Η ακινητοποίηση του παίκτη, με τεράστια σκοινιά να τον δένουν με το επίπεδο, πέρα από το προφανές, σημαίνει αδυναμία επίθεσης, αλλά δυνατότητα απελευθέρωσης πατώντας πολλές φορές συγκεκριμένο πλήκτρο. Ο χρόνος που θα χρειαστεί ο παγιδευμένος παίκτης για να απελευθερωθεί είναι η ευκαιρία του επιτιθέμενου να τον εξοντώσει με το δεύτερο όπλο, το ρουκετοβόλο. Αυτό χρειάζεται δύο δευτερόλεπτα για να “φορτώσει” και τελικά να εξαπολύσει τη ριπή του, η οποία είναι η μόνη που μπορεί να εξολοθρεύσει τον αντίπαλο. Η ακινητοποίηση του αντιπάλου δεν είναι απόλυτη ανάγκη για να εξολοθρευτεί με το ρουκετοβόλο σας μιας και αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί ανά πάσα στιγμή.
Το Moribund είναι αρκετά απλό και σαφές ως σύλληψη. Πέραν από τον ίδιο τον τίτλο θα χρειαστείτε καλή παρέα, τετραθέσιο καναπέ (που δεν είναι ανάγκη να γεμίσει) και ισάριθμα χειριστήρια.
Όμως το “φόρτωμα” που χρειάζεται μέχρι να εξαπολύσει μια ρουκέτα κάνει πιο δύσκολο να πετύχει κινούμενο στόχο. Τα πολύ βασικά του Moribund είναι όσα διαβάσατε παραπάνω. Από εκεί και πέρα όλα διανθίζονται με μεγάλη ποικιλία επιπέδων, 80 στο σύνολο, χωρισμένα σε κατηγορίες με βάση τη δυσκολία τους. Αυτή ορίζεται λιγότερο ως προς τη χάραξη και περισσότερο ως προς παγίδες και επιπλέον χαρακτηριστικά. Θα συναντήσετε έτσι κινούμενες λεπίδες, αυτόματα όπλα και φλογοβόλα που ενεργοποιούνται μετά το πέρασμά σας ή το πάτημά σας από συγκεκριμένο σημείο του επιπέδου, γλιστερά πατώματα, πλατφόρμες που αλλάζουν θέση ανά μερικά δευτερόλεπτα κ.λπ. Δεν ξεχνάμε φυσικά και τα power ups που εμφανίζονται σε τυχαία σειρά και σημεία κάθε αρένας, προσθέτοντας κυρίως ευεργετικές ιδιότητες στον οπλισμό (μικρότερο cooldown για κάθε όπλο, ταχύτερες ριπές κ.ά.).
Από εκεί και πέρα μπορεί η χάραξη των επιπέδων να μη χαρακτηρίζεται πολύπλοκη, είναι όμως αρκετή για να φέρει το προσδοκώμενο χάος. Το platforming σχεδόν συναγωνίζεται με το shooting για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο Moribund μιας και η συνεχής κίνηση είναι πραγματικά απαραίτητη, τόσο για κάλυψη, όσο και γιατί ο κινούμενος στόχος είναι πιο δύσκολη υπόθεση. Το να μείνετε στάσιμοι και ιδίως δίπλα σε βαρέλια γεμάτα εκρηκτικά είναι ιδέα χειρότερη και από πίτσα με αντζούγια (σ.α.: η πρώτη μπουκιά -και μόνο- από τέτοια πίτσα είναι φοβερή). Η πραγματική ουσία πάντως, εφόσον δεν βρίσκεται στην αντζούγια, συναντάται στο χάος του Moribund, χαρακτηρισμός που δεν έχει αρνητική φόρτιση. Οι ταχύτητες είναι γρήγορες, τα άκρα κάθε αρένας επικοινωνούν ώστε να βρεθείτε πολύ πιο εύκολα με το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού και οι παγίδες κάνουν τη ζημιά εκεί που δεν το περιμένετε. Δεν λείπουν στιγμές που δυο παίκτες μπορούν να βρεθούν ταυτόχρονα ακινητοποιημένοι ο ένας απέναντι από τον άλλο, με την αγωνία και το γέλιο να αυξάνει καθώς προσπαθούν να απελευθερωθούν, ή όταν μια πολύ έντονη μάχη για ακινητοποίηση λήγει συνοπτικά με απροσδόκητη ρουκέτα για το απόλυτο troll face προς τον αντίπαλο.
Ο χρόνος είναι πάντα στο απόλυτο τσιμα-τσίμα και ακόμα και η πρώτη δοκιμασία είναι αρκετή για rage quit.
Οι ισορροπίες που καταφέρνει να κρατήσει ο τίτλος με τις συγκεκριμένες επιλογές στον οπλισμό του, είναι ικανές να τον κάνουν να ξεχωρίσει. Το ότι τα kills δεν είναι εξασφαλισμένα από το πιο εύχρηστο όπλο σας, επιτάσσει διαφορετική στρατηγική για εκμετάλλευση παγίδων και κυνήγι power ups, ενώ το έντονο platforming καταλήγει με τους συμμετέχοντες σε συνεχόμενο κυνηγητό. Το δυσάρεστο είναι πως αυτές οι ισορροπίες επιτυγχάνονται στην ουσία σε παιχνίδι τριών ή τεσσάρων παικτών. Το Moribund δεν επιτρέπει παιχνίδι για μόνο έναν παίκτη (τουλάχιστον σε όσα προαναφέραμε) και σε κλασικό “διπλό” οι αρετές του είναι μεν εμφανείς, αλλά δύσκολα επιτυγχάνεται η μέγιστη δυνατή ένταση. Εξίσου “κακό” μπορούν να κάνουν και οι χρωματικοί του συνδυασμοί αλλά και το character design. Στην οθόνη επιλογής χαρακτήρα θα βρείτε αρκετές αλλόκοτες προσωπικότητες με φλεγόμενα κεφάλια, διπλά katana και τσαντισμένες προτεραιότητες. Πέραν του, σε σημεία πολύ καλού, voice acting που δίνει αρκετό χαρακτήρα την ώρα της μάχης, ιδίως τη στιγμή που επιτυγχάνεται kill, δίδεται η εντύπωση πως έχουμε να κάνουμε με χαρακτήρες διαφορετικών skills και ιδιοτήτων, με την πραγματικότητα να μας διαψεύδει. Ευτυχώς οτιδήποτε σχετίζεται με τα ίδια τα animations των χαρακτήρων δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα. Όσον αφορά στο οπτικό της υπόθεσης, ο βαρύς σχεδιασμός και τα μουντά, συνολικά, χρώματα που χρησιμοποιούνται, κάνουν μερικές φορές δύσκολο να ξεχωρίσετε το προσκήνιο από το παρασκήνιο μιας αρένας, δημιουργώντας μπερδέματα.
Αν πάντως πρέπει οπωσδήποτε να βγάλετε το άχτι σας μόνοι σας, υπάρχει challenge mode με 15 διαφορετικές δοκιμασίες. Μην σας ξεγελά ο μικρός τους αριθμός ή ότι είναι εξ αρχής όλες διαθέσιμες. Ο χρόνος είναι πάντα στο απόλυτο τσιμα-τσίμα και ακόμα και η πρώτη δοκιμασία είναι αρκετή για rage quit. Είναι σίγουρα κατάσταση για γερά νεύρα και ίσως η μεγαλύτερη ομολογία του Moribund πως χρειάζεται παρέα. Οι Traptics κατάφεραν να δημιουργήσουν έναν τίτλο που παρά το μικρό του μέγεθος, έχει αρκετή ουσία και απλότητα για να ξεχωρίσει και να διασκεδάσει. Δηλαδή όλα όσα επιδιώκει. Η εικαστική του προσέγγιση και τα βάρβαρα single player challenges είναι ίσως τα μοναδικά πραγματικά του αγκάθια μιας και κρατά καλές ισορροπίες στις μάχες με περισσότερους παίκτες, αν και σε αγώνες 2 συμμετεχόντων το σύνολο των μηχανισμών του δεν λάμπει αρκετά. Μην παραπονεθείτε πάντως για την έλλειψη online multiplayer. Τόσο γρήγορα κοιλιακούς από τα γέλια και φωνητικές χορδές με τρικέφαλους, μόνο σε καναπέ με φίλους θα καταφέρετε.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity