Υπήρχαν πολλά θέματα με τα οποία ήθελα να ασχοληθώ αυτήν τη βδομάδα. Το γεγονός όμως ότι έχασα μια στήλη λόγω προβλημάτων και ότι με πρόλαβαν άλλοι συνάδελφοι σε μερικά από αυτά, με είχε οδηγήσει στο να ασχοληθώ σήμερα με την προσπάθεια που πρέπει να καταβάλλει κάποιος που έχει γίνει γονιός και τα παιδιά του ασχολούνται με τα videogames. Μετά όμως συνέβη κάτι που ταίριαζε τόσο πολύ στη λογική της στήλης που ήταν αδύνατο να αγνοηθεί.
Μια φορά και έναν καιρό, πριν βγει το NBA 2K υπήρχαν άλλα «μπασκετάκια» που παίζαμε όσοι αγαπούσαμε το άθλημα. Και μιας κατά τη δεκαετία του 1990 ήμουν μπασκετικός και ουχί ποδοσφαιρικός, τιμούσα αρκετά από αυτά. Τότε λοιπόν μεσουρανούσε μια σειρά που τώρα η έννοια «πάει κατά διαόλου» δεν την περιγράφει καν: το NBA Live. Μιλάμε ότι πρέπει να έπαιζα κάθε έκδοση της σειράς, με μοναδικό διάλειμμα όταν πήγα φαντάρος 99-01 και τελευταίο παιχνίδι που έπιασαν τα χέρια μου (πριν το περσινό, περισσότερα για αυτό αργότερα), να είναι το ΝΒΑ Live 06. Αυτό λοιπόν θα είναι και το θέμα μας σήμερα.
Το ΝΒΑ Live 06 κυκλοφόρησε στην Ευρώπη στις 7/10/2005. Οι κριτικοί το υποδέχθηκαν σχετικά καλά ενώ, όντας από τους πρώτους τίτλους του Xbox 360, είχε αρκετά καλό επίπεδο για την εποχή. Δεν το βρίσκω στο αρχείο μου οπότε δεν το έκανα εγώ review στο GamePro, αλλά γενικά και τότε που έπαιξα, ζητώντας το δανικό από τον Λεωνίδα (Μαστέλλο) μού άρεσε αρκετά. Στη συνέχεια ανέβηκα και εγώ στο τρένο του ΝΒΑ 2K για να κατέβω σχετικά γρήγορα όμως από αυτό, αφενός γιατί το μπάσκετ σταμάτησε να με συγκινεί όσο παλιά και αφετέρου και κυριότερα γιατί στα μάτια μου το μπασκετάκι είχε γίνει περίπλοκο, πολύ μα πολύ περίπλοκο και η γριά Σαύρα δεν ήθελε να συνηθίσει το -το ξέρω, ευφυές- σύστημα με τους μοχλούς. Από τότε κενό στα μπασκετάκια, μόνο κάτι demo και κάτι arcade τύπου NBA Jam και Playgrounds έπαιζα, αλλά χωρίς κάποια ιδιαίτερη ζέση.
Κάποια στιγμή φέτος με έπιασε μια κάψα να παίξω μπάσκετ, είναι και ο Γιάννης στο ΝΒΑ που μας έχει ξυπνήσει την όρεξη (ελληνικό πρωτάθλημα δεν υπάρχει, αφήστε με). Έχοντας λοιπόν τη συνδρομή στο EA Access αποφάσισα και έβαλα το NBA Live 18. Στην αρχή, δε λέω, καλά πέρασα, αλλά μετά είχε αρκετά προβλήματα, ειδικά στη δυσκολία του και μου τα έσπασε τα νευράκια. Κάπου εκεί είχα αρχίσει να παίρνω απόφαση ότι τα παρατάμε. Αμ δε.
Ξέρετε όλοι πια και ότι είμαι κυνηγός achievements και ότι έχω μια κόρη που γουστάρει να παίζει videogames. Πρόσφατα λοιπόν είδαμε μια ταινία, το Planet 51, το οποίο είχε και πάλι το ανάλογό του παιχνίδι που πάλι είχα ξεκινήσει και πάλι κάπου το είχα δώσει και αγνοείτο η τύχη του. Έλα όμως που το ήθελε η Μαρκέλλα. Μπαίνω λοιπόν και αρχίζω να το ψάχνω γενικώς και το βρίσκω μεταχειρισμένο κάπου 3,5 ευρώ στο Amazon. Λέω, αφού θα κάνεις τη βλακεία να πληρώσεις τα (τραγικά ακριβά κατά τη γνώμη μου) ταχυδρομικά δεν κοιτάς αν έχει και τίποτα άλλο με εύκολα achievements; Και βρίσκω το ΝΒΑ Live 06 με 0,87 λεπτά. Ε έπρεπε, δεν έπρεπε;
Πέφτει η παραγγελία (4,30 τα παιχνίδια, 6 τα ταχυδρομικά, γεια σου Amazon) αλλά επειδή ό,τι πληρώνεις παίρνεις, φτάνουν γρήγορα και πρώτο το ΝΒΑ Live 06. Το κοιτάω και ενώ συνήθως οι νέες αγορές πάνε στο συρτάρι (και μάλλον χάνονται για πάντα και για αυτό θα φάω ξύλο καμιά μέρα), κάτι με έπιασε και το έβαλα άμεσα στο Xbox 360. Έκανε το update του (πόσο υπέροχα γρήγορα έκανε update σε όλα αυτή η κονσόλα) και ξεκίνησα. Δεν υπάρχει καμία υπερβολή στο να σας πω ότι, ελλείψει δουλειάς, όταν σήκωσα το κεφάλι μου είχα παίξει 4,5 ώρες και είχα κάνει και κάμποσα achievements, χωρίς να πηγαίνω απαραίτητα για αυτά. Τι έγινε ρε παιδιά; Έγινε ότι έπαιζα με οικείους μηχανισμούς, έγινε ότι για να βάλεις καλάθι δεν έπρεπε να λύσεις διαφορική εξίσωση, έγινε ότι έμπαιναν τα αμαρκάριστα σουτ ή και τα μαρκαρισμένα με καλό παίκτη, έγινε ότι είχε αφαιρεθεί πολύ από το λούστρο που έδωσε στο μπάσκετ το 2Κ κι έγινε επιτυχία, αλλά πρώτα έγινε επιστήμη και άρα περίπλοκο και μετά εκμετάλλευση με όσα διαδραματίζονται με τις in-game συναλλαγές.
Ούτε λίγο ούτε πολύ λοιπόν, βρήκα πολλές ώρες ποιοτικής διασκέδασης σε έναν τίτλο του 2005, που ακόμα και σήμερα να τον βαθμολογούσα μάλλον δεν θα έπαιρνε πάνω από 6. Πόσες φορές σας έχει εξηγήσει η ομάδα του παλιού GamePro, ότι άλλο αν μου αρέσει ο τίτλος και άλλο τι γράφω στην κριτική μου; Αυτό. Αλλά διασκέδασα και θα ξαναπαίξω κιόλας. Με 0,87 λεπτά και 3,5 ευρώ ταχυδρομικά. Με έναν τίτλο που δεν έμεινε δα και στην ιστορία. Αλλά είχε ένα πλεονέκτημα που δεν έχω βαρεθεί να λέω ποτέ ότι το θεωρώ προτέρημα σε συγκεκριμένα videogames: δεν είχε ξεχάσει ότι είναι παιχνίδι, ότι πρώτα από όλα παίζουμε για να διασκεδάσουμε.
Αν όλα αυτά που έγραψα δεν αποδεικνύουν ότι είμαι δεινόσαυρος δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να το κάνει.
ΥΓ: αν και ίσως να είναι περιττό θεωρώ υποχρέωση μου να προσυπογράψω με χέρια και με πόδια την ανοικτή επιστολή του Ηλία Παππά στο in.gr και τη «συνάδελφο» που παρήγαγε άλλο ένα πόνημα που κατηγορούσε για τη σφαγή στη Νέα Ζηλανδία τα videogames. Τους έχουμε δώσει πολύ θάρρος ως βιομηχανία και πρέπει πλέον να αντιδρούμε σε κάθε περίσταση. Προσωπικά το έχω κάνει και θα συνεχίσω να το κάνω με όλες μου τις δυνάμεις. Είναι καταπληκτικά «αστείο» ότι αν ο δράστης είναι αμόρφωτος, άλλου χρώματος, αλλόθρησκος, φταίνε το χρώμα, η θρησκεία και το μορφωτικό επίπεδο ή η κοινωνική του τάξη και όταν είναι λευκός ή Χριστιανός φταίνε πάντα τα videogames. Κάτι μας λέει αυτό.
Το basket για όσους έχουν παίξει ή έχουν ασχοληθεί σε κάποιο βάθος με το άθλημα είναι ένα σπορ σύνθετο και δύσκολο στην κατανόηση του. Δεν είναι ποδόσφαιρο και αυτό είναι κάτι που ο περισσότερος κόσμος αγνοεί γιατί απλά βλέπει μία μπάλα να μπαίνει στο καλάθι. Για να προκύψει ένα ελεύθερο σουτ έχουν προηγηθεί πολλές κινήσεις στο παρκέ από όλους τους παίκτες και σχεδιασμός της κάθε επίθεσης από τους προπονητές. H σειρά 2k κατά τη γνώμη μου κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση αναφορικά με τη ρεαλιστικότητα και την απόδοση του αθλήματος σε videogame. Για να συνοψίσω αν κάποιος επιθυμεί να παίξει κάτι πιο arcade υπάρχουν επιλογές, βλέπε playgrounds ή το περσινό live (για φέτος δεν έχω άποψη), αλλά μην έχουμε την απαίτηση να απλοποιείται σε βαθμό "ανοίξτε να καρφώσω" το άθλημα για να αρέσει στον κόσμο. Γενικά το δίπολο εύπεπτο+εύκολο vs απαιτητικό υπάρχει στα πάντα γύρω μας και ευτυχώς υπάρχουν επιλογές που να καλύπτουν όλο αυτό το φάσμα.
Όπως είπε σοφά και ο Αρχισυντάκτης μας πρόσφατα η γνώμη δεν είναι γνώση και ας διαφέρουν κατά ένα γράμμα. Εγώ απλά παραθέτω τη δική μου που είναι μάλλον γούστο, ούτε καν γνώμη. Ως παιχνίδια η σειρά 2Κ είναι σαφώς πιο ολοκληρωμένη. Αλλά ώρες-ώρες θέλω να παίξω, όχι να συμμετάσχω σε εκπόνηση συστημάτων που θα ζήλευε ο Πόποβιτς :-)
Συγγνωμην αλλα αυτο δεν μπορει να μεινει αναπαντητο. Συγκρινεις την πολυπλοκοτητα του μπασκετ με του ποδοσφαιρου; Και αν καταλαβαινω καλα, το βασικο επιχειρημα ειναι οτι στο μπασκετ υπαρχουν σκριν; Παιδια ειπαμε, μη καραφλιασουμε μεσημεριατικα. Το ποδοσφαιρο ειναι τοσο πιο πολυπλοκο, συνθετο και δυσκολο αθλημα που δεν τιθεται καν θεμα συγκρισης των δυο. Ειπαμε καλο και το μπασκετακι αλλα μεχρι ενα σημειο.
Φυσικά και το κάνω. Θεωρώ το μπάσκετ πολύ πιο σύνθετο σαν άθλημα που χρειάζεται μία άλφα αντίληψη προκειμένου να αφομοιώσεις συστήματα και κινήσεις μέσα στο γήπεδο, πράγματα που στο ποδόσφαιρο είναι πολύ απλούστερα. Ένας από τους λόγους είναι τα σκριν που αναφέρεις που το πως θα στηθούν πότε και από ποιους και ταυτόχρονα τι άλλες κινήσεις θα γίνουν στο παρκέ την ίδια στιγμή με ακρίβεια δευτερολέπτου είναι ολόκληρη επιστήμη. Αυτό φαίνεται και αν κάνεις μία σύγκριση μεταξύ προπονητών μπάσκετ & ποδοσφαίρου που είναι η μέρα με τη νύχτα. Φυσικά υπάρχουν και άλλοι λόγοι αλλά δε σχολίασα προκειμένου να μπω σε αντιπαράθεση και να γράφω κατεβατά για να τεκμηριώσω την άποψή μου. Αυτό που ήθελα να σημειώσω είναι πως είναι λογικό ένα videogame για μπάσκετ που ο σκοπός του είναι η προσομοίωση του αθλήματος να είναι πολύπλοκο.
@darthneon
Εγω βλεπω τους Rockets και οι μισες επιθεσεις ειναι ο Harden κατεβαζει τη μπαλα μονος του, παιζει isolation και ή θα κανει backstep τριποντο η drive και το πολυ πολυ να την σπασει σε καποιον εαν δε μπορει να τελειωσει τη φαση μονος του.
Βλεπω Barcelona, οι τυποι αλλαζουν 45 πασες προτου ο Messi καταφερει να βρει μισο χιλιοστο ελευθερου χωρου για να κανει το σουτ. Μετα χρειαζονται 20 replay για να καταλαβουμε πως ανοιξαν την αμυνα και εκαναν ευκαιρια.
Δεν συγκρινονται τα δυο αθληματα σε πολυπλοκοτητα.
Οσον αφορα αυτο που λες για τους προπονητες: Ο λογος που οι προπονητες μπασκετ ειναι πιο "σοβαροι" ειναι οτι ο προπονητης μπασκετ εχει πιο ενεργη συμμετοχη την ωρα του παιχνιδιου. Χρειαζονται γρηγορες αποφασεις αναλογα με την εξελιξη, ιδιαιτερα στα τελευταια δευτερολεπτα. Υπαρχουν περισσοτερες αλλαγες, υπαρχουν time out κτλ.
Το ποδοσφαιρο ειναι ενα τοσο συνθετο αθλημα που και να θελει να το ενορχηστρωσει καποιος, δεν γινεται. Οι πιο πολλες αποφασεις παιρνονται στιγμιαια την ωρα του αγωνα, απο τους ιδιους τους παικτες, αναλογα με την εξελιξη της φασης. Δεν μπορεις να προβλεψεις που θα ειναι ο καθε παικτης στο ποδοσφαιρο, ειναι αδυνατον.
Συγκρινουμε ανομοια πραγματα. 22 παικτες, μεγαλυτερο γηπεδο, μεγαλυτερες ταχυτητες της μπαλας. Και μαθηματικα να το δεις το πραγμα, το ποδοσφαιρο ειναι με γεωμετρικη προοδο πιο συνθετο.
@PORTAL, οσο και να διαβάζω αυτό που έγραψα δεν μπορώ να κατανοήσω την τελευταία σου πρόταση. Εκτός και αν απευθύνεσαι σε άλλον. Εγώ πάντως θα συνεχίσω να επιμένω οτι η φιλοσοφία και των δύο αθλημάτων είναι ιδιαίτερα απλή. Η λεγόμενη πολυπλοκότητα ήρθε από τη βιομηχανοποίησή τους. Υπήρχαν και πιο παλιά συστήματα, όμως το ταλέντο ήταν τέτοιο που σε πολλές περιπτώσεις, η εφαρμογή τους ήταν κάτι παραπάνω από αχρείαστη. Αυτή η εξέλιξη είναι που κατάργησε ουσιαστικά τη θέση 2 στο μπάσκετ και τη θέση 9 στο ποδόσφαιρο. Αλήθεια, πόσα χρόνια έχεις να δεις σκόρερ όπως ο Ρίβα, ο Γκάλης, ο Τζάμσι, ο Bird, o Πέτροβιτς; Τελευταίος των Μοϊκανών ο Ναβάρο κι αυτός όχι σε τέτοιο επίπεδο. Στο ποδόσφαιρο πόσα χρόνια έχεις να δεις σεντερ φορ όπως ο Παπέν, ο Βαν Μπάστεν; Αλήθεια, θα τολμούσαν ο Μπεστ, ο Κρόιφ, ο Αρντίλες, ο Σόκρατες να ξεδιπλώσουν στις μέρες μας το τεράστιο ταλέντο τους; Όχι. Με τη δεύτερη επαφή με τη μπάλα θα τους είχαν πετάξει εκτός γηπέδου οι σύγχρονοι αμυντικοί. Δυστυχώς λοιπόν μας έφαγε η εξέλιξη. Όσο για τις 45 πάσες της Μπαρτσελόνα και γενικώς το τσούκου-τσούκου μπολ με το οποίο κάποιο προσπαθούν να μιμηθούν τον Άγιαξ της δεκαετίας του '70, εμένα τουλάχιστο μου προκαλεί θλίψη και βαρεμάρα.
Μπασκετ και ποδόσφαιρο είναι εξίσου απλά αθλήματα. Πάσα, σουτ, γκολ/ καλάθι. Το χρήμα είναι που φέρνει την πολυπλοκότητα.
@nkav64
Sorry, αλλα οχι. Καταλαβαινω και συμφωνώ με την αποψη για το χρημα στον αθλητισμο, σιχαινομαι τους οπαδισμους και τους κουφιοκεφαλους που βρωμιζουν τα γηπεδα με την παρουσια τους, αλλα το ποδοσφαιρο ειναι ενα πανεμορφο και παρα πολυ συνθετο αθλημα. Ειδικα εμεις που ασχολουμαστε με gaming οφειλουμε να το αντιλαμβανομαστε αυτο και να αποφευγουμε τους αφορισμους.
Αγαπημένη Σαύρα,
Στο συγκεκριμένο NBA Live, ο νεαρός Καλκάνης (με μαλλιά τότε) είχε πάρει Golden State Warriors με Baron Davis και Mike Dunleavy και είχε πάει να χτίσει δυναστεία! Αλλά μιλάμε για πόρωση! Τα ματς να πηγαίνουν πόντο-πόντο, και οι πανηγυρισμοί να είναι ανάλογοι με παρακολούθηση κανονικού αγώνα της αγαπημένης μου ομάδας! Τι μ'έκανες να θυμηθώ τώρα...
Υ.Γ. Συμφωνώ 100% περί περιπλοκότητας και ρεαλισμού. Απλά θέλω να διασκεδάσω κάποιες φορές ρε παιδιά...
Εδώ Lakers πάντα με τον διάσημο play maker Vasilakis με 99 rating. Είπαμε, πλάκα κάναμε :-)
Δεν θέλω απλά να διασκεδάσω, θέλω και να χαλαρώσω, να ηρεμήσω, όχι να λύσω εξίσωση :-)
OΛΟ το ΝΟΗΜΑ ειναι αυτο ακριβως που εγραψες.... "......Αλλά είχε ένα πλεονέκτημα που δεν έχω βαρεθεί να λέω ποτέ ότι το θεωρώ προτέρημα σε συγκεκριμένα videogames: δεν είχε ξεχάσει ότι είναι παιχνίδι, ότι πρώτα από όλα παίζουμε για να διασκεδάσουμε........" ποσο πολυ συμφωνω μαζι σου!!!