Όπως έλεγα και πέρυσι, αυτή δεν είναι μια τέλεια ταινία. Δεν στερείται ατελειών. Και σου δίνει δικαιώματα, αν έχεις τέτοια φαγούρα, να παραπονεθείς. Για την επαναλαμβανόμενη αδυναμία της Marvel, που αργά ή γρήγορα κάνει όλα τα άλλα σωστά, και στη μεγάλη και στη μικρή («Agents of S.H.I.E.L.D.», «Agent Carter», «Daredevil», «Jessica Jones») οθόνη, να αναδείξει τους… δορυφόρους Black Widow της Τζοχάνσον και Hawkeye του Ρένερ σε οντότητες πιο ουσιαστικές, πιο πλήρεις. Ένα βήμα τους πήγε αμφότερους μπροστά πέρυσι ο Γουίντον στους δεύτερους «Εκδικητές» τους, δίνοντας τους καταλυτικό ρόλο στην αφήγηση και την εξέλιξη της δράσης, δύο βήματα τους πάνε πάλι πίσω οι αδελφοί Ρούσο (στη σκηνοθεσία) και οι Κρίστοφερ Μάρκους και Στίβεν ΜακΦίλι (στο σενάριο). Κι αν η αμφιθυμία της μεν να επιλέξει στρατόπεδο βγάζει τουλάχιστον νόημα και δεν προδίδει την χαρακτηριστικά μειλίχια, ψύχραιμη φύση της, η… μπαμ και κάτω απόφαση του δε να βγει από τη σύνταξη και να εγκαταλείψει (ακόμα και προσωρινά) την οικογένεια του, για να μπλέξει στον εμφύλιο, δύσκολα εξηγείται, είτε από τη λογική είτε από το συναίσθημα.
Να γκρινιάξεις. Για όσους έπεσαν βιαστικά να φάνε τον Πίτερ Τζάκσον για την χρήση του Fast Frame 3D στην τριλογία του «Χόμπιτ» και απέτρεψαν την συστηματική χρήση του, αφήνοντας τα μάτια μας εκτεθειμένα στην ενοχλητική, κουραστική «μουτζούρα» που μένει πίσω από κάθε (υπέρ)ηρωική κίνηση, ειδικά στις σώμα με σώμα μονομαχίες. «Μουτζούρα» που δηλώνει παρούσα ακόμα και σε εξαιρετικά προσεγμένες 3D μετατροπές, σαν αυτές της Marvel. Και να τσαντιστείς. Για την παντελή πια έλλειψη παρθενογένεσης στις – υποχρεωτικά, ανταγωνιστικά – εντυπωσιακές σκηνές, που προκάλεσε μοιραία η εκκωφαντική ομοβροντία κομικόθεν ηρώων και ιστοριών στην pop κουλτούρα. Αν είσαι απ’ αυτούς που είχαν την εμπειρία του επονομαζόμενου «Leviathan», 13ου επεισοδίου του τηλεοπτικού «Legends of Tomorrow» της DC (η οποία προς το παρόν κάνει θαύματα μόνο στη μικρή οθόνη), θα καταλάβεις ακριβώς τι εννοώ, καθώς στη μάχη στο αεροδρόμιο αυτού του «Εμφυλίου Πολέμου» θα σου είναι αδύνατο να αποφύγεις τις συγκρίσεις μεταξύ Ant-Man και Atom…
Ναι. Αυτή δεν είναι μια τέλεια ταινία. Είναι όμως μια έντιμη, ευσυνείδητη, ψυχαγωγική, γενναία, ώριμη ταινία. Έντιμη, γιατί ούτε αρνείται, ούτε προδίδει το είδος στο οποίο ανήκει. Και καταφέρνει να κυλήσει θεαματική, γάργαρη και διασκεδαστική από τα μάτια στο θυμικό, παρά τα 146 λεπτά της διάρκειάς της και τα σοβαρά, αιχμηρά θέματα με τα οποία καταπιάνεται. Ευσυνείδητη, καθώς αντίθετα με ανάλογης θεματικής υπερθεάματα που έχουν προηγηθεί (βλέπε «Batman V Superman: Η Αυγή της Δικαιοσύνης»), φέρνει, προφανέστερα από ποτέ, τους ήρωες της αντιμέτωπους με την ευθύνη των παράπλευρων απωλειών των μεσσιανικών πράξεών τους. (Είσαι ελεύθερος να κάνεις συνειρμούς με τους πραγματικούς… «σωτήριους» βομβαρδισμούς της Δύσης στη Συρία). Εδώ, Captain America, Iron Man και ΣΙΑ καλούνται να λογοδοτήσουν όχι μόνο για τα κατά λάθος θύματα στην αρχική σκηνή αυτού του φιλμ, αλλά κι εκείνα στη Σακόβια και στη Νέα Υόρκη των δύο πρώτων «Εκδικητών». Ενώ ως «κακός» της υπόθεσης δεν προκύπτει κάποιος πανίσχυρος εξωγήινος ή ένα μεγαλομανές robot. Είναι ένας κοινός θνητός, που έχει χάσει τα πάντα, και πορεύεται μετέωρος πάνω στη λεπτή, κοφτερή, οδυνηρή και αιμάτινη γραμμή που χωρίζει την δικαιοσύνη από την εκδίκηση.
Ψυχαγωγική, επειδή ενώ διαπραγματεύεται τι είναι αυτό που διαφοροποιεί έναν ήρωα από έναν εκδικητή / vigilante, έναν Μεσσία από έναν θύτη, αφενός δεν χάνει στιγμή το εύστοχο χιούμορ της (ο Σκοτ Λανγκ / Ant-Man κουνά υστερικά το χέρι του Στιβ Ρότζερς / Cap, σαν ξεμωραμένος fan), ακόμα και στις πιο τραγικές στιγμές της («Δε με νοιάζει, σκότωσε τη μαμά μου!»). Και αφετέρου, προλαβαίνει να μας συστήσει με αδρές πινελιές δύο (ένα ολόφρεσκο και ένα θαυμάσια… επαναπροσδιορισμένο) νέα παιδιά στην πιάτσα: ο… όνομα και πράγμα Black Panther του Μπόσμαν και ο Spider-Man του απίθανου πιτσιρικά Χόλαντ («The Impossible») θα σε κάνουν να γουργουρίσεις από ικανοποίηση. Γενναία, αφού αρνείται πεισματικά να πάρει θέση για το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, να ξεχωρίσει τους καλούς από τους κακούς, να σκαρφιστεί (εύκολες) λύσεις, συμφιλιώσεις, συμβιβασμούς ή να καταλήξει σε συμπεράσματα. Αντίθετα, επιμένει να αντιλαμβάνεται τους ήρωες της ως αμετάκλητα γκρίζα, ατελή όντα από την πρώτη στιγμή, όταν αναπάντεχα είναι ο clean-cut Cap που επαναστατεί και ο κακομαθημένος Iron Man που συμβιβάζεται. Να ακούει και να κατανοεί τα επιχειρήματα αμφότερων. Να αφουγκράζεται αλογόκριτα τα επώδυνα διλλήματα κάθε πλευράς: όταν στη μεταξύ τους μάχη ένας τους πέφτει κυριολεκτικά, ως έκπτωτος άγγελος, είναι και ο «φίλος» και ο «εχθρός» που σπεύδουν ενστικτωδώς προς βοήθειά του. Και να επιλέγει ως κλιμάκωση της δράσης, όχι ένα CGI υπερθέαμα, αλλά τον απερίγραπτα οικείων κινήτρων και συναισθημάτων τσακωμό τριών φίλων.
Ώριμη, γιατί αποτελεί ακόμη ένα γόνιμο και ουχί κουρασμένο βήμα εξέλιξης του πολύπλευρου, πολυπρόσωπου και διαρκώς αυξανόμενου franchise, στο οποίο ανήκει. Γιατί ενθαρρύνει τον πανταχόθεν διάλογο και ακμάζει στο θυμικό σου μέσα απ’ αυτόν. Γιατί αποτελεί αφάνταστα καίρια παραβολή για τους ταραγμένους, ανησυχητικά διχαστικούς καιρούς που ζούμε, χωρίς όμως στιγμή να σου κουνά διδακτικά το δάχτυλο. Γιατί υπηρετεί εύστροφα τους κώδικες και τα όρια τους είδους της, αλλά τα ξεπερνά και υπάρχει, γενναιόδωρη, πέρα απ’ αυτά. Γιατί, σαν τους ήρωες και τους θεατές της, εσένα και μένα, είναι ατελής. Κι όμως… ικανή για το καλύτερο.
ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;
Ασυζητητί αν είσαι fan και ουχί τυφλός οπαδός του είδους. Ένα από τα καλύτερα και ίσως το πιο ώριμο μέχρι τώρα φιλμ της Marvel, απευθύνεται σε θεατές με υψηλή (και συναισθηματική) νοημοσύνη, που δεν αποποιούνται το σινεμά διασκέδασης και… σκαμπάζουν από άφοβο χιούμορ. Κι αν αυτοί εκτιμήσουν και απολαύσουν δεόντως όλες του τις προφανείς και μη ποιότητες, όλοι οι υπόλοιποι, απλά, θα περάσουν μια χαρά.
Της Ιωάννας Παπαγεωργίου, σε συνεργασία με το freecinema.gr
Βρείτε το freecinema.gr στο facebook
Πολυ καλή ταινία θεαματική και με χιούμορ ωραιες μάχες την κλίμακα του κόμικ δεν την φτάνει όπως αναμένονταν με τις ελλείψεις στο rosterε ελέω πνευματικών δικαιωμάτων O νέος Spiderman ωραίος και εντυπωσιακός στις μάχες το εφέ του ιστού θέλει λίγη δουλειά ακόμα με ανυπομονησία περιμένουμε την solo ταινία . Τρομερή η μάχη στο αεροδρόμιο τίποτα άλλο
Πρέπει να την δεις .-
Απλα επος ισως το 8 να την αδικει κιολας πρεπει να την δειτε.
Κακο σημαδι οταν κουλτουριαρηδες σινεφιλ κριτικοι βαζουν καλους βαθμους
Όταν είσαι DC fan vonzuchter τότε ναι,είναι κακό σημάδι.Η συγκεκριμένη ταινία όμως αρέσει σε ποσοστό 90%,προς το παρόν τουλάχιστον,στο RT και 8.5 στο IMDB ενώ μια άλλη ταινιούλα που βγήκε φέτος,Batfleck v Snyderman:Dawn of Boredom λέγεται,έχει 68% και 7.1 αντίστοιχα.Μπορεί στην τελική οι "κουλτουριαρηδες σινεφιλ κριτικοι" να βάζουν καλούς βαθμούς στις ταινίες που το αξίζουν.Είναι μια πιθανότητα ξέρεις.Απ'ότι κατάλαβα δεν έχεις δει την ταινία,δες την και μετά σχολίασε.Αν και προφανώς δεν είσαι αντικειμενικός κριτής...
λοιπον την ειδα μου αρεσε πολυ και ας μην ειναι οπως το κομικ που το εχω κιολας δεν το χαλαει
δεν εμπιστευομαι απλα κουλτουριαρηδες σινεφιλ κριτικους.... οταν βαζουν 3αρια στο πρωτο τρανσφορμερς που ηταν επος και 10αρια σε ταινιες στυλ dallas buyers club απλα δεν εμπιστευομαι.
Πολυ ωραια ταινια.σχεδον ισαξια με το κομικ.
...επος το τρανσφορμερ.?.?.?
Διαφωνω καθετως.Πιο μαπα ταινια δεν υοαρχει με μονο καλη σκηνη την μαχη του Καπταιν Αμερικα με τον αιρον Μαν.
Η υπολοιπη με βαρετους διαλογους και ειδικα η σκηνη με τον Σπαιντερ μαν κ τον Ιρον Μαν που την πεφτει στη θεια του,,,,για να κανει τελευταια προσθηκη στην ομαδα τον .... σπαιντερ μαν ,...
8 βαθμολογια δε παιρνει με τιποτα παιδια ενα 4-5 και πολυ του ειναι ....
Armatron
http://gusto.ba/wp-content/uploads/2011/02/holidaysurvival-salty-foods-de-58226886.jpg
Ευχάριστη ταινία. Ε εντάξει δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας σεναριακά. Ένα κλασικό σενάριο ταινίας υπερηρώων..
Αλλά δεν νομίζω ότι παει κάποιος για να δει κάτι διαφορετικό. Αυτό που είναι να κάνει το κάνει.
"Ένα κλασικό σενάριο ταινίας υπρηρώων.."
Πόσες ταινίες υπερηρώων έχεις δει στις οποίες ο ΟΗΕ προσπαθεί να περάσει ένα νόμο καταγραφής και ελέγχου των υπερηρώων που σε συνδυασμό SPOILER με το σχέδιο ενός ανθρώπου για να πάρει εκδίκηση για τη νεκρή οικογένεια του οδηγεί 12 ήρωες να πολεμούν μεταξύ τους;Εγώ πάντως καμμία,ποτέ
Ενώ κυρία/κύριε nigma είσαστε σωστός και αντικειμενικός με το να λέτε όσα λέτε. Γιορτής της μητέρας για άλλους και γιορτή των λαθών που βαίνουν την ανθρωπότητα για εμάς.
Κύριε/κυρία DevilSpawn,πείτε μου αν μπορείτε τι δε σας άρεσε στο σχόλιο μου.Η αποτύπωση της αλήθειας από μέρους μου σας πείραξε,ο άλλος κύριος/κυρία που έλεγε έπος το πρώτο Transformers,το οποίο ήταν απλά κακό σε σύγκριση με τα πολύ χειρότερα sequels,δε σας πείραξε;Τέλος πείτε μου σας παρακαλώ,πως πάει η δικαστική διαμάχη μεταξύ των γονιών σας και της εταιρείας προφυλακτικών που χρησιμοποιούσαν προτού σας συλλάβουν;
Η εμπαθεια καποιων που υποστηριζουν το εκαστοτε στρατοπεδο ειναι τοσο προφανης οπου φρασεις του τυπου "υψηλης νοημοσυνης" και "κουλτουριαρηδες" φαινονται φτηνες δικαιολογιες 15χρονου, αλλα ξεχασα ειναι μοδα τωρα στο ιντερνετ...
κοιτα godfavor ..όταν το freecinema βαζει 2 στο revenant και 8 στο civil war, ελα και πες μου γιατι έχει άδικο ο άλλος που είναι είρωνας κι ασε την καραμελα με τις μοδες του internet
@ Ιωάννα Παπαγεωργίου ,
H θεια μει ειναι νινακι με μαλλια loreal shampoo οταν ο spiderman αποκταει τις σουπερ δυναμεις του ? Για τα υπολοιπα δεν αναφερω κατι γιατι θα σποιλαρω ...
Ρωταω γιατι οπως λετε ...
΄΄ απευθύνεται σε θεατές με υψηλή (και συναισθηματική) νοημοσύνη, που δεν αποποιούνται το σινεμά διασκέδαση΄΄
Πιο πολύ Iron man ήταν παρά Captain america.