Είναι γενικότερα προφανές ότι η DICE βρίσκεται σε μια διαδικασία αναζήτησης όσον αφορά στο Battlefield. Τα τελευταία χρόνια είδαμε το δημοφιλές franchise να πηγαίνει από τη σύγχρονη εποχή στον Πρώτο Παγκόσμιο και τώρα να επιστρέφει στις ρίζες τις, με το θέατρο της Ευρώπης του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου να φιλοξενεί για ακόμα μια φορά τη δράση. Ταυτόχρονα η ομάδα ανάπτυξης «ανακατεύει» το gameplay με μια σειρά από ιδέες και νέα στοιχεία που δίνουν μια αν μη τι άλλο φρεσκάδα στη γνωστή φόρμουλα.
Ξεκινώντας από τα modes, πρέπει να σημειωθεί ότι σε αντίθεση με τις τάσεις που επικρατούν, το Battlefield V διαθέτει single-player campaign, αν και το αποτέλεσμα δεν αποτελεί και ιδιαίτερα δυνατό επιχείρημα για όσους το υπερασπίζονται. Αυτό γιατί στα 3 διαθέσιμα σενάρια (από τα συνολικά 4, με το τέταρτο να έρχεται στις αρχές Δεκεμβρίου), η δράση και ο ρυθμός βρίσκονται κυριολεκτικά σε πλήρη αταξία. Ναι, οι ιστορίες που διηγείται το παιχνίδι είναι αρκετά ενδιαφέρουσες και ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα, αλλά τα objectives, η δομή των αποστολών και ο τρόπος με τον οποίο εκτυλίσσονται στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι προβληματικά. Αν υπολογίσει κανείς και τις συνολικά 4 με 5 ώρες που χρειάζονται (το πολύ) για την ολοκλήρωσή τους, μπορεί να συμπεράνει πως τελικά το single-player θα μπορούσε να έχει εγκαταλειφθεί, ούτως ώστε η ανάπτυξη να επικεντρωθεί αποκλειστικά στο «ταλαιπωρημένο» multiplayer. Αλλά περισσότερα επί αυτού σε πολύ λίγο. Αφήνοντας στην άκρη λοιπόν τα War Stories, πηγαίνουμε εκεί που χτυπάει η καρδιά του Battlefield, δηλαδή στο multiplayer. Εδώ ο τίτλος αρχίζει να δείχνει σημάδια του «παλιού καλού» BF, αφού η DICE κατάφερε για πρώτη φορά μετά από -πολλά- χρόνια, να παρουσιάσει αποτέλεσμα που προκαλεί εκείνον τον ενθουσιασμό που είχε σχεδόν ξεχαστεί. Όπως σε κάθε Battlefield, έτσι και εδώ η ομαδικότητα είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα ενός επιτυχημένου squad ενώ στο BFV αυτό το χαρακτηριστικό μεγεθύνεται ακόμα περισσότερο με μερικές απλές «πινελιές». Πρώτα απ’ όλα έχουμε το attrition system, βάσει του οποίου οι στρατιώτες ξεκινούν με περιορισμένα πυρομαχικά, τα οποία πρέπει να αναπληρώσουν με την βοήθεια του Support. Το healing είναι επίσης σε περιορισμένο βαθμό και εδώ έρχεται ο medic για να βοηθήσει και να γιατρέψει τους συμπαίκτες τους.
Ταυτόχρονα, τα μέλη του squad μπορούν να κάνουν revive μόνο τους squadmates, με τον medic να είναι ο μοναδικός που μπορεί να κάνει το ίδιο για οποιοδήποτε συμπαίκτη και δη με αυξημένη ταχύτητα. Ο Assault αναλαμβάνει βρεθεί στην πρώτη γραμμή και να δημιουργήσει πρόβλημα σε αντίπαλο πεζικό και οχήματα, ενώ ο ρόλος του Recon αναβαθμίζεται, αφού πλέον είναι το μοναδικό class που μπορεί να «αναγνωρίσει» εχθρούς και να τους κάνει tag για τους συμπαίκτες του. Κοινώς, μπορούμε να ξεχάσουμε μια και καλή το spamming και τη «μαγική» ένδειξη των εχθρών στο HUD. Το κάθε class χρησιμοποιεί το δικό του τύπο οπλισμού και το αποτέλεσμα εν τέλει ευνοεί τις ομάδες που αλληλοσυμπληρώνονται, κάνοντας ακόμα πιο δύσκολη τη δουλειά για τους…μοναχικούς τύπους. Γενικότερα, πέραν του attrition system, η ταχύτητα της δράσης φαίνεται πως έχει ανεβεί μερικά κλικ και το TTK είναι μικρότερο. Με λίγα λόγια, αυτό ενδυναμώνει ακόμα περισσότερο την παραπάνω διαπίστωση, ότι δηλαδή όποιος αποφασίζει να εγκαταλείψει το squad και να ακολουθήσει το δικό του δρόμο, πολύ γρήγορα θα τα βρει σκούρα. Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι ο χαρακτήρας έχει ξεχωριστό progress σε class και όπλο, με το πρώτο να ξεκλειδώνει οπλισμό και εξοπλισμό και το δεύτερο να επιτρέπει την παραμετροποίηση αυτού. Στο τελευταίο, βέβαια, υπάρχει και μια μεγάλη ένσταση, αφού, σε αντίθεση με το παρελθόν, εδώ τα όπλα μπορούν να δεχθούν «καθαρές» αναβαθμίσεις (για παράδειγμα σε recoil ή κίνηση), κάτι που δίνει ξεκάθαρο πλεονέκτημα στους βετεράνους απέναντι στους καινούριους, υπό την έννοια ότι το customization των όπλων δεν έχει το χαρακτηριστικό +/-. Και έχοντας αναφέρει customization, το «φαίνεσθαι» παίζει πλέον πολύ μεγάλο ρόλο όπως όλα…δείχνουν στο BFV, αφού έχει αφιερωθεί ένα πολύ μεγάλο κομμάτι στην εμφάνιση των στρατιωτών και των όπλων. Τώρα, πόσο προσθέτει στο immersion ένας στρατιώτης του Β’ ΠΠ με ολόχρυσο Enfield είναι ένα άλλο θέμα.
Κατά τα άλλα, στα modes που υπάρχουν διαθέσιμα από το launch, η DICE φρόντισε να προσφέρει λίγο απ’ όλα, με το Grand Operations να είναι η μεγάλη ατραξιόν. Όπως προδίδει και το όνομα, έχουμε να κάνουμε με βελτιωμένη έκδοση του Operations από το BF1, όπου και ουσιαστικά οι αγώνες χωρίζονται σε μέρες, με την κάθε μέρα να προσφέρει μια σειρά από objectives και διαφορετικά modes. Είναι ίσως ο καλύτερος τρόπος για κάποιον να απολαύσει την πλήρη εμπειρία Battlefield, αφού προσφέρεται -σχεδόν- ολόκληρη η γκάμα των modes, με τους αγώνες να κρατάνε μέχρι και μία ώρα. Φυσικά και τα modes υπάρχουν διαθέσιμα και ξεχωριστά, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το Frontlines, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο BF1 και αποτελεί πρακτικά μια διελκυστίνδα, όπου οι παίκτες προσπαθούν να επικρατήσουν καταλαμβάνοντας έναν κοινό στόχο τη φορά.
Τα επίπεδα στην πλειοψηφία τους είναι καλοδουλεμένα, με ένα από αυτά ήδη να διεκδικεί θέση στο Hall of Fame της σειράς, αλλά και ορισμένα ατοπήματα, κυρίως όσον αφορά στο πώς ταιριάζουν τα objectives στο χώρο και πώς, ουσιαστικά, κατευθύνεται η δράση. Να σημειωθεί ότι ο αριθμός τους είναι αρκετά μικρός, μόλις 8, κάτι που αποτελεί αρνητικό ρεκόρ για τη σειρά. Η DICE έχει υποσχεθεί την προσθήκη νέων χαρτών, αλλά και πάλι, όταν στο λανσάρισμα είναι τόσο μικρός ο αριθμός, δεν μπορεί παρά να αφήνει κακή εντύπωση. Το ίδιο ισχύει και για τα υπόλοιπα modes του τίτλου, αφού υπάρχει μια σειρά από περιεχόμενο που έχει πάρει «χαρτάκι» και περιμένει, με ένα από αυτά να είναι το προαναφερθέν σενάριο στα War Stories, ενώ η πρόταση του Battlefield στο μάλλον ήδη κορεσμένο χώρο των Battle Royale θα έρθει στις αρχές του επόμενου έτους. Επίσης απουσιάζουν και τα Practice Range και Tides of War, κάτι που δεν μπορεί παρά να προκαλεί υποψίες, δεδομένου ότι υπήρχε χρόνος για την προσθήκη αγορών με in-game currency, αλλά όχι για πράγματα με απείρως περισσότερη βαρύτητα, όπως το περιεχόμενο.
Με το παραπάνω ως δεδομένο, δεν μπορεί να μην γίνει ιδιαίτερη αναφορά για την κατάσταση στην οποία κυκλοφόρησε ο τίτλος, η οποία είναι σχετικά καλύτερη από αυτήν του BF4, αν και κάτι τέτοιο μάλλον δεν λέει πολλά. Η αλήθεια είναι πως ο τίτλος μαστίζεται από αρκετά bugs, glitches και γενικότερα προβλήματα, αν και ήδη πήγε ένα μήνα πίσω η κυκλοφορία του, για να γίνει polishing (όπως η ίδια η DICE ισχυρίστηκε). Με την τωρινή εικόνα, και τη δικαιολογία που δόθηκε, μάλλον δε θα θέλαμε να δούμε την κατάσταση που θα επικρατούσε στην αρχικά προγραμματισμένη ημερομηνία. Σίγουρα, η DICE έχει αποδείξει στο παρελθόν πως δουλεύει εντατικά σε αυτά τα θέματα και, ναι, σε ένα βαθμό είναι αναμενόμενα όταν μιλάμε για το launch ενός Battlefield, αλλά και πάλι, η κατάσταση αυτή είναι πρακτικά ανεπίτρεπτη.
Και είναι πραγματικά κρίμα, γιατί κάτω από όλα αυτά τα θέματα βρίσκεται ένας τίτλος που έχει όλες τις προϋποθέσεις να γίνει ίσως η πιο συναρπαστική προσθήκη των τελευταίων ετών στη σειρά. Η Frostbite κάνει αυτό που ξέρει να κάνει και το κάνει πολύ καλά, η καταστροφή του περιβάλλοντος είναι πραγματικά εξαιρετική και προσφέρει πραγματικά αμέτρητα αξιομνημόνευτα σκηνικά, ενώ το γενικότερο gameplay πλησιάζει περισσότερο αυτό που είχαμε δει στο Battlefield 3, πράγμα που μόνο καλό μπορεί να είναι. Το πρόβλημα είναι ότι βάσει της εικόνας που έχουμε αυτήν τη στιγμή, δεν είναι αρκετό για κάποιον να πει το «ναι» χωρίς δεύτερη σκέψη. Από την άλλη, βέβαια, το Battlefield έχει το δικό του κοινό, και αυτοί που θα κάνουν το άλμα, ξέρουν πολύ καλά τι θα συναντήσουν.
Θα περιμένω τον Μάρτιο που θα βγεί από την beta , για να πέσουν τα μπετά :p
Υ.Γ.να περιμένουμε σύντομα και review ΗΙΤΜΑΝάρας?