Άμμος.
Κάπως έτσι ξεκινά το νέο κεφάλαιο στην ιστορία που συνδέει τη νορβηγική εταιρία ανάπτυξης Funcom και τον κόσμο που δημιούργησε ο Robert E. Howard τη δεκαετία του 1930. Η αρχή είχε γίνει με το MMORPG Age of Conan, το οποίο φέτος συμπλήρωσε 10 χρόνια ζωής. Το Conan Exiles διαφέρει αρκετά από το AoC, καθώς πρόκειται για ένα survival game, ένα είδος το οποίο ανθεί τα τελευταία χρόνια, με μια πληθώρα τίτλων οι οποίοι είτε μόλις κυκλοφόρησαν είτε βρίσκονται σε Early Access, αλλά και με παλιότερους οι οποίοι θεωρούνται πλέον κλασικοί, όπως το Minecraft. Το Exiles πέρασε και αυτό από το στάδιο του Early Access στο Steam, όπου και παρέμεινε σχεδόν για ενάμιση χρόνο, καταφέρνοντας μάλιστα να φθάσει τα 480.000 downloads στον πρώτο μήνα (μετά τις επιστροφές). Αυτό που κάνει τον τίτλο της Funcom να ξεχωρίζει από το σωρό είναι καταρχήν το καθαρό fantasy setting και, φυσικά, το γεγονός ότι το setting αυτό είναι η Hyborian Age, ο βάρβαρος ψευδοϊστορικός κόσμος όπου ζει και βασιλεύει ο Κόναν. Για την ακρίβεια μιλάμε για ένα μικρό κομμάτι του κόσμου αυτού, στο οποίο κατοικούσε ένας αρχαίος πολιτισμός εχθρικός προς τους ανθρώπους. Όποιος μπαίνει σε αυτήν τη χώρα βρίσκεται έγκλειστος μέσα σε ένα τεράστιο μαγικό πεδίο και οποιαδήποτε προσπάθεια να το περάσει είναι αυτομάτως μοιραία.
Φυσικά, όπως και σε κάθε παιχνίδι survival που σέβεται τον εαυτό του, ξεκινάμε χωρίς απολύτως τίποτα (ούτε καν ρούχα). Η πείνα, η δίψα και τα στοιχεία της φύσης είναι οι πρώτοι και πιο άμεσοι εχθροί μας. Καθώς μαθαίνουμε επί τροχάδην πώς να κατασκευάσουμε αυτοσχέδια ρούχα και όπλα από ίνες φυτών, ξύλα και πέτρες, παίρνουμε και μια πρώτη ιδέα για το αφιλόξενο αυτό μέρος και τα μυστικά τα οποία ενδεχομένως να κρύβει. Η πρώτη μεγάλη έκπληξη του τίτλου ωστόσο ήρθε από νωρίς στο Early Access, όταν οι παίκτες διαπίστωσαν πως όχι μόνο το Conan: Exiles επιτρέπει εντελώς γυμνούς χαρακτήρες, αλλά και ότι κατά τη δημιουργία τους υπήρχε η επιλογή καθορισμού μεγέθους στήθους, αλλά και...εξοπλισμού για τους άνδρες. Δεν έχουμε κάτι εναντίον του γυμνού, φυσικά, αλλά αυτό είναι κάτι που μπορεί να έχει και αναπάντεχες επιπτώσεις. Περισσότερα σε λίγο. Σε αντίθεση με το Minecraft και πολλά άλλα παιχνίδια του είδους, στο Conan Exiles δεν μας επιτρέπεται να σκάψουμε, αλλά μόνο να χτίσουμε, ενώ σύντομα διαπιστώνουμε ότι σχεδόν κανένας δεν είναι διατεθειμένος όχι να μας βοηθήσει, αλλά ούτε καν να μας μιλήσει. Έπειτα από δεκάδες ώρες παιχνιδιού καταφέραμε να βρούμε μόλις 3 NPCs που μιλάνε μαζί μας και μόλις μία πόλη όπου (σχεδόν) κανείς δεν είναι εχθρικός.
Η διαθέσιμη προς εξερεύνηση περιοχή είναι αρκετά μεγάλη, ώστε να είναι αισθητή η έλλειψη των mounts τα οποία θα προστεθούν...κάποια στιγμή στο παιχνίδι, σύμφωνα με τους developers, ενώ το σύστημα quick travel του Exiles προϋποθέτει την οικοδόμηση ενός τεράστιου, μαγικού Map Room, το οποίο κατά τα φαινόμενα είναι κάτι που θα δυσκολευτεί αρκετά να δημιουργήσει ένας παίκτης μόνος του. Εδώ εντοπίζεται το βασικό πρόβλημα του τίτλου: το Conan Exiles μπορεί μεν να παιχτεί ως single-player game, αλλά εφόσον δεν υπάρχει κανένα scaling στους εχθρούς και, κυρίως, στα bosses που κατοικούν τον κόσμο και τις πιο σκοτεινές γωνιές του, είναι δύσκολο έως αδύνατον να μπορέσει κάποιος να δει όλο το περιεχόμενο χωρίς να παίξει online και, κατά προτίμηση, να μπει σε κάποιο clan. Το πρόβλημα μπορεί να παρακαμφθεί με κάποιους τρόπους, είτε με mods που προσθέτουν κάποιο scaling, ώστε το gameplay να είναι πιο προσιτό σε μικρές ομάδες παικτών, είτε προσαρμόζοντας τις ρυθμίσεις του παιχνιδιού ώστε να είναι πιο εύκολη τουλάχιστον η συλλογή πρώτων υλών, είτε απλά χρησιμοποιώντας την εξερεύνηση και την επίτευξη στόχων-βημάτων στο ταξίδι μας στον κόσμο του παιχνιδιού, τα οποία συμβάλλουν πολύ περισσότερο στο levelling από τις μάχες και τις κατασκευές.
Μια και αναφερθήκαμε στο levelling, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι το Exlies είναι κατά βάση ένα survival RPG, καθώς ο χαρακτήρας μας κερδίζει επίπεδα εμπειρίας, τα οποία μεταφράζονται σε πόντους για να αυξήσουμε τα χαρακτηριστικά του, αλλά και Feats τα οποία είναι κατ' ουσία συνταγές για να κατασκευάσουμε διάφορα πράγματα, από τα πιο χρηστικά, όπως όπλα, εργαλεία και δομικά στοιχεία, έως τα πλέον διακοσμητικά, όπως τρόπαια και χαλιά. Οι πόντοι που επενδύουμε στα attributes του χαρακτήρα είναι καθοριστικής σημασίας για τον τρόπο παιχνιδιού μας, είτε επιλέξουμε τη μάχη σώμα με σώμα, είτε από μεσαία ή μεγαλύτερη απόσταση. Αυτό που παίζει σε κάθε περίπτωση βασικό ρόλο είναι το stamina, καθώς όλες μας οι κινήσεις σε άμυνα και επίθεση προϋποθέτουν τη χρήση του. Το ίδιο ισχύει και για το τρέξιμο, τα άλματα και την αναρρίχηση.
Η δυνατότητα ελεύθερης αναρρίχησης σχεδόν σε κάθε τοίχο, δέντρο και βράχο είναι κάτι που δε βρίσκουμε συχνά σε ένα παιχνίδι. Πόσες φορές θυμάστε να χοροπηδάτε αναξιοπρεπώς σαν κριάρια για να ανεβείτε ένα βουνό στο Skyrim ή στο The Witcher 3 για παράδειγμα; Το Exiles μάς δίνει τη δυνατότητα να σκαρφαλώσουμε σχεδόν παντού, ακόμα και σε επιφάνειες που δε μοιάζει πιθανό να σκαρφαλώνονται με γυμνά χέρια, χρησιμοποιώντας απλά το stamina. Η μπάρα της αντοχής μας δεν ανανεώνεται όσο δεν πατάμε σε κάποιο πλάτωμα ή περβάζι και όταν εξαντληθεί, απλά πέφτουμε στο κενό. Φαίνεται κάτι τόσο απλό και όμως υλοποιείται σπάνια σε τίτλο που δεν λέγεται Assassin's Creed και σχεδόν ποτέ σε τέτοια έκταση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως αφού πεθάνει ο χαρακτήρας και αναγκαστούμε να γυρίσουμε γυμνοί πίσω στο πτώμα μας για να ανακτήσουμε τα αντικείμενά μας (αν είμαστε τυχεροί), η δυνατότητα να αποφύγουμε κάποιο άγριο ζώο με αυτόν τον τρόπο είναι τόσο ρεαλιστική όσο και πολύτιμη. Εδώ πρέπει να πούμε ότι είναι κάτι το εξαιρετικά άβολο (όσο και αστείο) να κρέμεται κανείς γυμνός από ένα δέντρο με μια τίγρη να κάνει βόλτες από κάτω.
Είναι προφανές, ωστόσο, ότι όταν ένα δευτερεύον χαρακτηριστικό ενός τέτοιου τίτλου τραβά περισσότερο την προσοχή μας από κάτι τόσο βασικό όσο το σύστημα μάχης, τότε υπάρχει πρόβλημα. Η μάχη στο Conan: Exiles βασίζεται σε ένα μάλλον απλοϊκό combo system με τη χρήση είτε γρήγορων είτε δυνατών χτυπημάτων, ανάλογα με το εκάστοτε όπλο. Δυστυχώς, πολλές φορές απλά αδυνατούμε να χτυπήσουμε τον αντίπαλο, χωρίς προφανή λόγο, ειδικά μάλιστα όταν έχουμε την τύχη να είμαστε πιο ψηλά από αυτόν, κάτι που μετατρέπει το κατεξοχήν πλεονέκτημα σε μια μάχη σε μειονέκτημα. Σημαντικά προβλήματα υπάρχουν και στο multiplayer, καθώς το σύστημα κλειδώματος στόχου ακόμα αδυνατεί να θέσει σωστές προτεραιότητες, με αποτέλεσμα να καταλήγουμε συχνά να χτυπάμε συμπαίκτες, αντί για αντιπάλους. Αυτό είναι κάτι το ανεξήγητο για ένα παιχνίδι που δοκιμάστηκε επί 1,5 χρόνο στο Early Access, δεδομένου ότι δεν υπάρχει χρηστικός μηχανισμός στο παιχνίδι ο οποίος να απαιτεί τη στόχευση συμμάχου. Θα κάνουμε εδώ μια μικρή παρένθεση για να πούμε και μια καλή κουβέντα. Το Conan Exiles έχει την πιο ταιριαστή μουσική σε οποιονδήποτε τίτλο που έχει βασιστεί στον συγκεκριμένο ήρωα, καθώς ο συνθέτης έχει «πατήσει» γερά πάνω στο αξεπέραστο soundtrack που έγραψε ο μεγάλος Βασίλης Πολυδούρης για το Conan: The Barbarian και έχει γράψει μουσική η οποία ταιριάζει άψογα με αυτό.
Είτε παίζουμε online, είτε single, είτε co-op πάντως, είναι σχεδόν απαραίτητη η χρήση thralls. Σχεδόν όλοι οι NPCs του παιχνιδιού έχουν κάποια εξειδίκευση, είτε είναι μαχητές, είτε τεχνίτες ή ακόμα και χορευτές και μπορούν να χρησιμεύσουν αναλόγως αρκεί να τους...ροπαλιάσουμε και να τους σύρουμε με σχοινιά στη βάση μας. Εκεί θα βρεθούν στο Wheel of Pain που έκανε τον Κόναν να αποκτήσει τον εξαιρετικό σωματότυπο και την...ευχάριστη, εξωστρεφή προσωπικότητα που όλοι γνωρίζουμε, μέχρι η βούλησή τους να «σπάσει» και να δεχθούν να μας υπηρετούν χωρίς δισταγμό. Πολλές από τις καλύτερες συνταγές για κατασκευή όπλων και πανοπλιών είναι προσβάσιμες μόνο μέσω ενός έμπειρου thrall υψηλού επιπέδου, ενώ οι μαχητές μπορούν να χρησιμεύσουν στην περίπτωση που η βάση μας δεχθεί επίθεση, είτε από παίκτες, είτε από το AI (το λεγόμενο Purge).
Ο κόσμος του Conan: Exiles είναι σκληρός και αμείλικτος. Επικρατεί το δίκαιο του ισχυρού, οι σύμμαχοι είναι ελάχιστοι και η επιβίωση δύσκολη. Όλα αυτά ταιριάζουν γάντι στην υποκατηγορία των survival games και θα ήταν πολύ πιο ενδιαφέροντα αν ο τελευταίος τίτλος της Funcom δεν χαρακτηριζόταν από τόσες ατέλειες, ελλείψεις και bugs, καθώς ακόμα και το optimization είναι ελλιπές (κυρίως σε συστήματα που βασίζονται σε AMD). Ωστόσο, αν οι developers επενδύσουν αρκετό χρόνο και προσπάθεια στον τίτλο, τότε υπάρχουν οι προοπτικές για κάτι καλύτερο. Είναι κρίμα, όμως, που το σχεδόν καταστροφικό launch του Age of Conan δε φαίνεται να προστάτευσε τη Funcom από την παγίδα άλλης μιας ημιτελούς κυκλοφορίας.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity