτίζουν το θέαμα.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Sonic Forces είναι η έλλειψη ταυτότητας. Στη μέση της ζυγαριάς υπάρχει ένα platformer και στη μια μεριά η εξερεύνηση για τη συλλογή bonus αντικειμένων. Όταν στην άλλη μεριά έχουμε το χρόνο ολοκλήρωσης μιας αποστολής ως κριτήριο συν (ευτυχώς σπάνια) το autoscroll του επιπέδου που αυξάνει την πίεση, τότε σίγουρα έχει χαθεί ο γιαλός και αρμενίζουμε προς την ξέρα. Όσο για το κατά πόσο είναι εύκολο το παιχνίδι και πόσο γρήγορα εμφανίζονται οι τίτλοι τέλους, εξαρτάται από το αν αυτός που εκφράζει άποψη έχει δει ο ίδιος τα credits ή έφτασε μέχρι ένα σημείο και για τα υπόλοιπα ας είναι καλά τα YouTube walkthroughs. Όντως η καθαρή διάρκεια ολοκλήρωσης κάθε επιπέδου δεν ξεπερνά τα 3 λεπτά, όντως τα boss fights δεν είναι τέτοια που θα κάνουν τους παίκτες να κολλήσουν, όμως από το επίπεδο 25 και μετά, ακόμα και στη normal ρύθμιση, η δυσκολία αυξάνεται κατακόρυφα. Σε βαθμό που λέμε ότι δεν μπορεί παρά να πρόκειται περί κακόγουστου αστείου. Αντίπαλος στη οδυνηρή κατάσταση που δημιουργείται είναι η απόκριση στις εντολές χειρισμού, ακόμα και με τη χρήση του d-pad. Άλλοτε οι χαρακτήρες είναι σα να γλιστράνε σε παρκέ, άλλοτε σα να έχουν φάει περισσότερο και υπακούουν με μεγαλύτερη ευκολία στο νόμο της βαρύτητας και άλλοτε χάνουν τελείως την ικανότητα αναρρίχησης πηδώντας από τοίχο σε τοίχο. Αποτέλεσμα των παραπάνω οι «φτηνοί» θάνατοι που από ένα σημείο και μετά γίνονται τόσο εκνευριστικοί που το χειριστήριο αρχίζει να «μυρίζει» αποσύνθεση.
Λίγο μεγαλύτερη ποικιλία εχθρών θα ήταν ευπρόσδεκτη. Δυστυχώς, ούτε σε αυτόν τον τομέα έγινε κάποια προσπάθεια που, έστω και με λίγο ζόρι, θα χαρακτηριζόταν ως αξιόλογη. Τα ίδια γκρι ρομπότ από την αρχή ως το τέλος. Ναι υπάρχουν και κάτι άλλα μεγαλύτερα που τρέχουν γρήγορα και χρειάζεται extra boost για να τα φτάσουμε. Υπάρχουν και κάτι ιπτάμενες υπάρξεις. Μονοτονία, ανία, βαρεμάρα. Βλέπετε, η ομάδα ανάπτυξης προτίμησε να αφιερώσει τη φαντασία της σε μια τεράστια γκάμα από ρούχα, παπούτσια και άλλα συναφή για το avatar σας. Κάθε φορά που ολοκληρώνετε ένα επίπεδο, μέρος της αμοιβής είναι κάμποσα τέτοια μπιχλιμπίδια (βάλτε και ένα accept all, πιάστηκε το χέρι μας να πατάμε το A). Στο τέλος είναι σαν να έχετε κερδίσει την ντουλάπα της Bibi Bo και ετοιμάζεστε να κάνετε πασαρέλα. Πάλι καλά που υπάρχει η εκπληκτική μουσική. Eίναι από τα λίγα στοιχεία που θυμίζουν τις παλιές καλές εποχές του Sonic. Και τα voice-overs συμπαθητικά είναι, δεν μπορούμε να εκφράσουμε παράπονο. Τουλάχιστον να αντιστοιχούσαν σε παρόμοιους ποιοτικά διαλόγους. Άντε ένα σκαλί παρακάτω, όχι όπως τώρα που θυμίζουν αράδες από φτηνές παραγωγές κινουμένων σχεδίων. Από εκείνες που πωλούνται με το κιλό στους πάγκους της Ομόνοιας.
Τελικά, η ντρίπλα που επιχείρησε να κάνει η SEGA με τις συνεχόμενες κυκλοφορίες των δύο τίτλων καταλήγει σε τρικλοποδιά στον ίδιο της τον εαυτό. Κοινώς φιάσκο. Η έλλειψη νέων στοιχείων στο gameplay είναι κάτι παραπάνω από εμφανής και πολλές φορές δίνεται η αίσθηση ότι τα πάντα κινούνται on rails. Το Sonic Forces είναι περίπτωση «ψεκάστε, σκουπίστε τελειώσατε». Προσθήκες όπως το δήθεν ξεκλείδωμα κάποιων επιπέδων (μίνι παραλλαγές των ήδη υπαρχόντων) και τα daily challenges έχουν το ρόλο των φαρμάκων που έχουν λήξει και δεν έχουν επίδραση στον ασθενή. Μέχρι λοιπόν τον επόμενο αξιόλογο τίτλο σας, «Καληνύχτα κυρία Sega. Στο μέλλον φροντίστε να σέβεστε τους φίλους του Sonic και τον ίδιο».
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity