Μ’ ένα Σπάροου… τρεις υποπλοκές; Κάνει αυτό μια ταινία (πιο) χορταστική, όμως; Το ερώτημα γίνεται λίγο βασανιστικότερο όταν μιλάμε για sequel επιτυχημένου κινηματογραφικού franchise. Και καταλήγει να γίνεται πραγματικά σοβαρό όταν… δεν θυμάσαι ποιο μέρος της σειράς των «Πειρατών της Καραϊβικής» είναι τούτο (μερικές φορές τα νούμερα δεν είναι και τόσο κακά σαν ιδέα…)!
Ειλικρινά το λέω! Το κοίταξα στο Google. Και είναι το πέμπτο. Το τέταρτο δεν άντεξα να το δω, το εξομολογούμαι. Και τα τρία προηγούμενα αυτού μάλλον αχνά τα θυμάμαι. Δηλαδή, θυμάμαι ότι υπάρχει ο Τζακ Σπάροου, κάτι πειρατές και παίζουν και αρκετά φαντάσματα / ζόμπι που συνήθως κουβαλάνε κάποια κατάρα ή έρχονται από τον «άλλο κόσμο» για κάτι με το οποίο εμπλέκεται πάντα… ο Τζακ Σπάροου. Τώρα, αν υπάρχει αναγνώστης που θυμάται ακριβώς τι συνέβαινε σε κάθε κεφάλαιο των «Πειρατών της Καραϊβικής», μάλλον του αξίζει ταξίδι - δώρο σε ένα theme park της Disney. Όχι ότι η πρώτη ταινία (του 2003) δεν ήταν διασκεδαστική. Απλά, η μετατροπή της σε δολαριοεισπρακτική φόρμουλα οδήγησε σε ένα ανέμπνευστο κατασκεύασμα, του οποίου η πλοκή δεν έδινε και πολλές ευκαιρίες για το όποιο «refresh». Με άλλα λόγια, το κάθε επόμενο sequel άρχισε να μοιάζει με μια υποχρέωση του studio που εξυπηρετούσε περισσότερο τα «παρελκόμενα» του merchandising ή των resorts της ονομαστής εταιρείας παρά την κινηματογραφική απόλαυση.
Όταν το «Σε Άγνωστα Νερά» (2011) έφτασε να κάνει χαμηλότερη είσπραξη από το πρώτο μέρος στις ΗΠΑ (με το international market να λειτουργεί ως «σωσίβιο» για το franchise), προφανώς η Disney κατάλαβε ότι πρέπει να πατήσει ένα «pause», ουχί όμως και να αφήσει για πάντα έξω από το παιχνίδι των κινηματογραφικών αιθουσών την κλασική, πλέον, φιγούρα την οποία έπλασε ο Τζόνι Ντεπ. Τόσο κλασική, που ακόμη και οι συνάδελφοί του δεν μπόρεσαν να τον αγνοήσουν το 2004, χαρίζοντάς του την πρώτη του (επιτέλους) υποψηφιότητα για Όσκαρ. Βέβαια, η επανάληψη αυτού του ρόλου κατάντησε λίγο γραφική ύστερα από τόσες ταινίες, αλλά η διακοπή μερικών ετών λειτουργεί υπέρ του Ντεπ στην «Εκδίκηση του Σαλαζάρ», που επαναφέρει τον Τζακ Σπάροου στην ενεργό δράση, αν και σε κάπως δεύτερη μοίρα, καθώς το σενάριο επικεντρώνει στη σύσταση μερικών νέων χαρακτήρων. Απόφαση ελαφρώς αλλοπρόσαλλη, όσο και η αναποφασιστικότητα του studio που λανσάρει το sequel ως «Dead Men Tell No Tales» στην αμερικανική αγορά, ενώ στον υπόλοιπο κόσμο μας ζητά να το θυμόμαστε με τον συνοδευτικό τίτλο «Salazar's Revenge»!
Οι κάμποσες υποπλοκές του «Σαλαζάρ» συνοδεύουν την αναζήτηση της τρίαινας του Ποσειδώνα από τον Τζακ Σπάροου, ο οποίος καταδιώκεται από τον ομώνυμο ήρωα του Χαβιέρ Μπαρδέμ που λειτουργεί ως ο κακός εδώ, διότι η κατάρα που τον μετέτρεψε σε «ζωντανό νεκρό» μπορεί να σπάσει μονάχα αν εξολοθρεύσει τον Σπάροου (ή κάτι τέτοιο, τέλος πάντων…), ενώ από πίσω ακολουθεί ο γνωστός χαρακτήρας του καπετάνιου Μπαρμπόσα (Τζέφρι Ρας) και ένα κάποιο μπούγιο από νέα και παλιά πρόσωπα που υπηρετούν τον νόμο ή ονειρεύονται από ένα σεβαστό μερίδιο της λείας η οποία σίγουρα θα προκύψει στο φινάλε.
Δεν είναι (εξαρχής) ενοχλητικό που όλα αυτά μοιάζουν να κατοικούν ήδη στο βάθος της μνήμης σου με το που θα ξεκινήσει τούτη η ταινία, όμως σταδιακά τα πάντα δείχνουν πραγματικά προβλέψιμα και υποχρεωμένα να οδηγήσουν σε μια κορύφωση σύγκρουσης που ενώνει όλο το καστ μαζί, μέχρι να γίνει… ό,τι ακριβώς είχες φανταστεί ή περίμενες (ακόμη και μια cameo εμφάνιση χαρακτήρα από τα παλιά μάντεψα, αναφωνώντας με τέλειο timing πριν από τα end credits!). Το déjà-vu συνοδεύει ακόμη και την πιο θεαματική σκηνή του έργου, που βρίσκεται στην αρχή και τίποτε δεν την ξεπερνά ώς το τέλος της «Εκδίκησης του Σαλαζάρ»: η κλοπή ενός θησαυροφυλακίου που σέρνει ξοπίσω του και ολόκληρο (!) το κτήριο της τραπέζης, κάπου θυμίζει την αντίστοιχη σεκάνς από το πέμπτο μέρος του «The Fast and the Furious» (με τη ληστεία στο Ρίο), ενώ οι αναπόφευκτες κατεδαφίσεις έχουν μια στιλιστική δόση από «Spectre» (το opening στο Μεξικό). Για να δεις κάτι παρόμοια εντυπωσιακό μέχρι το τέλος του φιλμ, πρέπει να προσευχηθείς… στον Μωυσή!
Η «προκατασκευασμένη» λογική τού «Σαλαζάρ» βρίσκει την αποθέωσή της στην ολιγόλεπτη εμφάνιση του Πολ ΜακΚάρτνεϊ, η οποία δεν έχει καν τη χρησιμότητα ή το χιούμορ του παλαιότερου casting του Κιθ Ρίτσαρντς σε τούτο το franchise. Αν το καλοσκεφτείς, θα έρθει στο μυαλό σου η εικόνα ενός executive meeting στο Χόλιγουντ, όπου ένας γραβατωμένος θα φωνασκεί το όνομα του «Σκαθαριού» ως αναλαμπή - απάντηση στη χρήση του… «απέθαντου» μέλους των Rolling Stones. Εάν αυτό μεταφράζεται σε εξυπνάδα για εσάς και είχατε περάσει χάρμα και στα τέσσερα προηγούμενα φιλμ της σειράς, ας σαλπάρετε και τούτη τη φορά. Βεβαιωθείτε, όμως, ότι γνωρίζετε τον τρόπο να εκπέμψετε «SOS» από το σινεμά όπου θα βρεθείτε…
ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;
Ο Τζόνι Ντεπ… στα ίδια. Η πλοκή σαν ένα «mash-up» που ανακυκλώνει όλες τις προηγούμενες ταινίες του franchise μαζί. Το προφανές και μάλλον… ίδιο θέαμα. Και η κατάληξη που θα σε κάνει να νομίζεις ότι έχεις… την ενόραση! Δεν είναι ένα πραγματικό κινηματογραφικό ναυάγιο η «Εκδίκηση του Σαλαζάρ». Απλά, το έχεις «ξαναδεί». Και ειδικά σε 3D (σκέτη φλαταδούρα προοπτικής στο κάδρο) δεν επιθυμείς να το βιώσεις, θα είναι σα να πέφτει το πορτοφόλι σου θύμα πειρατών! Οι fans της πρώτης ταινίας του 2003 θα απορήσουν ουσιαστικότερα από την ελαφρότητα του όλου εγχειρήματος που δεν ωρίμασε καθόλου τόσα χρόνια. Το σεντούκι να γεμίζει…
Του Ηλία Φραγκούλη, σε συνεργασία με το freecinema.gr
Βρείτε το freecinema.gr στο facebook
Δεν μπορούσαν να αγοράσουν τα πνευματικά δικαιώματα για το τίτλο Dead men tell no tales στην Αγγλία.
Το να βαθμολογείς ταινίες με υποκειμενικά κριτήρια είναι σαν να κράζεις την χωριάτικη σαλάτα επειδή εσύ προσωπικά δεν τρως φέτα. Η κριτική μιας ταινίας πρέπει να ενημερώνει τον αναγνώστη για το τι θα δει και ότι το τι αποτυπώθηκε σε 'σένα προσωπικά σαν συμπέρασμα. Όταν βάζεις 2 σημαίνει πως η ταινία πάτωσε σε όλους τους τομείς. Δυσκολεύομαι να πιστέψω πως η συγκεκριμένη πάτωσε ΚΑΙ στη σκηνοθεσία, ΚΑΙ στο σενάριο, ΚΑΙ στο χιούμορ, ΚΑΙ στα εφέ, ΚΑΙ στα κοστούμια, ΚΑΙ στις ερμηνείες. Φιλικά.
26% στο TOMATOMETER για τους τοπ κριτικούς. Μάλλον θα πιστέψω την κριτική του Φραγκούλη, είχε δίκιο και για το τελευταίο ALIEN.
Στο tomatometer το Ζωούπολη έχει 98%. Για τους τοπ κριτικούς. Και το inception 86%.
Πάντως φίλος που το είδε χθες έβριζε μέχρι το πρωί :P
Έλεος ρε κόφτε τον και βάλτε κάποιον να μπορεί να κάνει αντικειμενική κριτική. Είπαμε δεν θα ναι 10αρι η ταινία σίγουρα αλλά όχι και 2. Το χει ξεφτιλίσει πια
Θα τον εμπιστευτώ εδω. Πραγματικα ελαχιστα πραγματα θυμαμαι απο τις πρωτες 3 ταινιες και πολυ συχνα ξεχναω πως υπηρξε και τεταρτη ταινια. Καλα δεν θυμαμαι φυσικα καν τι εγινε στην τεταρτη ταινια, την ειχα δει ομως και καποια στιγμη ειχα ξεχασει πως την ειχα δει και πηγα να την ξαναδω.
Ενταξει εγω τις βρηκα διασκεδαστικες για να περασει η ωρα αλλα δεν πληρωνω cinema για να δω αυτην εδω. Πραγματικα το σεντουκι να γεμιζει.
Αντικειμενικη κριτικη ταινιας δεν θα δειτε πουθενα.
@blackmore εισαι θεουλης χαχα.Με εψησες τρελα κι εψαξα για την ταινια που λες.Σαρωτικα χαμηλες βαθμολογιες και κριτικες αλλα αυτο που μου εκανε τη μεγαλυτερη εντυπωση ειναι οι ερμηνειες των ηθοποιων.Οκ απο μια ταινια τρομου δεν περιμενεις τιποτα το ιδιαιτερο αλλα ειναι τοσο κακες που η ταινια μοιαζει με κωμωδια!Και η σκηνοθεσια στο ιδιο κωμικοτραγικο επιπεδο,λες και μια παρεα ειπε δε φτιαχνουμε μια ταινια;εσυ θα τραβας με την καμερα κι εμεις θα αυτοσχεδιαζουμε.Καλτ οσο δεν παει! :D
Αληθεια την ειδες ολη;χαχαχαχαχα ΗΡΩΑΣ!!!Πραγματικα οσο εβλεπα σκηνες απο την ταινια δε μπορουσα να σταματησω να γελαω,ηταν τοσο αστειες οι ερμηνειες :D
Ηταν τοσο επιτυχημενη που θα βγαλουν και συνεχειες lol.Κι αυτοι που την βαθμολογησαν στο netflix σχεδον αριστα περα απο οτι προφανως τρολαραν θα λατρεψαν και την καλτιλα της ταινιας,ειναι τοσο εκπληκτικα κακη!
Στο νετφλιξ δείτε οπωσδήποτε το Sennentuntschi : Curse of the Alps. Ταινιάρα και το American Poltergeist! :p
Χεχε American Poltergeist ε? Οτι πρεπει για να τρολαρεις καποιον. ''Ανεξαρτητο σινεμα φανταστικο σου λεω κατσε να δεις τι γινεται μετα, τωρα τωρα οπου να ναι αρχιζει το καλο''. Θα χρησιμοποιηθει.
Πραγματικα γραφικο review. Ο αρθρογραφος προσπαθει να γινει φιρμα μεσω των οχετων που βγαζει και των ταινιων που κατακεραυνωνει, ειτε ειναι κακιστες, ειτε ειναι πολυ δυνατες. Must watch για καθε fan των πειρατων η ταινια, ΜΗΝ ΑΚΟΥΤΕ ΚΑΝ τον τυπο.
Είδα την ταινία , γενικά ήταν μέτρια προς καλή , γιατί το σενάριο μου φάνηκε αρκετά πρόχειρο , οι ηθοποιοί καλοί και οι ερμηνείες τους απλά τον Τζόνι Ντεπ απλά τον βάζουν για να τον βάλουν δεν έχει σημαντικό ρόλο και γενικά ήταν γλάστρα .. Δεν μου έκανε εντύπωση που ήταν όλο παιδάκια στην αίθουσα όντως ήταν παιδική η ταινία
Πάντως δεν μπορώ να πω ότι δεν βλεπόταν , θα μπορούσε να ήταν καλύτερη όμως 6-6.5/10 από εμένα
Μην δώσετε 7,5 ευρώ δεν αξίζει όποιος είναι να πάει , να πάει Τετάρτη με το 50% στο εισιτήριο ...
Υπάρχει μια παρεξήγηση εδώ σε σχέση με τις αξιολογήσεις του freecinema.gr που βάζει βαθμολογίες από 1 έως 5 αστεράκια. Το παράδειγμα του @jack124 ας πούμε είναι λάθος. Το μέτρια προς καλή μάλλον σημαίνει κάτι μεταξύ 4 με 6 (για το enternity), εάν το 2 είναι το μέτριο του freecinema και 3 το καλό του. Εδώ τα αστέρια του freecinema διπλασιάζονται και βγάζουν τη βαθμολογία που βάζει το enternity. Μια μέτρια ταινία λοιπόν παίρνει 4 στα 10 και όχι 6 και βάλε! Αρα το κακό παίρνει ακόμα πιο χαμηλή βαθμολογία, που μοιάζει με ταμπού και ιεροσυλία εδώ μέσα. Εάν το 5 είναι η βάση, δηλαδή η ταινία είναι οκ, τι βάζει κανείς στα έργα που είναι μέτρια προς κακά; Κι αυτά τα 8 που παίζουν συνέχεια σε σχόλια, τι φάση; Ολες ταινιάρες; Food for thought.
μπορει να μην την εχω δει αλλαι εχει δικιο αλλα το εντερνιτυ που το εβαλε δυο γιατι εαν δεν υπαρχει ενδιαφερον η ιστορια της ταινιας να δειξει κατι καινουργιο δεν το σωζουν ουτε εντυπωσιακα εφε...
@Insert ο καθένας βαθμολογεί διαφορετικά και με άλλο τρόπο σκέψης , για έμενα η μέτρια είναι 5 και η μέτρια προς καλή 6-6.5/10 δεν βρίσκω που είμαι λάθος , δεν βαθμολογώ με βάση το Enternity.
Για εμένα η Τέλεια ταινία , δεν πάει να πάρει εδώ 3,4 κλπ και σε άλλα site 6,7 εγώ θα βάλω 9-10.