Αλήθεια ή Ψέματα; Το δυνάμει blockbuster σινεμά διασκέδασης δεν δικαιούται να είναι σκεπτόμενο. Σκοτεινό. Ατακτοποίητο. Και γκρίζο (στην όψη και όχι μόνο). Αν θέλει να είναι συναρπαστικό. Ψέματα. Πάντα πιστό στο ομότιτλο βιβλίο της Σουζάν Κόλινς (που κάποιοι θεωρούν ως το καλύτερο και κάποιοι ως το χειρότερο της τριλογίας των «Αγώνων Πείνας», ακριβώς γιατί τολμά να εγείρει και να αναμετρηθεί με πιο ενήλικα, επικίνδυνα θέματα), αυτό το τελευταίο φιλμ της saga του «The Hunger Games» δεν απογοητεύει. Δεν φοβάται. Και δεν χαρίζεται. Σε τίποτα και σε κανένα. Τα θύματα είναι πολλά και η απώλειά τους οδυνηρή. Έτσι όπως συμβαίνει στον πόλεμο. Όπου, ουσιαστικά, δεν υπάρχουν νικητές και χαμένοι. Καλοί ή κακοί.
Με σαφείς, γόνιμες επιρροές από το / αναφορές στο σινεμά του Φανταστικού (ιδιαίτερα από την / στην πρωτότυπη τετραλογία του «Alien»), αλλά και την αιχμηρή, ριψοκίνδυνη, συχνά πολιτικοποιημένη κουλτούρα των comics (το «V for Vendetta» έρχεται άμεσα στο μυαλό), Λόρενς και Σία ξεκαθαρίζουν (σε όσους δεν το είχαν ήδη υποψιαστεί) πως το δημιούργημά τους δεν είναι απλά ένα ακόμη Young Adult φαινόμενο. Έτσι όπως αρνούνται, μέχρι τέλους, να αποστρέψουν το βλέμμα. Από τη θηριωδία του πολέμου, ξεγελώντας εύστοχα την Επιτροπή Λογοκρισίας των ΗΠΑ: μπορεί αίμα να ρέει ελάχιστο (αντίθετα με ό,τι συνέβη σε -υποτίθεται- πιο ενήλικα και σκοτεινά φιλμ σαν το «Ο Σκοτεινός Ιππότης: Η Επιστροφή», όπου σταγόνα δεν χύνεται), αλλά ο θάνατος, πάντα τραγικός, καιροφυλαχτεί σε κάθε σπιθαμή της οθόνης, στα αποκαΐδια, στα ερείπια, στα διεστραμμένα, επιδεικτικά εκτεθειμένα πτώματα των συντρόφων που κατάπιε το πετρέλαιο, στο γοερό κλάμα της άρτι ορφανής πιτσιρίκας…
Από το γεγονός πως όταν παίζεις με τη φωτιά, αποκλείεται να μην καείς, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Από τις βρόμικες, διεφθαρμένες δυναμικές που δημιουργούνται μεταξύ κάθε είδους εξουσίας, πολιτικής, επαναστατικής και ειδησεογραφικής. Από ένα δεόντως, όχι ακριβώς happy, κάθε άλλο παρά τακτοποιημένο ή απογειωτικό φινάλε. Και, κυρίως, από τις σοβαρές, όχι απαραίτητα συγχωρεμένες αμαρτίες των ίδιων των ηρώων Πίτα, Γκέιλ και Κάτνις. Έτσι, αυτή η «Επανάσταση» προκύπτει όχι μόνο διαχρονική, αλλά και αδιανόητα, ανατριχιαστικά επίκαιρη. Χωρίς όμως ταυτόχρονα να θυσιάζει ίχνος από το επιβλητικό σασπένς, τις καλοκουρδισμένες σκηνές δράσης και τις πιο ήσυχες στιγμές της. Εκεί, όπου χάρη στο μοίρασμά της σε δύο μέρη (που σίγουρα έχει κουράσει ως πρακτική μέρος κοινού και κριτικών, αλλά εδώ λειτουργεί θετικά), τα λόγια αφουγκράζονται σιωπές που μιλούν, συναισθήματα που πάλλονται, χαρακτήρες αδρούς (με την Τζοάνα στο γαμήλιο πάρτι, στο σπίτι - καταφύγιο μετά την επίθεση του πετρελαίου, στο υπόγειο της Τίγρης, στο θερμοκήπιο με τα λευκά τριαντάφυλλα, στο μεγάλο στρογγυλό τραπέζι, στην κουζίνα με τη γάτα, ή τους φίλους, στο υπνοδωμάτιο, στο λιβάδι...).
Αλήθεια ή ψέματα; Οι συσχετισμοί με την πρωτότυπη τετραλογία του «Alien» και κυρίως τη δεύτερη, δια χειρός Τζέιμς Κάμερον ταινία, «Aliens», δεν είναι καθόλου τυχαίοι. Αλήθεια. Γιατί αν, παραλίγο 30 χρόνια πριν, ο Κάμερον, με τη Ρίπλεϊ, εφηύρε την ηρωίδα δράσης, η Κόλινς, σε ευλογημένη συνέργεια με τους Φράνσις Λόρενς - Πίτερ Γκρεγκ - Ντάνι Στρονγκ (στο σενάριο) και φυσικά τη φωτισμένη, εμβληματική και όμως πέρα για πέρα ανθρώπινη ως Κάτνις Τζένιφερ Λόρενς, την εξελίσσει και την επαναπροσδιορίζει, επιτέλους, ουσιαστικά. Τίποτα από όσα αισθάνεται ή κάνει η Κάτνις (και οι περισσότερες από τις γυναίκες ή τους άνδρες γύρω της, με τη Διοικητή Πέιλορ να χρήζει ιδιαίτερης προσοχής, όσον αφορά την κατάληξή της), δεν ορίζεται από το φύλο (ή τη φυλή) της. Δεν είναι πια, ούτε θέλει να γίνει κόρη, σύντροφος, ερωμένη, ηγέτης, μάνα. Είναι μόνο άνθρωπος, περίπλοκος, δυνατός, αλλά και ευάλωτος, φορτωμένος ενοχές και πιστός σε ό,τι θεωρεί καθήκον. Που παλεύει καταρχήν να κρατήσει τους ανθρώπους που αγαπά ασφαλής και μετά, αν είναι δυνατό, να επιζήσει (όπως λέει ο Γκέιλ, «η Κάτνις θα επιλέξει εκείνον χωρίς τον οποίο δεν μπορεί να συνεχίσει να ζει»), έχοντας προδώσει όσο το δυνατόν λιγότερο τον εαυτό και τους προσωπικούς της κώδικες.
Γι' αυτό και η τελευταία, λουσμένη στο φως, σχεδόν θρησκευτική εικόνα, με την οποία μας αποχαιρετά αυτό το φιλμ, αλλά και ολόκληρη η saga, είναι τόσο αθόρυβα, αλλά τόσο αληθινά ανατρεπτική. Ρηξικέλευθη. Γενναία και γενναιόδωρη. Ηρωική. Αλήθεια ή ψέματα;
ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;
Το έχουμε ξαναπεί. Σινεμά ικανό να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ των... blockbusterάδων και των «κουλτουριάρηδων», των γέρων και των νέων, των παιδιών και των γονιών, της φαντασίας και της πραγματικότητας, της διασκέδασης και της ψυχαγωγίας, της λογικής και του συναισθήματος. Αλήθεια!
Της Ιωάννας Παπαγεωργίου, σε συνεργασία με το freecinema.gr
Βρείτε το freecinema.gr στο facebook
Θα την δω οποσδηποτε γιατι μου αρεσαν τα βιβλια και θελω πραγματικα να δω το φιναλε "ζωντανο".
Γενικα οι τρεις πρωτες ταινιες ηταν πολυ αξιολογες (αν και η αναμονη για καθε μερος κουρασε) αλλα ολο το "ζουμι" της τριλογιας των βιβλιων/τετραλογιας ταινιων ειναι σε αυτο το φιναλε της ιστοριας.
Προσωπικά απογοητεύτηκα πλήρως από την ταινία. Από τις χειρότερες μεταφορές βιβλίου στην οθόνη. Δράση μηδέν, πόλεμο ακούμε και πόλεμο δεν βλέπουμε, η επανάσταση υποτίθεται ότι γίνεται στο background και δεν βλέπουμε ούτε μια σκηνή, πράγματα συμβαίνουν χωρίς να εξηγούνται, τι να πω; Οι δυο μεγάλες ανατροπές του σεναρίου περνάνε σχεδόν απαρατήρητες. Παπάτζα για μένα. Κρίμα γιατί το βιβλίο ήταν καταπληκτικό.
ωχ ωχ... ΠΑΝΤΑ κακο σημαδι οταν μια ταινια αρεσει στους κουλτουριαρηδες και στις γυναικες reviewers που τους αρεσουν και δινουν 10αρια σε ταινιες με γκευ καουμποηδες φορεις του ειτζ... η τριτη ταινια παντως (την ειδαμε χθες με τη γυναικα μου γιατι θελουμε να παμε σινεμα να δουμε τη τεταρτη) ηταν πολυ βαρετη.... θα παμε να δουμε star wars τελικα και το hunger games dvd οπως καναμε και τα τρια πρωτα
Την είδα χθες με έναν φίλο μου στα Ster και γενικά μείναμε ευχαριστημένοι.Μέχρι τα μέσα ήταν λίγο κουραστική αλλα μετά απέκτησε ενδιαφέρον.Σίγουρα καλύτερη απο το μέρος αλλα και κατώτερη απο τις 2 πρώτες ταινίες.Προσωπικά για βαθμό θα του έβαζα ενα 7,5.Κανονικά θα του έβαζα 7 αλλα το 0.5 πάει μόνο και για τη παρουσία της Natalie Dormer!
Ηταν οντως αρκετα καλη. Η αμεσως καλυτερη μετα απο την πρωτη ταινια.
ΤΟ ειδα πριν λιγες μερες και μπορω να πω οτι μου αρεσε και εμεινα αρκετα ικανοποιημενος ...