Αγαπητέ χρήστη, παρατηρήσαμε οτι έχεις ενεργοποιημένο Ad Blocker.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity

The Iron Claw Review

  • ΗΛΙΚΙΕΣ

    18+

  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ

    Sean Durkin

  • ΗΘΟΠΟΙΟΙ

    Zac Efron, Jeremy Allen White, Harris Dickinson

  • ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • The Iron Claw
      • 10 RATING
        ΧΡΗΣΤΩΝ (1)
      • ΒΑΘΜΟΛΟΓΗΣΕ ΤΟ
    ΕΠΙΣΗΜΟ SITE https://ironclawmovie.com/ FOLLOWERS 0 ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΟ
  • 6

    SCORE
*
To The Iron Claw ρίχνει τις μπουνιές της κάπως επιφανειακά, χωρίς να… σπάει κόκαλα θεματικά.

Η αληθινή (και τραγική) ιστορία της οικογένειας των Φον Έριχ, η οποία αποτελούνταν κυρίως από επαγγελματίες του wrestling, με δημοφιλή πορεία στις αρχές της δεκαετίας του ’80.


Μία αμερικανική τραγωδία. Πραγματική, μοιραία και ανεξήγητα… «καταραμένη». Τοποθετημένη εντός του φτιασιδωμένα «θεατράλε» σκηνικού των αγώνων wrestling στις ΗΠΑ (με βάση το Τέξας στην προκειμένη), η ταινία του Σον Ντέρκιν (με καριέρα που απογοήτευσε μετά το εκπληκτικό του ντεμπούτο, «Μάρθα Μάρσι Μέι Μαρλίν», το 2011) καταπιάνεται με την περίπτωση της οικογένειας των Φον Έριχ, η οποία ξεκληρίστηκε σταδιακά, από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 έως τις αρχές εκείνης του ’90.

Το υλικό προσφερόταν για ένα ιδιαίτερα αιχμηρό και βαθύ σχόλιο επάνω στα θεμέλια της αμερικανικής οικογένειας και του περίφημου «ονείρου» της, όμως, ο Ντέρκιν δείχνει συστολή (αν όχι και πραγματικό φόβο) προς μία προσέγγιση πιο ουσιαστική και ενδεχομένως πολιτική (στο παρελθόν ένα τέτοιο θέμα θα ήταν «λουκούμι» για σκηνοθέτες όπως ο Όλιβερ Στόουν), αφήνοντας το δράμα της οικογένειας να κρατά τα ηνία της αφήγησης. Παραδόξως, ακόμη κι εκεί σχεδόν «αυτολογοκρίθηκε», εκτοπίζοντας από την ιστορία την ύπαρξη ενός επιπλέον γόνου του Φριτς Φον Έριχ (όπως εμφανιζόταν στα ring, παρατσούκλι με ναζιστικό υπονοούμενο!), ο οποίος αυτοκτόνησε, (μάλλον) σε μία απόπειρα να «αποσυμπιέσει» τη «Σιδερένια Γροθιά» από την πνιγηρή «αύρα» του θανατικού. Από τους έξι (στην πραγματικότητα) γιους του, μόλις ένας βρίσκεται εν ζωή σήμερα, δικαιώνοντας τη φήμη μιας κατάρας η οποία έπληττε την οικογένεια και δίνοντας το «άλλοθι» στον Ντέρκιν να εστιάσει κινηματογραφικά σε κάτι το αδιόρατα «μεταφυσικό».

Το φιλμ παρακολουθεί τις σχέσεις του πατριάρχη Τζακ Άντκισον (όπως ήταν ο επίσημο ονοματεπώνυμό του) με τους τέσσερις γιους του (δηλώνοντας πως ένας πρωτότοκος είχε πνιγεί στην ηλικία των έξι ετών, το 1959) και τις πιέσεις που τους ασκούσε ώστε ν’ ακολουθήσουν το επαγγελματικό του παράδειγμα, θέτοντας διαρκώς ανταγωνιστικούς όρους και τοποθετώντας τους σε… αξιολογική σειρά προτίμησης στην καρδιά του, ανάλογα με τις επιδόσεις τους στα αγωνιστικά ring! Οι αδελφικές «κόντρες», η (στην ουσία) αρνητική επίδραση της γονικής καθοδήγησης και οι (καθοριστικές για την κατάσταση της υγείας τους) συνέπειες των άγριων σωματικών χτυπημάτων που δεχόντουσαν από τους αντιπάλους τους, προκάλεσαν ένα μείγμα καταστροφικό για τους Φον Έριχ, οι οποίοι σακατεύτηκαν στην πορεία κυριολεκτικά ή και μεταφορικά (ψυχολογικά), για να οδηγηθεί η «Σιδερένια Γροθιά» σ’ ένα δεύτερο μέρος που κόβει την ανάσα του θεατή από την τραγικότητά του.

Το φιλμ παρακολουθείται με αμείωτο ενδιαφέρον, η ανασύσταση εποχής είναι άρτια, το καστ βρίσκεται σε αναπάντεχα δυνατή φόρμα (ποιος θα το πίστευε ότι κάποτε θα βλέπαμε τον Ζακ Έφρον με… αυτό το σώμα και μία αντίστοιχης βαρύτητας υποκριτική δεινότητα!), με λίγα λόγια το έργο «δίνει πόνο», όμως, κάπου στο βάθος του μυαλού μου αισθανόμουν μία απουσία δηκτικότητας και σημειολογίας που (σίγουρα) θα μπορούσε να συνοδεύσει την ιστορία αφηγηματικά. Κάτι πέρα από την ευαισθησία της οπτικής του Ντέρκιν. Κάτι πιο σκληρό και κυνικό. Για το πώς η Αμερική (τελικά;) σκοτώνει τα παιδιά της, ακόμη και σε καιρούς ειρήνης. Για παράδειγμα, μία σοβαρή σεναριακή διαχείριση κριτικής του ζητήματος / προβλήματος της οπλοχρησίας στις ΗΠΑ θα πρόσδιδε στην ταινία άλλη ποιότητα. Τότε θα μιλούσαμε (μέχρι και) για ένα καινούργιο «Foxcatcher» (2014). Αλλά φαίνεται πως ο Ντέρκιν δεν έχει τέτοια κότσια…



ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;
Έχει κάτι για τους fans της πυγμαχίας (όχι τύπου «Οργισμένο Είδωλο», εννοείται, εδώ μιλάμε για μια πιο «καραγκιοζίστικη» εκδοχή αγώνων, όσο βίαιοι κι αν δείχνουν), θα ικανοποιήσει και το κοινό που προσδοκά να παρακολουθήσει μια γνήσια τραγική ιστορία (βγαλμένη από τη ζωή) και ουχί ένα χαζό μελόδραμα. Απλά, η «Σιδερένια Γροθιά» ρίχνει τις μπουνιές της κάπως επιφανειακά, χωρίς να… σπάει κόκαλα θεματικά. Εάν η περασμένη χρονιά δεν ήταν τόσο καραμπινάτα ανεβασμένη σε επίπεδο κινηματογραφικών παραγωγών, θα τσίμπαγε και ολίγες οσκαρικές υποψηφιότητες. Αλλά έπεσε πάνω σε… «παγόβουνα»! Ατυχές timing.

Του Ηλία Φραγκούλη, σε συνεργασία με το freecinema.gr 
Διαβάστε όλα τα νέα του Enternity.gr στο Google News, στο Facebook στο Twitter και στο Instagram και κάντε εγγραφή στο Newsletter
0 ΣΧΟΛΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • Για να μπορέσετε να προσθέσετε σχόλιο θα πρέπει πρώτα να έχετε κάνει login!

    • https://www.enternity.gr/files/Image/UserAvatars/resized/enternity_50_50.jpg
    • 3000 χαρακτήρες ακόμα
  • Δεν υπάρχουν ακόμα σχόλια για αυτό το άρθρο.
*