Στα δύο εισαγωγικά επίπεδα γίνεται μια πολύ έξυπνη αναδρομή στο παρελθόν του Agent 47 και το πώς αυτός εντάχθηκε στις τάξεις της ICA.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η Io έχει κάνει εξαιρετική δουλειά ως προς το πώς εισάγει τους παίκτες στον κόσμο και τους μηχανισμούς του τίτλου, είτε αυτοί είναι θιασώτες της σειράς, είτε νεοεισερχόμενοι. Από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα γίνεται αντιληπτό ότι η ομάδα ανάπτυξης αποφάσισε να προχωρήσει σε mix and match των στοιχείων που έκαναν γνωστή τη σειρά, κρατώντας τα στοιχεία που ξεχώρισαν σε κάθε τίτλο και αφήνοντας πίσω τα υπόλοιπα. Δε θα ήταν υπερβολή για κάποιον, άλλωστε, να υποστηρίξει ότι το νέο πόνημα της Io Interactive είναι ένα ραφινάρισμα του Blood Money, αναμεμειγμένο με τα θετικά στοιχεία του Absolution - ή έστω χωρίς αυτά που προκάλεσαν τις περισσότερες αντιδράσεις. Τι σημαίνει αυτό; Σε πρώτη φάση έχουμε την ελευθερία κινήσεων που γνωρίσαμε από τους προηγούμενους τίτλους, με τη ρευστότητα και αμεσότητα των κινήσεων του Absolution. Και είναι από τις -λίγες- περιπτώσεις όπου το θεωρητικό συμβαδίζει απόλυτα με την πράξη. Αν τα πράγματα στις δύο πρώτες περιοχές είναι κάπως πιο…περιορισμένα, δεδομένου ότι μιλάμε για εισαγωγή και το ζητούμενο δεν είναι άλλο από την εξοικείωση, η οποία αναπόφευκτα οδηγεί σε καταστάσεις όπου ορισμένες προσεγγίσεις εφαρμόζονται αναγκαστικά, στην (ουσιαστικά) πρώτη -και μοναδική- αποστολή είναι όπου ο τίτλος αποκαλύπτει τις πλήρεις διαστάσεις του.
Από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα γίνεται αντιληπτό ότι η ομάδα ανάπτυξης αποφάσισε να προχωρήσει σε mix and match των στοιχείων που έκαναν γνωστή τη σειρά, κρατώντας τα στοιχεία που ξεχώρισαν σε κάθε τίτλο και αφήνοντας πίσω τα υπόλοιπα.
Με τη δράση να λαμβάνει χώρα σε μια πολυτελή έπαυλη στην Πόλη του Φωτός, ο Agent 47 αναλαμβάνει να εξοντώσει δύο στόχους, χωρίς κάποιον περιορισμό ως προς τον τρόπο. Σε αντίθεση λοιπόν με το Absolution, επιστρέφουμε στην πλήρη ελευθερία προσέγγισης και την αίσθηση πως το κάθε επίπεδο αποτελεί ένα sandbox όπου οι παίκτες επιλέγουν το τι, το πώς και το πότε. Φυσικά, περιορισμοί πάντα υπάρχουν, και εν προκειμένω αυτοί ορίζονται μέσα από τα scripted γεγονότα που λαμβάνουν χώρα, αφού οι στόχοι και οι εκατοντάδες NPCs θα πρέπει να ακολουθήσουν κάποια συγκεκριμένα μοτίβα κίνησης/δράσης, ώστε να υπάρχει κάποιο context.
Το Intro Pack και το Full Experience ταυτίζονται μέχρι στιγμής, με το διαθέσιμο περιεχόμενο να περιορίζεται στα δύο εισαγωγικά επίπεδα και την πρώτη αποστολή του…original assassin, η οποία λαμβάνει χώρα στο Παρίσι.
Σε γενικές γραμμές, για ακόμη μια φορά, ενθαρρύνεται η φιλοσοφία του trial & error, που εν πολλοίς καθόρισε τη σειρά, με κάποιες κατευθυντήριες γραμμές, τις οποίες η Io Interactive φρόντισε να ενσωματώσει με έναν πολύ έξυπνο τρόπο στις αποστολές, ούτως ώστε στις αρχές ενασχόλησης οι χρήστες να μην αισθάνονται χαμένοι. Αυτές έρχονται με δύο μορφές. Η πρώτη είναι τα Opportunities, ή αλλιώς…ευκαιρίες που αποκαλύπτονται στους παίκτες μέσα από την προσεκτική παρατήρηση του τι λένε συγκεκριμένοι NPCs. Από τις συνομιλίες τους, ο Agent 47 μπορεί να ανακαλύψει ένα διαφορετικό τρόπο προσέγγισης κάποιας περιοχής στην οποία απαγορεύεται η πρόσβαση, ή ακόμα και έναν έξυπνο τρόπο εξόντωσης του στόχου. Η δεύτερη είναι μέσα από τα feats, objectives, discoveries και τα challenges που κανείς μπορεί να εξετάσει στο μενού και κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας πριν από κάθε αποστολή, όπου και επιλέγεται ο τρόπος με τον οποίο ο 47 θα διεισδύσει στον χώρο, τον εξοπλισμό που θα φέρει και κάποια πιθανή έξωθεν βοήθεια, με τη μορφή κρυμμένων όπλων σε συγκεκριμένα σημεία του επιπέδου.
Τα Opportunities αποκαλύπτουν έναν διαφορετικό τρόπο προσέγγισης κάποιας περιοχής όπου η πρόσβαση απαγορεύεται, ή ακόμα και έναν έξυπνο τρόπο εξόντωσης του στόχου.
Για τους…πουριτανούς, κάθε μορφής διευκόλυνση είναι καθαρά προαιρετική, κάτι που καθιστά το Hitman έναν εξαιρετικά παραμετροποιήσιμο τίτλο ως προς το μέχρι ποιο σημείο παρέχεται βοήθεια στους παίκτες. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για το “instinct” mode, με το οποίο ο 47 μπορεί να αποκτά μια γενικότερη εικόνα του γύρω του χώρου, ακόμα και μέσα από τοίχους, αλλά καλύπτει μικρή ακτίνα. Η ευχάριστη έκπληξη σε όλα τα παραπάνω είναι το πώς η ομάδα ανάπτυξης κατάφερε να εξασφαλίσει το πολυπόθητο replayability στο ομολογουμένως -λιγοστό- περιεχόμενο. Σε πρώτη φάση, φυσικά, έχουμε την προαναφερθείσα ελευθερία κινήσεων, η οποία και παρακινεί τους παίκτες να δοκιμάσουν διαφορετικές προσεγγίσεις και τρόπους εξόντωσης του στόχου τους. Μεταμφίεση σε σερβιτόρο και δηλητήριο στο αγαπημένο ποτό του οικοδεσπότη; Ένα τραγικό «ατύχημα», όπου και ο στόχος ήταν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή; Ή μήπως τήρηση των…αποστάσεων και χρήση του sniper rifle υπό την κάλυψη των πυροτεχνημάτων, για πιο…παραδοσιακές καταστάσεις; Τα πάντα είναι στη διάθεση των παικτών, και ο τίτλος τους προκαλεί να δοκιμάσουν κάθε φορά κάτι καινούριο, κάτι διαφορετικό. Οτιδήποτε μπορεί κανείς να σκεφτεί και καταλήγει στην απώλεια ζωής του στόχου είναι λίγο-πολύ εφικτό, όσο «επαγγελματικό» ή ακόμα και αστείο μπορεί να είναι αυτό.
Ακόμα πιο ευχάριστο είναι το γεγονός ότι όλο αυτό το grinding δεν πάει χαμένο, αφού με την επίτευξη διαφορετικών τρόπων εκτέλεσης και την ανακάλυψη διαφορετικών τοποθεσιών ή τρόπων πρόσβασης σε αυτούς, οι παίκτες επιβραβεύονται με πόντους, οι οποίοι με τη σειρά τους καθορίζουν το mastery του επιπέδου. Αυτό μεταφράζεται σε νέους τρόπους εισαγωγής και νέα διαθέσιμα όπλα και gadgets, κάτι που δίνει το κίνητρο της επιστροφής και δοκιμής ακόμη ενός τρόπου, ακόμη μιας διαδρομής. Και εν τέλει, η ευχαρίστηση που προκύπτει από την άρτια εκτέλεση ενός σχεδίου που απαιτεί υπομονή, επιμονή, αλλά και λίγη…τύχη είναι πραγματικά μεγάλη, ενώ προσφέρει και κάποια σκηνικά που δύσκολα κανείς συναντά, όπως για παράδειγμα την εξόντωση και των δύο στόχων, σπρώχνοντας τον πρώτο στόχο από το μπαλκόνι με τέτοιο συγχρονισμό ώστε αυτός να πέσει πάνω στο δεύτερο, την ώρα που βρίσκεται από κάτω (ή αλλιώς, ο ορισμός του «με έναν σμπάρο, δυο τρυγόνια»).
Εν τέλει, η ευχαρίστηση που προκύπτει από την άρτια εκτέλεση ενός σχεδίου που απαιτεί υπομονή, επιμονή, αλλά και λίγη…τύχη είναι πραγματικά μεγάλη.
Κάποτε όμως, αναπόφευκτα, έρχεται ο κορεσμός, ιδίως όταν έχουμε να κάνουμε ουσιαστικά με μία αποστολή, και η ομάδα ανάπτυξης συνεχίζει να εντυπωσιάζει, αφού έχει φροντίσει και για αυτό. Τα Escalation Contracts έρχονται για να προσφέρουν ένα ακόμα επίπεδο πρόκλησης σε όσους θεωρούν πως έχουν μάθει την κάθε αποστολή σαν το πίσω μέρος της παλάμης τους, ξεκινώντας με έναν απλό στόχο (με περιορισμούς ως προς την αμφίεση και τον τρόπο εξόντωσης) και σταδιακά προσθέτοντας objectives και επιπλέον στόχους, αλλά και περιορισμούς (όπως, για παράδειγμα, την απαγόρευση κάθε είδους αλληλεπίδρασης με άλλον NPC πέραν των στόχων, ή την απόκρυψη των πτωμάτων μέσα σε συγκεκριμένο χρονικό περιθώριο).
Για τους…πουριτανούς, κάθε μορφής διευκόλυνση είναι καθαρά προαιρετική, κάτι που καθιστά το Hitman έναν εξαιρετικά παραμετροποιήσιμο τίτλο ως προς το μέχρι ποιο σημείο παρέχεται βοήθεια στους παίκτες.
Επιπρόσθετα, την επιστροφή τους κάνουν και τα Contracts που δημιουργούνται από τους ίδιους τους παίκτες, με ένα γρήγορο και κατανοητό tutorial, και τη δυνατότητα καθορισμού οποιουδήποτε NPC ως στόχου, δεδομένου πάντα ότι και οι ίδιοι έχουν καταφέρει το συγκεκριμένο kill. Τα Elusive Targets είναι μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ιδέα, βάσει της οποίας οι παίκτες θα έχουν μια ευκαιρία να εξοντώσουν συγκεκριμένο στόχο και μόνο για λίγες ώρες, ωστόσο μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές, το συγκεκριμένο mode δεν ήταν ακόμη διαθέσιμο. Και πράγματι, όλα είναι όσο απολαυστικά ακούγονται, χωρίς τους περιορισμούς και τα γραμμικά κομμάτια του παρελθόντος (βλ. Absolution). Απλά, σχεδόν μινιμαλιστικά, αφού ακόμα και το ίδιο το HUD φροντίζει να καταλαμβάνει όσο το δυνατόν μικρότερο χώρο στην οθόνη, επιτρέποντας την πλήρη εποπτεία της δράσης. Το ιδανικό, βέβαια, θα ήταν όλα τα παραπάνω να συμβαίνουν απροβλημάτιστα, κάτι που δυστυχώς δε συμβαίνει. Αυτό, σε πρώτη φάση γιατί οι χρόνοι loading είναι αδικαιολόγητα μεγάλοι. Σε άλλες περιπτώσεις, οι μεγάλοι χρόνοι loading δε θα ήταν λόγος ανησυχίας, όταν όμως μιλάμε για τίτλο που λίγο-πολύ στηρίζεται στην φιλοσοφία του trial & error, πολύ γρήγορα αντιλαμβάνεται κανείς ότι δημιουργείται πρόβλημα. Ακόμα πιο ενδιαφέρον (και όχι με τη θετική έννοια της λέξης) είναι το γεγονός ότι και η επιστροφή στο menu, ή η αλλαγή καρτέλας μέσα σε αυτό συνοδεύεται από χαρακτηριστικό lag, το οποίο μπορεί να φτάσει μέχρι και κάποια δευτερόλεπτα.
Τα πάντα είναι στη διάθεση των παικτών, και ο τίτλος τους προκαλεί να δοκιμάσουν κάθε φορά κάτι καινούριο, κάτι διαφορετικό.
Τουλάχιστον έχει γίνει αρκετά καλή δουλειά στον τεχνικό τομέα, αν κανείς δεν μπορεί παρά να αισθάνεται ότι η Glacier Engine θα μπορούσε να τα έχει καταφέρει καλύτερα, δεδομένου ότι έχουμε να κάνουμε με το ντεμπούτο της σειράς στην τρέχουσα γενιά συστημάτων. Η επιλογή ξεκλειδώματος του frame-rate είναι ιδιαίτερα ευπρόσδεκτη και πράγματι, ορισμένες φορές ο ρυθμός ανανέωσης της οθόνης φτάνει στα πολυπόθητα 60 καρέ το δευτερόλεπτο, αυτές οι φορές όμως είναι πολύ λίγες και εν τέλει είναι προτιμότερο να υπάρχει «κλείδωμα», κάτι που προσφέρει σταθερά καρέ και αποτρέπει τις κάθε είδους δυσάρεστες καταστάσεις που προκύπτουν από την αυξομείωση των frames. Τέλος, γι’ ακόμη μια φορά, η δουλειά που έχει γίνει στο ηχητικό κομμάτι είναι εξαιρετική, με το voice-over των χαρακτήρων και δη (παραδόξως) των «συμπληρωματικών» NPCs να κλέβει την παράσταση.
Εν τέλει, η επιλογή των λέξεων αποδεικνύεται «κλειδί» ως προς τον χαρακτηρισμό του νέου τίτλου της δημοφιλούς σειράς της IO Interactive. Η επιστροφή στις φόρμες του παρελθόντος παραπέμπει σε ένα είδος σύγχρονου reboot - και πράγματι, η ελευθερία που προσφέρεται στους παίκτες δεν αργεί να θυμίσει κάτι από Blood Money, αλλά με την ευκολία και τον αδιαμφισβήτητα καλύτερο και αμεσότερο χειρισμό του Absolution, μαζί με κάποια άλλα, θετικά στοιχεία του μέχρι πρότινος τελευταίου τίτλου της σειράς. Ταυτόχρονα, είναι ακριβώς μια εισαγωγή στον κόσμο του Hitman, αφού το περιεχόμενο λειτουργεί ως το απόλυτο ορεκτικό, αφήνοντάς μας να θέλουμε περισσότερο, αλλά με τον καλύτερο τρόπο που θα μπορούσε να ειπωθεί κάτι τέτοιο.
Single Player παιχνίδι με απαίτηση always online είναι απαράδεκτο.
Κώστα περίμενα να βάλεις στα αρνητικά αυτό που λέει ο seventyone καθώς και την τραγική πολιτική να δώσουν στο κοινό τέτοιο παιχνίδι με τέτοιο τρόπο.Δεν μπορείς να περιμένεις σε τέτοιο τίτλο πότε θα βγει η συνέχεια του,χάνει το ενδιαφέρον του.
Για μενα το απαραδεκτο του παιχνιδιου ειναι οτι το δινουν σε δοσεις ,,, Τετοιο παιχνιδι δεν μπορεις να το παιξεις ετσι ...