Καλύτερα να ξεκινήσουμε με σύντομες συστάσεις και λίγες πληροφορίες για το πώς φτάσατε σε αυτό το σημείο.
Michael Antonakos: Ονομάζομαι Michael Antonakos και παίζω τον Alexios στο Assassin’s Creed Odyssey. Γεννήθηκα στην Αθήνα και μετακόμισα στον Καναδά όταν ήμουν περίπου τριών ετών. Ο πατέρας μου γύρισε στην Ελλάδα όταν ήμουν περίπου έξι ετών, οπότε συνέχισα να έρχομαι στην Ελλάδα τα καλοκαίρια κατά τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια και αισθάνομαι πως είχα την ευκαιρία να νιώθω συνδεδεμένος με την Ελλάδα. Ως παιδί έπαιζα σε σχολικές παραστάσεις και ύστερα συνέχισα στα εφηβικά μου χρόνια στο Rocky Mountain Shakespear Company. Αφού τελείωσα με σχολείο, με θεατρικές σπουδές στο πανεπιστήμιο, μετακόμισα στο Βανκούβερ.
Μελισσάνθη Μάχουτ: Ήθελα να κάνω κάτι που να σχετίζεται με τον κινηματογράφο, ήθελα κάτι που να σχετίζεται με την υποκριτική, οπότε πήγα στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και ύστερα αφιέρωσα τρία χρόνια στο Royal Academy Of Dramatic Arts στο Λονδίνο, μετά επέστρεψα στην Ελλάδα, έκανα μερικές δουλειές, δίδαξα αγγλικά, έκανα μεταφραστικές δουλειές και όλο αυτό προέκυψε από το πουθενά. Είχα δουλέψει λίγο το Assassin’s Creed Origins, είχα κάνει μερικούς χαρακτήρες στο Origins, με κάλεσε μια μέρα ο ατζέντης μου και μου είπε ουσιαστικά «θα ήθελαν να σε δουν για μια ακόμη δουλειά που ετοιμάζουν» και τρία δοκιμαστικά αργότερα, ένα στην Αθήνα, ένα στο Λονδίνο, ένα στο Κεμπέκ…
Michael Antonakos: …Εκεί γνωριστήκαμε.
Μελισσάνθη Μάχουτ: Εκεί είναι που γνωριστήκαμε, συναντηθήκαμε στο Κεμπέκ.
Και τώρα είστε εδώ λοιπόν.
Σε ευχαριστώ πάντως [απευθυνόμενη στον Michael] γιατί δεν θα το έκανα χωρίς εκείνον. Ουσιαστικά καταλήξαμε μαζί σε μια πολύ καλή παραγωγή.
Κατά την εκδήλωση για την κυκλοφορία αναφέρατε πως οι θεατρικές σας σπουδές στο Λονδίνο αποδείχθηκαν χρησιμότερες για το συγκεκριμένο είδος δουλειάς σε σχέση με εκείνες στην Αθήνα.
Μελισσάνθη Μάχουτ: Υποθέτω πως, τρόπον τινά, μπορείς να πεις πως και οι δύο ήταν πολύ χρήσιμες αφού που δίδαξαν δύο διαφορετικού τύπου προσεγγίσεις στην υποκριτική γενικότερα, οπότε δεν κακολογώ την ελληνική δραματική σχολή ως προς αυτό. Κατά βάση αυτό που εννοώ είναι πως δεν υπήρχε έμφαση στην υποκριτική με φωνή και μόνο. Στο Λονδίνο είχαμε την ευκαιρία, είχαμε ένα μάθημα για voice acting, το λέγανε sight reading τότε. Βασικά επρόκειτο για την προσέγγιση του κειμένου και την προσπάθεια να αποκωδικοποιήσεις το κείμενο πολύ γρήγορα και να είσαι σε θέση να αποδώσεις όσα περισσότερα γινόταν με τη φωνή, μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, κάναμε μερικά radio plays, έγινε και κάποιος διαγωνισμός για το BBC νομίζω.
Δεν προσπαθούμε να κακολογήσουμε καμία σχολή από τις δύο. Υποψιαστήκαμε όμως ότι είναι λογικό οι σπουδές στο Λονδίνο να είναι πιο αποδοτικές ως προς αυτό το θέμα, μιας και υφίσταται διαφορά στην κουλτούρα και εκεί ασχολούνται πολύ περισσότερο με radio drama.
Μελισσάνθη Μάχουτ: Ναι, προφανώς. Και ο λόγος που λέω ότι οι σπουδές μου στην Ελλάδα βοήθησαν είναι και συνεισέφεραν, μαθαίνοντάς μου την υποκριτική με πολύ διαφορετικό τρόπο, είναι επειδή λειτουργούν αθροιστικά. Τελικά όμως, στο Λονδίνο, ακριβώς λόγω αυτού που μόλις ανέφερες, μιας και έχουν τη σχετική κουλτούρα για να το στηρίξουν, ήταν ευκολότερο να ασκηθώ σε αυτό το συγκεκριμένο κομμάτι.
Ποιο θα λέγατε πως ήταν το πιο παράξενο κομμάτι αυτής της εμπειρίας; Μπορεί να ήταν κάτι στην όλη διαδικασία που δεν περιμένατε να σας φανεί παράξενο και σε εξέπληξε όντας ακριβώς αυτό.
Michael Antonakos: Έπρεπε να αντιγράφουμε ο ένας την ερμηνεία του άλλου στο παιχνίδι, κάτι που δεν είχε χρειαστεί ποτέ να κάνω στο παρελθόν και είναι μοναδική αφού εδώ οι ηθοποιοί δημιουργούν ένα χαρακτήρα μεν αλλά για δυο διαφορετικές εκδοχές του, μια αρσενική και μια θηλυκή και πρέπει και οι δύο να συμφωνούν σε μια κάποια ιδέα για το τι άνθρωπος είναι. Και ύστερα να βρουν την ισορροπία μεταξύ των φύλων. Διότι αν κάτι λέγεται από άνδρα μπορεί να είναι διαφορετικό, όταν λέγεται από γυναίκα να είναι διαφορετικό. Δουλέψαμε για να βρούμε αυτήν την ισορροπία μεταξύ αρσενικού και θηλυκό σε καθετί που κάναμε. Ήταν μια πολύ καλή εμπειρία και το να δουλεύουμε μαζί ήταν πολύ, πολύ ιδιαίτερο. Τα πηγαίναμε πολύ καλά, ήμασταν κι οι δύο πρόθυμοι να συνεισφέρουμε αλλά και να δεχθούμε κριτική ο ένας από τον άλλον για να καταλήξουμε στην καλύτερη δυνατή ερμηνεία. Το περίεργο είναι να παρακολουθείς την ερμηνεία κάποιου, να λες ΟΚ και μετά να του δίνεις σημειώσεις ελπίζοντας να μη θιχτεί ο εγωισμός του, να ξαναπροσπαθεί και μετά με τη σειρά σου να πρέπει να κάνεις τη δική σου εκδοχή αλλά με τον τρόπο του άλλου. Αυτό ήταν πολύ ενδιαφέρον. Ήταν παράξενο. Πολύ παράξενο. Αλλά το κάναμε πολύ καλά.
Μελισσάνθη Μάχουτ: Ναι, δηλαδή, νομίζω πως αυτό που το έκανε παράξενο ήταν το ίδιο ως ιδέα, το ότι έπρεπε να κάνουμε κάτι τέτοιο αλλά ο τρόπος με τον οποίο καταλήξαμε να το κάνουμε αλλά και το αποτέλεσμα δεν είναι καθόλου περίεργο. Το ότι αυτό ήταν προαπαιτούμενο όμως σίγουρα ήταν παράξενο πιστεύω.
Michael Antonakos: Είχαμε να πετύχουμε τα ίδια χρονικά σημεία, τα ίδια τμήματα, στιγμές, όλα έπρεπε να, η ερμηνεία έπρεπε να ταιριάζει, διότι δημιουργούν όλα τα πλάνα κ.λπ. ώστε να είναι τα ίδια κι εμείς έπρεπε να τα γεμίσουμε.
Μελισσάνθη Μάχουτ: Ακόμη και στο δευτερόλεπτο, όλα έπρεπε να είναι συγχρονισμένα ώστε, καταλαβαίνεις, να πετύχουμε την ίδια ατάκα στο ίδιο σημείο και στην ίδια τοποθεσία, ήταν ενδιαφέρουσα προσέγγιση.
Michael Antonakos: Περιμέναμε να χρειαστεί περισσότερες λήψεις για το καταφέρουμε. Και νομίζω πως όλοι αυτό περίμεναν.
Μελισσάνθη Μάχουτ: Αυτό περιμέναμε, έτσι δεν είναι;
Michael Antonakos: Όλοι περιμέναμε ότι θα χρειάζονται περισσότερες λήψεις αλλά, για κάποιο λόγο, θεωρώ πως ήταν επειδή κάναμε πολλή, εσύ κι εγώ [απευθυνόμενος στην Μελισσάνθη] κάναμε πολλή προετοιμασία πριν έρθει η ώρα για γύρισμα. Κάναμε τη μελέτη μας μαζί και μερικές φορές τα καταφέρναμε σε μια λήψη. Τις περισσότερες φορές έπαιρνε δύο και καμιά φορά ξεφεύγαμε στις τρεις, αλλά ήταν πολύ ιδιαίτερο διότι όλοι είχαν μείνει έκπληκτοι, ακόμη κι εμείς.
Μελισσάνθη Μάχουτ: Ναι, αυτό είναι κάτι στο οποίο γίναμε καλύτεροι με το πέρας…
Michael Antonakos: Ναι.
