Μια αρκετά διαφορετική λίστα από αυτές που συνηθίζουμε, όμως είμαστε βέβαιοι πως δε θα εμποδίσει κανέναν από το να παρακολουθήσει τις ταινίες που περιέχει. Ας μην κρυβόμαστε, ουκ ολίγες φορές έχουμε ανάγκη από λίγο σκουπίδι στην τηλεόρασή μας και αυτό εδώ το άρθρο το σερβίρει αβίαστα. Για το παρόν περιοριστήκαμε σε Netflix originals, όμως στο μέλλον θα επανέλθουμε με σάπιες ταινίες τρόμου, ανεξαρτήτως προμηθευτή. Εκεί θα γίνει πάρτι. Μέχρι τότε, καλό χειμώνα!
The Open House – 2018
Tων: Matt Angel, Suzanne Coote
Με τους: Dylan Minnette, Piercey Dalton, Sharif Atkins, Patricia Bethune, Aaron Abrams, Edward Olson, Kathryn Beckwith.
Ύστερα από τον θάνατο του άντρα της, η Naomi έχει οικονομικές δυσκολίες και, με τη βοήθεια του γιού της, προσπαθεί να πουλήσει το σπίτι της για να ορθοποδήσουν. Μια που τους κυνηγάνε υπερφυσικά φαινόμενα, μια που ο γιος της είναι πιο άχρηστος κι από κλαδί που πουλήθηκε ως ραβδί Harry Potter στο eBay, η ζωή της μετατρέπεται σε μια κόλαση κι εμείς ταυτιζόμαστε (και με τους δύο) επειδή διαλέξαμε να δούμε τη συγκεκριμένη ταινία. Σχεδόν κάθε σκηνή είναι προβλέψιμη, οι χαρακτήρες κακογραμμένοι και αξίζουν κάθε αναποδιά που τους τυχαίνει, η πλειοψηφία των αλληλεπιδράσεών τους με τρίτους είναι αστεία και το φινάλε μια λοβοτομή από μόνο του.
Eli – 2019
Του: Ciarán Foy
Με τους: Charlie Shotwell, Kelly Reilly, Max Martini, Lili Taylor, Sadie Sink, Deneen Tyler, Katia Gomez, Austin Foxx, Kailia Posey, Parker Lovein, Lou Beatty Jr., Jared Bankens, Nathaniel Woolsey, Mitchell De Rubira, Kaleb Naquin.
Με βάση φθηνά memes κάποιας Karen που είναι αλλεργική στα πάντα, το Eli έχει για πρωταγωνιστή ένα παιδάκι που είναι, όντως, αλλεργικό στα πάντα. Το ξεδιάντροπο trailer επισημαίνει πως υπάρχει ανάμειξη παραγωγού των The Haunting of Hill House και Gerald’s Game, προσπαθώντας να τραβήξει την προσοχή όσων ελπίζουν σε κάτι επιπέδου Mike Flanagan. Όμως, με την περίπτωση του συγκεκριμένου horror flick – ψυχολογικού θρίλερ, κάθε άλλο παρά ποιότητα υπάρχει. Οι κακοί άνθρωποι που έχουν αναλάβει την περίθαλψη του παιδιού, θέλουν να το εκμεταλλευτούν για σκοπούς που κανείς δεν καταλαβαίνει, μάλλον ούτε και οι ίδιοι. Ανούσιο, προβλέψιμο και με βεβιασμένο τέλος.
In the Tall Grass – 2019
Του: Vincenzo Natali
Με τους: Harrison Gilbertson, Laysla De Oliveira, Avery Whitted, Will Buie Jr., Rachel Wilson, Patrick Wilson.
Μια από τις χειρότερες μεταφορές μυθιστορημάτων του Stephen King, από σκηνοθέτη μάλιστα που ΟΛΕΣ οι ταινίες του αποτελούν top 10 φρίκης (εννοώντας σαπίλας) από μόνες τους. Άνθρωποι χάνονται μέσα σε χωράφι με πολύ ψηλά χόρτα και, λες και τα κάπνισαν, βασανίζονται από μια σκοτεινή δύναμη που τους κάνει χαβαλέ. Αρχικά μοιάζει με καλή ιδέα, ειδικά σε στιγμές όπως όταν δύο άνθρωποι αδυνατούν να βρουν ο ένας τον άλλο τη στιγμή που μπορούν να ακουστούν μεταξύ τους. Ίσως θα λειτουργούσε καλύτερα με σημαντικά μικρότερη διάρκεια. Αφού όμως δεν το κάνει, στραφείτε στο 1922, που είναι επίσης του Stephen King και, επίσης, διαθέσιμο στο Netflix.
The Silence – 2019
Του: John R. Leonetti
Με τους: Stanley Tucci, Kiernan Shipka, Miranda Otto, Kate Trotter, John Corbett, Kyle Harrison Breitkopf, Dempsey Bryk, Billy MacLellan.
Το A Quiet Place χωρίς την αγωνία, τον τρόμο και το συναίσθημα. Εξωγήινα πλάσματα θα φάνε τους πρωταγωνιστές άμα τους ακούσουν, κάτι που ελπίζουμε να γίνει σε κάθε σκηνή. Η λύτρωση δείχνει να μην έρχεται ποτέ. Προχειροφτιαγμένη ταινία δίχως βάθος και ουσία, μοιάζει με κενό template κι ένα φθηνό copy paste της παραγωγής του John Krasinski. Επίσης, η μόνη ταινία της λίστας που αποτυγχάνει ακόμα και στο να γίνει αστεία.
Kadaver – 2020
Του: Jarand Herdal
Με τους: Gitte Witt, Thomas Gullestad, Thorbjørn Harr, Tuva Olivia Remman, Kingsford Siayor, Maria Grazia Di Meo, Jonatan Rodriguez, Trine Wiggen.
Μια νορβηγική πόλη αργοπεθαίνει μετά από μια πυρηνική καταστροφή, με τον κόσμο της να πεινάει σε βαθμό κακουργήματος. Ένα ξενοδοχείο που επέζησε από τον όλεθρο, φιλοξενεί μια θεατρική παράσταση συνοδεία all-you-can-eat μπουφέ και μαζεύει κόσμο όπως η κοπριά τη μύγα. Μόνο που, τα κίνητρα όσων βρίσκονται πίσω από την παράσταση είναι άρρωστα και επικίνδυνα. Ακόμα μια καλή ιδέα που θα έπρεπε να έχει εκτελεστεί καλύτερα. Το plot twist γίνεται spoiler από μόνο του σε μια εντυπωσιακή σεναριακή αυτοκτονία, που μετατρέπει το υπόλοιπο φιλμ σε ένα σαρκαστικό φαγοπότι (αφού το δείτε, θα το εκτιμήσετε περισσότερο). Προβλέψιμο και σκοτεινό με άσχημο τρόπο. (Ξανα)δείτε καλύτερα το ισπανικό The Platform.
Nobody Sleeps in the Woods Tonight – 2020
Του: Bartosz M. Kowalski
Με τους: Julia Wieniawa, Michał Lupa, Wiktoria Gąsiewska, Stanisław Cywka, Sebastian Dela, Gabriela Muskała, Michał Zbroja, Mirosław Zbrojewicz, Piotr Cyrwus, Olaf Lubaszenko, Wojciech Mecwaldowski, Bartłomiej Kotschedoff, Bartłomiej Firlet, Małgorzata Szczerbowska, Izabela Dąbrowska.
Πολωνικής παραγωγής. Group εφήβων με προσωπικότητες πρωταγωνιστών διαφήμισης οδοντόπαστας, οδεύει προς κατασκήνωση με ban σε οτιδήποτε έχει να κάνει με τεχνολογία. Εκεί, στο δάσος όπου βρίσκεται η κατασκήνωση, κυκλοφορούν δίδυμα που επηρεάστηκαν από αστεροειδή που χτύπησε τη Γη - δυστυχώς όχι αρκετά δυνατά ώστε να μας εξαφανίσει όλους. Τα δίδυμα, που πλέον αποτελούν υβρίδια ανθρώπου και Χιροσίμα, παίρνουν στο κυνήγι τους κατασκηνωτές ώστε να τους βοηθήσουν να γνωρίσουν τον Θεό. Σχεδόν κάθε σκηνή είναι ικανή να μας λυγίσει στο κλάμα από τα γέλια, οπότε για τρόμο ούτε λόγος.
Nobody Sleeps in the Woods Tonight Part 2 – 2021
Του: Bartosz M. Kowalski
Με τους: Mateusz Wieclawek, Zofia Wichlacz, Julia Wieniawa, Wojciech Mecwaldowski, Sebastian Stankiewicz, Andrzej Grabowski, Lech Dyblik, Izabela Drabrowska, Robert Wabich, Robert Wabich, Michal Zbroja.
Ένα από τα πιο αχρείαστα sequels όλων των εποχών. Η δεύτερη ταινία συνεχίζει ακριβώς από εκεί που μας άφησε η πρώτη, με τα μεταλλαγμένα δίδυμα – δολοφόνους στη φυλακή. Αφού το παίξουν Prison Break με τον πιο καθυστερημένο τρόπο, βρίσκουν νέους στόχους για να συνεχίσουν το αιματοκύλισμα. Αυτήν τη φορά η ταινία φέρει ακόμα αθλιότερο σενάριο, χαζές υπερβολές που ξεπερνούν ποτ πουρί παραγωγών δράσης του Bollywood και – παραδόξως – περισσότερο γέλιο.
Things Heard & Seen – 2021
Των: Shari Springer Berman, Robert Pulcini
Με τους: Amanda Seyfried, James Norton, Ana Sophia Heger, Natalia Dyer, Alex Neustaedter, Rhea Seehorn, Michael O’Keefe, Karen Allen, Jack Gore, F. Murray Abraham, James Urbaniak, Emily Dorsch.
Η ταινία βασίζεται στο μυθιστόρημα All Things Cease to Appear της Elizabeth Brundage. Μια οικογένεια μετακομίζει σε σπίτι στην εξοχή και, καθώς γνωρίζει κάθε τους creepy ντόπιους, ανακαλύπτει ότι συγκατοικεί με προβλέψιμα και βαρετά φαντάσματα, δημιουργώντας ένα κολάζ σκηνών από άλλες 89 ταινίες που φέρουν την ίδια πλοκή. Χαρακτήρες που παίρνουν αχαρακτήριστες αποφάσεις στις πιο άκυρες στιγμές και δράμα που δε θα αφήσει κανέναν αυθεντικό fan του Twilight ασυγκίνητο. Το επικό φινάλε είναι ένα από τα πιο ηλίθια πράγματα που περιλαμβάνει τούτη εδώ η λίστα.
Ghost Lab – 2021
Του: Paween Purijutpanya
Με τους: Thanapob Leeratanakachorn, Paris Intarakomalyasut, Nuttanicha Dungwattanawanich.
Ταϊλανδέζικη ταινία με πρωταγωνιστές δύο κάφρους γιατρούς που έχουν ψυχή λυκειόπαιδου. Μετά τη θέαση ενός μάλλον παραφυσικού φαινομένου κατά τη διάρκεια της νυχτερινής τους βάρδιας, θέτουν ως στόχο την απόδειξη της ζωής μετά θάνατον, κάτι που από μόνο του θα μπορούσε να παρουσιάσει ένα κάποιο ενδιαφέρον. Παρόλα αυτά, η σκηνοθεσία ελίσσεται μεταξύ κάκιστων jump scares και χλιαρότατης κωμωδίας, ενώ η ηθοποιία είναι μακράν η χειρότερη από όλες της ταινίες της λίστας μας. Στις δύο ώρες που διαρκεί (δίχως ντροπή κι ολας), θέτει ένα – δύο ζητήματα που θα μπορούσαν να αποτελέσουν τροφή για σκέψη, όμως το γενικότερο αίσθημα που αφήνεται από όλα τα υπόλοιπα είναι μια πικρόπικρη ξενέρα.
Choose or Die – 2022
Του: Toby Meakins
Με τους: Asa Butterfield, Lola Evans, Robert Englund, Angela Griffin, Ryan Gage, Eddie Marsan, Kate Fleetwood, Pete MacHale, Kaylenn Aires Fonseca, Ioanna Kimbook, Joe Bolland.
Δύο έφηβοι ανακαλύπτουν πως ένα videogame από τα ‘80s είναι ικανό να σκοτώσει κόσμο. Το παιχνίδι τους καλεί να κάνουν επιλογές, οι οποίες αποβαίνουν καταστροφικές για τους πάντες γύρω τους, με αποτέλεσμα σκηνές που θυμίζουν διάφορα splatters, όμως με τον πλέον αδιάφορο τρόπο. Ακόμα μια ενδιαφέρουσα ιδέα με απαράδεκτη εκτέλεση, που χάνει όλο και περισσότερο νόημα σε κάθε στροφή. Πάντως, από ηθοποιία δείχνει να την παλεύει, όμως αυτό κάνει την ευρύτερη αποτυχία ακόμα μεγαλύτερη.
Ευχαριστούμε για το σπουπιδο-άρθρο :)
το κατά δύναμιν
Αυτά τα άρθρα είναι τα καλά, έχω περάσει άπειρες ώρες με ταινίες που ήταν απίστευτες φόλες.
Πες το ψέματα, τις χρειαζόμαστε κι αυτές κάπου κάπου
Όλες είναι για κλάματα.....