Μέσα από την ευχή της οι δύο πιο σημαντικοί άνθρωποι στη ζωή της να τα βρουν μεταξύ τους, και μια ανεξήγητη μαγική δύναμη ο Cody και η May μετατρέπονται σε κούκλες. Πλέον είναι στο χέρι τους να καταλάβουν τι έχει συμβεί, και να βρουν τον τρόπο να αντιστρέψουν αυτό που έχει συμβεί. Αυτό πρακτικά λειτουργεί σαν μια πλατφόρμα για την περιπέτεια δύο παικτών, με την νέα πραγματικότητα των ηρώων να δημιουργεί το ιδανικό σκηνικό. Η αλήθεια είναι ότι η αλλαγή των μεγεθών καλωσορίζει μια πληθώρα ιδεών που σπάνια συναντάμε στις σύγχρονες παραγωγές (τελευταία το είδαμε στο Grounded). Από το εισαγωγικό κομμάτι, που λαμβάνει χώρα μέσα σε μια αποθήκη, μέχρι το εσωτερικό ενός ρολογιού τοίχου, το It Takes Two έχει κάποια από τα πιο αξιομνημόνευτα σκηνικά που έχουμε δει τον τελευταίο καιρό. Και το θετικό είναι ότι η ομάδα ανάπτυξης φρόντισε ούτως ώστε το gameplay να συνοδεύει ιδανικά αυτά που βλέπουμε στο background. Δε χρειάζεται να αναφέρουμε ότι το It Takes Two χρειάζεται δύο παίκτες, και δη όχι απλά την φυσική τους παρουσία αλλά επίσης την επικοινωνία και συνεργασία ανάμεσά τους – κάποιες φορές απλά βασιζόμενο σε τεστ αντανακλαστικών, άλλες απαιτώντας περίπλοκες τακτικές με διαφορετικά επίπεδα που απαιτούν πολύ καλή συνεννόηση.
Και είναι ακόμα πιο ευχάριστο το γεγονός ότι από την αρχή μέχρι το τέλος, όλα τα εμπόδια που θα συναντήσουν ο Cody και η May στον δρόμο τους θα αποτελέσουν το καθένα μια ευχάριστη πρόκληση. Η πρόθεση των δημιουργών είναι ξεκάθαρη, και αυτή είναι να κρατάνε τους παίκτες απασχολημένους με έξυπνους τρόπους καθ’ όλη τη διάρκεια της περίπου 10ωρης περιπέτειας, προσθέτοντας πάντα κάτι καινούριο στη συνταγή. Από γρίφους με physics και σεκάνς κυνηγητού (α λα Crash Bandicoot) μέχρι σημεία που κρατάνε 2-3 λεπτά και λειτουργούν πρακτικά σαν φόρος τιμής σε τίτλους που άφησαν ιστορία, ο Fares και η ομάδα του δεν δίστασαν να αφιερώσουν χρόνο και κόπο για κάτι που απλά θα λειτουργήσει σαν ένα έξυπνο διάλειμμα για ελάχιστα λεπτά. Από την ισομετρική προοπτική και τους απολύτους βασικούς μηχανισμούς του Diablo, μέχρι το Street Fighter ή κομμάτια on rails με το περιστασιακό άλμα, το It Takes Two είναι μια υπέροχη συλλογή από όμορφες στιγμές. Και φυσικά μην ξεχνάμε το dedicated κομμάτι των mini-games, όπου στους παίκτες δίνεται η δυνατότητα να καστρέψουν φιλίες ετών, σε λίγα και απλά βήματα. Από ένα πλήρες σετ σκάκι με όλους τους κανόνες, μέχρι διελκυστίνδα και QTE τύπο Dance Dance Revolution, όποτε το δίδυμο χρειάζεται ένα διάλειμμα, ο τίτλος θα χαρεί να το δώσει.
Το πρόβλημα είναι ότι όλα τα παραπάνω μοιάζουν περισσότερο σαν ένα κολάζ παρά σαν μια δομημένη περιπέτεια – και παραδόξως η μεγαλύτερη από το αναμενόμενο διάρκεια δεν λειτουργεί θετικά. Σε πρώτη φάση το pacing του τίτλου πολλές φορές υποφέρει από είτε ασύνδετα κομμάτια μεταξύ τους, είτε από το ομολογουμένως μέτριο προς κακό σενάριο και γραφή. Το ότι ένας τίτλος αποφάσισε να ασχοληθεί με το συγκεκριμένο θέμα είναι κάτι περισσότερο από ευχάριστο, αλλά εδώ δυστυχώς ο Fares ίσως να απλώθηκε περισσότερο από ότι έπρεπε. Λίγο οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών που είναι στην καλύτερη περίπτωση ασυνεπής, λίγο το γεγονός ότι το “twist” που όλοι περιμένουν έρχεται κυριολεκτικά ουρανοκατέβατο και το πρώτο μισό της περιπέτειες θα μπορούσε πραγματικά να χωρέσει σε 20 λεπτά, λίγο η απόλυτα ασυμπαθής προσωπικότητα του Dr. Hakim, του μαγικού…. βιβλίου που αναλαμβάνει να σώσει τον γάμο του Cody και της May, κατά την διάρκεια των 2-3 τελευταίων ωρών, η διασκέδαση αρχίζει και γίνεται αγγαρεία σταδιακά, αφού είναι μια ξεκάθαρη προσπάθεια από πλευράς ομάδας ανάπτυξης να «φουσκώσουν» τεχνητά την διάρκεια του τίτλου.
Και είναι πραγματικά κρίμα, γιατί είναι ένα πεδίο που σπάνια αγγίζουν οι παραγωγές του χώρου – και η δουλειά που έχει γίνει πάνω σε αυτό είναι στην καλύτερη ερασιτεχνική. Ας πάρουμε σαν παράδειγμα την Rose, την κόρη του ζευγαριού, που δεν μπορεί να καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά όταν η μητέρα της κοιμάται στον καναπέ για πάνω από 8 ώρες και ο πατέρας της κάθεται μπροστά στον υπολογιστή με τα μάτια κλειστά και δεν απαντάει στις ερωτήσεις της. Πολλές επιλογές μπορούν να «συγχωρεθούν», αλλά από ένα σημείο και μετά η ιστορία δίνει την εντύπωση πως ήταν κάτι που δημιουργήθηκε στο πόδι, απλά και μόνο για να λειτουργήσει σαν σκηνικό για τους μηχανισμούς του gameplay.
Αν μπορούσαμε να το συνοψίσουμε σε λίγες γραμμές, το It Takes Two είναι ένα ευχάριστο ταξίδι που θα προσφέρει το 100% σε όποιον αποφασίσει να το ζήσει με κάποιον στον ίδιο χώρο, και αυτό σε μικρότερες δόσεις και όχι «μια κι έξω». Είναι και ένας τρόπος να μην κουράσει η ασυνέπεια στον ρυθμό και η πραγματικά απογοητευτική τελική ευθεία.
Κατά την προσωπική μου εμπειρία, το στόρι είναι αφορμή για να στηθεί το παιχνίδι και οι πρωταγωνιστές έχουν μια δόση υπερβολής χωρίς ιδιαίτερη χροιά. Αλλά το gameplay και ο κόσμος που έχουν χτίσει είναι με μια λέξη Μαγικός. Δεν το έχουμε τερματίσει, είμαστε στις 8 ώρες σε μια μέρα, δεν έχουμε βαρεθεί δευτερόλεπτο και παρακαλάμε να μην τελειώσει το παιχνίδι!!! Ευτυχώς στο δεύτερο playthrough, αλλάζοντας χαρακτήρες θα δώσει ένα extra ενδιαφέρον. Για κάποιον που είναι λάτρης του couch co-op είναι δώρο εξ ουρανού και συστήνεται με κλειστά τα μάτια. Μαγεία..
Χαίρομαι που ο κόσμος γουστάρει το gameplay . Γιατί το review κείμενο ενώ είναι μια χαρά φαίνεται απο το βαθμό και τα +/- ότι ο γραφών δίνει σημασία πιο πλ σε σενάριο απο gameplay ... όσο λάθος και να είναι όλα αυτά λοιπόν και δενντα αμφισβητούμε .. εμείς δεν τα συνιπολογιζουμε σε τέτοιο βαθμό και σαν εμπειρία του 7 με τέτοιο to the point gameplay.