Η εξερεύνηση πάντως, τόσο λόγω των καλογραμμένων διαλόγων, του πάντα παρόντος χιούμορ με εξαιρετική αίσθηση και σπιρτάδα, του συνολικά καλού στησίματος γρίφων αλλά και του τόσο όμορφου κόσμου και εικαστικής προσέγγισης, είναι ίσως το πιο αξιομνημόνευτο κομμάτι όλων. Κάτι που το ίδιο το level design επιτρέπει μια στάλα παραπάνω για να λάμψει. Υπάρχουν επίπεδα που δεν θα χρειαστεί να κάνετε ούτε μια μάχη, άλλα που είναι ολόκληροι γρίφοι και κάποια ακόμα που εξελίσσονται σε ελάχιστους χώρους, όπως ένα μικρό δωματιάκι. Αυτήν τη φορά το κεντρικό θέμα του τίτλου είναι το χρώμα και η μπογιά. Στοιχεία που δεν μένουν μόνο σε ένα σημείο του τίτλου, αλλά παίζουν σοβαρό ρόλο σε gameplay, υπόθεση, εξερεύνηση και αισθητική. Ο Mario αποκτά νωρίς στον τίτλο ένα σφυρί, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιήσει είτε απλά για να χτυπήσει κάτι, είτε για να κοπανήσει και να βάψει ταυτόχρονα.
Το Paper Mario Color Splash συνεχίζει στα χνάρια του Paper Mario Sticker Star, μένοντας μακριά από τη λογική του RPG που έφεραν οι πρώτοι τίτλοι της σειράς και μετατρέπεται σιγά σιγά σε action adventure.
Το χρώμα που βγαίνει από το σφυρί γεμίζει τα πολλά μπαλώματα που βρίσκετε εντός των επιπέδων (σε γρασίδι, πατώματα τοίχους κ.λπ.) και αυτά με τη σειρά τους προσφέρουν διάφορα. Coins, battle cards, λύσιμο γρίφων, ακόμα και ζωντάνεμα χαρακτήρων. Βλέπετε, αυτήν τη φορά έχετε και μια συμμορία από Shy Guys με ενσωματωμένα καλαμάκια που ρουφάνε το χρώμα από κάθε τι, ζωντανό και μη, στον κόσμο του παιχνιδιού. Δεν είναι λίγες λοιπόν οι φορές που θα βρείτε κάποιον ξεβαμμένο χαρακτήρα να κείτεται και μια “καλή” με το σφυρί τον χρωματίζει, ζωντανεύει και λύνει τον τάδε γρίφο ή προσφέρει ένα πολύ σημαντικό αντικείμενο κ.λπ. Ο συγκεκριμένος μηχανισμός πάντως μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για να σημαδέψετε πράγματα. Π.χ. να μαρκάρετε κινούμενα αντικείμενα σε ένα puzzle για να ξέρετε με ποια έχετε ήδη αλληλεπιδράσει, ή να σημαδέψετε το μονοπάτι σας σε ένα αόρατο πάτωμα. 
Η εξερεύνηση πάντως, τόσο λόγω των καλογραμμένων διαλόγων, του πάντα παρόντος χιούμορ με εξαιρετική αίσθηση και σπιρτάδα, του συνολικά καλού στησίματος γρίφων αλλά και του τόσο όμορφου κόσμου και εικαστικής προσέγγισης, είναι ίσως το πιο αξιομνημόνευτο κομμάτι όλων.
