Το Journey of the Broken Circle, όπως αρκετά ξεκάθαρα το περιγράφει και ο τίτλος του, μιλάει για την ιστορία ενός ατελούς δίσκου. Είναι αρκετά εύκολο να φανταστεί κάποιος μια περιστρεφόμενη πίτσα που της λείπει ένα κομμάτι και να ξεπεράσει κάπως έτσι την παρόρμηση να το περιγράψει ως έναν λευκό Pac-Man. Σε κάθε περίπτωση όμως, αυτός ο ατελής (ή σπασμένος) κύκλος, περιπλανιέται στον πιξελωτό κόσμο που με πολύ μεράκι φιλοτέχνησε η Lovable Hat Cult, ψάχνοντας απεγνωσμένα κάποια ολοκλήρωση.
Και ποιος δεν την ψάχνει άλλωστε;
Είτε μέσω των σχέσεων, ερωτικών ή φιλικών, είτε μέσω του ατέρμονου αγώνα της ενδοσκόπησης, είτε μέσω της άσκοπης αναζήτησης σε διαφόρους τόπους και πράγματα, η όλη διαδικασία, θα έλεγε κανείς, είναι από τις πιο καθολικά κοινές εμπειρίες του να υπάρχεις. Και αυτό ακριβώς θέλει να μεταφέρει και η δανέζικη Lovable Hat Cult στον παίκτη. Το υπαρξιακό άγχος τού να ζεις και να κυνηγάς την ευτυχία και/ή τον ορισμό της μέσα σε αυτό το παράδοξο παιχνίδι που αποκαλούμε “ζωή”. Η μόνη διαφορά στην περίπτωση του Journey of the Broken Circle είναι πως η “ζωή” είναι ένα παραδοσιακό 2D platformer.
Ο κύκλος ξεκινά λειψός, αλλά σύντομα βρίσκει τον πρώτο του σύντροφο, ένα μικρό κουκουνάρι ονόματι “Sticky”. Με τη βοήθεια του Sticky, που έχει την ικανότητα να προσκολληθεί σε επιφάνειες, ο κύκλος μπορεί πλέον να αναρριχηθεί σε μέρη που πριν ήταν αδύνατο. Και με την εισαγωγή του “Sticky” και τις μεταξύ τους στιχομυθίες, έρχεται και η πρώτη μεγάλη μεταφορά του Journey of the Broken Circle για τις σχέσεις και τις αποστάσεις των χαρακτήρων μέσα σε αυτές. Διότι, όπως υποδηλώνουν και οι ιδιότητες των δύο συντρόφων σε αυτήν την ιδιαίτερη περίπτωση σχέσης, ο κύκλος θέλει να κυλά και να επιταχύνει, βλέποντας συνεχώς νέα πράγματα, ενώ ο Sticky, θέλει να “ριζώνει”. Και αποστάσεις όπως αυτές, δεν γεφυρώνονται και τόσο εύκολα σε μία σχέση, ακόμα και σε μία μικρογραφία σχέσης όπως αυτή. Η περιπέτεια του κύκλου ωστόσο, είναι γεμάτη από παράταιρους συντρόφους, ο καθένας με δικές του ιδιότητες, και όχι μόνο. Δεν θα ήταν υπερβολή να ειπωθεί πως ο παίκτης παίζοντας το JotBC θα έρθει πολλές φορές στη θέση να συγκινηθεί, να αναστοχαστεί και να ταυτιστεί με καταστάσεις και αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό κατόρθωμα όταν επιτυγχάνεται στη διάρκεια -σχεδόν- ενός τετραώρου.
Εξαιρώντας τον γνησίως όμορφο εικαστικό τομέα του τίτλου καθώς και τις εμπνευσμένες συνθέσεις ενός διαισθητικού soundtrack που ντύνουν άψογα την κάθε περίσταση, φτάνουμε στο μεγαλύτερο πρόβλημα του παιχνιδιού: Το JotBC είναι ένα platformer που δεν έχει καμία απολύτως ιδέα πώς να είναι platformer. Εδώ, κάποιος κυνικός θα μπορούσε να παρατηρήσει πως ακόμα και το gameplay του λειτουργεί ως αλληγορία για την κατάσταση του πρωταγωνιστή του, αλλά η αλήθεια απέχει κάμποσο από αυτό. Το βασικότερο ζήτημα που αντιμετωπίζουν οι μηχανισμοί του είναι η απουσία συνέπειας στα physics του τίτλου. Και ενώ η πλειοψηφία των levels περνά σαν ένας δισδιάστατος περίπατος, χωρίς κάποια σοβαρή πρόκληση, σε ορισμένα σημεία, ο παίκτης θα κολλάει χωρίς προφανή λόγο και χωρίς να μπορεί να κατανοήσει πώς ακριβώς λειτουργούν τα physics του τίτλου. Οι φορές δε, που θα καταφέρει να περάσει από κάποιο αδιανόητο spike στη δυσκολία, κανείς δεν του εγγυάται πως θα μπορέσει να αναπαράξει το ίδιο αποτέλεσμα μια δεύτερη φορά, ακόμα κι αν κάνει *ακριβώς* το ίδιο πράγμα που τον βοήθησε να περάσει το εκάστοτε εμπόδιο εξ’ αρχής.
Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης, είναι ικανό να εκνευρίσει ακόμα και τον πιο καλοπροαίτερο παίκτη, αλλά κυρίως έχει την ικανότητα να εκμηδενίζει με συνέπεια το όποιο immersion δημιουργείται από την εξαιρετική γραφή του τίτλου. Ακόμα και αυτό όμως, σε έναν τόσο σύντομο τίτλο, θα πρέπει να θεωρείται κάποιου είδους επίτευγμα. Σε κάθε περίπτωση, το Journey of the Broken Circle δείχνει να ενδιαφέρεται περισσότερο να σκιαγραφήσει το βαθύτατα γήινο, καθολικά ανθρώπινο κομμάτι της ιστορίας του, παρά να προσφέρει ένα ικανοποιητικό platformer. Και παρόλα τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει ως “παιχνίδι”, πετυχαίνει απόλυτα ως ένα βασικό εγχειρίδιο στις ανθρώπινες σχέσεις και στην πιο σημαντική -και εξιλεωτικά κλισέ- σχέση που μπορεί να έχει ο καθένας μας: εκείνη με τον εαυτό του.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity