Πρόσφατα χρειάστηκε να δοκιμάσω το LEGO Star Wars: Castaways, το οποίο κυκλοφόρησε στην υπηρεσία Apple Arcade. Σε γενικές γραμμές είναι ένας προσεγμένος τίτλος, στα χνάρια των παλιών κλασικών LEGO games, μπλέκει λίγο social, αρκετό customization και επιτρέπει και online co-op. Αυτό το τελευταίο αποτέλεσε την έμπνευση για τη σημερινή στήλη.
Παρά το ότι η συγκεκριμένη δυνατότητα, το συνεργατικό παιχνίδι, αποτελεί ένα από τα βασικά σημεία της προώθησης του εν λόγω τίτλου, διαπίστωσα ότι στην ουσία δεν προσφέρει κάτι το ιδιαίτερο. Ναι μπορείς να παίξεις παρέα με άλλους, αλλά η όλη εμπειρία είναι κάπως διαδικαστική, καθώς μέσα στο παιχνίδι η αλληλεπίδραση μεταξύ των παικτών είναι ελάχιστη. Δεν προσφέρονται π.χ. γρίφοι που να απαιτούν τη συνδρομή άλλου παίκτη, οι μάχες είναι έτσι κι αλλιώς διακοσμητικές και άρα δεν απαιτούν συνεργασία, με αποτέλεσμα το όποιο ενδιαφέρον να εξαφανίζεται γρήγορα. Όλο αυτό με έκανε να απορήσω πραγματικά. Για ποιον λόγο η ομάδα ανάπτυξης ασχολήθηκε με το co-op, αν δεν είχε λόγο να το αξιοποιήσει σωστά; Αρκεί ένα παιχνίδι να επιτρέπει στους παίκτες να χαζολογούν σε ένα hub και να εμφανίζονται μαζί στα όποια επίπεδα, για να χαρακτηριστεί co-op; Μήπως θυμάμαι λάθος;
Για καλή μου τύχη, την ίδια περίπου περίοδο έτυχε να παίξω και το It Takes Two των Hazelight Studios, ένα ακόμα co-op για το οποίο είχα ακούσει πολλά. Η προσέγγιση των δύο τίτλων όσον αφορά τη συνεργασία είναι πραγματικά πολύ διαφορετική. Το It Takes Two εξαφάνισε κάθε είδους αμφιβολία. Καλά θυμόμουν, τα co-op δεν αφορούν την κενή συνύπαρξη των παικτών, αλλά την πραγματική συνεργασία και την αλληλεπίδραση μεταξύ τους. Φέρνουν στο επίκεντρο αυτά τα χαρακτηριστικά και κάνουν φιλότιμες προσπάθειες να κρατήσουν το ενδιαφέρον των παικτών, προσφέροντας ιδέες που τα αναδεικνύουν και τα προωθούν.
Φοβάμαι ότι διανύουμε μια περίοδο που συγχέεται η έννοια του co-op με αυτήν του social. Μια περίοδο που η δυνατότητα συμμετοχής πολλών παικτών σε ένα παιχνίδι, ακόμα και αν αυτή δεν επηρεάζει/βελτιώνει άμεσα το gameplay, αρκεί για να βαφτιστεί ένας τίτλος ως συνεργατικός. Δεν είναι, αλλά πολύ φοβάμαι ότι αυτή η τάση θα καθιερωθεί.
Και είναι κρίμα γιατί όταν υλοποιούνται σωστά, τα συνεργατικά παιχνίδια προσφέρουν μοναδικές εμπειρίες: τα αξέχαστα sessions στα Halo όπου προσπαθούσαμε να συντονίσουμε τις επιθέσεις, τους τσακωμούς στο The Legend of Zelda: Four Swords Adventures, τον πανικό στα πρόσφατα Overcooked και πολλά άλλα.
Ελπίζω πραγματικά το είδος να μην ξεφτίσει σε κενές «κοινωνικές» εμπειρίες και να συνεχίσουμε να βλέπουμε ουσιαστικές προσπάθειες.
Και γιατί όχι και περισσότερες.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity