O Sonic δεν φοβάται κανέναν.
Μέχρι που έκανε την εμφάνισή του το Sonic Mania, το οποίο ήρθε να ταράξει με τον πλέον ευχάριστο τρόπο τα λιμνάζοντα νερά που είχαν περικυκλώσει τον Sonic και απειλούσαν να τον βυθίσουν στο πηγάδι της λήθης. Από όποια πλευρά και αν το εξετάσει κανείς, εκτός από ελάχιστα πταίσματα, το Sonic Mania είναι εξαιρετικό και όποιος κάνει το λάθος να μην ασχοληθεί μαζί του, κλείνει με τα ίδια του τα χέρια την πύλη που θα τον οδηγούσε στα πράσινα λιβάδια του gaming. Το Sonic Mania είναι το ιδανικό σημείο συνάντησης της παλαιότερης και της σύγχρονης ιστορίας της σειράς. Διαθέτει 12 επίπεδα και το καθένα είναι χωρισμένο σε δύο «πράξεις».
Το Sonic Mania είναι το ιδανικό σημείο συνάντησης της παλαιότερης και της σύγχρονης ιστορίας της σειράς.
Στο τέλος καθεμιάς υπάρχει το αντίστοιχο boss, όχι πάντα σε μορφή μηχανήματος που μπορεί να σας σκοτώσει και μια τέτοια περίπτωση αποτελεί το match-4 mini game που θα κληθείτε να παίξετε εναντίον του Mr. Eggman. Πραγματικά, ύστερα από καιρό, χαρήκαμε boss fights σε platform game και αυτό οφείλεται στο ΑΙ που δεν περιορίζεται απλά σε μοτίβα κινήσεων και παθητικό ρόλο, αλλά είναι άκρως επιθετικό και σε ορισμένες περιπτώσεις απρόβλεπτο. Τα 8 επίπεδα είναι εμπνευσμένα από προηγούμενους τίτλους και τα 4 εντελώς καινούρια. Ο σχεδιασμός είναι εκπληκτικός και γίνεται ό,τι είναι δυνατό για να εξασφαλιστεί το replayability, μιας και δεν υπάρχει μόνο ένας δρόμος που να οδηγεί στην Ρώμη. Επιπλέον, η έκτασή τους είναι μεγαλύτερη από ποτέ και είναι σίγουρο πως ακόμα και οι πλέον απαιτητικοί θα χορτάσουν gameplay.
Κυνηγώντας το bonus.
Η δράση παραμένει ξέφρενη, τις περισσότερες φορές ο Sonic κινείται με ιλιγγιώδη ταχύτητα, κάτι που ναι μεν βοηθάει, αλλά ταυτόχρονα μπορεί να αποβεί μοιραίο. Ευτυχώς η απόκριση στις εντολές του παίκτη είναι υποδειγματική και έτσι αποφεύγονται μη αναστρέψιμες καταστάσεις. Κατά τα άλλα, ο Sonic παραμένει συλλέκτης δαχτυλιδιών και ανά 100 του χαρίζεται μια ζωή. Το καλό είναι ότι, σε αντίθεση με παιχνίδια του παρελθόντος, η απώλεια όλων των ζωών δεν είναι οδυνηρή. Δεν αναγκάζει τους παίκτες να ξεκινήσουν από το απόλυτο μηδέν, αλλά από την αρχή του επιπέδου που έχασαν. Σύντροφος σε όλη τη διάρκεια της περιπέτειας είναι ο Tails. Υποτίθεται ότι αυτός δεν έχει διακοσμητικό ρόλο, αλλά βοηθάει το Sonic να ανεβαίνει ψηλότερα από όσο του επιτρέπουν οι ικανότητές του. Υποτίθεται, και αν κατορθώσετε να το πετύχετε, τότε καλό θα είναι να μην ξεχάσετε να καταθέσετε δελτίο στο επόμενο τζακ-ποτ οποιουδήποτε τυχερού παιχνιδιού.
Φυτό μεν, με άγριες διαθέσεις δε.
Εννοείται ότι υπάρχουν bonus και ειδικά επίπεδα. Δυστυχώς τα πρώτα, εμείς τουλάχιστον, τα είδαμε σαν αναγκαίο κακό για την απόκτηση επιπλέον αντικειμένων. Ο λόγος είναι ότι ακολουθούν το ίδιο μονότονο και αδιάφορο στιλ των bonus επιπέδων του Sonic 3, όπου ο ήρωας προσπαθεί να συγκεντρώσει μπλε μπάλες σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Στα ειδικά επίπεδα τώρα, η πρόσβαση είναι δυνατή μονάχα μέσω της εύρεσης του τεράστιου χρυσού δαχτυλιδιού που υπάρχει σε κάθε επίπεδο. Στη συνέχεια, ο Sonic κυνηγάει ένα ΑΤΙΑ για να του αποσπάσει ένα πολύτιμο σμαράγδι. Εδώ είναι που ανεβαίνει κατακόρυφα ο πήχης της πρόκλησης, μιας και μόνο όσοι κατορθώσουν να συγκεντρώσουν όλα τα emeralds θα μπορέσουν να δουν το πραγματικό τέλος του παιχνιδιού.
Με χρήση πολύ απλών μηχανισμών και μέσων, στην ουσία τα μόνα που χρειάζονται είναι ένας μοχλός και ένα πλήκτρο, η εταιρεία ανάπτυξης κατόρθωσε να μας προσφέρει μια μοναδική εμπειρία. Το Sonic Mania ανήκει στην κατηγορία των παιχνιδιών που το μοναδικό πράγμα που δεν θέλει να δει κανείς είναι οι τίτλοι τέλους και το game over μοιάζει με ευκαιρία να επεκταθεί χρονικά η διασκέδαση. Πρόκειται για πολύ ιδιαίτερη περίπτωση. Από τη μια, παίζοντας για μόνο δέκα λεπτά αισθάνεται γεμάτος ο παίκτης, από την άλλη, αφήνοντας το χειριστήριο, δεν βλέπει την ώρα να επιστρέψει. Πάντως, για όσους δεν χορτάσουν με το main campaign, υπάρχουν αρκετά άλλα modes και unlockables που θα τους κρατήσουν απασχολημένους για καιρό. Όλα αυτά με φόντο τη μοναδική αισθητική 16-bit, μια χρωματική παλέτα που σκορπίζει απλόχερα τα χρώματα σε όλο το εύρος της οθόνης και κλασικά μουσικά κομμάτια. Όλα αυτά θα προσφέρουν στους άνω των 30, ένα μοναδικό ταξίδι στα χρόνια της αθωότητας.
Δυστυχώς οι πωλήσεις χάλια από ότι είδα.... :/ Δεν βοήθησε η τόσο κοντίνή στον Mario κυκλοφορία............
το παιχνιδι ειναι ρετρο δεν απευθυνεται στη μαζα... ηταν ενας τιτλος για ζεσταμα για το Forces... δε παιζουν τωρα οι πιτσιρικαδες πιξελιασμενα games. Πολυ δυσκολο παιχνιδι επισης για τη νεα γενια που εχει μαθει στα save points
Όχι πάντα. Ανάλογα τι παραστάσεις έχουν οι πιτσιρικάδες. Η παρέα του γιου μου πχ (12χρονα) τρελαίνεται για Sonic Mania και απεχθάνεται το Forces.
ε ναι ενταξει. και εμενα ο μικρος 8 ετων ασχοληθηκε αρκετες μερες και το τερματισε κιολας. Αλλα γενικοτερα δεν ειναι ενα παιχνιδι που μπορει να αγαπηθει ευκολα απο τους νεοτερους. Ασε που ειναι και παλουκι
θα παιχτεί σίγουρα κάποια στιγμή, πολύ καλό άρθρο!