Αν θα θέλαμε να τα βάλουμε σε μια σειρά, θα λέγαμε ότι κάθε λαός εκπροσωπείται από τέσσερις διαφορετικούς μαχητές, με διαφορετικά υπέρ και κατά. Θεωρητικά τα τέσσερα είδη μοιάζουν, η πραγματικότητα όμως είναι ότι διαφέρουν αρκετά έτσι ώστε να υπάρχει λογική πίσω από την επιλογή του ενός ή του άλλου χαρακτήρα, δίνοντας έτσι νόημα ύπαρξης και στους δώδεκα συνολικά μαχητές. Οι διαφορές εκτείνονται στα όπλα που κρατούν, στον τρόπο που μάχονται, αλλά και στις ειδικές κινήσεις που αποκτούν κατά την εξέλιξή τους. Για παράδειγμα, ο Orochi είναι ο παίκτης με τις μακράν πιο γρήγορες αντεπιθέσεις, όμως χρειάζεται ουσιαστική γνώση και απόλυτη προσήλωση για να πετύχουμε σωστή άμυνα ή/και αποφυγή των κινήσεων των αντιπάλων όταν τον ελέγχουμε.
Το σεναριακό μπουρδούκλωμα που τοποθετεί ως αντιπάλους Knights, Vikings και Samurai δεν βγάζει ιδιαίτερο νόημα, όμως μας δίνει την αφορμή να δοκιμάσουμε όλες τις κλάσεις του παιχνιδιού, έτσι ώστε να καταλήξουμε στην προτιμότερη επιλογή για το multiplayer.
Η ποικιλία στους χαρακτήρες που προσφέρονται σε ένα brawler δεν σώζει την παρτίδα, βέβαια, αν δεν υπάρχει ένα σωστό σύστημα μάχης να τους προσφέρει την ευκαιρία να λάμψουν. Από την closed Alpha είχαμε καταλήξει ότι μάλλον ο πραγματικός πρωταγωνιστής του For Honor θα ήταν το σύστημα μάχης του και δεν διαψευστήκαμε στο τελικό προϊόν. Η μεγαλύτερη διαφορά του, αλλά και ο λόγος για τον οποίο το For Honor ανήκει περισσότερο στην κατηγορία των brawler παρά οπουδήποτε αλλού, είναι ο ενεργός τρόπος με τον οποίο αμυνόμαστε. Αντί το πάτημα ενός κουμπιού να μας κάνει άτρωτους, όπως γίνεται σε άλλες περιπτώσεις, πρέπει να επιλέξουμε και την κατεύθυνση από την οποία αναμένουμε το χτύπημα, δεξιά, αριστερά ή πάνω. Η οποιαδήποτε επιλογή μας ουσιαστικά μας προστατεύει μόνο από την συγκεκριμένη πλευρά και μας αφήνει εκτεθειμένους στις υπόλοιπες.
Κάθε λαός εκπροσωπείται από τέσσερις διαφορετικούς μαχητές, με διαφορετικά υπέρ και κατά.
Πρόκειται για πολύ δουλεμένο σύστημα μάχης, απλό στη σύλληψη που όμως απαιτεί ύψιστη συγκέντρωση και αρκετό χρόνο για να αφομοιωθεί από τον παίκτη. Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο με τη χρήση των parries που όταν εκτελεστούν στον σωστό χρόνο μπορούν να κάνουν τη διαφορά σε ένα κατά τα άλλα χαμένο match, δίνοντας στην πλευρά που είχε την υπομονή ένα σεβαστό πλεονέκτημα. Το αποτέλεσμα, υπό συγκεκριμένες συνθήκες, στις οποίες θα σταθούμε λίγο παρακάτω, μπορεί να είναι ακόμα και κινηματογραφικού επιπέδου μάχες, ενώ η νίκη εναντίον ενός δύσκολου αντιπάλου αφήνει αίσθηση ικανοποίησης που διαρκεί. Τρία modes αποτελούν ουσιαστικά το online τμήμα του For Honor, με το καθένα να διαθέτει δυνατά και υστερούντα σημεία. Εν πρώτοις, το one on one deathmatch, σε περίπτωση που βρείτε αντίπαλο του ίδιου βεληνεκούς με εσάς, έχει τη δυναμική να προσφέρει εντυπωσιακές μάχες που θα μείνουν στη μνήμη σας για καιρό. Το αντίθετο ισχύει σε περίπτωση που πέσετε σε πολύ καλύτερο ή χειρότερο αντίπαλο, αφού η απογοήτευση ή η βαρεμάρα έρχονται εξίσου γρήγορα. Εκεί έρχεται το four on four deathmatch, που τοποθετεί δύο ομάδες τεσσάρων παικτών σε μια αρένα με σκοπό, τι άλλο, την εξόντωση της αντίπαλης ομάδας. Πρόκειται, κατά την άποψή μας, για το πιο αδύναμο mode από τα τρία, αφού το ganging up που συνήθως καταλήγει να γίνεται από τους παίκτες της μιας ομάδας ουσιαστικά ακυρώνει το σύστημα μάχης που έχει αναπτύξει η Ubisoft. Από την άλλη, προτιμήσεις είναι αυτές.
Τελευταίο mode, αλλά και δυνατότερο χαρτί του For Honor αποτελεί το Dominion. Εκεί, υπάρχουν πάλι δύο ομάδες των τεσσάρων παικτών, οι οποίες όμως μάχονται για την επικράτησή τους σε τρεις περιοχές ενός χάρτη, ταυτόχρονα με ήσσονος σημασίας bots. Εκεί η εκάστοτε πλευρά πρέπει όντως να λειτουργήσει ομαδικά και να κινηθεί προς την περιοχή όπου φαίνεται να χάνεται ο έλεγχος. Ευεργετικό είναι το γεγονός ότι τα bots μένουν στο παρασκήνιο, χωρίς να απασχολούν ιδιαίτερα τους παίκτες που μπορούν να επικεντρώνονται στις μονομαχίες τους με τους αντιπάλους. Κατά τη διάρκεια του multiplayer συλλέγετε αντικείμενα και experience τα οποία χρησιμοποιείτε για να εξοπλίσετε το χαρακτήρα σας, ενισχύοντας και κάποια από τα στατιστικά του. Εβδομαδιαία goals που μπορείτε να επιλέξετε ανταμείβουν με ακόμα περισσότερα XP και ατσάλι, το οποίο μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να αναβαθμίσετε τα αντικείμενα που αναφερθήκαμε προηγουμένως. Η ανάπτυξη του χαρακτήρα σας μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα γρήγορη, όμως τουλάχιστον το matchmaking κάνει τη δουλειά του σωστά και σας τοποθετεί εναντίον παικτών παρόμοιου βεληνεκούς.
Κάπου στο παρασκήνιο, τρέχει και το λεγόμενο Faction War, το οποίο επηρεάζει ελάχιστα την εμπειρία σας, ίσως λιγότερο από αυτό που θα ήθελε η Ubisoft. Εκεί μπορείτε να ξοδέψετε War Assets που κερδίζετε μετά από κάθε match, προκειμένου να υπερασπιστείτε περιοχές ή να βοηθήσετε στην κατάληψή τους, οι οποίες περιοχές ανανεώνονται κάθε έξι ώρες. Αργότερα καταμετρούνται οι περιοχές που έχουν ή όχι στην κατοχή τους οι τρεις πλευρές (Knights, Vikings και Samurai) και...αυτό είναι όλο βασικά. Αν δεν θέλετε να ασχοληθείτε, δεν θα αλλοιωθεί σε καμία περίπτωση η εμπειρία σας.
Ευεργετικό είναι το γεγονός ότι τα bots μένουν στο παρασκήνιο, χωρίς να απασχολούν ιδιαίτερα τους παίκτες που μπορούν να επικεντρώνονται στις μονομαχίες τους με τους αντιπάλους.
Πιθανώς η Ubisoft να έχει κάποια πλάνα για επιπλέον λειτουργίες στο Faction War, αυτό όμως είναι κάτι που θα μάθουμε αργότερα μιας και η πρώτη σεζόν του είναι προγραμματισμένη να τελειώσει κάπου εντός του Απριλίου. Ως τίτλος του 2017 που σέβεται τον εαυτό του, το For Honor σάς δίνει επιπλέον τη δυνατότητα να ξοδέψετε και πραγματικό χρήμα προς όφελος του ψηφιακού μαχητή σας, γλιτώνοντας χρόνο από farming in-game χρημάτων. Το καλό είναι ότι τα αντικείμενα που αγοράζετε με το in-game currency είναι καθαρά διακοσμητικά. Το κακό είναι ότι υπάρχει η εν λόγω επιλογή. Έχουμε όμως δει και χειρότερα τα τελευταία χρόνια.
Τεχνικά, το For Honor στέκεται πολύ καλά. Οπτικά μπορεί να μην κάνει την υπέρβαση, όμως η σταθερότητα, ειδικά για έναν τίτλο που στοχεύει σε online αναμετρήσεις, εκτιμάται περισσότερο. Ουδέποτε αντιμετωπίσαμε πρόβλημα με χαμένα frames ή κομπιάσματα στην κίνηση τη στιγμή που εκτελούσαμε κάποιο combo ή προσπαθούσαμε να αμυνθούμε. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τα γραφικά καθεαυτά, γιατί η επιλογή της Ubisoft για peer-to-peer networking η αλήθεια είναι ότι μας κρέμασε κάποιες φορές. Ευτυχώς όσο προχωρούσαμε είδαμε την κατάσταση να βελτιώνεται και τον τίτλο να βρίσκει όλο και πιο γρήγορα επόμενο παίκτη να αναλάβει το hosting σε περίπτωση που χαθεί η σύνδεση με τον πρώτο.
Εν τέλει το For Honor ξεκινά και τελειώνει με το σύστημα μάχης του, όπως οφείλει ένα brawler που σέβεται τον εαυτό του. Η ενασχόλησή σας και η εκμάθηση της μάχης είναι σίγουρο ότι θα ανταμείψει και θα προσφέρει ικανοποίηση. Τα modes έχουν υπέρ και κατά, όμως, ειδικότερα το Dominion με καλή παρέα μπορεί να απασχολήσει για καιρό. Το progression στο multiplayer είναι αργό μα όχι άδικο, ενώ τα online προβλήματα που αντιμετωπίσαμε σιγά σιγά διορθώνονται. Εν καιρώ θα θέλαμε να δούμε ακόμα περισσότερα modes, που ίσως να δίνουν και παραπάνω ουσία στο Faction War, ενώ και η παρουσία ενός κάπως πιο προσεγμένου campaign μόνο υπέρ του μπορούσε να μετρήσει. Το ότι πετυχαίνει όμως το βασικότερο, είναι κάτι που δεν μπορούμε να του το στερήσουμε.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity