Όταν όλα ξεκινούν με μουσική στις 22:30 δεν περιμένουμε να γίνει κάτι ιδιαίτερο μέχρι να περάσει λίγη ώρα. Μισή ώρα αργότερα ξεκινά προβολή ταινιών μικρού μήκους που δημιουργήθηκαν με συρραφή στιγμιοτύπων από τίτλους Silent Hill. Όλα εξακολουθούν να είναι αρκετά χαλαρά με κόσμο να συζητά και να κανονίζει τα ποτά του, καθώς απλώνεται νωχελικά (όσο νωχελικά απλώνονται περί τα 260 άτομα μιας και έχουμε και την καταμέτρηση) στο ισόγειο και στο “Π” που σχηματίζει ο πρώτος όροφος, αρχίζουμε και παρατηρούμε κάτι παράξενο (;).
Χωρίς συνεννόηση ο κόσμος αρχίζει και στρέφεται προς την κινούμενη εικόνα. Παραμένει ήρεμος και, όσο περνά η ώρα, ασυναίσθητα, αρχίζει και δίνει την εντύπωση ότι είναι στοιχισμένος, τακτικά τοποθετημένος στο διαθέσιμο χώρο, όπως περιμένει να δει κανείς σε μια αίθουσα προβολής με καθίσματα. Σε αυτό το σκηνικό βέβαια όλοι είναι όρθιοι, απολύτως ήρεμοι και, πάνω από όλα, αφοσιωμένοι σε αυτό που βλέπουν. Κάποιοι δεν είχαν ποτέ επαφή με τα παιχνίδια, αλλά με τις ταινίες. Άλλοι γνώρισαν την καλή εποχή της σειράς και δεν δηλητηριάστηκαν από την παρακμή της. Ορισμένοι έζησαν όλο το ταξίδι αλλά αρνούνται να διαγράφουν τις καλές στιγμές. Και μερικοί ακόμη εξακολουθούν να πικραίνονται για το βατερλό στο οποίο εξελίχθηκε η πρόσκαιρη ανάπτυξη του, καταδικασμένου να παραμείνει θρυλικό, Silent Hills.
Αρχή είναι ακόμη, σκεφτόμαστε. Σε event με gaming theme σε αθηναϊκό club ονόματι Death Disco. Δεν μπορεί, κάποια στιγμή όλα θα πατήσουν σε κλισέ και θα πάρουν τη γνώριμη μορφή. Η ώρα περνά, εξακολουθούμε να παρατηρούμε τους πίνακες που ετοίμασε ο Δημήτρης Φίλιος, και έρχεται η στιγμή του θεατρικού. Δεκάδες συμμετέχοντες, πολύ make up, σωστά κοστούμια, όλα προσπαθούν να διεκδικήσουν το χώρο τους πριν ξεκινήσουν τα πάντα. Και ενώ έχουν “φύγει” τα πρώτα ποτά, ο κόσμος εκεί. Προσαρμόζεται, στοιχίζεται και ετοιμάζεται. Δεν χαζεύει αλλά παρακολουθεί το δρώμενο που σκηνοθέτησε ο Σπύρος Χονδρογιάννης (ο βασικός “ένοχος” σε κάθε Silent Hill Experience, μεταξύ άλλων) και “έτρεξε” η ακούραστη, όπως φάνηκε, Νικόλ Δρόσου. Το κοινό είναι ήσυχο, παρατεταγμένο και παρακολουθεί. Όταν όλα τελειώνουν χειροκροτά με εκείνο το χειροκρότημα χαρακτηρίζεται από την προηγούμενη ηρεμία, αυτό που περιμένει κανείς όταν πασχίζει για θέαμα αλλά και Τέχνη.
Τα ποτά πάνε και έρχονται, χαρακτήρες του θεατρικού αναμιγνύονται με τον κόσμο, καταγράφονται από κάμερες, φωτογραφικές και μη, πριν έρθει η ώρα για τη θεματική συναυλία που ανασύρει από τη μνήμη τις μελωδίες που χαρακτήρισαν το Silent Hill ως σειρά και brand, πριν έρθει η ώρα για τους inScissors και την ολοκλήρωση με ambient music. Είναι η ώρα προχωρημένη, όλοι έχουν “ζεσταθεί” (έξω ψιλοβρέχει και το κρύο ξυρίζει) και, δεν μπορεί, μουσική είναι, θα μπουν σε ρυθμό. Με παρέα τη φωνή της Θάλειας Μακρή και της Luna Schubert.
Όχι. Δεν ήρθαν για να “χτυπηθούν”. Ήρθαν για να ενωθούν με τη συλλογική μνήμη του Silent Hill και να απολαύσουν την ψυχή του καθώς στέκεται μπροστά τους και ακούγεται στο χώρο τους ζωντανά. Δεν προσπαθεί να δραπετεύσει από κάποια κονσόλα, από κάποια οθόνη. Αναλογιζόμενοι αυτό που βιώσαμε τελικά συνειδητοποιήσαμε ότι το “The Silent Hill Experience”, με την τρίτη, έπαψε να είναι ένας απλός τίτλος, ένα όνομα και μετετράπη σε κυριολεξία. Ήταν όντως εμπειρία και ο κόσμος το “έπιασε” πριν καν συνειδητοποιήσουμε οι υπόλοιποι ότι συνέβαινε. Και η εμπειρία μένει. Δεν φεύγει. Καλή αντάμωση στο The Silent Hill Experience Greece IV.
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες από το The Silent Hill Experience Greece III στην επόμενη σελίδα. Όπως και 40λεπτο video για να πάρετε ακόμη καλύτερη γεύση.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity