Το Rise Of The Tomb Raider ήταν καλός τίτλος πέρυσι και εξακολουθεί να είναι φέτος. Δίνει μεγαλύτερο βάρος σε τύμβους από τον προκάτοχό του, αλλά κατά τα λοιπά εξακολουθεί να έχει…περίεργο ύφος.
Ό,τι ίσχυε πέρυσι ισχύει και φέτος λοιπόν (ώρα να ξεσκονίσετε το αρχικό review δηλαδή), με τη βασική διαφορά ότι η έκδοση του PS4 τα πηγαίνει λίγο καλύτερα σε τεχνικό επίπεδο. Τρέχει το παιχνίδι σε ανάλυση 1080p, όπως και το Xbox One, με τη διαφορά ότι μένει πιο συχνά προσκολλημένο στα 30fps. Υπολογίστε και λίγο καλύτερη σκίαση εδώ κι εκεί και κάπου εκεί τελειώνουν οι σημαντικές διαφορές σε τεχνικό επίπεδο. Προστίθεται όμως ένα ακόμη υψηλότερο επίπεδο δυσκολίας καθώς και η δυνατότητα co-op στο Endurance Mode. Αυτές οι αλλαγές βέβαια διατίθενται δωρεάν και στις εκδόσεις για PC και Xbox One. Μια ουσιώδης, στην πράξη, διαφορά στην έκδοση του PS4 είναι πως, έστω και με patch, διορθώθηκε το θέμα του input lag που συναντούσαμε και στην έκδοση του Xbox One (όχι όμως σε PC και Xbox 360). Περιλαμβάνεται πάντως όλο το μέχρι τώρα DLC που εμφανίστηκε σε PC και Xbox One αλλά και κάτι ακόμη νέο που, και αυτό, διατίθεται και στις υπόλοιπες εκδόσεις ως πακέτο των 10 ευρώ. Πρόκειται για το συνδυασμό των Blood Ties και Lara’s Nightmare, μαζί με skins/εμφανίσεις της Lara από διαφορετικές εποχές του franchise.
Και στις δύο περιπτώσεις όλα γίνονται στο Croft Manor. Η μία ιστορία είναι ρεαλιστική και δεν περιλαμβάνει καθόλου δράση, ενώ η άλλη, το Lara’s Nightmare είναι το ακριβώς αντίθετο. Στο Blood Ties περιφέρεται στις πιο σκοτεινές πτυχές της έπαυλης επιχειρώντας να ανακαλύψει περισσότερα για τους γονείς της, τη σχέση τους, αλλά και έγγραφα που να τη διευκολύνουν να αποτρέψει την οικειοποίηση του κτίσματος από το θείο της, από την πλευρά της μητέρας της, ονόματι Atlas. Εδώ συναντούμε και το μοναδικό στοιχείο που είναι αποκλειστικό στην έκδοση αυτή, ελέω PS VR. Το περιεχόμενο αυτό μπορεί να παιχτεί κανονικά φυσικά, αλλά με το headset της Sony. Με δύο τρόπους μάλιστα.
Η υποστήριξη VR μοιάζει περισσότερο με πείραμα παρά με συνειδητή προσπάθεια.
Αρχικά δοκιμάζουμε το Comfort Mode. Αναγκαστικά κιόλας αφού πριν από τη δοκιμή του δεν επιτρέπεται καν η ενεργοποίηση του Free Mode. Στην αρχή λοιπόν κοιτάζουμε γύρω μας και χρησιμοποιούμε το χειριστήριο για να δείξουμε, όπως δείχνουμε συνήθως πού θέλουμε να καταλήξει μια χειροβομβίδα (αλλά με motion controls) και με ένα πάτημα βρισκόμαστε εκεί και εξερευνούμε τον περίγυρο. Λειτουργεί και στο όρθιο, ενώ όταν είναι πιθανό να βγει ο παίκτης εκτός εμβέλειας, εμφανίζεται πλέγμα-όριο εντός του παιχνιδιού για να ξέρει τι γίνεται. Ουσιαστικά πρόκειται για adventure που μπορεί να κρατήσει μια ώρα περίπου (ή λιγότερο). Αρκεί να μην προτιμήσετε το Free Mode που ξεκλειδώνεται μετά τα πρώτα λεπτά του Comfort Mode.
Εκεί η κίνηση γίνεται με τους μοχλούς του χειριστηρίου και είναι τόσο, μα τόσο κακή η εφαρμογή του συστήματος αυτού που με το που κινηθεί κάποιος ευθεία έρχεται η ναυτία. Αν έχει το θράσος να στρίψει, πόσο μάλλον να στρίψει εν κινήσει, καλό είναι να έχει και ένα λεκανάκι παραδίπλα για παν ενδεχόμενο. Έτσι καταλήγει επιλογή που υπάρχει για να υπάρχει και για κανέναν άλλο λόγο.
Και η απλή πραγματικότητα είναι πως ή όλη ιδέα απλά βολεύει περισσότερο χωρίς VR και με κανονικό χειριστήριο. Η υποστήριξη VR μοιάζει περισσότερο με πείραμα παρά με συνειδητή προσπάθεια. Και το Lara’s Nightmare κινείται στον ίδιο χάρτη αλλά έχει φτάνει στο άλλο άκρο, αφού είναι γεμάτο δράση με τη Lara να τα βάζει με αιωρούμενα κρανία, ζόμπι κ.λπ. Είναι εφιάλτης άλλωστε. Εκτιμούμε μεν την επιστροφή στο Croft Manor, έχει ένα κάποιο ενδιαφέρον η ιστορία που κρύβει, αλλά, και πάλι, μάλλον θα αποδεικνυόταν καλύτερη προσθήκη ένας απαιτητικός ακόμη τύμβος γεμάτος ενδιαφέροντες γρίφους. Για αυτό και δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να περάσουμε ξανά από το Baba Yaga DLC. Το Rise Of The Tomb Raider ήταν καλός τίτλος πέρυσι και εξακολουθεί να είναι φέτος. Δίνει μεγαλύτερο βάρος σε τύμβους από τον προκάτοχό του, αλλά κατά τα λοιπά εξακολουθεί να έχει…περίεργο ύφος. Διαφοροποιείται σε κάποιο βαθμό από τον ανταγωνισμό βάζοντας (σε μικρές δόσεις) και την επιβίωση στην όλη εξίσωση με κίνηση σε ανοιχτό χώρο και μεγαλύτερη έμφαση σε stealth.
Και τώρα είναι διαθέσιμο σε 40 και πλέον εκατομμύρια κονσόλες επιπλέον. Πάντως, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, απολύτως τίποτα δεν εξηγεί τον επετειακό υπότιτλο στην ονομασία αυτής της έκδοσης. Σαν την υποστήριξη για VR, μάλλον μπήκε για να μπει.
Η διαφορά του PS4 Pro
Εκτός από περιεχόμενο για το PS VR, το Rise Of The Tomb Raider υποστηρίζει και το PS4 Pro και προσφέρει μάλιστα πολλαπλές επιλογές ανάλογα με τις προτιμήσεις και την οθόνη του χρήστη. Σε υψηλή ανάλυση, παρότι η ρύθμιση μιλά για 4K, η φυσική ανάλυση δεν φτάνει, αναμενόμενα, τόσο ψηλά αλλά, περιέργως, μάλλον δεν χρησιμοποιεί και checkerboard scaler αφού διατηρεί περισσότερη θολούρα από όση περιμένει κανείς σε οθόνη 4K. Υπάρχει κέρδος σε καθαρότητα βέβαια σε οθόνη 1080p με αυτή τη ρύθμιση. Όλα μένουν στα 30fps αλλά δεν υπάρχει χώρος για καλύτερες “ρυθμίσεις”. Εξαιρώντας την ανώτερη ποιότητα εικόνας, τα γραφικά είναι παρόμοια με εκείνα σε PS4 και Xbox One.
Χειροτερεύουν ελαφρώς στη ρύθμιση για υψηλό frame rate. Ο στόχος είναι τα 60fps αλλά τα σκαμπανεβάσματα δίνουν και παίρνουν, πάντα όμως το αποτέλεσμα είναι αισθητά ομαλότερο από κάθε άλλη ρύθμιση και από κάθε άλλη έκδοση για κονσόλα μέχρι σήμερα. Γίνονται κάποιες θυσίες στην ανάλυση και το ρεαλισμό των σκιάσεων, στην πυκνότητα της χλωρίδας και σε λοιπές λεπτομέρειες. Αν το frame rate ήταν σταθερό, τότε θα προτιμούσαμε αυτή τη ρύθμιση, κυρίως διότι η διαφορά στο ρεαλισμό θα ήταν πιο έντονη σε σχέση με λεπτομέρειες εδώ κι εκεί στα γραφικά. Υπάρχει και μια ρύθμιση ακόμη για βελτιωμένα γραφικά. Εδώ η ανάλυση μένει σε 1080p φυσικά, το frame rate διατηρείται στα 30 fps, βελτιώνεται όμως το οπτικό αποτέλεσμα με περισσότερες λεπτομέρειες και σκαλίσματα σε επιφάνειες, εμφανώς ρεαλιστικότερη σκίαση ακόμη και διαφοροποιήσεις στο σχηματισμό ορισμένων αντικειμένων που συνθέτουν κάθε περιοχή, όπως πλάκες, πετρώματα κ.λπ. που περιλαμβάνουν επιπλέον και φυσικότερες καμπύλες και σχηματισμούς.
Και πάλι το ποια ρύθμιση θα προτιμήσει κανείς είναι σχετική υπόθεση, για τον ίδιο λόγο που μας προβλημάτισε και στην περίπτωση του υψηλότερου frame rate. Τουλάχιστον στην επιλογή “Enriched Visuals” υπάρχει η μεγαλύτερη σταθερότητα. Δεν είναι υψηλότερη η ανάλυση, δεν είναι φυσικότερη η κίνηση, το frame rate είναι σταθερό όμως και βλέπουμε βελτίωση στα γραφικά. Από εκεί και πέρα, ό,τι προτιμά ο καθένας.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity