Όπως είναι φυσιολογικό και αναμενόμενο, το σύστημα χειρισμού παραμένει ακριβώς το ίδιο (με τα όποια προβλήματα αυτό συνεπάγεται), κάτι που κάνει την πλοήγηση στο χώρο και συγκεκριμένες αναμετρήσεις εξαιρετικά ενοχλητικές, υποβαθμίζοντάς τες σε απλή διαδικασία trial & error, με μια δόση…προσευχής ότι δεν σας έχει δει το -γενικά υπερευαίσθητο- ΑΙ. Αν προσθέσει κανείς και ένα boss-fight με one hit kills, το οποίο στηρίζεται στην ταχύτητα και την απόκρυψη, είναι εύκολο για κάποιον να σχηματίσει μια αρκετά ακριβή εικόνα του τι μπορεί να περιμένει.
Συνεχίζοντας από εκεί που σταμάτησε το “The Assignment”, οι παίκτες καλούνται να φέρουν σε πέρας την αποστολή της Juli Kidman.
Εκεί που το “The Consequence” αποζημιώνει και με το παραπάνω είναι στην ατμόσφαιρα και τη ροή της δράσης. Για το δεύτερο μέρος ο Mikami αποφάσισε να κατεβάσει το…διακόπτη, με την Kidman να περιπλανιέται πολύ συχνά σε συνθήκες πλήρους συσκότισης, ενώ σε μια συγκεκριμένη σεκάνς καλείται να κάνει ακριβώς αυτό χωρίς τη βοήθεια του φακού της. Το pacing της δράσης είναι εξαιρετικό, με την ένταση να χτίζεται σε βασανιστικό βαθμό, σε σημείο που τα -επιτυχημένα- jump scares φτάνουν να λειτουργούν «λυτρωτικά». 
Στα αρνητικά θα μπορούσε να συγκαταλεχθεί το γεγονός ότι οι περίπου 3 ώρες που χρειάζονται για την ολοκλήρωση του “The Consequence” αποδεικνύονται λίγες, αφού σε αρκετές περιπτώσεις ο τίτλος αναλαμβάνει να πάρει από το χέρι τους παίκτες και να τους καθοδηγήσει προς στο επόμενο cut-scene, ούτως ώστε να υπάρξει το απαραίτητο «κλείσιμο». Τέλος, παραμένοντας πιστό στη φόρμουλα του δημιουργού του, μετά τον τερματισμό της ιστορίας οι παίκτες έχουν την δυνατότητα να ξεκινήσουν ένα ακόμα playthrough ή να δοκιμάσουν ένα νέο mode, ενώ τα collectibles λειτουργούν ως επιπλέον κίνητρο για όσους θέλουν να επιστρέψουν στην περιπέτεια της Kidman.
Και αυτό είναι σε γενικές γραμμές το “The Consequence”. Με τον προκάτοχό του να έχει ήδη αλλάξει τη φόρμουλα του κυρίως τίτλου, ακολουθεί στα χνάρια του και ραφινάρει τα στοιχεία του gameplay που άφησαν μια –αν μη τι άλλο- ευχάριστη γεύση σε όσους αποφάσισαν να επενδύσουν στο Season Pass. Δεν σημαίνει πως είναι χωρίς προβλήματα (με τη μικρή διάρκεια και το σύστημα χειρισμού να αποτελούν τα μεγαλύτερα εξ αυτών), ωστόσο η αίσθηση που καταφέρνει να αφήσει στο τέλος δικαιώνει –και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο- αυτούς που είχαν εμπιστοσύνη στο «άγγιγμα» του Shinji Mikami. Αλήθεια, κάθε πότε είναι η σιωπή πιο τρομακτική από τον θόρυβο;
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity