Πρόσφατη προσθήκη σε αυτή την περίεργη συλλογή με τις χαμηλές βαθμολογίες είναι ένα review που θα δείτε σύντομα στο site, αυτό του Syberia 3. Δεν θα επεκταθώ σε τίποτα άλλο για το παιχνίδι, για να τα διαβάσετε στο review. Αλλά καλό δεν ήταν. Όπως και το αμέσως προηγούμενο που είχα κάνει, το Moto Racer 4. Το τι πιστεύω για τους τίτλους, διαβάστε τα στα review. Εδώ, σήμερα, θέλω να ασχοληθώ με κάτι άλλο. Γιατί επιτρέπει μια εταιρεία να φτάνουν κάτι τέτοια στα ράφια, πραγματικά και ψηφιακά; Με συγχωρείτε αλλά δεν με ενδιαφέρει σε αυτή τη φάση καθόλου εάν διορθώνεται το χάος με patch. Με ενδιαφέρει τι αγοράζω την πρώτη μέρα ή όταν κάνω την κριτική. Φυσικά το πρόβλημα δεν είναι μόνο της Microids, της Ubisoft (μεγάλη εμπειρία στα διαμάντια), της ΕΑ, της, της , της. Μετά από τόσα χρόνια ζωής της βιομηχανίας υπάρχουν σαφέστατα εκατοντάδες τίτλοι που δεν θα έπρεπε να κυκλοφορήσουν ποτέ.
Διότι σε αυτές τις περιπτώσεις δεν μιλάμε για έναν κακό τίτλο, χωρίς ενδιαφέρον και με κάποια προβλήματα. Μιλάμε για προϊόντα που σχεδόν παρουσιάζουν αδυναμία να λειτουργήσουν, να αποτελέσουν αυτό που γράφουν στο εξώφυλλο, ότι είναι δηλαδή videogames. Για να κάνουμε την αναλογία, θα ήταν σαν κάποια εταιρεία να έβγαζε μαζικά στην αγορά ένα ψυγείο χωρίς ψύξη (μεγάλο καημό έχω με τα ψυγεία τελευταία, μεγάλο). Μόνο που αυτό μπορώ να το πάω πίσω. Το videogame όμως; Όχι βέβαια. Άσχετα με το αν δεν επιτελεί το έργο του, άσχετα αν δεν αξίζει τα λεφτά του, άσχετα αν κατά πάσα πιθανότητα πήγε τσάμπα το πλαστικό, το χαρτί και η φαιά ουσία που καταναλώθηκε (;) για τη δημιουργία του. Και ερωτώ. Δεν υπάρχει αυτό το ρημαδιασμένο πράγμα που λέγεται πιστοποίηση ποιότητας, έλεγχος, κάτι, στις εταιρείες του χώρου μας; Έχει εισβάλλει τόσο πολύ το mainstream στο χώρο μας ώστε να πιστεύει κάποιος ότι άντε βάλαμε κάτι γνωστό στο εξώφυλλο, μηχανές, αυτοκίνητα, έναν διάσημο και ξοφλήσαμε;
Διότι το να προσέξει κανείς ότι μερικοί τίτλοι απλά δεν παίζονται σε κανένα σύμπαν, είναι στοιχειώδες. Κάποιες φορές -προσωπικά- το κατάλαβα σε δέκα περίπου λεπτά, άσχετα αν ξόδεψα πάνω από πέντε ώρες να δω αν έκανα λάθος, ειδικά εάν έκανα review. Δηλαδή αυτό που βλέπω ο δεινόσαυρος Μήτσος, με κουρασμένο και θολωμένο μυαλό, δεν μπορούν να το δουν κάποιοι καλοπληρωμένοι/κακοπληρωμένοι εκεί στις εταιρίες; Ή το είδαν αλλά τα μεγαλοστελέχη marketing και πωλήσεων -η σύγχρονη μάστιγα της εποχής μας- τους έγραψαν κανονικά; Αλλά αν και ο κόσμος γενικά είναι ηλίθιος, αν κρίνουμε από τις πωλήσεις κάποιων τίτλων και τις μη πωλήσεις κάποιων άλλων, δεν είναι ΤΟΣΟ ηλίθιος. Και ερωτώ και πάλι. Τα όποια έσοδα -που είμαι σίγουρος ότι δεν θα υπάρξουν αλλά λέμε- προκύψουν από τις πωλήσεις τέτοιων τίτλων, δεν αντισταθμίζονται, καταστρέφονται, διαλύονται από τη ζημιά στο πρεστίζ μιας εταιρείας;
Εδώ ψωμί παίρνεις και άμα δεν είναι τελείως φρέσκο αλλάζεις φούρναρη, αν σκάσεις 60 ευρώ να πάρεις κάτι και δεν δουλεύει όπως πρέπει, δεν θα κοιτάξεις την ετικέτα για να μην ξαναβρείς μπροστά σου αυτόν που το έφτιαξε; Και εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι. Δεν μου φταίει κανένα συγκεκριμένο παιχνίδι και καμία εταιρεία μεμονωμένα. Η νοοτροπία με ενοχλεί και η παντελής έλλειψη κριτικής ικανότητας και κοινής λογικής. Και ναι στο Syberia 3 με πόνεσε πιο πολύ γιατί η Kate ήταν πάντα μεγάλος έρωτας.
Και με πρόδωσε.
Χυλόπιτα!
Θα ελεγα οτι ισως βαλουν καποτε μυαλο αλλα οσο παει και χειροτερευει το πραγμα δυστυχως
Η βαθμολογια στα παιχνιδια προσωπικα μου φαινεται ξεπερασμενη γενικοτερα. Στο κατω κατω τι παει να πει 10/10 ή 3/10 ή οτιδηποτε. Τι ειναι, εκθεση 5ης δημοτικου; Βιντεοπαιχνιδι ειναι και εφοσον θελουμε να λεμε οτι ειναι και εργο τεχνης τοτε οι βαθμολογιες απαγορευονται. Εδω δεν τις βλεπουμε σε περιοδικα με αυτοκινητα, γιατι να τις βλεπουμε σε κατι που ειναι πολυ πιο υποκειμενικο;
Πολλοι εχουν αλλαξει το συστημα "στα δεκα" με πιο εναλλακτικες μορφες του τυπου "pass, rent, buy on a sale, must buy" κτλ Μαλλον ειναι καλυτερο κατι τετοιο.
Νομιζω το ολο συστημα της βαθμολογιας ειναι κατι που εχει απηχηση στο νεο κοινο που εχει μαθει απο το σχολειο σε αυτο το ειδος σκεψης, αλλα οσο το video games οριμαζουν και οριμαζει και το κοινο, πρεπει να αλλαξει και ο τροπος που αξιολογουνται.
Και βλεπω και απο τη μερια των reviewers μια δικαιολογημενη αμηχανια με τις βαθμολογιες. Καλκανης στα δεκα πχ :) Ναι οκ το παιχνιδι ειναι καλο, δεν ειναι αριστο, τι να του βαλω....παρε ενα οχταρι. Ειναι ευκολο να "παγιδευτεις" στο 8 . Διοτι το 10 ειναι για το Ocarina of Time και το 9 για το The Last of Us, οποτε ποσα παιχνιδια μπορουν να ειναι στο ιδιο βαθρο;
Ενα αλλο προβλημα ειναι οτι πρεπει να ευχαριστησεις τα fan boy. Τα δεκαρια που σαρωσε το Uncharted 4 απο το συνολο σχεδον των site ηταν απλα εγκλημα. Ειδικα με αυτο το final boss... Αλλα ποσοι reviewers εχουν την ορεξη να πανε κοντρα σε χιλιαδες εξαγριωμενα φανμπογια; Κατανοητο κι αυτο.
@PORTAL με συγχωρείς που δεν σβήσαμε άμεσα το απρεπέστατο σχόλιο που ακολούθησε του δικού σου. Δυστυχώς κάποιοι δυσκολεύονται. Γενικώς...
@Sephiroth χεχε δεν υπαρχει προβλημα
Το καιρώ εκείνο (ξέρει ο Παύλος για ποιο καιρό μιλάω) σχεδιάζαν παιχνίδια. Σχεδίαζαν παιχνίδια όχι για τα λεφτά, αλλά για μια ανεξέλεγκτη ανάγκη που κρυβόταν μέσα τους. Κανείς δεν γινόταν πλούσιος αμέσως από δαύτα. Τρόπον τινά όλα ήταν indie κυκλοφορίες. Τότε ακόμα και η Electronic Arts ήταν indie... τρόπον τινά. Η ποιότητα ενός παιχνιδιού δεν εστιαζόταν στα γραφικά, τον ήχο κτλ., αλλά στην καρδιά του, στο παραμύθι του, και στον τρόπο που επέλεγε να το εξιστορήσει. Διαφωνώ με τον PORTAL στο θέμα βαθμολογίας. Ένας πίνακας ζωγραφικής ή ένα κομμάτι -ιδανικά- αφορά το ντέρτι του καλλιτέχνη και την ανάγκη του να το εξωτερικεύσει, Ένα παιχνίδι ακόμα κι αν είναι -ιδανικά- προϊόν ακατανίκητης ανάγκης/ιδέας/πόρωσης κτλ. έχει τελικό αποδέκτη το χρήστη προκειμένου να έρθει εις πέρας και να ολοκληρωθεί σαν εμπειρία. Η βαθμολόγηση -όταν γίνεται σωστά και από άτομα που γνωρίζουν καλά το χώρο- είναι όσο αναγκαία είναι η κριτική για ταινίες κιν/φου, θέατρα, εστιατόρια, ξενοδοχεία κτλ.
ΝΑΙ είναι αλήθεια τα παιχνίδια πια αποτελούν την πιο κερδοφόρο μορφή ψυχαγωγίας με τεράστια έσοδα. Όπως και στον κιν/φο βγαίνουν κάθε χρόνο 200 μπαρούφες και 3 διαμάντια έτσι και στα ηλεκτρονικά παιχνίδια money talks, time is of the essence και τελικά κυκλοφορεί ένα παιχνίδι με bugs μεγέθους...αααααα λυπάμαι έχετε AMD κάρτα γραφικών χμμμμ πιθανόν να μην παίζει ο τίτλος (το θυμάμαι χαρακτηριστικά στο saboteur από την σελίδα της εταιρείας αυτό το σχόλιο). Βέβαια έχει γίνει αχανές και το hardware στο οποίο θα πρέπει να γίνονται δοκιμές κτλ. αλλά μεταξύ μας αυτό δεν σταμάτησε κανέναν indie developer να μας δώσει διαμαντάκια με παραμυθένια γραφικά, πρωτοτυπία στο gameplay και γενικά μια πανέμορφη εμπειρία όπως στο TRINE (για να μη μιλήσω για αρχαίους τίτλους).
Εργαλεία υπάρχουν , όρεξη και χρόνος πρέπει να βρεθεί... και μεράκι. Και για να μη μιλάω για indie και παλιούς τίτλους όλη την ώρα ας θέσω το εξής απλό παράδειγμα.
Πέρσι το καλοκαίρι (με μια αναγκαστική αλλαγή/αναβάθμιση υπολογιστή) αγόρασα παιχνιδάκια. Wolfenstein old Blood, New order
Ήταν πολύ όμορφα, καλό σενάριο κτλ. βαριούτσικα θα τα χαρακτήριζα λίγο αλλά οκ και πάνω που χαιρόμουν...τελειωναν. Και οι 2 τίτλοι, και έμενα με το παράπονο. 40gb τίτλος να τελειώνει τόσο σύντομα...
και μετά από μήνες σε ένα steam sale πάλι παίρνω το DOOM. Έτσι να θυμηθώ πάλι τα παιδικά μου χρόνια. Δεν περίμενα σενάριο. Δεν περίμενα καν να μου αρέσει. Πιο πολύ για τη νοσταλγία και για τα γραφικά το έκανα για να είμαι ειλικρινής. ΣΕΝΑΡΙΟ ΕΙΧΕ! ΓΡΑΦΙΚΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ! ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΙΑ ΑΛΜΠΟΥΜ (αν σου αρέσουν τα πριόνια-νομίζω πήρε και βραβείο) ΚΟΛΛΗΜΕΝΟ ΜΕ ΦΟΥΛ ΓΥΡΟ ΑΠ'ΟΛΑ στα 60FPS (με μια GTX 960 4g στα 1080p) και το παιχνίδι ΔΕΝ ΕΛΕΓΕ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΙΕ. Και έχει και τρελά easter eggs, και map editor και κάτσε καλά να ουμ. Αυτό ας πούμε το γουστάρανε οι καρντάσηδες που το φτιάξαν. Δεν θα γίνει ποτέ αγαπημένο μου παιχνίδι, αλλά σίγουρα από τις καλύτερες προσπάθειες που έχω δει σε "blockbusterικό" τίτλο.
Αυτά από εμένα. Καιρό είχα να γράψω...
and beware...only the mirror itself is real (αν μου βρείτε από που είναι αυτό ένα 10αράκι από εμένα το κερδίσατε μια που λέμε για βαθμολογίες)
Όταν ένα παιχνίδι είναι κακό, πρέπει να παίρνει χαμηλή βαθμολογία τέλος! Γιατί σε διάφορα sites, βλέπω παιχνίδια που έχουν μεγάλο hype και πολλούς fans, να τους δίνουν υψηλές βαθμολογίες, μόνο και μόνο για να μην δυσαρεστήσουν τους fans.
Αυτό είναι λάθος. Όταν ένα παιχνίδι έχει σοβαρά bugs, και ελλείψεις που δεν δικαιολογούνται για την εποχή μας, πρέπει να "μαυρίζεται". Να παίρνει ακόμα και μηδέν!