Ένα ακόμα νέο χαρακτηριστικό είναι και τα Exo Suits, ή αλλιώς εξωσκελετοί που απαντώνται σπάνια και για ένα μικρό χρονικό διάστημα δίνουν στον Frank υπεράνθρωπη δύναμη.
Όλα με τη σειρά τους όμως. Ο Frank West είναι πλέον 52 ετών και μόνο ένας χαρακτήρας σαν και τον δικό του θα μπορούσε να καταστρέψει την εικόνα του και να αμαυρώσει όλα όσα κατάφερε στο Willamette. Πλέον είναι καθηγητής και διδάσκει φωτογραφία στο πανεπιστήμιο, μένοντας ακόμα σε αυτό που «ήταν» - και έχοντας ακόμα εφιάλτες από το παρελθόν. Ένα βράδυ, λοιπόν, η Vicki Chu, μία από τις φοιτήτριές του, με το πρόσχημα μιας παρτίδας mini-golf (ναι, mini-golf) τον ξεγελάει και τον φέρνει πίσω στο Willamette, τον τόπο όπου έλαβε χώρα το πρώτο ξέσπασμα του ιού που μετατρέπει τους ανθρώπους σε zombies.
Ολόκληρο το Willamette περιμένει να το ανακαλύψετε όπως και όταν θέλετε, ενώ όταν βαρεθείτε μπορείτε να προχωρήσετε στην επόμενη αποστολή, χωρίς το φόβο ότι το case θα κλείσει.
Όπως είναι φυσικό, ο Frank δεν ήθελε να ξαναδεί το Willamette ούτε ζωγραφιστό, όταν όμως μαθαίνει ότι κάτι πολύ ύποπτο συμβαίνει σε ένα στρατόπεδο στα περίχωρα της πόλης, όπου άνθρωποι πηγαίνουν και δεν φεύγουν ποτέ, τα ένστικτα του βετεράνου φωτορεπόρτερ δεν αργούν να ξυπνήσουν. Πολύ γρήγορα, ο Frank ανακαλύπτει ότι νέα εμφανίστηκαν zombies, κάτι μέχρι πρότινος πρακτικά απίθανο, αφού τα φάρμακα που εφευρέθηκαν χάρισαν ανοσία στους ανθρώπους. Σύμφωνα με το γνωστό νόμο, ό,τι είναι να πάει στραβά, θα πάει, και πριν ο ίδιος το καταλάβει, βρίσκεται κυνηγημένος, με φορτωμένος την κατηγορία δολοφονίας αθώων πολιτών. Μετά από ένα εξάμηνο όμως αναγκάζεται να επιστρέψει στο Willamette, αφού η πολύπαθη πόλη έγινε το σκηνικό μίας ακόμη επιδημίας, με το κράτος να έχει καλύψει (για μία ακόμη φορά) τα πάντα. Η ευκαιρία που του δίνεται είναι εξαιρετικά σπάνια, αφού προσπαθώντας να αποκαλύψει την αλήθεια θα αποδείξει την αθωότητά του - και φυσικά λίγη από τη δόξα του παρελθόντος. Μιλάμε για τον Frank West, εξάλλου.
Μαζί με τον Frank, βέβαια, επιστρέφει και η φωτογραφική του μηχανή, η οποία δεν χρησιμοποιείται μόνο για το προφανές – αν και είναι πολύ διασκεδαστικό να τραβάτε selfies με zombies πριν τα εξοντώσεις με εξαιρετικά βίαιο τρόπο.
Ακόμα και αν δεν είχατε ασχοληθεί με τη σειρά στο παρελθόν (ή δεν ενδιαφερθήκατε ποτέ για την ιστορία), μπορείτε να μπείτε αμέσως στο κλίμα. Ανέκαθεν, εξάλλου, οι χαρακτήρες και οι τοποθεσίες είχαν περισσότερο ενδιαφέρον από το ίδιο το σενάριο στα Dead Rising. Και το Willamette αποδεικνύεται ένα εξαιρετικό σκηνικό, αφού στη διάθεση των παικτών βρίσκεται όχι μόνο το εμπορικό κέντρο (όπως στο πρώτο DR), αλλά ολόκληρη η πόλη. Και είναι κυριολεκτικά «στη διάθεση» των παικτών προς εξερεύνηση, αφού οι χρονικοί περιορισμοί του παρελθόντος έχουν εξαφανιστεί. Έτσι, τα πάντα είναι στη διακριτική ευχέρεια του καθενός. Ολόκληρο το Willamette περιμένει να το ανακαλύψετε όπως και όταν θέλετε, ενώ όταν βαρεθείτε μπορείτε να προχωρήσετε στην επόμενη αποστολή, χωρίς το φόβο ότι το case θα κλείσει και θα χάσετε την αλήθεια ή θα βρεθείτε στο τέλος της περιπέτειας νωρίτερα απ’ ότι θα έπρεπε.
Το σύστημα combo είναι πιο «αλλού» από ποτέ.
Είναι μια τολμηρή κίνηση από πλευράς Capcom Vancouver, αλλά εν τέλει φαίνεται πως αποδίδει. Σίγουρα, αφαιρεί από το χαρακτήρα της σειράς και ίσως το replayability, αλλά επιτρέπει στους παίκτες να ανακαλύψουν και να εκτιμήσουν την εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει στη δημιουργία ενός λεπτομερούς κόσμου. Επιπρόσθετα, χωρίς την αίσθηση της πίεσης του χρόνου «λάμπουν» και οι αλλαγές ορισμένων ακόμα βασικών μηχανισμών του τίτλου. Όπως για παράδειγμα η ακόμα μεγαλύτερη ρευστότητα στη μάχη, η οποία επιτυγχάνεται όχι μόνο με τις ίδιες τις κινήσεις του Frank, αλλά και με τη ριζική αλλαγή στο σύστημα του inventory. Σε αντίθεση με τους προηγούμενους τίτλους, λοιπόν, εδώ οι παίκτες έχουν τρεις διαφορετικές κατηγορίες αντικειμένων (και slots): Health, Melee και Ranged. Έτσι, επιτρέπεται η καλύτερη ταξινόμηση αλλά και η άμεση εναλλαγή μεταξύ melee και ranged, με διαφορετικά πλήκτρα για το καθένα.
Η αναβάθμιση των ικανοτήτων του Frank με κάθε level επιστρέφει, ενώ την επιστροφή του κάνει και το σύστημα συνδυασμού διαφορετικών όπλων/οχημάτων, εφόσον έχει ανακαλυφθεί το αντίστοιχο blueprint. Το τελευταίο είναι πιο «αλλού» από ποτέ, με φονικές μηχανές που είναι όχι μόνο εξαιρετικά ικανοποιητικές στην αίσθηση, αλλά και ξεκαρδιστικές. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι θα έβγαινε αν συνδυάζατε ένα χορτοκοπτικό μηχάνημα με μαχαίρια; Ένα σφυρί με χειροβομβίδες; Ένα τρακτέρ με ένα αναπηρικό καροτσάκι (!); Απ’ ότι φαίνεται η ομάδα της Capcom Vancouver τα φαντάστηκε όλα, και τα αποτελέσματα είναι σπαρταριστά, το λιγότερο. Και φυσικά, ας μη ξεχνάμε ότι όλα τα παραπάνω ο Frank μπορεί να τα κάνει φορώντας ό,τι βρει μπροστά του. Αλήθεια, το να βλέπετε τον πρωταγωνιστή να οδηγεί ένα τρίκυκλο ποδηλατάκι με λεπίδες στο μπροστινό μέρος, που φτύνει φωτιά, ντυμένος με μπότες χιονιού, δερμάτινο μπουφάν και τη μάσκα του Blanka από το Street Fighter είναι μια εικόνα που δε συναντάτε πολύ συχνά.
Η ασταμάτητη δράση είναι εδώ, καλύτερη, με περισσότερα εργαλεία καταστροφής και ακόμα περισσότερο χιούμορ.
Ένα ακόμα νέο χαρακτηριστικό είναι και τα Exo Suits, ή αλλιώς εξωσκελετοί που απαντώνται σπάνια και για ένα μικρό χρονικό διάστημα δίνουν στον Frank υπεράνθρωπη δύναμη. Σε αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις, ο Frank μετατρέπεται σε μια πραγματική φονική μηχανή. Για να μη λείψει όμως και το γελοίο της όλης υπόθεσης, το Exo Suit μπορεί να συνδυαστεί με αντικείμενα όπως μηχανές γρανίτας (!) ή arcade cabinets, προσφέροντας νέες ικανότητες. Είναι κάτι που απλά πρέπει να το δεις για να το πιστέψεις. Μαζί με τον Frank, βέβαια, επιστρέφει και η φωτογραφική του μηχανή, η οποία χρησιμοποιείται όχι μόνο για το προφανές – αν και είναι πολύ διασκεδαστικό να τραβάτε selfies με zombies πριν τα εξοντώσετε με εξαιρετικά βίαιο τρόπο. Η camera, με από τους τρεις διαφορετικούς φακούς που διαθέτει, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την περιήγησή μας μέσα σε σκοτεινούς διαδρόμους, ή για να αποκαλυφθούν στοιχεία που δεν είναι ορατά με γυμνό μάτι. Για την ακρίβεια, αυτή η τελευταία λειτουργία έχει χρησιμοποιηθεί με πολύ έξυπνο τρόπο, όχι μόνο στους γρίφους που συναντάμε, αλλά και στην ανακάλυψη ορισμένων πολύ καλά κρυμμένων μυστικών του Willamette.
Όχι ότι η Capcom Vancouver δεν έχει προβεί και σε ατοπήματα, όμως. Όπως για παράδειγμα η αντικατάσταση των Psychos των προηγούμενων τίτλων από τους Maniacs, που δεν προσφέρουν τις ίδιες, αξιομνημόνευτες αναμετρήσεις. Ή η έλλειψη δυνατότητας co-op στο campaign. Και ενώ μπορεί να βγάζει νόημα βάσει σεναρίου η επιλογή αυτή, το co-op multiplayer mode που προσφέρεται δεν είναι το ίδιο διασκεδαστικό με το να παίζουμε στο campaign παρέα με φίλο. Στο προαναφερθέν mode οι παίκτες καλούνται να μείνουν ζωντανοί και να αντιμετωπίσουν τις ορδές των απέθαντων ενώ ταυτόχρονα εκπληρώνουν κάποια objectives, σε τέσσερις αποστολές.
Εν τέλει, το Dead Rising 4 είναι αποτέλεσμα όλων των αλλαγών που η Capcom Vancouver έκανε κατά καιρούς στη φόρμουλα της σειράς, στο βαθμό που οι δημιουργοί φαίνεται πως ήθελαν.
Είναι απλό, είναι εύκολο, αλλά δύσκολα θα κρατήσει το ενδιαφέρον του κοινού. Και αν κρίνει κανείς το πόσο μικρή είναι η κίνηση στα lobbies από τις πρώτες κιόλας μέρες, μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την παραπάνω υπόθεση. Κατά τα άλλα, τεχνικά η ομάδα ανάπτυξης έχει κάνει πολύ καλή δουλειά με τη μηχανή γραφικών και το Dead Rising 4 «τρέχει» πολύ καλά στο Xbox One (η έκδοση του οποίου χρησιμοποιήθηκε για τις ανάγκες αυτού του review), με ελάχιστα προβλήματα. Ο φωτισμός είναι από τα highlights του οπτικού τομέα, ενώ, αν και σε γενικές γραμμές τα γραφικά δε διεκδικούν δάφνες τεχνολογικής αρτιότητας, το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό. Ηχητικά, από την άλλη, η δουλειά που έχει γίνει είναι κορυφαίου επιπέδου, με τις χριστουγεννιάτικες μελωδίες να δένουν άψογα με την σφαγή των zombies και πολύ καλά ηχητικά εφέ. Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στην ερμηνεία του Victor Nosslo, ο οποίος τα καταφέρνει εξαιρετικά ως Frank West, παρά τις όποιες ανησυχίες του κοινού μετά την ανακοίνωση της απομάκρυνσης του Terence J. Rotolo.Εν τέλει, το Dead Rising 4 είναι αποτέλεσμα όλων των αλλαγών που η Capcom Vancouver έκανε κατά καιρούς στη φόρμουλα της σειράς, στο βαθμό που οι δημιουργοί φαίνεται πως ήθελαν. Αφαιρώντας αρκετά από τα χαρακτηριστικά των προηγούμενων τίτλων, όμως, καταφέρνουν να παρουσιάσουν ένα αποτέλεσμα που, όσο οξύμωρο και αν ακούγεται, είναι πολύ πιο κοντά σε αυτό που οι περισσότεροι ήθελαν από το Dead Rising. Η ασταμάτητη δράση είναι εδώ, καλύτερη από ποτέ, και αυτήν τη φορά χωρίς χρονικούς περιορισμούς (στο μεγαλύτερο κομμάτι του campaign), με περισσότερα εργαλεία καταστροφής και ακόμα περισσότερο χιούμορ. Αν αυτή είναι πράγματι η σωστή κατεύθυνση, μόνο ο χρόνος θα δείξει. Αυτό που μπορούμε να πούμε με σιγουριά, είναι ότι το Dead Rising 4 είναι ο ορισμός του διασκεδαστικού τίτλου, με όλα τα θετικά και τα αρνητικά του.
Μπορεί να έχει το χαβαλέ της η σειρά Dead Rising αλλά θα προτιμούσα χίλιες φορές ένα ποιο σοβαρό παιχνίδι με καλύτερο στόρι και όχι τόσο καφρίλα.
Βλέποντας το πόσο καλά έχουν υλοποιήσει ( στο προηγούμενο ) μια τεράστια πόλη με εκατοντάδες ζόμπι αναρωτιέμαι για ποιο λόγο δεν κυκλοφορούν ένα ποιο σοβαρό παιχνίδι με ωραίο σενάριο (ala Walking Dead) με στοιχεία επιβίωσις και τους μηχανισμούς crafting με ρεαλιστικά όπλα. Αν προσθέσεις σε αυτό και co-op έχεις κατά τη γνώμη μου μια πάρα πολύ καλή συνταγή.
δεν εβαλε 8...... εχω....απιστευτο....κατι συναιβει !!! ποιος εισαι εσυ και τι εκανες τον Καλκανη ???????????