Η μπογιά σας όμως δεν είναι σε καμία περίπτωση ατελείωτη. Μέσω τη μάχης (μη βιάζεστε, κοντοζυγώνει) αλλά και χτυπώντας διάφορα αντικείμενα εντός του κόσμου, η απαραίτητη μπογιά εμφανίζεται σε μορφή σταγόνας και μπορείτε να μαζέψετε αποθέματα. Η αλήθεια είναι πως το να ξεμείνετε είναι αρκετά δύσκολο οπότε δεν υπάρχει και ιδιαίτερο άγχος. Πού αλλού όμως θα χρησιμοποιήσετε την μπογιά σας; Ναι, σωστά το μαντέψατε, στη μάχη (είδατε, τα καταφέραμε). Όπως και με το Paper Mario Sticker Star έχουμε πολλά να εξηγήσουμε σε αυτόν τον τομέα, οπότε ας τα πιάσουμε από την αρχή. Μιλάμε για turned based battle και, όπως και στον προηγούμενο τίτλο, τα Battle Cards έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Μπορείτε να τα βρείτε είτε σε κατάστημα, είτε μέσω εξερεύνησης ή ως ένα εκ των τροπαίων από κάθε κερδισμένη μάχη. Σταδιακά θα μπορέσετε να χρησιμοποιείτε έως και 4 κάρτες σε κάθε γύρο αλλά πρέπει να έχετε το νου σας και στο συγχρονισμό των επιθέσεων ώστε να πατήσετε συγκεκριμένο πλήκτρο στο GamePad την κατάλληλη στιγμή (αυτή διαφέρει σε κάθε battlecard) για μέγιστη ζημιά. Ο συγχρονισμός είναι απαραίτητος και όταν οι αντίπαλοι σάς επιτίθενται ώστε να κάνετε block ή να δεχθείτε μειωμένη ζημιά.
Για να μπορέσετε όμως να χρησιμοποιήσετε την κάθε κάρτα ουσιωδώς, αυτή πρέπει να γεμίσει με χρώμα. Το αν τη γεμίσετε πλήρως ή μέχρι ένα σημείο καθορίζει τη διάρκεια και τη δύναμη που έχει η κάθε σας επίθεση. Ο διαφορετικός χρωματισμός κάθε κάρτας καταναλώνει και αντίστοιχο χρώμα (κόκκινο, κίτρινο, μπλε) σε διαφορετική ποσότητα ανάλογα με τη δύναμη της κάρτας. Αν σας έχει τελειώσει το κατάλληλο χρώμα, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κάποιο από τα υπόλοιπα, αν και δεν θα πετύχετε τη μέγιστη απόδοση της κάρτας. Κάθε κάρτα είναι μίας χρήσεως και αφού χρησιμοποιηθεί, αφαιρείται από το deck σας.
Πέραν όμως των “θνητών” καρτών, υπάρχουν και οι Thing cards. Αυτές είναι μοναδικές κάρτες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως πολύ δυνατές (και μαζικές) επιθέσεις εντός μάχης, είτε ως μοναδικά unlock items εντός του κόσμου, ώστε να λυθούν γρίφοι και να μπορέσετε να προχωρήσετε παρακάτω. Μάλιστα είναι τα μοναδικά αντικείμενα με απόλυτα ρεαλιστικό σχεδιασμό και η τόσο μεγάλη αντίθεσή τους στα battle animations αφήνει εντυπωσιακή αίσθηση, που προκαλεί ακατάσχετο γέλιο. Τα Thing cards λοιπόν, εντός μάχης, έχουν περισσότερο νόημα σε boss battles, με κάθε ένα από τα τελευταία να έχει πάντα συγκεκριμένη αδυναμία, οπότε με τη χρήση της κατάλληλης κάρτας (σε ορισμένη μάλιστα στιγμή), οδηγείστε προς τη νίκη. Από την άλλη βέβαια, αν δεν έχετε αυτήν την κάρτα εκείνη τη στιγμή, είναι συνήθως αδύνατο να νικήσετε. Σπάνια όμως γίνεται εμφανές πριν την ίδια τη μάχη τι κάρτα θα χρειαστείτε και, αν δεν είστε προετοιμασμένοι, απλά πρέπει να ξεκινήσετε από το τελευταίο save point.
Για να μην την πατήσετε τελείως όμως, υπάρχει μηχανισμός slot machine εντός μάχης που επιτρέπει μια φορά ανά γύρο να αγοράσετε μια τυχαία κάρτα προς 10 coins. Είναι αρκετά πιθανό η απαραίτητη κάρτα να βρίσκεται εκεί. Μπορείτε να δείτε τις επιλογές σας για μερικά δευτερόλεπτα πριν το “spin” και αν συγχρονιστείτε αρκετά καλά, θα πέσετε ακριβώς πάνω σε αυτή που θέλετε. Η απλή πραγματικότητα για τον παραπάνω μηχανισμό είναι πως λειτουργεί υπερβολικά υπέρ του παίκτη. Με τη συνολική πρόκληση του τίτλου να είναι σπάνια ουσιώδης, την εύρεση καρτών πολύ απλή υπόθεση και τη συλλογή coins επίσης εύκολη, μπορείτε στην ουσία να έχετε πάντα τις καλές σας κάρτες ως καβάτζα και να χρησιμοποιείτε ό,τι εξασφαλίζετε από το slot machine για να κερδίζετε άνετα. Έτσι γίνεται πολύ πιο απλή υπόθεση και ένα εκ των upgrades του τίτλου, που είναι η αύξηση της ποσότητας μπογιάς που κουβαλάτε μαζί σας, μιας και, μετά από κάθε μάχη, πέραν όλων των άλλων, μαζεύετε και items που σταδιακά αυξάνουν το capacity.
Αν ελπίζετε να παίξετε τον τίτλο χωρίς GamePad, θα απογοητευθείτε.
Το μεγαλύτερο κακό όμως του συστήματος μάχης είναι κάτι που το Paper Mario Color Splash κληρονομεί από το Sticker Star. Εξακολουθείτε να μην μπορείτε να επιλέξετε σε ποιον αντίπαλο θα επιτεθείτε εντός μάχης, με αυτόν που βρίσκεται πιο μπροστά να δέχεται την επίθεση της πρώτης κάρτας που χρησιμοποιείτε στο γύρο σας, ο επόμενος τη δεύτερη κ.ο.κ. Δεν μιλάμε για λάθος αλλά για σχεδιαστική επιλογή που μόνο στο τελικό boss έχει πραγματική αξία. Στο υπόλοιπό παιχνίδι απλά σας αναγκάζει να ξοδεύετε κάρτες εκεί που δεν πρέπει για να ελευθερωθεί ο δρόμος για όλους τους αντιπάλους. Καταλήγει μια κουραστική επιλογή, όπως και το ότι κάθε playthrough σε κάθε επίπεδο λήγει μόλις βρείτε ένα εκ των αστεριών αυτού. Μπορεί να ξέρετε ή ακόμα και να βλέπετε όλα τα αστέρια στην οθόνη σας αλλά άμα ακουμπήσετε κάποιο, βρίσκεστε πάλι στο overworld και πρέπει να ξεκινήσετε από την αρχή. Μόνο ως μηχανισμό επέκτασης της διάρκειας του τίτλου μπορούμε να το σκεφτούμε αυτό. Αλλά, και πάλι, δύσκολα δικαιολογείται.
Αν πάντως ελπίζετε να παίξετε τον τίτλο χωρίς GamePad, θα απογοητευθείτε. Η αλήθεια είναι μάλιστα πως η οθόνη αφής μπορεί να κάνει ενδιαφέροντα πράγματα μιας και όλα τα μενού εμφανίζονται εκεί, κάτι που κυρίως εντός μάχης καταφέρνει να αφήσει στον παίκτη σωστά την αίσθηση πως μεταφέρεται αλλού για το management των καρτών και επιστρέφει στον κύριο καμβά της τηλεόρασης για τη δράση. Υπάρχει και μηχανισμός με τον οποίο μπορείτε να βρείτε στον κόσμο του παιχνιδιού συγκεκριμένα σημεία που τα μαρκάρετε και στην πορεία τα κόβετε στην οθόνη αφής για να δημιουργήσετε κάποιο άνοιγμα. Αυτό το άνοιγμα μπορεί είτε να γεμίσει με μια κάρτα και να συμβεί κάτι (συνήθως σημαντικό), είτε να σας επιτρέψει να περάσετε ένα σημείο που κανονικά κρίνεται ως απροσπέλαστο (π.χ. έναν γκρεμό). Συμβαίνει όμως τόσο συχνά και για αρκετά μικροπράγματα που χάνει την αξία και την όποια γοητεία του. Το απολύτως χαζό όμως στην περίπτωση του GamePad είναι να υπάρχει επιλογή είτε για touch controls, είτε για αποκλειστική χρήση πλήκτρων ή ακόμα και συνδυασμό των 2 στο πιο περίπλοκο navigation λόγω μάχης και το απλό pause menu να κάνει navigate μόνο μέσω της οθόνη αφής.
Το Paper Mario Color Splash θα μπορούσε εύκολα να θεωρηθεί ένα glorified Paper Mario Sticker Star. Πατάει σε κοινούς μηχανισμούς, με μικρές εξελίξεις σε κάποια πράγματα (Thing cards) αλλά και επιμονή σε όχι και τόσο καλές σχεδιαστικές επιλογές, κυρίως στον τομέα της μάχης. Είναι μάλιστα αρκετά παράδοξο μιας και ο τίτλος διαθέτει τον καλύτερο μηχανισμό για αποφυγή αχρείαστου grind: Μπορείτε να χτυπήσετε με το σφυρί σας τους αδύναμους αντιπάλους στον κόσμο του τίτλου και να τους εξουδετερώσετε χωρίς να εμπλακείτε σε μάχη μαζί τους. Ταυτόχρονα η μικρή συνολικά πρόκληση στερεί πολλά από τον τίτλο αφού το σύστημα των καρτών μπορεί να αποκτήσει πολύ μεγαλύτερο βάθος. Το σύνολο πάντως στέκεται πολύ καλά παρά τις απροσεξίες και μιλάμε με βεβαιότητα για έναν από τους πιο όμορφους τίτλους του Wii U, κυρίως λόγω της αγέραστης καλλιτεχνικής διεύθυνσης, της αστείρευτης έμπνευσης για τη δημιουργία τους χάρτινου του κόσμου και ίσως του καλύτερου soundtrack από καταβολής Paper Mario. Τίποτα όμως δεν συγκρίνεται με το boss fight όπου έχετε αντίπαλο μπριζόλα. Και που για να νικήσετε πρέπει να τη μαρινάρετε και να την ψήσετε με Thing cards (σ.α: game of the year material). Η περίπου ομοιότητα με τον πατσά που λέγαμε.
Δεν είχα την τύχη να ασχοληθώ ποτέ με κάποιο paper Mario. Αυτό όμως μου έχει εξάψει τη διάθεση από κάθε άποψη... Δείχνει πα νε μο ρφο.
Η ομορφιά ήταν πάντα χαρακτηριστικό της σειράς, αλλά εδώ είναι η καλύτερή της υλοποίηση μέχρι στιγμής. Γενικά από την αρχή της η σειρά έχει αλλάξει αρκετά μεν, αλλά όχι τόσο που να εκφυλιστεί σε κάτι διαφορετικό. Αξίζει να τον κάνεις τον κόπο.
Ξεκίνα με Thousand Year Door του GC και προχωράς σε N64, Wii, Wii U.
@Tim of Heavens
Τώρα που είπες Thousand Year Door, θυμήθηκα πως κάποτε το αντάλλαξα με το πρώτο Littlebigplanet. Ακόμα αυτομαστιγώνομαι κάθε 15 μέρες...
Και μόνο που έχει όλη αυτή την πλούσια χρωματική απεικόνιση πραγματικά είναι ένας τίτλος αξιοζήλευτος.
Για μένα η νιντεντο έδειξε για άλλη μια φορά πόσο καλή είναι σε αυτό που κάνει και που πάντα βρίσκει καινούργιους δρόμους και μονοπάτια να διανύσει έχοντας στο μυαλό της να προσφέρει κάτι καινούργιο με όλα τα μικρά λάθη που μπορεί να το συνοδεύουν.