Ο Ταλαχάσι, ο Κολόμπους, η Γουίτσιτα και η Λιτλ Ροκ την έχουνε βολέψει στον Λευκό Οίκο και αναπαύονται από το κυνήγι των ζόμπι, όμως η τελευταία έχει ωριμάσει ελαφρώς και θέλει να συναναστραφεί και αγόρια της ηλικίας της (και βάλε, ακόμη…). Το σκασιαρχείο της θα τους μπλέξει όλους σε νέες περιπέτειες.
Δέκα χρόνια μετά το πρώτο «Zombieland», μιας από τις πιο πετυχημένες κωμωδίες τρόμου με ζόμπι στα χρονικά του είδους, το Χόλιγουντ δείχνει για ακόμη μία φορά πόσο εύκολα μπορεί να… καταστρέψει μια original ιδέα, επιστρατεύοντας την ίδια ομάδα σχεδόν άνευ λόγου και αιτίας. Εντάξει, για να λέμε την αλήθεια, την «αιτία» εύκολα την αντιλαμβάνεται κανείς. Το πρώτο κόστισε 23.600.000 δολάρια κι έφερε στα ταμεία 102.392.080 δολάρια. Αυτό από μόνο του «φωνάζει» sequel! Αλλά μετά από τόσα χρόνια, ήλπιζα να έχουν στρώσει κώλο κάτω για κάτι πιο έξυπνο σεναριακά. Και τούτο εδώ βασίζεται σε μία τόσο προσχηματική ιστορία, που κάνει την πλήξη να μοιάζει πιο δυνατή κι από τα ζόμπι…
Δεν είναι κακό το έργο, ειδικά για το κοινό που γουστάρει και το genre. Η εισαγωγή με τα οπτικά παραδείγματα των τριών κυρίαρχων τύπων ζωντανών νεκρών (ο Χόουμερ, ο Χόκινγκ και το… ninja ζόμπι), όπως έχουν εξελιχθεί μέσα στο πέρασμα του χρόνου, είναι τόσο διασκεδαστική που σου ανοίγει την όρεξη για gags ευφάνταστου χιούμορ, όπως συνέβαινε και το 2009. Σταδιακά, όμως, γίνεται ορατό το απλό «κοπιάρισμα» των αστείων εμβόλιμων «βινιετών» από το πρώτο φιλμ, ενώ η αδικαιολόγητα αφελής και άδοξη βασική πλοκή «κρεμάει» από νωρίς τον ρυθμό της «Διπλής Βολής», έτσι ώστε ο χαβαλές να μην είναι ποτέ αρκετός για να απογειωθεί συνολικά η ταινία.
Όλο κι όλο, το στόρι εδώ θέλει τη νεαρή Λιτλ Ροκ να το σκάει από τον προστατευτικό κλοιό της αδελφής της και των δύο ανδρών της παρέας του «Zombieland», σε αναζήτηση της περιπέτειας και του πρώτου έρωτα εκεί έξω. Η Γουίτσιτα τα παίρνει στο κρανίο και φεύγει για να τη βρει, ο Ταλαχάσι και ο Κολόμπους ανακαλύπτουν… ολοζώντανη ξανθιά bimbo σε mall, την παίρνουν μαζί τους στον Λευκό Οίκο, εκείνη την πέφτει στον τελευταίο, ο οποίος έχει εισπράξει «χυλόπιτα» μετά από πρόταση γάμου στη Γουίτσιτα και… με τόσα γκομενικά αρχίζεις να αισθάνεσαι ότι παρακολουθείς ρομαντικό sitcom! Για να σε «ξυπνήσει» (#diplhs) ο Ρούμπεν Φλάισερ επιστρατεύει ξανά την πετυχημένη και ευρηματική συνταγή των οπτικοποιημένων κανόνων για την επιβίωση σε έναν κόσμο γεμάτο ζόμπι, αλλά η αίσθηση της επανάληψης πλανάται ενοχικά πάνω από τα αστεία, με τα λιγοστά «Zombie Kill of the Year» να μην φτουράνε για ολόκληρο το έργο (ειδικά εκείνο της Πίζας στην Ιταλία το βρήκα και τρομακτικά σαχλό).
Η ένθεση του χαζοβιόλικου χαρακτήρα της Μάντισον (η bimbo) κάνει τη μοναδική έκλαμψη πρωτοτυπίας (προσφέροντας κι ένα δυνατό twist), όμως η ιστορία πάει από το κακό στο χειρότερο όταν η παρέα φτάνει σε ένα μουσείο για τον Έλβις Πρίσλεϊ στη Graceland, με επιπλέον χαρακτήρες να κάνουν την εμφάνισή τους (σύντομη ή μη) σε μία απόπειρα να αποκτήσει κίνητρα εξέλιξης το σενάριο. Δεν τα αποκτά. Ο σαματάς της κορύφωσης φαίνεται αρκετά παράταιρος και δεν προσθέτει ένα πραγματικό ξεφάντωμα στο έργο, το οποίο αποδεικνύεται ένα σκέτα «ξαναζεσταμένο» φαγητό δίχως καινούργιες ιδέες. Ενώ αρχίζουν τα credits τέλους, μία «κρυφή» σεκάνς έρχεται να ντροπιάσει όλο το υπόλοιπο φιλμ με το πόσο γαμάτη είναι! Σχεδόν και μόνο γι’ αυτήν, η «Διπλή Βολή» παίρνει μία κάποια άφεση αμαρτιών. Αλλά η μυρωδιά από το «ψοφίμι» του χολιγουντιανού sequel παραμένει…
ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;
Μία από τα ίδια, ιστορία που κουράζει, μηδέν πρωτοτυπία. Βλέπεται, αλλά το γέλιο του πρώτου έχει πάει περίπατο και μονάχα οι hardcore fans της ζομπίλας και της gore-ιάς θα βρουν πραγματάκια για να δικαιολογήσουν την ύπαρξη αυτής της συνέχειας. Εάν δεν έχετε δει το πρώτο «Zombieland», δεν σας αρέσει το horror και το κατάμαυρο χιούμορ, ούτε απέξω μην περάσετε!
Του Ηλία Φραγκούλη, σε συνεργασία με το freecinema.gr
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity