Σε μια εποχή όπου οι superheroes των comics αναμετρώνται στη μεγάλη οθόνη σαν σε επίδειξη ισχύος, με το motto του «size matters» να υπερφορτώνει εξαντλητικά συγκρούσεις, εκρήξεις και καταστροφές, η «Ομάδα Αυτοκτονίας» έρχεται να μας συστήσει κάτι πιο… old-school, με ένα μάτσο απόβλητα της κοινωνίας που δημιουργούν μια ασυνήθιστη ομάδα, όχι απαραίτητα με κάποιες εξωφρενικές, super δυνάμεις στην πλειοψηφία τους, αλλά με τσαμπουκά που φέρνει στο νου μισθοφόρους. Παραδόξως, αυτή η κάπως πιο… ρεαλιστική διάσταση των περισσότερων από τα μέλη της ομάδας, προσφέρει κάτι το αναζωογονητικό στο κινηματογραφικό σύμπαν του Ντέιβιντ Έιγιερ, ο οποίος περισσότερο ενδιαφέρεται να βάλει τον θεατή σε ένα παλιομοδίτικο κλίμα περιπέτειας καθαρμάτων σε αποστολή, ενδεχομένως, χωρίς επιστροφή.
Η εισαγωγή είναι εντυπωσιακή, με τους ήρωες να αποκτούν το ξεχωριστό, δικό τους profile γνωριμίας μαζί μας, πριν αναλάβουν δράση σαν ομάδα, υποχρεωμένοι από τις Μυστικές Υπηρεσίες των ΗΠΑ, ως το απόλυτο όπλο που ακόμη και σε περίπτωση ήττας… από κανέναν δεν θα λείψει. Οι ήρωες της «Ομάδας Αυτοκτονίας» είναι αναλώσιμοι, μπορεί να είναι κακοί (για την κοινωνία), όμως, διαθέτουν ψυχή και αρχές, ακόμη κι αν εκπροσωπούν τη χειρότερη μορφή του εγκλήματος. Ο Έιγερ νοιάζεται γι’ αυτούς, ίσως περισσότερο κι από την ίδια την ιστορία του φιλμ, που στο δεύτερο μισό του δυσκολεύεται να διατηρήσει τις εντάσεις του introduction των χαρακτήρων, καθώς οι εχθροί που πρέπει να αντιμετωπίσουν (μια στρατιά από μεταλλαγμένους και η σατανική Enchantress, που πάνω-κάτω θέλει να καταστρέψει τον πλανήτη, τα τυπικά, δηλαδή…) δεν είναι τόσο ισχυροί ώστε να οδηγήσουν την πλοκή σε μια μεγάλη κορύφωση.
Εάν αυτό δεν σου χαλάσει το κέφι, τότε μένεις με μια διασκεδαστική εμπειρία που δείχνει να έχει μέλλον στο φιλμικό σύμπαν της DC Comics, αφήνοντας αιχμές για ακόμη μεγαλύτερη ανάμειξη του Joker. Ο Τζάρεντ Λέτο αγωνίζεται να δώσει το στίγμα του στον συγκεκριμένο ρόλο, γνωρίζοντας ότι είναι πολύ δύσκολο να βγάλεις από το μυαλό σου τον Τζακ Νίκολσον ή τον Χιθ Λέτζερ. Η ερμηνεία του προσεγγίζει το παρανοϊκό, το γκροτέσκο, με σχεδόν καρτουνίστικες μούτες που, προσωπικά, μου θύμισαν τον Τζιμ Κάρεϊ της «Μάσκας» (1994)! Παρά το αμφιλεγόμενο της εμφάνισής του, ο Λέτο και η αγαπημένη του, Harley Quinn (η Μάργκο Ρόμπι ως το απόλυτο τσουλάκι on speed), κλέβουν την παράσταση στην ταινία και σε κάνουν να επιθυμείς ένα ολόδικό τους spin-off που θα εστιάζει καλύτερα στις διαταραγμένες προσωπικότητές τους.
Λόγω της πληθώρας των ηρώων, κάποια πρόσωπα, μοιραία, περνούν σε δεύτερη μοίρα, με πιο αδικημένους, ίσως, τον Boomerang (αγνώριστος ο Τζάι Κόρτνεϊ, μοιάζει με double του Τομ Χάρντι!) και την Katana (η Κάρεν Φουκουχάρα δίνει σάρκα και οστά σε μια φιγούρα που παραπέμπει στο anime). Είναι ένα τίμημα που πρέπει να πληρώσουν οι… δευτεραγωνιστές του φιλμ, δίνοντας περισσότερο έδαφος στο προαναφερθέν ζεύγος και τον Deadshot του Γουίλ Σμιθ, την ηγετική μορφή της ομάδας που προσθέτει και ολίγη από συναίσθημα μέσω της ανήλικης κόρης την οποία προστατεύει.
Με έναν πιο ουσιαστικό σεναριακό σκελετό αποστολής (και όχι ένα μεταφυσικό δαιμόνιο που προσπαθεί να δείξει πιο σοβαρό από εκείνο της πλοκής του δεύτερου… «Ghostbusters», του 1989), η «Ομάδα Αυτοκτονίας» θα ήταν κάτι σαν το «Και οι 12 Ήσαν Καθάρματα» για το genre των comic book διασκευών. Θα πρέπει να περιμένουμε και να δούμε τον μελλοντικό προσανατολισμό του franchise ή και πιθανά παντρέματά του με το σύμπαν της επερχόμενης «Justice League», όταν η DC αποφασίσει να απαντήσει στη Marvel με ένα ηρωικό mash-up χαρακτήρων. Κάποτε, θα πρέπει να το περιμένουμε κι αυτό. Μετά, όμως, τι άλλο μπορεί να περιμένει κανείς από τούτο το είδος;
ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;
Λιγότερες υπερδυνάμεις, ψήγματα από τον αναρχισμό του χαρακτήρα του «Deadpool», διάθεση και στιλ από το παρελθόν της πιο macho περιπέτειας, η «Ομάδα Αυτοκτονίας» κάνει ένα αξιοπρεπές ποδαρικό που μπορούν να εκτιμήσουν και θεατές που δεν κόβουν φλέβα για τα κομίστικα νταβαντούρια καταστροφών και απειλών του πλανήτη μας. Πρώτης τάξης το καστ, έστω κι αν κάποιοι από τους ήρωες βρίσκονται στη σκιά των πρωτοκλασάτων πρωταγωνιστών. Λειτουργεί αρκετά σαν «πιλότος» μιας νέας σειράς ταινιών που δείχνει ότι θα έχει βελτίωση στο μέλλον. Τα fanboys δεν έχουν λόγο να ανησυχούν, η διασκέδαση είναι εξασφαλισμένη. Απλά, μην περιμένεις να δεις εξωφρενικές υπερδυνάμεις να έχουν τον πρώτο λόγο εδώ. Ευτυχώς! Όπως πάντα, όσοι δεν αντέχουν τα comics και το κινηματογραφικό τους είδος, δεν πρόκειται να αλλάξουν τακτική εδώ…
Του Ηλία Φραγκούλη, σε συνεργασία με το freecinema.gr
Βρείτε το freecinema.gr στο facebook
Την απόλαυσα την ταινία αλλά με χάλασε που έδειξαν το ζεύγος Joker/Harley να είναι αγαπημένοι ενώ στη πραγματικότητα η Harley είναι απλά ένα πιόνι του Joker. Βέβαια σε αυτό φταίει ότι έκαναν reshoot κάποιες σκηνές και έκοψαν κάποιες άλλες, για να κάνουν τη ταινία πιο αστεία. Επίσης δεν χρειάζεται να βάζεις τραγούδι σε κάθε σκηνή, ειδικά αν δεν ταιριάζει. Και το αστείο είναι πως ένα τραγούδι ήταν και στο awesome mix του GotG. Ακόμα δεν χρειαζόταν το παλιό πια αστειάκι "my browser history". Απορούσα με αυτή τη σκηνή πραγματικά. Γενικότερα όμως δεν με χάλασε καθόλου σαν ταινία. Είχε τα σχεδιαστικά της λάθη σίγουρα, αλλά ήταν απολαυστική, ειδικά για όσους είναι μέσα στο comic universe της DC.
Δεν την έχω δει την ταινία ακόμα αλλά θα πάω και μάλλον είναι για μένα προσωπικά η τελευταία ευκαιρία της DC για να μου αποδείξει ότι το universe της δεν είναι παρωχημένο και βιαστικό προς απάντηση στην Marvel.
Η αλήθεια είναι ότι οι ταινίες της δεν είναι ότι «δεν βλέπονται» αλλά κάθε φορά να συμβιβάζεσαι με μέτριο και κάτω του μετρίου υλικό είναι προβλήματικό πόσο μάλλον όταν οι σκηνοθέτες επαναλαμβάνουν ίδια λάθη αν ισχύει ότι τα έκαναν πάλι σαλάτα με το να κόψουν σκηνές και οι θεατές να παρερμηνεύσουν χαρακτήρες ή ακόμα να μην καταλάβουν το σενάριο.
Το τρεηλερ παντως με απομακρυνει απο το να θελω να το δω.
Τελικα αξιζει να την δουμε ?
Τι 6; Για τα κλάμματα ήταν. Ούτε βάση δεν πιάνει. :P
Αξίζει να την δεις για εμένα. Μέχρι το διάλειμμα ήμουν προβληματισμένος μπορώ να πω (είχε να χτίσει και τόσους χαρακτήρες), αλλά μετά με αποζημίωσε για την αναμονή. Το ωραίο είναι πως άλλοι χαρακτήρες περίμενα να μου αρέσουν (Joker, Harley Quinn) και άλλοι τελικά με ενθουσίασαν (Deadshot, El Diablo). Μου άρεσε το πάντρεμα μαγείας και υπερηρωικής ταινίας, και όχι δεν συγκρίνεται η Enchantress με την Scarlet Witch (η πρώτη είναι ο ορισμός της μάγισσας, και η δεύτερη είναι απλά μια ηρωίδα που χρησιμοποιεί τηλεκίνηση).
7/10
καλουτσικη ταινια με margot,will smith,delavigne και diablo Να παιζουν πολυ καλα!
η ταινια ανηκει στην ιδια κατηγορια με τα τελευταια captain america/xmen...καλες ταινιες για να πας στο cinema
αλλα οχι κατι το τρελο....
ας ελπισουμε το νο 2 να περιστρεφεται γυρω απο τον joker γιατι δεν τον ειδαμε και πολυ...
Την ειδα προχθες...ΜΑΚΑΡΑΝ οτι χειροτερο εχω τα τελαυταια χρονια απο superheroes movies και γενικα οτι χειροτερο....πετσοκομα οοοοσο δεν παει ολη την ωρα λεγαμε πως κατι λειπει εδω, μονταζ απο ερασιτεχνες δεν ξερω τι να πω! Ο κακος της ιστοριας χορευε στο τελος χωρο της κοιλιας!! Στορυ τιποτα πουθενα! Margot & will κραταγανε την ταινια και το κακο αφεντικο τους! Πραγμτικα αθλια κλαιω τα λεφτα μου!