Το Level 22: Gary’s Misadventures αναλαμβάνει να αφηγηθεί μια πολύ πιο…πεζή ιστορία, αυτήν της ζωής στο γραφείο.
Όπως ο τίτλος προδίδει, ο πρωταγωνιστής δεν είναι άλλος από τον Gary, ο οποίος και μετά από ένα ξέφρενο πάρτι (λόγω εορτασμού των γενεθλίων του - και με ένα τατουάζ για να του θυμίζει την κραιπάλη της βραδιάς αυτής), αργεί χαρακτηριστικά να παρουσιαστεί στη δουλειά του. Και σαν να μην ήταν αυτό αρκετό, είναι η πολλοστή φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο, κάτι που σημαίνει ότι αν η αργοπορία του υποπέσει (για ακόμη μια φορά) στην αντίληψη του αφεντικού του, τότε ο Gary μπορεί να αποχαιρετήσει τη δουλειά του. Το γραφείο του όμως βρίσκεται, όπως ο τίτλος προδίδει για ακόμη μια φορά, στον 22ο όροφο, και ο Gary θα πρέπει να χρησιμοποιήσει όλη του την ευφυΐα αλλά και την ευρηματικότητα για να καταφέρει να φτάσει στο γραφείο του χωρίς να τον αντιληφθεί κανείς. Ευτυχώς σε αυτό θα έχει πολύτιμο αρωγό στο πλευρό του τον Marty, πρώην εργαζόμενο της εταιρείας (και είναι μάλλον ασφαλές να υποθέσουμε πως απολύθηκε για τον ίδιο ακριβώς λόγο).
Ο Gary μπορεί να χρησιμοποιήσει πολλά αντικείμενα, όπως εφημερίδες που καλύπτουν το πρόσωπό του, donuts, καφέδες, μέχρι και…κούτες (a la Metal Gear Solid)
Μέσω τηλεφώνου, ο Marty δίνει χρήσιμες συμβουλές στον Gary για το πώς να πλοηγηθεί με απόλυτη μυστικότητα στους χώρους των εγκαταστάσεων της εταιρείες, προσφέροντας του tips και τρόπους να ξεπεράσει τα εμπόδια που εμφανίζονται στον δρόμο του. Δε χρειάζεται φυσικά ιδιαίτερη εμπειρία για να καταλάβει κανείς πως το stealth είναι το άλφα και το ωμέγα για το προαναφερθέν -δύσκολο- εγχείρημα. Αυτό που έχουμε ουσιαστικά είναι μια σειρά από επίπεδα, στα οποία οι παίκτες πρέπει να πλοηγηθούν και να ανακαλύψουν τόσο την έξοδο, όσο και τον τρόπο με τον οποίο θα φτάσουν σε αυτήν. Σαν μια σειρά από γρίφους θα μπορούσε να πει κανείς, και όχι άδικα, αφού ο τρόπος ολοκλήρωσης του κάθε επιπέδου είναι πολύ συγκεκριμένος και θα χρειαστεί μια γερή δόση trial & error ούτως ώστε οι παίκτες να φτάσουν στη λύση.
Αυτό που έχουμε ουσιαστικά είναι μια σειρά από επίπεδα, στα οποία οι παίκτες πρέπει να πλοηγηθούν και να ανακαλύψουν τόσο την έξοδο, όσο και τον τρόπο που θα φτάσουν σε αυτήν.
Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι τα αντανακλαστικά δεν παίζουν απολύτως κανέναν ρόλο, αφού το gameplay συμπληρώνεται από τα κλασικά στοιχεία stealth, όπως την αποφυγή του πεδίου όρασης των συναδέλφων, την εναλλαγή θέσεων και φυσικά την εύρεση της κατάλληλης χρονικής στιγμής ώστε ο πρωταγωνιστής να κινηθεί από το σημείο Α στο σημείο Β. Και ενώ τα πράγματα αρχικά είναι αρκετά απλά, στην πορεία προστίθενται διαφορετικά είδη…συναδέλφων αλλά και ειδικά αντικείμενα που ο Gary μπορεί να χρησιμοποιήσει για να τον βοηθήσουν στο έργο του, όπως εφημερίδες που καλύπτουν το πρόσωπό του, donuts, καφέδες, μέχρι και…κούτες (a la Metal Gear Solid). Αν και υπάρχουν στιγμές που η δυσκολία και η αντίληψη των NPCs φλερτάρει με τα όρια του «τυχαίου», τις περισσότερες φορές τα πράγματα δουλεύουν έτσι ακριβώς όπως θα περίμενε κανείς, με τον άμεσο χειρισμό να λειτουργεί σχεδόν διαισθητικά. Το μεγαλύτερο πρόβλημα, ωστόσο, δεν είναι το «τι», αλλά το «πώς». Και αυτό γιατί σε αρκετές περιπτώσεις, ο τίτλος φροντίζει να καταστήσει σαφές ο τι χρειάζεται να γίνει, αλλά δεν μπαίνει στη διαδικασία να εξηγήσει πώς θα γίνει, κάτι που αναπόφευκτα οδηγεί σε καταστάσεις που κάθε άλλο παρά ευχάριστες μπορούν να χαρακτηριστούν.
Τουλάχιστον αυτό σε ένα βαθμό μπορεί να συγχωρεθεί στα boss fights, όπου και οι παίκτες θα πρέπει να αντιληφθούν ένα συγκεκριμένο μοτίβο αλλά και τον τρόπο με τον οποίο θα προξενήσουν ζημιά. Οι συγκεκριμένες αναμετρήσεις, μόλις κανείς αντιληφθεί τι ακριβώς πρέπει να κάνει, είναι εύκολες, γρήγορες και διασκεδαστικές, κάτι που τις κάνει και από τις πλέον ευχάριστες στιγμές του τίτλου. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι στο σύνολό του το Level 22 είναι ένας κακός τίτλος. Κάθε άλλο. Σίγουρα, ορισμένα πράγματα θα μπορούσαν να έχουν γίνει λίγο διαφορετικά και η διάρκεια θα μπορούσε να είναι αρκετά μεγαλύτερη – αν και το κυνήγι των collectibles και των μυστικών περιοχών μπορεί να αποδειχθεί ένα αρκετά δύσκολο εγχείρημα. Ωστόσο, αν εξετάσει κανείς τον τίτλο στο σύνολό του, από τους ομολογουμένως ενδιαφέροντες γρίφους και το πολύ καλό σύστημα χειρισμού, μέχρι την όμορφη αισθητική 8-bit και το έξυπνο χιούμορ του, οι περιπέτειες του Gary είναι ένα εξαιρετικά ευχάριστο διάλειμμα από όλες τις «σοβαρές» καταστάσεις που καλείται να αντιμετωπίσει ένας gamer την σήμερον ημέρα.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity