Το τελευταίο που μπορεί πραγματικά να καταλάβει κανείς παίζοντας το πρώτο προς επίδειξη build του Assassin’s Creed Odyssey, το οποίο χρησιμοποιήθηκε στην E3 και δυο εβδομάδες αργότερα περίπου είδαμε και επί ελληνικού εδάφους (σίγουρα πρωτότυπο ως φαινόμενο), είναι κατά πόσο εννοεί η Ubisoft ότι ολοκληρώθηκε η μεταμόρφωση του franchise σε open world RPG, πόσο μάλλον αν ενδέχεται να πετύχει η επέμβαση και να υποκύψει παρά ταύτα ο ασθενής. Φυσικά, ένα κλασικό σημάδι της μεταμορφωτικής αυτής απόπειρας είναι η προσθήκη επιλογών που, κατά τους ισχυρισμούς, επηρεάζουν τη ορή των πραγμάτων. Σε κάθε διάλογο είχαμε κάποιες διαφορετικές επιλογές, που είναι ίδιες είτε παίξει κανείς ως Αλέξιος είτε ως Κασσάνδρα, όχι όμως το χρόνο για να διαπιστώσουμε ή ενδείξεις για να υποθέσουμε ότι οι επιλογές μας μέτρησαν κάπου. Κάτι τέτοιο θα ήθελε ώρες για να ξεκαθαριστεί. Ε, κάτι πρέπει να έχουμε να κάνουμε και όταν έρθει η ώρα για το review.
Είχαμε περιθώριο για γεύση από τρεις πτυχές. Το μενού είχε κανονική εξερεύνηση στο χάρτη, που, στη συγκεκριμένη περίπτωση, συμπεριελάμβανε Μύκονο (ΓΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ!) και Δήλος (ΚΑΤΣΙΝΓΚ!), με διάφορα quests, οχυρά, φυλάκια κ.λπ. Φυσικά και η κεντρική ιδέα έχει να κάνει, από τη μία, με την ανακάλυψη εκείνων που έχουν βάλει στόχο την οικογένεια του πρωταγωνιστή και, από την άλλη, την υποβοήθηση ανταρτών. Νησιά γαρ, ο χώρος δεν είναι τόσο ανοιχτός όσο είδαμε στο Origins, κάτι που υποθέτουμε ότι αλλάζει σε τοποθεσίες της ηπειρωτικής Ελλάδας. Εκτός από την ελεύθερη εξερεύνηση των διαθέσιμων τοποθεσιών βέβαια, είχαμε την επιλογή να δοκιμάσουμε τους μηχανισμούς της ναυμαχίας και τα λεγόμενα conquest battles. Δεν ασχοληθήκαμε με ναυμαχία, η οποία σίγουρα πατά στους μηχανισμούς του Assassin's Creed Origins και στην τακτική που επιβάλλει η χρήση τριήρεων της εποχής. Μπορεί δηλαδή η ισορροπία του παιχνιδιού να καταλήξει να θυμίσει το Assassin’s Creed IV: Black Flag, σίγουρα όμως είναι αδύνατο να έχει την ίδια αίσθηση. Θέλαμε λοιπόν να δούμε τα σημεία στα οποία αναμένουμε και κάτι νέο, κάτι διαφορετικό.
Και τα conquest battles είναι ξεκάθαρα τα πιο περίεργα. Η λογική είναι πως σε κάθε περιοχή στόχος είναι η ανάληψη του ελέγχου. Θα επιστρέψουμε σε αυτό το θέμα λίγο παρακάτω, για διαφορετικούς λόγους. Όταν είναι ώρα για μια τέτοια μάχη καταλήγουμε σε ένα λίγο πιο μεγάλο κι επίπεδο πεδίο στο οποίο βρίσκονται στρατιώτες των δύο αντιμαχόμενων πλευρών, μαζί τους κι ο χαρακτήρας που χειρίζεται ο παίκτης. Ο οποίος πρέπει να βγάλει το φίδι από την τρύπα φυσικά. Δεν είναι μυστικό άλλωστε αφού οι περισσότεροι άλλοι μαχητές κοιτούν τον υπερπέραν ή απλά συνεισφέρουν τα απολύτως ελάχιστα μέχρι να τραβήξει την προσοχή ο πρωταγωνιστής. Τότε δεν χαρίζεται κανείς. Κανείς από τους κοντινότερους εχθρούς τουλάχιστον. Ακριβώς επειδή είναι πάντα στόχος ο έλεγχος μια περιοχής, αυτές οι μάχες φαίνεται πως θα είναι πάντα θέμα χρόνου. Και ο δρόμος μέχρι αυτές είναι μια μεγαλύτερη διαδικασία. Το σκεπτικό είναι πως για να γίνει αυτό το στάδιο απλούστερο πρέπει να αποδυναμωθεί πρώτα η τοπική φρουρά. Αυτό επιτυγχάνεται με την καταστροφή αποθηκευμένων τροφίμων και πρώτων υλών. Οι απώλειες αυτές έχουν επίπτωση στην ετοιμότητας και την απόδοση της φρουράς. Με λίγα λόγια η διαδικασία αυτή είναι μέρος τη νέας βασικής λούπας του Assassin’s Creed. Εκτός αν δούμε άλλες ισορροπίες στην τελική μορφή που θα έχει πάρει το Assassin’s Creed Odyssey. Το σίγουρο είναι ότι οι επιθέσεις σε και από περιπόλους, οι αθόρυβες ή και θορυβώδεις επιδρομές σε φυλάκια και φρούρια και άλλα στοιχεία που γνωρίσαμε στο Origins επανέρχονται φυσικά.
Λέμε που λέμε για μάχη βέβαια, ας το πάμε ένα βήμα παραπέρα, διότι η αίσθησή της είναι διαφορετική αυτήν τη δόση. Τα animations είναι ταχύτερα πλέον, ενώ με την απουσία ασπίδας από το βασικό εξοπλισμό, άλλωστε εξ αρχής υπάρχει το δόρυ του Λεωνίδα με τις ειδικές του ιδιότητες, οι ισορροπίες αλλάζουν, το dodging είναι πολύ πιο σημαντικό και η κίνηση, γενικά, πιο σβέλτη, άρα χρειάζεται εκ νέου προσαρμογή στα πράγματα. Στην έκδοση της δοκιμής μάλιστα πολλοί εχθροί προτιμούσαν να έχουν και να χρησιμοποιούν ασπίδες, που μπορούν να στραφούν εναντίον τους με το κατάλληλο skill πάντως, και ακόμη περισσότεροι είχαν το dodge για ψωμοτύρι, ειδικά σε σχέση με τους εχθρούς στο Origins. Δεν μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι μια τέτοια λεπτομέρεια δεν θα αλλάξει μέχρι την κυκλοφορία, αλλά έχει ενδιαφέρον σε συνδυασμό με το γρηγορότερο ρυθμό των animations. Ο ρυθμός αυτός εκτείνεται και στο platforming που έχει άλλον αέρα, παρότι δεν έχει δουλευτεί από την αρχή, απλά έχει περάσει από προσαρμογή. Βελτιωμένος στα σημεία φαίνεται κι ο τεχνικός τομέας, εκ πρώτης όψεως δηλαδή. Μπορεί να «φταίει» και η μικρότερη έκταση των τοποθεσιών που είδαμε στη δοκιμή. Πάντως, δεν έχουμε παράπονο, το απόλυτα στερεοτυπικό υπεργαλάζιο των ελληνικών ακτών, βγάζει μάτι και βρίσκεται παντού.
Την ώρα που παίζαμε καταλήξαμε με μια ανησυχία για την απόδοση του παιχνιδιού, αφού τα κομπιάσματα ήταν πολλά, σταθερά, σε τακτά χρονικά διαστήματα. Μας φάνηκε παράλογο αφού η μηχανή του παιχνιδιού είναι ίδια με του Origins, δεν υπήρχαν τέτοια προβλήματα πέρυσι, οπότε γιατί, λίγους μήνες πριν την κυκλοφορία, να βλέπουμε τέτοια ζητήματα; Τελικά, μάλλον αχρείαστη είναι η ανησυχία αυτή, πράγμα που διαπιστώσαμε βλέποντας την καταγραφή του παιχνιδιού σε βίντεο που πήραμε στο τέλος μαζί μας. Εκεί όλα κυλούσαν ομαλά και, πράγμα που οδηγεί στο συμπέρασμα πως το σήμα, στην έξοδο από το σύστημα, δεν είχε το πρόβλημα που έφτανε στην τηλεόραση. Μπορεί κάτι να πήγαινε στραβά στην έξοδο του capture box ή οι ρυθμίσεις των διαθέσιμων τηλεοράσεων να μη «συμφωνούσαν» με τις πραγματικότητες του gaming. Στο τέλος της δοκιμής βέβαια η μεγάλη εικόνα παρέμεινε αρκετά κρυφή. Ξέρουμε πως θα δούμε και πάλι την Layla Hassan στον πραγματικό κόσμο και το νέο χρονικό άλμα προς τα πίσω γίνεται στην προσπάθεια να αποκαλυφθούν περισσότερα για το λεγόμενο First Civilization. Το αν έχει νόημα να πάρει κανείς στα σοβαρά την επιδίωξη αυτή, δεδομένου ότι πάνε πολλά χρόνια πια από την τελευταία υποψία προσπάθειας να παίξει ρόλος ο «πραγματικός» κόσμος στο franchise είναι άλλη συζήτηση.
Ίσως το πιο περίεργο όλων είναι πως ενώ η σειρά θέλει πια να πείσει ως RPG, ο κώδικας είχε platfomring, αψιμαχίες στην ξηρά, μάχη σε πεδίο και μάχη στη θάλασσα. Άντε ύστερα να μη σκεφτούν μερικοί ντόπιοι της εποχής ότι ένας Αλκιβιάδης θα τους «σώσει».
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity