Τα επίπεδα λοιπόν δεν είναι κλασικού τύπου και δομής, ούτε μιλάμε φυσικά για τίτλο open world. Αν διευκολύνει μια εικόνα στο μυαλό, σκεφτείτε τη δομή The Legend Of Zelda: Breath Of The Wild να…ρουφά την κοιλιά της. Μικρότερες εκτάσεις, με πιο πυκνή δραστηριότητα και περισσότερες ιδέες που δεν προλαβαίνουν να επαναληφθούν ώστε να κουράσουν. Κάθε sandbox φαίνεται να είναι σαν πάρκο. Το επίπεδο έχει αρχή και τέλος, αλλά όλα τα ενδιάμεσα στάδια είναι στο χέρι του παίκτη. Αρκεί να μαζέψει αρκετά Moons για να αποκτήσει πρόσβαση σε άλλο βασίλειο. Κάτι που πρέπει να θυμάστε είναι ότι εκτός από Moons και κλασικά νομίσματα, μαζεύετε και νομίσματα με συγκεκριμένο χρώμα και σχήμα που διαφέρουν από βασίλειο σε βασίλειο και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για αγορές μόνο σε αυτό. Είναι μάλλον κίνητρο για επιστροφή στο χώρο το εγκλήματος. Μπορεί και όχι. Εμείς πάντως αγοράσαμε κοστούμι για να κυκλοφορεί με στιλ ο Mario στο New Donk City.
Η πόλη απέχει σαφώς από το να είναι τυπικό επίπεδο, αφού ναι μεν κρύβει εκπλήξεις, είναι ανοιχτή για εξερεύνηση, είναι γεμάτη κρυφά αντικείμενα και εμπειρίες, αλλά έχει και τα quests της. Η Pauline, σε ρόλο δημάρχου εδώ, χρειάζεται τζαζίστες για εκδήλωση που ετοιμάζει (εκτός αν μας λέει ψέματα και έχει αναλάβει τη δεξίωση που θα ακολουθήσει τον παρά τη θέληση της Peach γάμο με τον Bowser -έχουμε και τέτοια στον τίτλο αυτόν-). Πρώτα λοιπόν ανεβαίνουμε σε οροφές κτιρίων για να καλύτερη ορατότητα. Όποιον μουσικό και να δούμε, η διαδρομή προς τα εκεί έχει την ιδιαιτερότητά της, το εμπόδιό της ή απλά μια ευκαιρία να μάθουμε κάτι νέο, να χρησιμοποιήσουμε κάτι διαφορετικό. Ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι θα γίνουμε ένα με το ρεύμα για να περπατήσουμε πάνω σε καλώδια τροφοδοσίας και πάνω από την πόλη. Διπλά και τριπλά άλματα, αιώρηση στον αέρα, όλα είναι δυνατά και όλα συνεισφέρουν στην εξερεύνηση. Μπορεί μια πόλη να φαίνεται πιο γκρίζα, πιο βαρετή, διαπιστώσαμε όμως ότι σε κάθε γωνιά κρύβεται κάτι, πολλές φορές σε σημεία που δείχνουν τόσο κοντά κι όμως είναι τόσο μακριά.
Στην έρημο τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά αφού ναι μεν η βασική ιδέα είναι παρόμοια ως προς το σχεδιασμό της εμπειρίας, μοιάζει πολύ περισσότερο όμως με πιο ανοιχτό επίπεδο που ξεπήδησε από το Super Mario 3D World, με περισσότερο ακόμη platforming και μικρές αναφορές σε άλλους τίτλους και μηχανισμούς. Υπάρχει για παράδειγμα μια σωλήνα που δείχνει να οδηγεί στο εσωτερικό ενός τοίχου όπου είναι σχεδιασμένο επίπεδο α λα Mario Bros. Και όντως, εκεί οδηγεί, με τον πρωταγωνιστή να γίνεται χαλκομανία, να παίρνει την παλιά του μορφή και να παίζουμε με τον παραδοσιακό τρόπο…για έναν τοίχο.
Και στις δύο περιοχές όμως όλα κρέμονται από τον Cappy, το καπέλο δηλαδή, που έχει ρόλο πολυεργαλείου, αντικαθιστώντας ουσιαστικά, μεταξύ άλλων, τα power-ups. Τι να τα κάνουμε αφού μπορούμε να εκτοξεύσουμε το καπέλο σε λογής λογής εχθρούς και άψυχα αντικείμενα για να αποκτήσουμε τον έλεγχό τους, πράγμα που σηματοδοτείται από το ξαφνικό φύτρωμα μουστακιού πάνω τους, για να μην είναι μόνος του ο Cappy. Κάντε capture σε Bullet Bill, ελέγξτε την πορεία του και περάστε ένα μεγάλο χάσμα για παράδειγμα. Βρείτε κάτι πετούμενο τέλος πάντων για να ξεκινήσετε πτήση, ή κάντε capture φυτό οι ρίζες του οποίου δεν έχουν κανένα πρόβλημα να σταθούν σε δέντρο. Έτσι θα σκαρφαλώσετε χωρίς πρόβλημα και θα αρπάξετε το Moon που είδατε κλεφτά στην κορυφή. Κάθε γωνιά σχεδόν κρύβει και κάτι και τα ενδεχόμενα capture είναι τόσα πολλά που πραγματικά δεν έχουμε ιδέα πόσοι μπορεί να είναι οι διαφορετικοί μηχανισμοί, χρήσιμοι ή όχι, ανάλογα με την περίπτωση, που έχει χωρέσει η ομάδα ανάπτυξης στο παιχνίδι. Αυτό θα φανεί αργότερα φυσικά.
Έχουμε να μοιραστούμε εντυπώσεις όμως από το χειρισμό. Η εντελώς ελεύθερη κάμερα είναι χαράς ευαγγέλιο για τους παίκτες, ειδικά σε τίτλο sandbox που είναι στημένος ώστε να ωθεί συνεχώς τον παίκτη σε περαιτέρω εξερεύνηση. Ακόμη καλύτερα, είναι σαφές ότι η κίνηση του Mario στο χώρο είναι πιο άμεση και ο χειρισμός, σε αυτήν την περίπτωση πιο «υπάκουος» από άλλες φορές. Στη δοκιμή είχαμε ένα Joy-Con σε κάθε χέρι και φαίνεται ότι αυτός ο τρόπος χειρισμός προτείνεται από την Nintendo, μιας και τα motion controls παίζουν το ρόλο τους. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν λειτουργεί το παιχνίδι με Grip ή Pro Controller, ωστόσο πράγματα που θα πετυχαίνατε με κίνηση, πρέπει να τα καταφέρετε με τους μοχλούς. Κινώντας απότομα τα Joy-Cons προς τα πάνω ή προς τα κάτω εκτοξεύεται ο Cappy που χρησιμοποιείται και για επιθέσεις. Στις οριζόντιες επιθέσεις, όσο προχωρά ο Cappy προς το στόχο, μπορούμε να…του δώσουμε φάλτσα και να διαγράψει τελικά τόξο ώστε να χτυπήσουμε πολλαπλούς στόχους με μία κίνηση. Σε αυτό το τελευταίο ήταν λίγο περίεργος ο χειρισμός, αλλά ίσως να μην αξίζει η ανησυχία διότι το build της δοκιμής ετοιμάστηκε μήνες πριν (είναι αυτό της E3, απλά αυτήν τη δόση είχαμε περισσότερη άνεση στη δοκιμή) και μπορεί να είναι βελτιωμένη η κατάσταση στην τελική έκδοση. Όλα αυτά γίνονται και με χειριστήριο ή τα Joy-Con σε διάταξη χειριστηρίου, οπότε, τουλάχιστον, υπάρχει εναλλακτική.
Το σημαντικό, που θα κάνει τη διαφορά στο τέλος, προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, είναι το γεγονός ότι μπορεί να γίνει capture σε πάρα, πάρα πολλά αντικείμενα, σε πάρα πολλούς εχθρούς, σε πολλά πλάσματα γενικότερα, και καθένα προσθέτει και έναν προσωρινό μηχανισμό. Το πλήθος αυτών θα είναι μεγαλύτερο σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο τίτλο Mario, αν μετράμε power-ups αντί για στοιχεία του περιβάλλοντος. Η σειρά φημίζεται για την τόλμη στα εργαλεία που δίνει στον παίκτη αλλά και τη συνήθειά της να είναι πολλά, να εμφανίζονται για λίγο και να μην αφήνουν την αρχική εντύπωση να παλιώσει. Αν όλα αυτά ταιριάξουν όμορφα με το λίγο πιο ανοιχτό level design, το Super Mario Odyssey μπορεί να αναδειχθεί σε ιδανικό boutique sandbox. Με την καλή έννοια πάντα. Η αναμονή τελειώνει σύντομα πάντως.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity