Το Razer Raiju ανακοινώθηκε μαζί με το Revolution Pro Controller της NACON και παρόλο που και τα δύο δεν δημιουργήθηκαν από τα χέρια της Sony, αποτελούν τα πρώτα licensed 3rd party controllers για το PlayStation 4. Και τα δύο θεωρούνται “pro” controllers, κάτι που σημαίνει αυξημένη τιμή, πολύ περισσότερες παροχές σε σχέση με το κλασικό DualShock 4 και θεωρητική καταλληλότητα για eSports. Εμάς θα μας απασχολήσει το Razer Raiju που έφτασε στα χέρια μας μέσα στο μπλε κουτί του. Εντός της συσκευασίας, το Raiju ξεκουράζεται αναπαυτικά στη σκληρή θήκη μεταφοράς του μαζί με το τριών μέτρων καλώδιό του. Το τελευταίο είναι απολύτως απαραίτητο μιας και για να αποφύγετε το lag, το χειριστήριο δεν διαθέτει ασύρματη λειτουργία. Ευτυχώς το (αποσπώμενο) καλώδιο είναι μεγάλο σε μήκος, στιβαρό, ποιοτικό και με υφασμάτινη επένδυση, ενώ η υποδοχή που συνδέεται πάνω στο ίδιο το Raiju έχει πιο ιδιόμορφο κούμπωμα γύρω της ώστε να ασφαλίζει γερά και να μη φεύγει με το παραμικρό.
Το χειριστήριο, παρόλο που μοιάζει πάρα πολύ με Xbox One controller, κρατά την κλασική διάταξη των αναλογικών μοχλών για την οικογένεια του PlayStation, στο ίδιο ύψος, στο κάτω μέρος του χειριστηρίου. Πέραν αυτών και όλων των κλασικών πλήκτρων που θα συναντήσετε σε ένα DualShock 4, το Raiju προσφέρει ακόμα 4 πλήκτρα: Τα M1, M2 που βρίσκονται στην πάνω πλευρά του χειριστηρίου, ανάμεσα στα κλασικά shoulder buttons, αλλά και τα M3, M4 που βρίσκονται στην πίσω πλευρά του gamepad. Αυτά τα τέσσερα πλήκτρα είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Raiju μιας και σε αυτά μπορείτε να ορίσετε όποια λειτουργία άλλου πλήκτρου επιθυμείτε. Πριν καταλήξουμε όμως εκεί έχουμε να εξηγήσουμε πολλά άλλα.
Το χειριστήριο κάθεται πολύ καλά στο χέρι, με τα δάχτυλά σας να μην δυσκολεύονται να αγγίξουν όλα τα πλήκτρα. Η κατασκευή είναι από πλαστικό, καλής όμως ποιότητας, προσφέρει στιβαρότητα με σεβαστό βάρος, αρκετό για να βολέψει και όχι να ενοχλήσει. Το μεγαλύτερο κομμάτι των λαβών έχει επένδυση από μαλακό πλαστικό για καλύτερο κράτημα, υλικό που βρίσκουμε και στα καπάκια των αναλογικών μοχλών. Στην τελευταία περίπτωση μπορούν, αν θέλετε, να αφαιρεθούν εύκολα (και να επανατοποθετηθούν με λίγη παραπάνω δυσκολία), αλλά δεν θα σας το συνιστούσαμε. Με τη συγκεκριμένη επένδυση ο αντίχειράς σας κολλάει περισσότερο στον αναλογικό μοχλό με όλα τα προτερήματα που μπορείτε να φανταστείτε. Οι ίδιοι οι μοχλοί είναι πιο σφιχτοί από αυτούς του DualShock 4 και ελάχιστα πιο ψηλοί, οπότε οι λίγο πιο λεπτομερείς κινήσεις είναι εφικτές.
Τα face buttons και το D-pad έχουν περισσότερες ομοιότητες από όσες φαίνεται αρχικά, μιας και μιλάμε για 8 απόλυτα διαφορετικά πλήκτρα. Τα face buttons απαιτούν ελάχιστο travel για να ενεργοποιηθούν και το χαρακτηριστικό “κλικ” σας βεβαιώνει ότι τα πατήσατε. Μην εκπλαγείτε αν στην αρχή δεν είστε απόλυτα σίγουροι για το αν αυτό συνέβη. Η αίσθηση μπορεί να είναι περίεργη αλλά με τον καιρό θα γίνει προτέρημα. Από την άλλη τα 4 πλήκτρα που αποτελούν το D-pad χρειάζονται και περισσότερη δύναμη και να καλύψουν μεγαλύτερη απόσταση για να πατηθούν. Δεν αφήνουν έτσι καμία απολύτως απορία για το αν τα πατήσατε αλλά αφήνουν μια περίεργη ισορροπία σε συνδυασμό με τα κλασικά face buttons.
Όταν έρθει η ώρα των R1, L1, R2, L2 τα πράγματα είναι εξίσου ενδιαφέροντα. Μιας και το Raiju μοιάζει στην όψη τόσο πολύ με Xbox One controller (αν και είναι αισθητά μεγαλύτερο σε διαστάσεις), αυτά τα πλήκτρα έχουν σχεδόν πανομοιότυπη εμφάνιση και όμοια αίσθηση. Όσον αφορά στις σκανδάλες (L2, R2) υπάρχουν ισάριθμοι διακόπτες στο πίσω μέρος του gamepad που αν τους σύρετε προς τα έξω, η απόσταση που πρέπει να διανύσετε για την ενεργοποίησή τους μειώνεται πάρα πολύ. Από την πρώτη στιγμή ονειρευτήκαμε να είχαμε αυτό το χαρακτηριστικό διαθέσιμο όταν παίξαμε τα God Of War, God Of War 2 Remastered σε PS3 για πολλά από τα QTEs.
Με τα πολλά φτάνουμε και στα τέσσερα έξτρα πλήκτρα του Raiju. Τα M1, M2 που βρίσκονται ανάμεσα στα shoulder buttons, είναι σχεδιασμένα ώστε να διαθέτουν ένα μικρό εξόγκωμα για να τα βρίσκετε πιο εύκολα και χωρίς να κοιτάτε. Τα μεγάλα χέρια του γράφοντα δεν είχαν κανένα ζήτημα στο να τα πατήσουν όπως πρέπει. Ένα πέρασμα από μικρότερα χέρια όμως, έδειξε πως δεν είναι αδύνατο να πατηθούν κατά λάθος τα L1/R1 από τις ενδιάμεσες κλειδώσεις του δακτύλου σας, καθώς τα δάχτυλα που προορίζονται για M1, M2 περνούν από πάνω τους. Τα Μ3, Μ4 θα χρησιμοποιηθούν από τις άκρες των δακτύλων σας που αγκαλιάζουν τις λαβές και είναι το μόνο μεταλλικό σημείο του Raiju που τα χέρια σας έχουν φυσιολογική πρόσβαση. Είναι επίσης τα μόνα αφαιρούμενα πλήκτρα του Raiju (υπάρχει κατσαβίδι στη συσκευασία για αυτόν το σκοπό). Όλα τα πλήκτρα “M” διαθέτουν επίσης πολύ μικρό travel για να ενεργοποιούνται χωρίς καθυστέρηση από τον παίκτη ενώ είναι καλά τοποθετημένα προκειμένου να μην πατηθούν κατά λάθος.
Όλες οι επιπλέον λειτουργίες για τα παραπανίσια πλήκτρα του χειριστηρίου δίδονται με συγκεκριμένο πλήκτρο που βρίσκεται κάτω από τους αναλογικούς μοχλούς. Η διαδικασία για το remapping είναι εξαιρετικά απλή: μόλις 3 πατήματα τη φορά και είστε έτοιμοι. Στο τέλος της διαδικασίας το Raiju δονείται για να σιγουρευτείτε πως τα καταφέρατε. Στην κάτω πλευρά του gamepad, πέραν του προαναφερθέντος πλήκτρου, υπάρχει κουμπί για αλλαγή profile on the go (μέχρι και 2 μπορούν να αποθηκευτούν στη συσκευή με ισάριθμα LED κάτω από το touchpad να σας ενημερώνουν για το ποιο είναι ενεργοποιημένο κάθε φορά), πλήκτρο για σίγαση/ενεργοποίηση του μικροφώνου στο headset σας (μαζί με φωτεινή ένδειξη) και πλήκτρο για έλεγχο της έντασης του ήχου. Όσον αφορά στο τελευταίο, είτε το πατάτε για να αξιοποιήσετε ένα από τα 5 προκαθορισμένα βήματα ή το κρατάτε πατημένο και με τα πάνω/κάτω στο D-pad φέρνετε την ένταση ακριβώς εκεί που θέλετε με πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια. Δεν χρειάζεται καν να πούμε πόσο προτιμότερη λύση είναι η δεύτερη μιας και έχετε απόλυτο έλεγχο χωρίς να χρειαστεί να μπείτε στο μενού της κονσόλας. Ο ίδιος ο ήχος που βγαίνει από το audio jack του Raiju πάντως δεν είναι απροβλημάτιστος, καθώς υπήρχε ένα συνεχές παράσιτο (σαν φύσημα) το οποίο ήταν πάντα εκεί όσο οποιοδήποτε ήχος έβγαινε από την κονσόλα. Το πιο χαρακτηριστικό ίσως σημείο για να το παρατηρήσετε είναι το κεντρικό μενού του PS4 όπου οποιοδήποτε ήχος (από γνωστοποίηση, την πλοήγηση κ.λπ.) συνοδευόταν από αυτό το παράσιτο. Η έντασή του παραμένει σταθερή ανεξάρτητα από το επίπεδο που έχετε ορίσει και είναι πάντα αρκετή για να μην μπορείτε να το αγνοήσετε.
Σχεδόν 1000 λέξεις μετά την εισαγωγή μας και αφού συνειδητοποιήσετε πως το Raiju διαθέτει τελικά 8 παραπάνω πλήκτρα από το DualShock 4, ήρθε η ώρα να περάσουμε στο ζουμί, που είναι η απόδοσή του στα κατάλληλα games. Προφανώς και μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε σε όποιον τίτλο επιθυμείτε (ακόμα και σε PC μιας και διατίθενται επίσημοι drivers από τη Razer) αλλά ο σχεδιασμός του απαιτεί συγκεκριμένους τίτλους για να πιάσει τόπο. Σε FPS το Raiju πραγματικά λάμπει κυρίως λόγω των επιπλέον πλήκτρων και εφόσον μπορείτε να αναθέσετε κάθε λειτουργία σε εκείνο που σας βολεύει, μετά το απαραίτητο διάστημα για να συνηθίσετε, όλα γίνονται καλύτερα. Λιγότερες κινήσεις για τα δάκτυλα, οπότε πιο γρήγορες αντιδράσεις και υψηλή επιτυχία. Είναι όμως αξιοπερίεργο πως οι διακόπτες που μειώνουν το travel των R2, L2 (κάτι πραγματικά χρήσιμο σε shooters) δεν λειτουργούν παντού. Έτσι, ενώ τίτλοι όπως το DOOM δεν είχαν κανένα πρόβλημα μαζί τους, το Destiny αρνήθηκε πεισματικά να συνεργαστεί μαζί τους. Ταυτόχρονα, εκεί που οι διακόπτες απέτυχαν, το Hair Trigger mode λειτούργησε κανονικά. Το τελευταίο ενεργοποιείται μέσω του πλήκτρου για το remapping και πάτημα της σκανδάλης που επιθυμείτε, επιτρέποντας πάτημά της με ελάχιστο travel, ακόμα λιγότερο από αυτό που καταφέρνουν οι 2 διακόπτες. Με δεδομένο πως το Hair Trigger mode βασίζεται σε software και το σύστημα με τους διακόπτες όχι, θα ήταν πολύ πιο λογικό η αποτυχία να συναντάται στην πρώτη αντί για τη δεύτερη περίπτωση.
Σε fighting games το Raiju είναι λίγο πιο μυστήριο και μάλλον η πίστη του στο αρχικό υλικό του DualShock 4 του κάνει τη ζημιά. Τα κλασικά face buttons και η πραγματικά ελάχιστη απόσταση που απαιτούν από τον παίκτη για να πατηθούν δείχνουν εδώ τι πραγματικά αξίζουν και δεν σας εκθέτουν. Από την άλλη όμως το D-pad δεν είναι το ίδιο καλά ζυγισμένο. Όπως και στο κανονικό DualShock 4 τα κενά ανάμεσα στα πλήκτρα κάνουν πιο δύσκολη τη δουλειά σας για διαγώνιες κινήσεις. Όμως εδώ τα συγκεκριμένα πλήκτρα απαιτούν περισσότερη πίεση και απόσταση για να ενεργοποιηθούν κάνοντας πιο δύσκολη τη ρευστή κίνηση των δακτύλων πάνω στα πλήκτρα και, κατ’ επέκταση, στο χαρακτήρα σας. Σίγουρα στην αρχή φαντάζει πολύ πιο δύσκολο απ' ότι όταν το χέρι σας μάθει τα...κουμπιά του Raiju. Στην προκειμένη περίπτωση όμως δεν καταφέρνει να έρθει πραγματικά στο ύψος των περιστάσεων. Και σε αυτήν την κατηγορία συναντήσαμε τίτλο ο οποίος παρουσίασε το ίδιο πρόβλημα με τα διακοπτάκια των σκανδαλών που προαναφέραμε (The King Of Fighters XIV).
Η συμπεριφορά του D-pad το κάνει τελικά πολύ πιο κατάλληλο για επιλογή ενός όπλου, αλλαγή μιας ρύθμισης ή ανάθεση μιας εντολής κ.λπ, δηλαδή ενέργειες που χρειάζονται σαφήνεια και όχι ταχύτητα. Και πάλι λοιπόν μοιάζει να κλίνει περισσότερο προς τη μεριά ενός shooter παρά ενός fighting που απαιτεί συνεχείς και πολύ γρήγορες κινήσεις. Εκεί φαίνεται πως τελικά το Raiju, παρά τα πολύ λίγα προβλήματά του, δεν μπορεί να προσαρμοστεί αρκετά ώστε να τα εξαλείψει και να γίνει πραγματικά απαραίτητο για τον απαιτητικό παίκτη. Βλέποντας το Xbox One Elite Controller που βρίσκεται στην ίδια κατηγορία (τιμής αλλά και απαιτητικότητας) και το πόσο πολύ προσαρμόζεται στην ανάγκη του παίκτη (με διαφορετικά D-pads, σκανδάλες, αναλογικούς μοχλούς κ.λπ.) φαίνεται πως η Razer έχει ακόμα να μάθει μερικά πράγματα.
Το Raiju μοιάζει το απόλυτο gamepad για τον αμετανόητο “shooterά” και όχι για κάθε τύπο eSport. Το χειριστήριο είναι πολύ καλά ισορροπημένο για τέτοιες ανάγκες. Για όσους θέλετε και πιο μικρές ξεχωριστές λεπτομέρειες, θα χαρείτε μόλις μάθετε πως τα πάντα πάνω στο Raiju (εκτός από τις σκανδάλες) κάνουν αισθητό “κλικ” σε κάθε σας άγγιγμα. Μάλλον κάποιος στη σχεδιαστική ομάδα είχε μεγάλο έρωτα με τον ήχο των μηχανικών πληκτρολογίων. Δεν υπάρχει πάντως σχεδόν κανένα φωτάκι-λαμπάκι-λαμπιόνι κάτι που ίσως ξενίσει αρκετούς. Το Raiju όμως δεν είναι για αυτούς. Είναι για όσους θέλουν ό,τι καλύτερο στα χέρια τους και δεν τους νοιάζει το κόστος. Το χειριστήριο της Razer είναι σίγουρα πολύ κοντά σε αυτό. Όταν με το καλό περάσει και το Revolution Pro Controller της NACON από τα μυτερά μας δάχτυλα, θα ξέρουμε αν είναι η καλύτερη δυνατή πρόταση για το PlayStation 4 με τις ευλογίες της Sony. Μέχρι τότε μην μπερδευτείτε και το πείτε Raichu. Άλλο η θεότητα και άλλο τα Pokémon.
Ναι παιδιά κάντε κι ένα review για το NACON γιατί όταν τα πρωτοείδα μου άρεσε περισσότερο το Revolution Pro controller
χειριστήριο του xb το βαφτίσανε Sony. Μήπως είναι συνεργασία ms και Sony ?? Τι άλλο να πω ο άνθρωπος