Το 1998 ήταν μία χρονιά και μία περίοδος χωρίς προτεινόμενα playlists μέσω δημοφιλών applications για music streaming. Η ανάγκη να μάθεις περισσότερα για ένα νέο μουσικό είδους μπορεί να ερχόταν από εκεί που δε το περίμενες. Ένα καλό παράδειγμα ήταν τα Hip-Hop beats αγαπημένων rappers της εποχής που χρησιμοποιούσαν samples παλιών καλλιτεχνών της soul μουσικής και αυτό με είχε ωθήσει να ψαχτώ για πρώτη φορά γύρω από τα ονόματα των Marvin Gaye ή Curtis Mayfield.
Ακριβώς το ίδιο πράγμα συνέβη με το ατμοσφαιρικό soundtrack του Grim Fandango, ένα ιδιαίτερο παιχνίδι που το θεωρώ μέχρι και σήμερα ως ένα από τα καλύτερα adventure games που έπαιξα ποτέ μου. Αυτό που με είχε μαγέψει με τον τίτλο δεν ήταν μονάχα η καταπληκτική γραφή του Tim Schafer, αλλά και οι ενορχηστρώσεις του Peter McConnell για λογαριασμό της LucasArts. Χωρίς υπερβολή, αυτός ήταν ένας λόγος που άρχισα να ψάχνομαι πιο έντονα με την Jazz μουσική σκηνή και τους έντονους big band ήχους.
Σύμφωνοι, ο Manny Calavera ήταν (και παραμένει) ένας από τους πιο καλογραμμένους χαρακτήρες που είδαμε ποτέ στις οθόνες των υπολογιστών μας και σε συνδυασμό με τη καταπληκτική καλλιτεχνική προσέγγιση των μεξικανικών σκελετών Papier-mâché, η επιτυχία ήταν σίγουρη. Ένα point & click adventure που ακολουθεί τα χνάρια ενός πράκτορα από τον κάτω κόσμο, με αυτό το φανταστικό art design, ακούγεται πολύ περίεργο. Τόσο ώστε να με ιντριγκάρει να ασχοληθώ μαζί του. Όσοι τολμήσαμε να πάρουμε το mouse στα χέρια μας, μας έμεινε πράγματι αξέχαστο σαν παιχνίδι και σαν εμπειρία.
Συνεχίζω να πιστεύω όμως, ότι αυτή η νουάρ ατμόσφαιρα αντλούσε τεράστια ενέργεια από την ηχητική της παλέτα. H ρομαντική και ρετρό αισθητική του “Mr. Frustration Man” με ταξιδεύει από μόνη της σε κάποιο μακρινό καμπαρέ, ενώ η σκοτεινή και ήρεμη προσέγγιση του “Domino’s in Charge” μου μεταφέρει την αισθητική του “Grim Fandango” το ίδιο άμεσα όπως και μία εικόνα από το παιχνίδι.
Το 2015 ξαναείδαμε τον τίτλο ως remaster σε αρκετά συστήματα της προηγούμενης γενιάς, το οποίο προφανώς και συμπεριλάμβανε μία πλήρως αναβαθμισμένη έκδοση του soundtrack. Το να ακούω τα κομμάτια του Peter McConnell με κανονική ορχήστρα, με περισσότερα μέσα από την εποχή στην οποία βγήκε το παιχνίδι και σε καταπληκτική ποιότητα είναι κάτι που εκτίμησα απεριόριστα έχοντας απολαύσει τον αυθεντικό τίτλο πριν από 20 χρόνια.
Όσοι θέλετε να θυμηθείτε στιγμές αλά Καζαμπλάνκα με τις ρουλέτες στο καζίνο του Grim Fandango, αρκεί να μεταφερθείτε στο κομμάτι “Casino Casablanca.” Για τους υπόλοιπους που τους αρέσει απλώς το jazzy bepop ύφος ως ήχος και δεν έχουν ιδέα ποιο παιχνίδι εκθειάζω σε αυτό το κείμενο, τους προτείνω να απολαύσουν ολόκληρο το soundtrack. Μάλλον θα τους ωθήσω με αυτόν τον τρόπο να βρουν άμεσα μία έκδοση του Grim Fandango.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity