Η Κάρολ Ντάνβερς δεν θυμάται ποια είναι. Και, ακόμα χειρότερα, φοβάται πως οι αναμνήσεις που έχει είναι εμφυτευμένες. Στην προσπάθειά της να βρει την αλήθεια, θα βρεθεί ανάμεσα σε δύο εξωγήινες, αντίπαλες φυλές. Ποια από τις δύο μπορεί να εμπιστευτεί; Και τι διάβολο γυρεύει στο Λος Άντζελες του ’90;
Ταινίες βασισμένες σε comics με… γυναίκα superhero. Αυτή η μάστιγα. Όσο και να το μελετήσεις το θέμα, μονάχα ένα φιλμ επέζησε ετούτης της πολυετούς «κατάρας» (και όχι απλά βλεπόταν, αλλά το έλεγες και καλό!): το «Wonder Woman» (2017). Πλέον, το «Captain Marvel» μπαίνει κι αυτό στη λίστα των τερατωδών αστοχιών του genre, όσο κι αν η ηρωίδα Κάρολ Ντάνβερς / Βιρς / Captain Marvel αγωνίστηκε να κρατηθεί σε ανεκτά επίπεδα ψυχαγωγίας με «άλλοθι» το χιουμοράκι των αναφορών του «time travel» στα ‘90s. Δυστυχώς, η συνολική διάρκεια του φιλμ έγειρε την πλάστιγγα πιο κοντά στον χαρακτηρισμό… «Captain Stinker».
Το φιλμ ξεκινά με πλοκή intergalactic πολέμου και δράση που μπορεί να συγκριθεί με basic τηλεοπτική σειρά φαντασίας ή μέτριο game (όχι ελπιδοφόρα όλα αυτά…). Μέσα σε λίγα λεπτά, αντιλαμβάνεσαι με τρόμο ότι… δεν καταλαβαίνεις σχεδόν τίποτα και ότι ενδεχομένως αυτό να είναι και το ουσιαστικότερο πρόβλημα του «Captain Marvel», καθώς η ηρωίδα του έχει διαρκώς κενά μνήμης και αβεβαιότητα για το αν οι εικόνες που θυμάται (από σκόρπιες χρονικά φάσεις) είναι πραγματικά δικές της. Για να σου το κάνω πιο λιανά, είναι σαν να σου δείχνουν το επεισόδιο εννέα από ανάλογο TV series, χωρίς περίληψη των προηγουμένων, κι εσύ να μην έχεις παρακολουθήσει ποτέ πριν τη σειρά! Η Κάρολ είναι με το πλευρό των Κρι, μιας εξωγήινης φυλής με ανθρώπινα χαρακτηριστικά που ζει σε ένα φουτουριστικού design σύμπαν, με τους shapeshifting και μοχθηρούς στην όψη Σκρολ να τους πολεμούν για… «κάτι» δικά τους. Σε μια ενέδρα, οι Σκρολ αιχμαλωτίζουν την Κάρολ και την ανακρίνουν εισχωρώντας στο μυαλό και τη μνήμη της, επιχειρώντας να αποσπάσουν πληροφορίες για μυστηριώδη ενεργειακή δύναμη που θέλουν να αποκτήσουν και ίσως βρίσκεται στον πλανήτη C-53 (οι ντόπιοι εκεί τον αποκαλούν… Γη!). Φυσικά, η Κάρολ καταφέρνει να αποδράσει και κατευθύνεται προς τον C-53, με σκοπό να βρει τη… «Supreme Intelligence» (που έχει τη μορφή της τίμια γερασμένης Ανέτ Μπένινγκ), μπας και μάθει κάτι για το ποια ακριβώς είναι. Το ευχόμαστε κι εμείς μαζί της…
Εδώ εντοπίζεται και το μοναδικό ευχάριστο κομμάτι της ταινίας, καθώς η Κάρολ προσγειώνεται κακήν-κακώς σε ένα τεράστιο video club της αλυσίδας Blockbuster, στο Λος Άντζελες του 1995 (δεν ξέρουμε γιατί, δεν ρωτάμε…). Αμέσως είναι ορατή η χιουμοριστική διάθεση των αναφορών στο παρελθόν, με πιο χαρακτηριστικό εκείνο της καταστροφής ενός stand του Άρνολντ Σουορτσενέγκερ και της ταινίας «Αληθινά Ψέματα» από πυρά της ηρωίδας (ξέχασα να αναφέρω πως η δύναμη της Κάρολ εντοπίζεται στις παλάμες της που εκτοξεύουν ενέργεια), εν μέσω αμέτρητων ραφιών με… κασέτες VHS! Ξεχωρίζω αυτό το παράδειγμα, διότι εδώ η αφήγηση κατακλέβει στοιχεία από τους δύο πρώτους «Εξολοθρευτές» του Τζέιμς Κάμερον (η Κάρολ είναι κάτι σαν τον αντίστοιχο Terminator και οι Σκρολ που βρίσκονται στο κατόπι της μορφοποιούνται σε διαφορετικές ανθρώπινες όψεις όπως έκανε και ο T-1000).Σκάει μύτη και ο… Νικ Φιούρι της δεκαετίας του ’90, με πιο digital φρεσκαδούρα look για τον Σάμιουελ Λ. Τζάκσον, ο οποίος προσθέτει ακόμη περισσότερες δόσεις comic relief στο όλο μπάχαλο, που είναι γεμάτο από τραγούδια της εποχής για να κλείνουν το μάτι και στην pop κουλτούρα, ενίοτε με στιχουργικό σημείο ταύτισης (τύπου «Just a Girl» από τους No Doubt, το ‘πιασες;), αλλά με σκηνές καταδίωξης και πάλης εντελώς βαρετές και ανέμπνευστες σκηνοθετικά.
Ακολουθεί μια κάποια «κοιλιά» κι από εκεί κι έπειτα το έργο δεν απογειώνεται ποτέ ξανά σε κάτι που να παρακολουθείς και να σε ευχαριστεί. Το πλήρες δίωρο, προσωπικά, το αισθάνθηκα σε… σωματικό πόνο στο κάθισμα, καθώς δεν νοιάστηκα ούτε στιγμή για το αν θα ζήσει ή αν θα πεθάνει η Κάρολ Ντάνβερς, τι θα βρει για το παρελθόν της ή πού θα «κολλήσουν» τα όποια στοιχεία της πλοκής με το υπόλοιπο φιλμικό σύμπαν της Marvel. Σε κάποιο σημείο, δε, η ηρωίδα (μάλλον) ολοκληρώνει τις διεργασίες συνειδητοποίησης των super δυνάμεών της και, στα καλά καθούμενα, το σώμα της μετατρέπεται σε κάτι μεταξύ διαστημόπλοιου και ρουκέτας, η οποία διαπερνά κάθε στρατόσφαιρα και εμβολίζει σκάφος των κακών Σκρολ. Ήταν η στιγμή που ξύπνησαν (#diplhs) και οι δικές μου super δυνάμεις και συνειδητοποίησα πως η κριτική του «Captain Marvel» δεν θα μπορούσε παρά να είναι ένα ολοκληρωτικό… σκίσιμο του φιλμ. Καρδούλα.
Η ταινία κλείνει με δύο post-credits σκηνές που κάνουν link με το προηγούμενο μέρος των «Avengers», απειλώντας μας ότι εκεί θα ξαναδούμε τούτη την ηρωίδα, περί τα τέλη Απριλίου, δηλαδή. Ζωή σε μας.
ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;
Θα ήθελα πολύ να ήταν ένα κακό φιλμ τύπου «Aquaman», γιατί σε εκείνο (τουλάχιστον) περνούσε η ώρα με κέφι και άφθονο γέλιο (έως και μέχρι δακρύων!). Εδώ… δεν περνούσε με τίποτα. Ένα σκαλοπάτι πιο χαμηλά κι από το «Venom», το «Captain Marvel» αποτελεί ένα full αρνητικό παράδειγμα κομιξάδικης περιπέτειας που λες και προσπαθεί να χωνέψει μια πληθώρα από δανεικά στοιχεία σε ένα creative χυμαδιό το οποίο ποτέ δεν επιλέγει μία και μοναδική φόρμα αφήγησης και αισθητικής. Υπάρχει μέχρι και σκηνή όπου αν ανοιγοκλείσεις τα μάτια, θα ξεχάσεις ότι βλέπεις την ομώνυμη ηρωίδα και θα νομίζεις ότι κάποιος έβαλε να παίζει το «Superman: Η Επιστροφή» (2006)! Special mention στις «memorabilia» αναφορές στα ‘90s, με την περίοδο να προτιμήθηκε από το στερεότυπο της δεκαετίας του ’80 ως λιγότερο «αρχαία» (υποθέτω). Οι ηλικίες από 13 και κάτω δεν θα περάσουν άσχημα (μπηχτή). Ειλικρινά, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, οι ταινίες του genre θα (πρέπει να) παίζονται μονάχα με ελληνική μεταγλώττιση σε μεσημεριανές προβολές του weekend…
Του Ηλία Φραγκούλη, σε συνεργασία με το freecinema.gr
Χωρις καν να το εχω δει θα συμφωνησω με κλειστα ματια γιατι το φανταζομαι οτι θα ριναι μια απο τα ιδια και χειροτερα....ηρωας καλος μπερδεμενος στην αεχη, βρισκει τις δυναμεις του και μεσα απο ενα συρφετο χαζοατακας ενω καταστρεφεται ο κοσμος και πεθαινει κοσμακης και κακου cgi σωζει τον (εναπομειναντα) κοσμο.ΠΟΣΕΣ φορες να σωθει πια αυτη η φουκαριαρα η γη απο τους κακους?εχει παραγινει το κακο με τις ταινιες-υπερηρωες.παει την εχουμε στραγγιξει την αγελαδα οσο παει χολυγουντ!αντε το avengers ηταν καλο για πλακιτσα και ποπ κορν αλλα να φτανουμε να λεμε ταινιες τυπου black panther οσκαρικες...καπου εχασαν το δρομο τους στο χολυγουντ αλλα αν φερνει εισιτηρια με ετοιμες υποθεσεις απο κομικ, σεναρια της μιας σελιδας και δωσε κακο Cgi στο λαο μεχρι να δυσει ο ηλιος..συμφωνω με τον γραφοντα οι ταινιες αυτου του ειδους (πια) μονο τα πρωινα του σαββατου και μεταγλωτισμενα για ηλικιες 13 και κατω.
Γενικά έχω πλέον σταματήσει να παίρνω στα σοβαρά κριτικές για ταινίες. Όταν βλέπεις πεντάρια σε τσόντες νομίζω ότι σταματάς να δίνεις βάση. Δεν περιμένω ότι η ταινία θα αξίζει δάφνες ποιότητας και πρωτοτυπίας αλλά ταινία για σούπερ ήρωα πας να δεις. Αύριο που θα πάω να τη δω κι εγώ θα κρίνω από μόνος μου.
κριμα χαλασανε και αυτα ,σαν το βενομ ειναι ?
Όποιο είδε την ταινία και διαβάσει αυτό "και, στα καλά καθούμενα, το σώμα της μετατρέπεται σε κάτι μεταξύ διαστημόπλοιου και ρουκέτας, η οποία διαπερνά κάθε στρατόσφαιρα και εμβολίζει σκάφος των κακών Σκρολ" θα καταλάβει ότι ο συντάκτης δεν κατάλαβε τίποτα από την ταινία και απλά έκανε αγγαρεία.
Η ταινία δεν είναι αριστούργημα,ούτε καν,αλλά δεν είναι και το σκουπίδι που μας παρουσιάζει ο κύριος Φραγκούλης.Είναι ένα τίμιο 6αράκι. Θα περάσεις καλά,θα απολαύσεις τα εφέ,θα γελάσεις με τις αστείες στιγμές και θα πας παρακάτω.
Δεν ξαναπατάω σε ταινία της Marvel. Μια τελευταία στο επόμενο Avengers και ΑΝΤΙΟ. Τι φόλες είναι αυτές που μας πουλάνε;
ότι να ναι... τι περίμενε να δει ο τύπος δλδ? Μια απο τις καλύτερες ταινίες της Marvel....απλά δείτε την ;)