Παιχνίδι-spoiler στο sequel που περιμέναμε 14 χρόνια από την Pixar, πολλοστή παραγωγή LEGO, πιστή στην παράδοση των προκατόχων της, γεγονός θετικό και συνάμα αρνητικό. Δεν θα ήταν υπερβολή ή κακεντρέχεια να πούμε ότι η TT Fusion δουλεύει σπάνια με βάση την ανάπτυξη εντελώς καινούριου υλικού και εστιάζει αρκετά συχνά στο reskin μιας φόρμουλας που μπορεί να προσφέρει εύκολα διασκέδαση χωρίς διάρκεια μετά από δυο με τρεις τίτλους. Αυτή την φορά έχουμε να κάνουμε με παιχνίδι βασισμένο στον κόσμο της Pixar, οπότε το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στο κατά πόσο η εταιρείας εμφύσησε τη χαρακτηριστική και γνώριμη αίσθηση στο LEGO The Incredibles.
Για κάποιον παράξενο λόγο το παιχνίδι ξεκινά με την πλοκή της δεύτερης ταινίας και όχι της πρώτης. Κάθε ταινία κατέχει έξι κεφάλαια στο παιχνίδι που θα απασχολήσουν περίπου 30 λεπτά το καθένα, άρα το campaign κρατά έξι ώρες. Οι ιστορίες των ταινιών έχουν αποτυπωθεί σχεδόν αυτούσιες στο παιχνίδι. Στην δεύτερη -μιας και το παιχνίδι αρχίζει με αυτήν- η Elastigirl (η μαμά της οικογένειας, το σώμα της είναι ελαστικό όσο δεν πάει και παίρνει ό,τι σχήμα θέλει) τραβά πάνω της τα φώτα καθώς καλείται να αντιμετωπίσει τον Screenslaver, τον κακό που μετατρέπει σε άβουλο ζόμπι οποιονδήποτε κοιτάξει οθόνη που εκπέμπει το σήμα του. Την ίδια ώρα ο Mr. Incredible (ο μπαμπάς της οικογένειας, το κλασικό «τούμπανο» στο συγκεκριμένο universe υπερηρώων) περιορίζεται στα οικιακά με τον Dash (ο πολύ γρήγορος γιος), την Violet ή απλά Vi (την κόρη που γίνεται αόρατη και δημιουργεί προστατευτικό κλοιό γύρω της) και τον Jack-Jack (το μωρό της οικογένειας που ανακαλύπτει τις δικές του υπερδυνάμεις). Στην πρώτη ταινία οι υπερήρωες το έχουν παρακάνει με τις καταστροφές που προκαλούνται από τις εκάστοτε προσπάθειες να διαχειριστούν μια συμφορά και οι ενέργειες τους κρίνονται παράνομες. Πρωταγωνιστής εδώ είναι ο Mr. Incredible που βρίσκει την απλή και καθημερινή ζωή χωρίς υπερδυνάμεις ανυπόφορη και αποφασίζει να δράσει υπογείως όποτε μπορεί να χρησιμοποιήσει το ταλέντο του για να διορθώσει κάποια κατάσταση. Όπως θα περίμενε κανείς, αυτό προκαλεί περισσότερους μπελάδες και είναι απαραίτητη η παρέμβαση της υπόλοιπης οικογένειας -εκτός του μωρού- για να μην καταστραφούν τα πάντα. Το LEGO The Incredibles εκμεταλλεύεται τα δυνατά και πιο σημαντικά σημεία της ιστορίας για να μεταφέρει το πνεύμα των ταινιών της Pixar (μαζί με το χιούμορ), καθώς και τις ίδιες τις υπερδυνάμεις που πάνε πακέτο με τους χαρακτήρες για να δημιουργήσει πολλούς διαφορετικούς τρόπους παιχνιδιού.
Το γεγονός ότι τα LEGO δεν χρειάζονται πολύ δουλειά για να φαίνονται αληθοφανή στην ομιλία και τις κινήσεις τους διευκολύνει την διαδικασία της ανάπτυξης, όμως θα περίμενε κανείς κάποια βελτίωση με τον καιρό -και κατ’ επέκταση τα όλο και περισσότερα παιχνίδια- κάνοντάς τα όσο το δυνατόν πιο ζωντανά, έστω μέχρι τα επίπεδα ζωντάνιας που φέρουν οι ταινίες LEGO. Ο τρέχων σχεδιασμός δεν μπορεί να προσφέρει κάτι καινούριο στο gameplay του franchise, το οποίο στην προκειμένη σημαίνει αδύναμες μάχες, οι οποίες είναι υπερβολικά εύκολες (εδώ προσθέτουμε και το γεγονός ότι ο παίκτης θα χάσει μόνο μερικές βίδες με το «θάνατο» του χαρακτήρα του, τις οποίες τις βρίσκει σε περίσσεια οπουδήποτε στο παιχνίδι). Η εναλλαγή μεταξύ των χαρακτήρων που μπορεί να χειριστεί ανά περίπτωση ο παίκτης δεν γίνεται πάντα ομαλά, ειδικά όταν υπάρχουν πάνω από 2 χαρακτήρες διαθέσιμοι. Αν και χρειάζεται, φαινομενικά, το πάτημα μόλις ενός κουμπιού, πολλές φορές θα χρειαστεί άνοιγμα του panel διαθέσιμων χαρακτήρων για επιλογή, με κόστος σε χρόνο αλλά ρυθμό της ροής, αν αυτή υφίσταται κιόλας. Ακόμα χειρότερα, όταν ένας χαρακτήρας πιάσει στα χέρια του ένα αντικείμενο ή έναν άλλον χαρακτήρα με σκοπό να το/τον πετάξει κάπου, τα πράγματα μπορεί να οξυνθούν περισσότερο σε περίπτωση που το σύστημα ξεχάσει (;) ότι ο χαρακτήρας κρατάει κάτι και αντί να το ξεφορτωθεί, χτυπάει σαν να βρίσκεται σε μάχη. Glitches υπάρχουν πάντως σε διάφορα σημεία του παιχνιδιού, τα οποία δύο ή τρεις φορές θα καθυστερήσουν την πρόοδο στο campaign. Τουλάχιστον δεν υπάρχουν ενοχλητικές πτώσεις στο frame rate. ¨Οταν το σύστημα βρει τα δύσκολα κολλάει κανονικά για 2 ή 3 δευτερόλεπτα (μάλλον τίποτα μπροστά στα 3 λεπτά αναμονής φόρτωσης κάθε φορά που ξεκινάμε το παιχνίδι).
Τα 12 main quests βασίζονται στις ταινίες και προσθέτουν tasks γνώριμα σε όσους έχουν παίξει προηγούμενους τίτλους LEGO. Ευτυχώς διατηρείται ένα επίπεδο ευρηματικότητας με αυτόν τον τρόπο, αφού ο παίκτης θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσει τις ιδιαιτερότητες και δεξιοτεχνίες του κάθε χαρακτήρα που έχει διαθέσιμο για να ξεπεράσει φυσικά εμπόδια ή γρίφους με τους οποίους μπορεί να έρθει αντιμέτωπος. Το εύρος της ποικιλίας που διαθέτει το παιχνίδι σε αυτόν τον τομέα είναι και το καλύτερο χαρακτηριστικό του, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς το γεγονός ότι περιέχει 113 χαρακτήρες με τους οποίους μπορεί ο παίκτης να κάνει διαφορετικά πράγματα. Η πλειοψηφία τους μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο χάρτη του παιχνιδιού και στα side quests που περιέχονται σε αυτόν (οι πρωταγωνιστές έχουν το αποκλειστικό προνόμιο των main quests). Ένα επιπλέον θετικό σε αυτήν την ποικιλία είναι η συμπερίληψη κακών χαρακτήρων από το franchise των Απίθανων και κυρίως γνωστών χαρακτήρων από άλλες παραγωγές της Pixar (όπως Finding Dory, Cars, Brave, A Bug’s Life).
Ο χάρτης του παιχνιδιού είναι αρκετά μεγάλος, δεδομένου ότι ακόμα μιλάμε για παιχνίδι LEGO. Σε αυτόν υπάρχουν διάσπαρτα side quests που απαιτούν διαφορετικούς χαρακτήρες για την ολοκλήρωση τους αλλά και διάφορα tasks που αν ολοκληρωθούν, επιβραβεύουν τον παίκτη με χρυσά τουβλάκια. Χάρη στον αριθμό οχημάτων και σκαφών που είναι διαθέσιμα, σε συνδυασμό με τους χαρακτήρες, θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι ευχάριστες ακόμα και οι απλές βόλτες στον κόσμο του παιχνιδιού, ο οποίος είναι όμορφα σχεδιασμένος, κάτι που φαίνεται ειδικά όταν είναι νύχτα. Το ότι στην πλειοψηφία του, πέραν των κτιρίων, μπορεί να γκρεμιστεί καταλήγει τόσο ως θετικό ως και αρνητικό, κάτι που εξαρτάται πάντα από το πόσο ψυχαναγκαστικά μαζεύει κανείς την παραμικρή βίδα που θα προκύψει από κάθε σπάσιμο.
Στο LEGO The Incredibles παίζουμε μια σύντομη εκδοχή του franchise με την επικάλυψη των δύο ταινιών The Incredibles της Pixar. Όσοι έχουν παίξει προηγούμενους τίτλους σίγουρα δεν θα βρουν κάτι καινούργιο. Όσοι πάλι δεν έχουν αγγίξει βιντεοπαιχνίδια με φιγούρες LEGO, καθώς και οι gamers νεαρότερης ηλικίας (οι δεύτεροι πολύ περισσότερο) θα βρουν αρκετές στιγμές διασκέδασης που δεν θα κρατήσουν για πολύ και μετά την ολοκλήρωση του παιχνιδιού δεν θα ζητήσουν να επαναλάβουν. Εκτός της βασικής ιστορίας, ο κόσμος είναι ευχάριστος και καλωσορίζει οποιονδήποτε casual gamer θέλει ένα χαλαρό session στον ελεύθερο χρόνο του με την παρέα χαρακτήρων της Pixar.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity