Στο Wild Hunt ανατρέπεται το σεναριακό εύρημα του ήρωα που έχει αμνησία και ανακαλύπτει το παρελθόν του μέσω flashback. Ο Geralt έχει ανακτήσει πλήρως τη μνήμη του, πράγμα που τον οδηγεί στη συνειδητοποίηση όσων έχει χάσει. Μεταξύ αυτών είναι η θετή κόρη του και εκπαιδευόμενη witcher, Ciri, και μια sorceress, η πανέμορφη Yennefer. Μέσα σε όλα αυτά ο Geralt πρέπει να αποφασίσει πού βρίσκεται: θα μείνει ουδέτερος στον πόλεμο μεταξύ Βορρά (Redania) και Νότου (Nilfgaard), παρόλο που και οι δύο πλευρές προσπαθούν να τον χρησιμοποιήσουν; Πόσα είναι διατεθειμένος να θυσιάσει για μια νεαρή κοπέλα που δεν έχει δει από παιδί; Ποια είναι η θέση της Triss στη ζωή του; Καθώς ανακαλύπτει όλο και περισσότερες πληροφορίες για τη Ciri, τα flashback (τα οποία είναι πιο ομαλά κατανεμημένα από ότι στο Witcher 2) προσφέρουν ένα ευχάριστο διάλειμμα χωρίς να αποπροσανατολίζουν τον παίκτη και να διαταράσσουν το ρυθμό του παιχνιδιού. Το σημαντικότερο είναι ότι ο ρυθμός αυτός υπαγορεύεται από τον παίκτη και όχι από το ίδιο το παιχνίδι, όπως συνέβαινε στο προηγούμενο μέρος. Αν εξαιρέσουμε την εισαγωγή και το απομονωμένο νησί Skellige, ο παίκτης μπορεί να περιπλανηθεί ελεύθερα σε μια τεράστια περιοχή. Η συνολική έκταση του Wild Hunt είναι σύμφωνα με τους developers 35 φορές μεγαλύτερη από εκείνη του The Witcher 2!
Έχοντας περάσει πάνω από τρία πλήρη εικοσιτετράωρα περιπλάνησης στους ζοφερούς βάλτους του Velen, στα στενά σοκάκια και στις πολύχρωμες πλατείες του Novigrad και στην άγρια Σκανδιναβική ομορφιά του νησιού Skellige, μπορούμε να πούμε ότι ναι, υπάρχει κάποιος συμβιβασμός στο Witcher 3 και αυτός εντοπίζεται στο ότι ο κόσμος δεν είναι 100% ανοιχτός, όπως, ας πούμε, εκείνος του Skyrim. Είναι ωστόσο τόσο μεγάλος και seamless (loading θα δείτε μόνο πριν από κάποια σκηνή που προωθεί την εξέλιξη της υπόθεσης ή κάποιου quest) που ο περιορισμός αυτός δεν έχει πραγματικά σημασία. Τα ίδια τα quests είναι οργανικά συνδεδεμένα με το γύρω κόσμο και δεν μοιάζουν με αγγαρείες που υπάρχουν μόνο και μόνο για τη συγκομιδή εμπειρίας. Πολλά από αυτά έχουν απτές συνέπειες στον κόσμο του παιχνιδιού, οι οποίες συχνά φανερώνονται πολύ αργότερα. Ο Geralt, στην πορεία της αναζήτησής του, θα περάσει από βάλτους, βουνά και λιβάδια, είτε πεζός, είτε πάνω στο πιστό του άλογο, Roach, θα κολυμπήσει στη θάλασσα και θα καταδυθεί σε υπόγειες λίμνες, θα μπει σε βάρκες, θα σκαρφαλώσει σε χαλάσματα πύργων, θα επισκεφθεί πολυτελή παλάτια και μισοσκότεινα πορνεία. Το άλογο δεν είναι απλώς ένα μέσο μεταφοράς, καθώς αυτό δίνει στον witcher ένα πλεονέκτημα έναντι πεζών αντιπάλων, το οποίο είναι πολύτιμο όταν εκείνοι υπερτερούν πολύ σε αριθμό και επίπεδο. Ωστόσο, όταν αντιμετωπίζει άλλους καβαλάρηδες, ο συγχρονισμός που απαιτείται είναι πολύ πιο δύσκολος και είναι καλύτερα να πολεμά πεζός, αντιστρέφοντας τους όρους με τη χρήση της μαγείας του.
Η μαγεία είναι μόνο το ένα από τα τρία κύρια μονοπάτια ανάπτυξης του χαρακτήρα. Ο Geralt μπορεί να αναπτύξει επίσης τις μαχητικές του ικανότητες ή τη χρήση της αλχημείας, με ένα τέταρτο συμπληρωματικό σετ γενικών ικανοτήτων να ολοκληρώνει τις διαθέσιμες επιλογές. Όπου και να εστιάσει όμως ο παίκτης, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα χρησιμοποιήσει κάθε όπλο στη διάθεσή του για να υπερνικήσει τις εκατοντάδες τεράτων, δίποδων και μη, που θα βρεθούν στο δρόμο του. Μπορεί ο Geralt να είναι ένας θρυλικός witcher, ο ξακουστός White Wolf, αλλά δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υποτιμήσει οποιονδήποτε εχθρό: ακόμα και μια αγέλη "ταπεινών" λύκων μπορεί να αποτελέσει απειλή, αν την πάρει αψήφιστα. Η μεταλλαγμένη φύση του witcher δεν του δίνει μόνο τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί μαγεία και φίλτρα, τα οποία θα ήταν θανατηφόρα για έναν κοινό θνητό. Εκτός αυτών διαθέτει υπερφυσικές αισθήσεις, τις οποίες χρησιμοποιεί για να ακολουθήσει όχι μόνο τη Ciri, αλλά και οτιδήποτε μπορεί να αφήσει κάποιο ίχνος σε γη και αέρα, από πνεύματα του δάσους μέχρι την οσμή ενός ακριβού κρασιού.
Πέρα από την εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει στα voice-overs, με την CDPR να επιστρατεύει ένα ηχηρό όνομα για το ρόλο του αυτοκράτορα του Nilfgaard, δηλαδή τον Charles Dance, γνωστό πια ως Tywin Lannister από τη σειρά Game of Thrones, έχει δοθεί ιδιαίτερη σημασία και στη μουσική. Οι developers, με κύριο υπεύθυνο τον Marcin Przybylowicz αποφάσισαν να γυρίσουν στις ρίζες της σειράς, χρησιμοποιώντας το γνωστό βασικό θέμα σε διάφορες παραλλαγές, αλλά και στις ρίζες της σλαβικής και σκανδιναβικής παράδοσης. Σε συνεργασία με το πολωνικό folk συγκρότημα Percival, δημιούργησαν ένα πραγματικά εξαιρετικό soundtrack, το οποίο είναι ξεκάθαρα το καλύτερο της σειράς και οπωσδήποτε ένα από τα κορυφαία της χρονιάς. Είναι όλα, λοιπόν, τέλεια στο The Witcher 3: Wild Hunt; Σίγουρα όχι. Κατά την ενασχόλησή μας με τον τίτλο συναντήσαμε αρκετά bugs και τεχνικά προβλήματα, όπως π.χ. περιστασιακή πτώση του frame rate στα in-engine cutscenes, τα οποία είναι όμως αναμενόμενα σε έναν τίτλο αυτής της κλίμακας.
Το παιχνίδι δεν διαφέρει από τις οικιακές εκδόσεις, ωστόσο η δουλειά της CD Projekt RED είναι αξιοθαύμαστη. Μετέφερε με επιτυχία ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της σύγχρονης εποχής με τους όποιους περιορισμούς του hardware, δίνοντας στους κατόχους Nintendo Switch την ευκαιρία να ζήσουν μια αξέχαστη εμπειρία σε ένα πακέτο που περιλαμβάνει τόσο το βασικό game, όσο και τα δύο expansions του. Σε ότι αφορά τα τεχνικά, το παιχνίδι φτάνει ανάλυση 720p όσο η κονσόλα είναι docked και πέφτει στο 540p όσο ο παίκτης την κρατάει σε handheld mode. Ωστόσο, λόγω της μικρής οθόνης, οι απώλειες είναι μικρές.
Βαθμολογία: 10/10
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity