H Frau Engel είναι ένας από τους πιο εμβληματικούς «κακούς»..
Σε μια γρήγορη αναδρομή, στο σύμπαν του Wolfenstein τα γεγονότα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου πήραν διαφορετική τροπή, αφού οι Ναζί επικράτησαν και όλος ο κόσμος υποτάχθηκε. Το The New Colossus ξεκινάει αμέσως μετά το τέλος του The New Order, με τον BJ να είναι σε εξαιρετικά άσχημη κατάσταση μετά τη μάχη με τον Deathshead, τόσο σωματικά, όσο και ψυχολογικά. Το ίδιο του το σώμα σιγά σιγά καταρρέει, και ο Blazko αναρωτιέται τι θα αφήσει πίσω του και για πόσο θα μπορέσει να συνεχίσει τον αγώνα. Με την πολεμική μηχανή των Ναζί να μοιάζει ασταμάτητη, όλες οι προσπάθειες επικεντρώνονται στη δημιουργία ενός πυρήνα αντίστασης στις Ηνωμένες Πολιτείες, από όπου και θα μπορέσει να ξεκινήσει ένα μέτωπο, και ίσως η ελπίδα της απελευθέρωσης από τον φασιστικό ζυγό. Το ταξίδι λοιπόν του Blazkowicz τον μεταφέρει σε διάφορες τοποθεσίες των ΗΠΑ, όπου και θα προσπαθήσει να «χτίσει» την αντίσταση κομμάτι κομμάτι. Φυσικά, ο δρόμος αυτός κάθε άλλο παρά εύκολος θα είναι, αφού εμπόδιο θα σταθεί η στρατηγός Engel (από το The New Order), η οποία βρίσκεται μονίμως στα ίχνη του BJ και της παρέας του.
Για ακόμα μια φορά τα Stealth Takedowns είναι ένας τρόπος να εξοντώσετε τους εχθρούς αθόρυβα.Σε κάθε μία από τις τοποθεσίες, το ζητούμενο δεν είναι άλλο φυσικά από την εξόντωση των Ναζί, και οι τρόποι για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός είναι αρκετοί. Όπως και πριν έτσι και εδώ υπάρχει η δυνατότητα της stealth προσέγγισης και της απευθείας αντιπαράθεσης, με την πρώτη πολλές φορές να «χάνει», αφού παρά το ότι υπάρχει σαν επιλογή, δεν είναι συχνά αποδεικνύεται σχεδόν ακατόρθωτη, με τον ίδιο τον τίτλο να ωθεί τους παίκτες σε πιο…all guns blazing τακτικές. Ευτυχώς η αίσθηση των όπλων είναι εξαιρετική, και μετά το τέλος κάθε μικρής μάχης μένει η αίσθηση ενός μικρού επιτεύγματος.
Η δράση είναι τόσο απολαυστική που θα βρεθείτε να πατάτε με μανία το πλήκτρο για να συνεχίσετε και να προσπαθήσετε ξανά.
Το τελευταίο οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στο γεγονός ότι το Wolfenstein II: The New Colossus είναι ένας δύσκολος τίτλος, πολύ περισσότερο από ότι μπορεί να είχατε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια. Οι εχθροί ποτέ δε θα κάτσουν σε ένα σημείο περιμένοντας το headshot, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που η ΑΙ θα κινηθεί έξυπνα στο χώρο με αντιπερισπασμούς ούτως ώστε να βρεθεί σε πλεονεκτική θέση και να πλαγιοκοπήσει τον BJ. Με λίγα λόγια, περιμένετε να δείτε πολλές φορές την οθόνη του “Game Over”, κάτι που ωστόσο δεν καταλήγει εκνευριστικό για δύο λόγους. Πρώτον γιατί η δράση είναι τόσο απολαυστική που θα βρεθείτε να πατάτε με μανία το πλήκτρο για να συνεχίσετε και να προσπαθήσετε ξανά, και δεύτερον γιατί το κάθε επίπεδο είναι γεμάτο από μικρές (και μεγάλες) μάχες, με τα απαραίτητα διαλείμματα για ανάσες, και το τέλος να έρχεται κάθε φορά ακριβώς πριν το σημείο που η δράση αρχίζει να κουράζει.Σε καθένα από αυτά τα διαλείμματα ο Blazko επιστρέφει στο Evas Hammer, το κεντρικό hub, ας το πούμε έτσι, για να σχεδιάσει την επόμενη κίνησή του. Εκεί βρίσκονται και οι χαρακτήρες που τον πλαισιώνουν, ο καθένας με την δική του, προσωπική ιστορία. Αξίζει να σημειωθεί πως σχεδόν όλοι οι χαρακτήρες είναι καλογραμμένοι και ο καθένας έχει ενδιαφέρον καθώς εξελίσσονται και ανακαλύπτονται, ενώ πολύ καλογραμμένα είναι και τα cut-scenes που πλαισιώνουν τη δράση και προχωράνε την πλοκή, πολλές φορές ξεφεύγοντας αρκετά από τα συνηθισμένα και προσφέροντας ορισμένες από τις πλέον αξιοσημείωτες στιγμές των τελευταίων ετών. Από το «εντυπωσιακό» μέχρι το «ξεκαρδιστικό», το Wolfenstein II είναι γεμάτο από εκείνες τις στιγμές που μένουν στον παίκτη ως κάτι παραπάνω από αυτό που περίμενε.
Η κατεστραμμένη Νέα Υόρκη.
Κατά τα άλλα, μικρές πινελιές στο gameplay κάνουν τη δράση πιο ενδιαφέρουσα, όπως για παράδειγμα το σύστημα των perks που υπήρχε και στο The New Order, αυτήν τη φορά όμως υπάρχει και progression το οποίο ξεκλειδώνει όσο περισσότερο ακολουθείτε ένα συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού. Τα stealth takedowns για παράδειγμα αυξάνουν την ταχύτητα με τον οποία κινήστε όσο είστε σκυμμένοι, ή τα kills με dual wield που προσφέρουν αυξημένο ammo capacity με περισσότερα clips. Επίσης, τα όπλα έχουν upgrade slots, που τους προσφέρουν επιπλέον χρήσεις ή αυξημένη δύναμη πυρός. Με αυτόν τον τρόπο ο τίτλος δίνει στον παίκτη τα εργαλεία που χρειάζεται τόσο για να ακολουθήσει τον αγαπημένο του τρόπο προσέγγισης σε κάθε κατάσταση, όσο και για να αλλάζει την προσέγγιση του εν μέσω μάχης, κάτι που σε πολλές αναμετρήσεις θα χρειαστεί αν θέλετε να παραμείνετε ζωντανοί. Για να ολοκληρώσετε το campaign θα χρειαστείτε περίπου 12-15 ώρες σε επίπεδο δυσκολίας αντίστοιχο το “Normal” (Bring ‘Em On), ενώ διαθέσιμες είναι και μια σειρά από αποστολές που μπορείτε να ξεκλειδώσετε μέσα από τα Enigma codes. Τα Enigma codes τα παίρνετε από τα πτώματα των Nazi Commanders και μέσα από ένα mini-game, ξεκλειδώνονται assassination missions.
Δεν απουσιάζουν και τα mini-boss fights.
Σε αυτά επισκέπτεστε ξανά περιοχές που έχουν αλλάξει σε μικρό (ή μεγάλο) βαθμό, και προσπαθείτε να κάνετε αυτό ακριβώς που λέει και το όνομά τους. Να δολοφονήσετε τον αξιωματούχο της κάθε περιοχής, έχοντας ταυτόχρονα τη δυνατότητα να ψάξετε για τυχόν upgrade kits ή τα (πολύ καλά κρυμμένα) collectibles που τυχόν χάσατε. Αυτές οι τελευταίες αποστολές δίνουν πόντους στο replayability, ενώ αξίζει και ένα δεύτερο playthrough, αφού στην αρχή δίνεται μια πολύ σημαντική επιλογή-flashback, που αλλάζει κάπως τη ροή και τα cut-scenes, ενώ δίνει και ένα διαφορετικό όπλο. Από τεχνικής άποψης η MachineGames τα έχει καταφέρει πολύ καλά, με πολύ καλή παρουσίαση, και σταθερό frame rate ακόμα και όταν γίνεται «χαμός» στην οθόνη (το review έγινε στην έκδοση για το PlayStation 4). Το soundtrack είναι επίσης πολύ καλό, ενώ εξαιρετική δουλειά έχει γίνει στις ερμηνείες των χαρακτήρων.
Το Wolfenstein II: The New Colossus είναι ένα εξαιρετικό sequel, και ο ορισμός του απολαυστικού single-player shooter. Είναι γεμάτο αξιομνημόνευτες στιγμές και η δράση του είναι πέρα για πέρα απολαυστική, με καλογραμμένους χαρακτήρες και έξυπνες ιδέες. Αν κάποιος ψάξει πολύ, θα μπορούσε να βρει ορισμένα σημεία που μπορούσαν να δεχθούν λίγη περισσότερη προσοχή, αλλά το συνολικό αποτέλεσμα είναι ένα από τα πιο διασκεδαστικά και ολοκληρωμένα shooters των τελευταίων ετών.
9 ??
Does not compute!
Πες μας ποιος είσαι εσύ και τι έκανες στον Καλκάνη?
χααχαχαχαχχαχα
Παει το σερι!
Τι είναι αυτό το νούμερο ρε παιδιά, εγώ ξέρω μόνο εκείνο με τα κυκλάκια
Το The New Order η αλήθεια είναι ότι το αγόρασα σε βαθύ sale, γύρω στα 5 ευρώ, και εαν εξαιρέσεις το opening act, που για μένα όταν το πρωτοέπαιξα ήταν ίσως από τα χειρότερα που έχω δει στο gaming, όλο το υπόλοιπο παιχνίδι ήταν ένα πιο εγκεφαλικό Doom, με λίγο χειρότερα γραφικά, αλλά με πολύ καλύτερη ιστορία (ίστορία και Doom, μα τι λέει, πιωμένος είναι;)
Έαν οι developers κατάφεραν να φτιάξουν δεύτερο σερί καλό Wolfenstein, θεωρώ ότι η πιθανότητα να μην περιμένω για το επόμενο sale για να το κάνω δικό μου, θα αυξηθεί σημαντικά!
Τον γλύκανε ο γάμος τον Καλκάνη και αύξησε το όριο των βαθμολογιών που μπορεί να βάλει!Παρακαλώ να απολυθεί!
Έλα κακιούλες! :P
Το ξεκινάω την Κυριακή, έχω αρκετά ψιλά τον πήχη , ωραίο review!!