Είμαστε περίεργοι για τη μελέτη όμως. Πώς την προσέγγισε ο καθένας;
Μελισσάνθη Μάχουτ: Εξαρτάται.
Ο καθένας έχει άλλωστε τον τρόπο του.
Μελισσάνθη Μάχουτ: Προφανώς, ναι, για αρχή, αλλά εξαρτάται και από το για ποιο μέρος μιλάμε. Τα cinematics, νομίζω, χρειάζονταν διαφορετική προετοιμασία και ο όγκος των voice over πολύ διαφορετική. Τα cinematics ήταν πολύ ευκολότερη υπόθεση, διόρθωσέ με αν κάνω λάθος [απευθυνόμενη στον Michael], γιατί ήταν πολύ μικρότερη υπόθεση, από άποψη σεναρίου, σε σχέση με τα VO. Μπορεί να είχαμε τρεις ή τέσσερις σκηνές, τρεις σελίδες ανά γύρισμα, κατά μέσο όρο.
Michael Antonakos: Ναι, υπήρχαν πιο συμμαζεμένα κομμάτια για γύρισμα. Είχαμε τρεις, τέσσερις ή πέντε σκηνές να γυρίσουμε μέσα σε μια εβδομάδα, ίσως δέκα ήταν οι περισσότερες που είχαμε, αλλά ήταν σπασμένες σε κομμάτια οπότε δεν κρατούσε πολλή ώρα. Και είχαμε χρόνο να ετοιμαστούμε, να αποδομήσουμε…
Μελισσάνθη Μάχουτ: … την πρόθεση, όσα υπονοούνται, ποιους συναντούσαμε και…
Michael Antonakos: …τα τμήματα…
Μελισσάνθη Μάχουτ: … έπρεπε να δουλέψουμε πολύ σε αυτά. Έπρεπε ουσιαστικά να καταλήξουμε σε μια περίπου κοινή προσέγγιση διότι παίζαμε τον ίδιο χαρακτήρα οπότε και οι δύο έπρεπε να συμφωνήσουμε σε μεγάλο βαθμό τι είναι αυτό που προσφέρουμε και στην αίσθηση της σκηνής.
Michael Antonakos: Σε ατομικό επίπεδο εμβάθυνα στο σενάριο μόνος μου, πιστεύω ότι εμβαθύνεις πρώτα μόνος και όταν συναντιόμασταν στο Τορόντο για γύρισμα, μέναμε συνήθως στο ξενοδοχείο…
Μελισσάνθη Μάχουτ: …συγκρίναμε σημειώσεις…
Michael Antonakos: …συνήθως, πριν πάμε για πρόβα, συγκρίναμε τι είχαμε αποφασίσει ο καθένας για τη σκηνή. Μερικές φορές υπήρχε διαφορά από αυτή που νομίζω πως ίσως ήταν η πρόθεση των σεναριογράφων οπότε έπρεπε να πάρουμε μιαν απόφαση. Μπορούμε να μιλήσουμε με τους σεναριογράφους να τους ρωτήσουμε τι σκέφονται για αυτά και αν τους αρέσει η προσέγγισή μας;
Μελισσάνθη Μάχουτ: Και ήταν πολύ δεκτικοί όταν το κάναμε αυτό. Εννοώ, στις ελάχιστες περιπτώσεις που καταλήξαμε όντως να λέμε, να συνεισφέρουμε κάποια ιδέα, την επόμενη μέρα, ήταν πολύ ανοιχτοί.
Michael Antonakos: Ναι, ήταν πολύ καλοί με τον τρόπο τους αυτόν. Ήταν πολύ καλά. Οπότε, από εκεί, απλά συνεχίζαμε να δουλεύουμε στο υλικό και όταν φτάναμε στη σκηνή και ένας μας ξεκινούσε πρώτα ενώ ο άλλος θα ακολουθούσε, βλέπαμε και κυριολεκτικά βοηθούσαμε ο ένας τον άλλον, σχολιάζαμε ο ένας τον άλλον και ύστερα κάναμε διορθώσεις, μια απόπειρα, δυο απόπειρες και ύστερα αλλάζαμε θέσεις.
Μελισσάνθη Μάχουτ: Τα VO ήταν κάπως διαφορετική υπόθεση. Στα VO δεν…διότι δεν είχαμε πολύ υλικό σε σενάριο.
Michael Antonakos: Λέγοντας «είχαμε πολύ υλικό»…
Μελισσάνθη Μάχουτ: Εννοώς «πάρα πολύ» υλικό.
Michael Antonakos: Κάθε εβδομάδα παίρναμε σενάριο, πότε 200, πότε 400, μια φορά ήταν και 900 σελίδων.
Μελισσάνθη Μάχουτ: Δεν το θυμάμαι καν αυτό. Το ανέφερες και τις προάλλες, αλλά δεν το θυμάμαι καν.
Michael Antonakos: Το κοίταξα και ήμουν…
Μελισσάνθη Μάχουτ: …«ουάου»…
Michael Antonakos: Οπότε παίρναμε κάθε εβδομάδα σενάρια των 200 σελίδων, ας ξεκινήσουμε από εκεί. Σενάριο 200 σελίδων. Αυτό είναι ταινία. Μια ταινία. Αλλά μεγάλη ταινία.
Μελισσάνθη Μάχουτ: Και για την ταινία έχεις και πολύ καιρός να ετοιμαστείς κιόλας.
Michael Antonakos: Μήνες αν είναι σε μεγάλη παραγωγή.
Μελισσάνθη Μάχουτ: Και αυτό ήταν, όλα έπρεπε να συμπυκνωθούν μέσα σε μια εβδομάδα. Οπότε καταλαβαίνεις ότι πολλές φορές υπήρχαν πράγματα που δεν είχαμε δουλέψει ίσως όσο θα ήθελα εγώ προσωπικά να το αναλύσω και να το μελετήσω. Μετά από κάποιο διάστημα έγινε ευκολότερο διότι μπαίνεις σε ρυθμό κατά κάποιον τρόπο, σχετικά με το πώς αντιμετωπίζεται το πρόβλημα αυτό όταν προκύψει αλλά στην αρχή ήταν δύσκολο. Αισθανόμουν ότι δεν έχω αρκετό χρόνο σε σχέση με αυτόν που μου δίνεται συνήθως. Βέβαια είναι πολύ διαφορετικό το μέσο, τα voice over, τα games. Είναι μέρος της διαδικασίας δηλαδή, νομίζω ότι πρέπει να μπορεί κανείς να το κάνει αυτό.
Michael Antonakos: Ναι, πρέπει να τα «πιάνεις» γρήγορα. Δεν μετράς καν διότι έχεις χρόνο απλά για ανάγνωση και αυτό είναι όλο. Έχεις αρκετό χρόνο για να το διαβάσεις μία φορά και ύστερα γύρισμα, όλα σε κομμάτια, πας σε διαφορετικά μονοπάτια και κατευθύνσεις, καμιά φορά πας προς τη μια μεριά και δέκα λεπτά αργότερα πρέπει να επανέλθεις στην άλλη επιλογή, οπότε το να τα έχεις όλα αυτά στο μυαλό σου είναι…
Μελισσάνθη Μάχουτ: Αυτό μου φάνηκε πολύ πιο δύσκολο για να είμαι ειλικρινής. Διότι είναι ο χρόνος της προετοιμασίας, αν και το συνηθίζεις λίγο και τελικά λες, ΟΚ, η ανάγνωση πρέπει να φτάσει και ύστερα βρίσκεις τρόπο να το διαχειριστηρείς. Αλλά με αυτές οι μεταπηδήσεις μπρος και πίσω είναι δύσκολο να βγάλεις άκρη, διότι είναι μεγάλη η ιστορία, πολύ μεγάλη ιστορία. Οπότε η κατανόηση του που είσαι αλλά και οι φορές που έπρεπε να ξαναγράψουμε ατάκες ήταν δύσκολα πράγματα.
Michael Antonakos: Ναι. Μπορεί να τελειώσεις με μια επιλογή εκεί πέρα και ύστερα πρέπει να επιστρέψεις σε πρότερο σημείο, σε συζήτηση που έγινε κάποτε, στην αρχή της και να κάνεις επιλογές προς διαφορετική κατεύθυνση. Αλλά δεν γίνεται να θυμάσαι ακριβώς πώς ξεκίνησε η συγκεκριμένη συζήτηση.
Και παρόλα αυτά έπρεπε να εγκλιματίζεστε κάπως.
Michael Antonakos: Και δεν μιλάς και σε κανέναν, οπότε είναι όλα στο μυαλό σου. Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια που συνάντηση, αυτό. Το να κρατήσεις τη διαδικασία αυτή ειλικρινή και να προσπαθήσεις να ελιχθείς σε κάθε αλλαγή ερώτησης, σε κάθε επιλογή, μοτίβο και…είναι open world οπότε η μοίρα σου είναι άγνωστη. Και αυτό είναι τελείως διαφορετικό εμπόδιο σε σχέση με ό,τι αντιμετωπίζεις σε μια ταινία, όπου ξέρεις το μοτίβο. Οι χαρακτήρες θα κινηθούν έτσι. Ε, μπορεί και όχι. Μπορεί να ακολουθήσουν αυτήν τη διαδρομή. Λοιπόν, ναι, ήταν πολύ ενδιαφέρον.
Υποθέτουμε πως η πρόκληση αυτή ήταν νέα και για τους δυο σας αφού, διορθώστε μας αν κάνουμε λάθος, αυτή ήταν η πρώτη σας τέτοια παραγωγή σε αυτήν την κλίμακα.
Μελισσάνθη Μάχουτ: Νομίζω ναι. Νομίζω πως είναι.
Michael Antonakos: Ναι.
Στο τέλος βγάζει νόημα όμως μιας και είναι στην ιδιοσυγκρασία την παραγωγής ενός videogame. Είναι πολύ δυναμική, τμηματική, ενίοτε αυθόρμητη διαδικασία, οπότε υποθέτουμε ότι χαλάει τις διαδικασίες στις οποίες έχετε συνηθίσει.
Μελισσάνθη Μάχουτ: Είναι μέρος της διασκέδασης. Είναι ένα πολύ καλό μάθημα. Πήρα πολλά από αυτό. Σε κάνει περισσότερο…
Michael Antonakos: Δεν μπορείς να κάνεις τον ακριβοθώρητο.
Μελισσάνθη Μάχουτ: Όχι αλλά μπορείς όντως να αναπτύξεις νέες δεξιότητες και να μάθεις να τα αντιμετωπίζεις αυτά. Αυτό λέω. Μετά από κάποιο διάστημα λες, εντάξει, αυτό κάνουμε λοιπόν, ας το κάνουμε να δουλέψει, ας το κάνουμε να δουλέψει και, τελικά, στο τέλος του, όλα βγήκαν σε καλό.
Michael Antonakos: Γίνεσαι πολύ «πανούργος» με αυτό. Αρχίζεις να βλέπεις πώς μπορούν να κινηθούν κάποια πράγματα και ναι έμαθα περισσότερα σε αυτό το παιχνίδι από όσα έμαθα εδώ και πολύ καιρό. Ήταν σχολείο από μόνο του. Σχολείο από μόνο του.
Είπατε ότι μερικές φορές είχατε την ευκαιρία να μεταφέρετε παρατηρήσεις σας στους σεναριογράφους και τελικά να γίνουν προσαρμογές, προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Σε τι βαθμό έφτασε αυτό;
Michael Antonakos: Είναι πολύ ενδιαφέρον το πράγμα διότι μερικές φορές έχω δει ανθρώπους να προτιμούν κάπως τα πράγματα, τα θέλουν έτσι και τέλος. Οπότε δεν ήμασταν σίγουροι στην αρχή για την κίνηση αυτή. Δηλαδή πώς θα μας υποδεχτούν όταν φέρνουμε σημειώσεις και βλέπουμε τα πράγματα με αυτόν τον τρόπο; Ήταν όμως δεκτικοί, άκουγαν με προσοχή, ύστερα τα συζητούσαμε και όταν αντιλαμβάνονταν ποια είναι η δική μας λογική, ήταν πολύ ανοιχτοί σε προσαρμογές. Νομίζω πως ήταν καλή κίνηση από μέρος τους.
Μελισσάνθη Μάχουτ: Ναι.
Michael Antonakos: Θέλαμε να συνεχίσουμε να κρατάμε τους χαρακτήρες όσο πιο πιστούς και ειλικρινείς μπορούσαμε ως προς την κουλτούρα. Προσθέσαμε περισσότερο χιούμορ στην αρχή, πιστεύω, συνέχιζε να κάνει καλή εντύπωση και θέλαμε να συνεχίσουμε σε αυτό το ύφος χιούμορ. Οι Έλληνες μπορούν να είναι πολύ αστείοι. Ακόμη και όταν είναι σαρκαστικοί και πικραμένοι, υπάρχει χιούμορ εκεί, οπότε σκεφτήκαμε ότι και εδώ χρειάζεται λίγο χιούμορ. Είναι και στη γλώσσα, στη ροή, στον τρόπο με τον οποίο χρωματίζει. Οι προφορές βοήθησαν. Μόλις έβαζες προφορά άλλαζε ο τρόπος ερμηνείας, σε σχέση με το γραπτό.
Είναι ενδιαφέρον το ότι χρειάστηκε να χρησιμοποιήσετε ελληνικές προφορές που ξεκάθαρα δεν χρησιμοποιείται στη δική σας καθημερινότητα όταν μιλάτε αγγλικά [παρά την ελληνική καταγωγή ή αγωγή]. Πώς το διαχειρίζεστε αυτό στο μυαλό σας;
Μελισσάνθη Μάχουτ: Οι προφορές είναι πολύ διασκεδαστικές! Μερικές φορές, όταν μιλάς με προφορά, ανακαλύπτεις ένα μέρος του λεξιλογίου σου που είχες τελείως ξεχάσει ότι κατέχεις, που είναι μάλλον αποθηκευμένο κάπου αλλού στο μυαλό σου. Α, αυτή η λέξη! Δεν την έχεις χρησιμοποιήσει για μήνες, για χρόνια και ξαφνικά ξεκλειδώνεται με το που χρησιμοποιείς προφορά, πράγμα που βρίσκω πολύ, πολύ απολαυστικό.
Michael Antonakos: Μόλις κάνεις προφορά, αλλάζει τόσα πολλά σε σένα.
Μελισσάνθη Μάχουτ: Τα πάντα. Διαφορετική προσωπικότητα, άλλο στιλ, άλλη κίνηση, όλα αλλάζουν.
Michael Antonakos: Διαφορετικές χειρονομίες, ναι. Είναι πολύ καλό. Είχαν την τύχη να κάνω προφορές για πολλά διαφορετικά πράγματα και το βρίσκω ενδιαφέρον πώς αλλάζεις απλά κάνοντας προφορά. Ακούγεσαι πιο γαλαζοαίματος απλά κάνοντας βρετανική προφορά. [σ.σ.: πράγμα που είπε με βρετανική προφορά.]
Μελισσάνθη Μάχουτ: Ε τώρα πουλάς μούρη.
Michael Antonakos: Είναι απλό. Αλλά σε αλλάζει. Και μετά, μόλις κάνεις ελληνική προφορά [σ.σ.: είπε, πάλι, με την αντίστοιχη προφορά] το κάνει διασκεδαστικό.
Μελισσάνθη Μάχουτ: Κάπου ξέφυγες προς Earl Jones πριν λίγο!
Michael Antonakos: Ναι;
Μελισσάνθη Μάχουτ: Με το “r”, ναι! Στηρίχθηκες εκεί!
Michael Antonakos: Για μένα, μόλις βρω φωνή και καταλήξω και τη συνηθίσω, θεωρώ πως δίνει ζωή, μέσω εμού, στο χαρακτήρα.
Σχετικά με την αλλαγή κατεύθυνσης στο χιούμορ, να υποθέσουμε ότι οφείλετε σε εσάς ή ίσως μερικώς σε εσάς;
Μελισσάνθη Μάχουτ: Δεν ξέρω.
Michael Antonakos: Ξέρω, για μένα, από την πρώτη μέρα.
Μελισσάνθη Μάχουτ: τι εννοείς;
Michael Antonakos: Όταν έκανα motion capture, δεν ήσουν εκεί εκείνη την ημέρα, ήταν μόλις πριν προσληφθείς. Κάναμε δοκιμαστικό εκείνη την ημέρα που κατέληξε να είναι κανονικό γύρισμα για μένα.
Μελισσάνθη Μάχουτ: Τη σκηνή σε ένα σπίτι…;
Michael Antonakos: Είναι στην Ακρόπολη. Είναι στον Παρθενώνα.
Μελισσάνθη Μάχουτ: Όχι, όχι, όχι, είναι η άλλη, είναι στο σπίτι με κάποιον για το κάτι…
Michael Antonakos: Α, ναι, είναι στο σπίτι. Επινόησα λοιπόν το στιλ του χαρακτήρα —τότε δεν ήξερα ακριβώς πού θα έπαιζα ακριβώς— αλλά είχα ενδιαφέροντα τρόπο προσέγγισης στη σκηνή. Και όταν φώναξαν “cut” όλοι γελούσαν και άρχισαν να με λένε “sassassin”! Επειδή ήμουν τόσο τσαχπίνης! Μου βγήκε ένα τσαχπίνικο και συγκαταβατικό χιούμορ και τους άρεσε. Οπότε κάπως έτσι συνέβησαν όλα και συνεχίστηκε λίγο περισσότερο προς αυτήν την κατεύθυνση.
Μελισσάνθη Μάχουτ: Αρχίσαμε να παρατηρούμε μετά από λίγο διάστημα, στο σενάριο, το είδος, τον τύπο του χιούμορ να αλλάζει. Λίγο λίγο, σε κάθε όγκο κειμένου που παίρναμε ήταν λίγο διαφορετικό, και λίγο ακόμη, λίγο ακόμη, λίγο ακόμη και σκεφτόμουν «Ναι! Τέλειο!». Είναι πιο καυστικό.
Michael Antonakos: Ξεκίνησε λίγο πιο συνηθισμένο και έγινε λίγο…
Με λίγα λόγια, εσείς φταίτε.
Μελισσάνθη Μάχουτ: Ευχαριστούμε!
Michael Antonakos: Θα πάρω το φταίξιμο για το “Sassassin’s Creed”.
Όχι αλήθεια, δούλεψε καλά. Μεταξύ των σχολίων του Τύπου από τη δοκιμή του παιχνιδιού στην εκδήλωση της Αθήνας, αυτή ήταν η γενική εντύπωση μεταξύ των δημοσιογράφων, πως το χιούμορ φαίνεται πιο συντονισμένο στη δική μας κουλτούρα, κάτι που δεν περιμέναμε πιάνοντας το παιχνίδι. Οπότε, σε τελική ανάλυση, πιστεύουμε ότι αυτό θα θεωρηθεί επιτυχία.
Michael Antonakos: Θα ήταν πολύ καλό. Θέλαμε να κρατήσουμε ζωντανά στο παιχνίδι πολλά στοιχεία της ελληνικής κουλτούρας ως προς τον τρόπο που αλληλεπιδρούν οι άνθρωποι. Ήταν κάτι πολύ σημαντικό για εμάς.
Πόσες φορές χρειάστηκε να πείτε «μαλάκα»;
Γέλιο
Michael Antonakos: Πολλές!
Μελισσάνθη Μάχουτ: Ναι, πολλές. Προσπαθούσα συνεχώς να χώσω κι άλλα πράγματα, ειδικά στο mo-cap. Ήθελα περισσότερα, ήθελα περισσότερες βρισιές. Προσπαθούσα αλλά δεν…
Michael Antonakos: Ήταν το πλήθος των τρόπων με τους οποίους έπρεπε να πούμε «μαλάκα» που είχε πλάκα. Οπότε έπρεπε να βρίσκουμε συνέχεια διασκεδαστικούς τρόπους να το προσεγγίσουμε.
Μελισσάνθη Μάχουτ: «Πες το ως ερώτηση». «Πες το ως προσταγή». «Πες το σε κατάσταση σοκ»! «Πες το σαγηνευτικά»!
[σ.σ.: «Σαγηνευτικά»; Σε αυτό το σημείο λυγίσαμε στο γέλιο]
Μελισσάνθη Μάχουτ: Έλεγα…γιατί;
Michael Antonakos: Θέλω να σε δω να το κάνεις αυτό!
Μελισσάνθη Μάχουτ: Μα έγινε!
Michael Antonakos: Το ξέρω αλλά θέλω να δω να το κάνεις!
Μελισσάνθη Μάχουτ: Όχι, δεν πρόκειται. Είναι σοβαρή συνέντευξη.
Έχετε βάλει στοίχημα μεταξύ σας για το ποσοστό του κόσμου που θα παίξει ως Alexios ή Kassandra;
Μελισσάνθη Μάχουτ: Αυτή η ιδέα μου αρέσει και θα το κάνω.
Michael Antonakos: Εγώ ήξερα από τη στιγμή που προσλήφθηκες.
Μελισσάνθη Μάχουτ: Ναι αλλά όχι συγκεκριμένο ποσοστό, μπορούμε να βάλουμε στοίχημα.
Michael Antonakos: Ωραία λοιπόν, να πούμε…
Μελισσάνθη Μάχουτ: Τι, τώρα θα το βάλουμε;
Michael Antonakos: Εσείς παιδιά μπορεί να μάθετε τα ποσοστά;
Μπορεί η Ubisoft.
Michael Antonakos: Τι στοίχημα να βάλουμε;
Μελισσάνθη Μάχουτ: Θες δημοσίως;
Michael Antonakos: Ε δημοσίως είμαστε τώρα.
Melissanthe Mahut: Ω. Αυτό. μπορεί να πάρει λίγο. Θα επανέλθουμε σε αυτό, πρέπει να το σκεφτούμε όντως.
Michael Antonakos: Εγώ της είπα όταν ξεκινούσα: «δεν έχεις ιδέα πόσο σημαντική είσαι».
Μελισσάνθη Μάχουτ: Δεν ήξερα πώς να το πάρω όταν το είπε.
Michael Antonakos: Είσαι η πρώτη γυναίκα assassin σε πρωταγωνιστικό ρόλο στον κόσμο. Εγώ έλεγα «καλή μου τύχη».
Σίγουρα βγαίνετε ριγμένος. Δεν υπάρχει τρόπος να κερδίσετε.
Michael Antonakos: Είναι δύσκολο.
Είχατε την ευκαιρία να δουλέψετε με την Lydia Andrew, την Audio Director του παιχνιδιού;
Μελισσάνθη Μάχουτ: Ναι, ναι. Στην αρχή. Ήταν το καλύτερο άτομο που μπορεί να έχει κανείς σε δοκιμαστικό. Διότι ήταν, δεν ξέρω πώς να το περιγράψω ακριβώς, ήταν απλά, είχε όλους τους ρόλους, εκείνου που διαμεσολαβεί, εκείνου που θα μαλακώσει την κατάσταση, εκείνου που θα σε φροντίσει, εκείνου που θα σου δώσει την οδηγία που χρειάζεσαι να ακούσεις ακριβώς με τον τρόπο που χρειάζεσαι να την ακούσεις. Αφαίρεσε κάθε άγχος κατά το αρχικό δοκιμαστικό. Ήταν θαυμάσια.
Michael Antonakos: Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Στην κάποια εμπειρία που έχω σε casting, συμβαίνει να εμφανίζεσαι, να μπαίνεις στο χώρο, όλα είναι χαλαρά, λες το όνομά σου σε μια κάμερα και ύστερα ένας με το σενάριο στο χέρι αρχίζει να παίζει μαζί σου. Και μόλις τελειώσεις σου λένε «ευχαριστώ, αντίο». Μπορεί να είναι πολύ αγχωτική κατάσταση για ηθοποιούς προκειμένου να μείνουν δυνατοί και ρεαλιστές, να κάνουν το κομμάτι τους να φύγουν και να διατηρήσουν την αυτοπεποίθησή τους. Όταν λοιπόν πήγα στο πρώτο δοκιμαστικό, ήταν callback με την Lydia στο Toronto, με έβαλε μέσα, μιλήσαμε, ήθελαν να μάθουν πράγματα για μένα, χαλαρώσαμε, κάθισε μαζί μας, έκανε ερωτήσεις για μένα και ύστερα μιλήσαμε για τη σκηνή και το χαρακτήρα. Μετά, όταν ήρθε ένας ακόμη ηθοποιός, ήταν πολύ φιλική προς τους ηθοποιούς και ήταν εκεί για εκείνους. Αυτό είναι σπάνιο. Ήταν θησαυρός, ήταν ευχαρίστηση το δοκιμαστικό μαζί της. Και ήταν έτσι για την υπόλοιπη περίοδο, καθώς ξεκινήσαμε το παιχνίδι, μας βοηθούσε, μας έκανε να αισθανόμαστε άνετα.
Ολοκληρώνοντας, τι θα λέγατε ότι μένει μαζί σας μετά από όλο αυτό;
Μελισσάνθη Μάχουτ: Σε κληρονόμησα. Φιλία. [απευθυνόμενη στον Michael]
Michael Antonakos: Η φιλία μας. Ναι.
Μελισσάνθη Μάχουτ: Αυτό ήταν τελείως αναπάντεχο.
Michael Antonakos: Ναι, ξέρεις, όταν κάνεις μια δουλειά, κάνεις φίλους και λοιπά. Αλλά εδώ είμαστε φίλοι. Φίλοι ζωής. Είναι τέλειο.
Μπορεί να είστε όντως ο ίδιος χαρακτήρας λοιπόν.
Michael Antonakos: Υπάρχουν πολλές ομοιότητες βασικά.
Μελισσάνθη Μάχουτ: Όταν γύρισα σπίτι και το είπα στη σύζυγό μου, είπα «συνάντηση τη θηλυκή έκδοση του εαυτού μου».
[Γέλιο]
Melissanthe Mahut: Είναι περίεργο, είναι παράξενο. Είναι πολύ, πολύ παράξενο.
Michael Antonakos: Ναι.
Μελισσάνθη Μάχουτ: Έχει φτάσει σε σημείο να είμαστε σαν οικογένεια πλέον.
Michael Antonakos: Ναι.
Μελισσάνθη Μάχουτ: Βασικά αυτό είναι που θα μας μείνει. Θα μου μείνει, κάτι, για πολύ καιρό, αυτό που μένει είναι κάτι που κρατά για μια ζωή. Πέραν της πλάκας, πέραν του παιχνιδιού, αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό που μας μένει. Ως προς το παιχνίδι όμως, Θεέ μου, η εμπειρία. Δεν είναι καν ολοκληρωμένο ακόμη. Δεν έχω ιδέα τι μπορεί να συμβεί μέσα στις επόμενες εβδομάδες. Το λανσάρισμα είναι σε μια εβδομάδα από σήμερα περίπου; Αυτό είναι ένα τελείως διαφορετικό κεφάλαιο. Ας δούμε τι θα γίνει.
Michael Antonakos: Η γνώση και οι δεξιότητες που αισθάνομαι ότι συγκέντρωσα, πιστεύω ότι κι εσύ το ίδιο [απευθυνόμενος στην Μελισσάνθη], σε αυτήν τη διαδικασία του τελευταίου ενάμιση χρόνου. Θα μου μείνουν αυτά και θα μας ωφελήσουν καθώς οι καριέρες μας προχωρούν και συνεχίζουμε να δουλεύουμε σε άλλες παραγωγές. Αισθάνομαι ότι η εργαλειοθήκη μου συμπληρώθηκε με πολλά χρήσιμα πράγματα.
Μελισσάνθη Μάχουτ: Ναι.
Michael Antonakos: Πράγματα που μόνο να μας βελτιώσουν μπορούν ως ερμηνευτές και καλλιτέχνες.
Έχουν φυτρώσει σκέψεις για να εστιάσετε τη δουλειά σας περισσότερο στο gaming για κάποιο λόγο;
Michael Antonakos: Λατρεύω τα videogames. Δουλεύω 15 χρόνια τώρα σε αυτά και θα συνεχίσω για όσο μπορώ. Το motion capture είναι από τα αγαπημένα μου και αν μπορώ να συνεχίσω να το κάνω, θα το κάνω.
Μελισσάνθη Μάχουτ: Θα ήθελα. Θα ήθελα να μπορέσω. Είναι κάτι τελείως νέο για μένα. Δεν είχα την εμπειρία που είχε ο Michael, δεν είχα εμβαθύνει τόσο όσο ο Michael στο παρελθόν, οπότε αυτό είναι σαν να νεογέννητο μωρό για μένα και θέλω να το εξερευνήσω περισσότερο.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity