Αγαπητέ χρήστη, παρατηρήσαμε οτι έχεις ενεργοποιημένο Ad Blocker.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity

The Last of Us: Ωθώντας τα όρια ενός μέσου - Σελίδα 2

Ο Σταύρος Βέργος αναλύει γιατί το πρώτο The Last of Us καλεί τον παίκτη να το βιώσει, αφού θυμίζει περισσότερο σειρά από αφηγηματικά τόξα που ξεκινούν και ολοκληρώνονται συμμετρικά κατά τη διάρκεια του και οι αντιθέσεις τους οδηγούν τον παίκτη στην κατανόηση της πεμπτουσίας του παιχνιδιού.

Με το πέρασμα των γενεών των κονσολών είναι πιο δύσκολο να ξεχωρίσουμε τα video games βασιζόμενοι στα άλματα της τεχνολογίας.
Για κάποιον που παρακολουθεί την εξέλιξη του συγκεκριμένου μέσου ίσως να ήταν προτιμότερο να σταθεί σε τίτλους που ώθησαν τα video games μπροστά μέσω νέων οδών. Και ενώ η λίστα μεγαλώνει με την πάροδο του χρόνου, ένα απ' τα παιχνίδια που άλλαξαν τον τρόπο που προσεγγίζουμε τα video games είναι το The Last of Us, ίσως το κορυφαίο παιχνίδι της γενιάς του. Παρ' όλο που η κεντρική του ιδέα, με τον κόσμο να έχει καταστραφεί από ένα αποκαλυπτικό γεγονός και οι άνθρωποι να έχουν μετατραπεί σε «ζόμπι», δεν αποτελεί κάτι πρωτόγνωρο, ο τρόπος με τον οποίο ο παίκτης βιώνει και συμμετέχει στην ιστορία του Joel και της Ellie κάνουν το The Last of Us μοναδικό.


Με θεματικές όπως η οικογένεια, η ηθική, η επιβίωση και η πατρότητα που παρουσιάζονται με διαφορετικούς και συχνά συγκρουόμενους τρόπους ο τίτλος είναι ένα καθηλωτικό ταξίδι. Σε αντίθεση με τον κινηματογράφο, την τηλεόραση ή ένα βιβλίο, τα video games επιτρέπουν τη συμμετοχή του παίχτη στην ιστορία και χρησιμοποιούν τις τεχνικές που διαθέτουν ώστε να προτάξουν ιδέες του δημιουργού αλλά και τη λογική των μηχανισμών, να εξερευνήσουν τη διαδρομή ενός χαρακτήρα, ενώ προχωρούν την πλοκή μπροστά. Πολλές φορές μια ιστορία χαρακτηρίζεται ως γραμμικό ταξίδι με κάποιον προορισμό, ταξίδι που στη διάρκειά του θα προκαλέσει συγκίνηση στον θεατή. Ο τίτλος θυμίζει περισσότερο σειρά από αφηγηματικά τόξα που ξεκινούν και ολοκληρώνονται συμμετρικά κατά τη διάρκεια του και οι αντιθέσεις τους οδηγούν τον παίκτη στην κατανόηση της πεμπτουσίας του παιχνιδιού. Το The Last of Us μας καλεί να το βιώσουμε.

Απώλεια και Φαντάσματα
Τo παιχνίδι ξεκινά με τον παίκτη να ελέγχει την Sarah, την κόρη του Joel, καθώς η αποκάλυψη ξεκινά, παρουσιάζοντας το τρομακτικό αυτό γεγονός απ' τη σκοπιά ενός παιδιού. Και απ' την πρώτη στιγμή φαίνονται οι επιλογές των δημιουργών που καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται ο παίκτης τον κόσμο. Οι άνθρωποι της Naughty Dog έχουν την τάση να δίνουν έμφαση στη λεπτομέρεια και δεν δίνουν στη Sarah ένα απλό animation καθώς περπατάει. Στην αρχή ο βηματισμός της είναι αργός αφού μόλις έχει ξυπνήσει, στη συνέχεια, καθώς βλέπει στην τηλεόραση να γίνονται εκρήξεις ενώ απ' το παράθυρο καταλαβαίνει πως οι εκρήξεις βρίσκονται κάπου κοντά, το περπάτημά της αποκτά μια βιασύνη. Με αυτές τις λεπτομέρειες ο παίκτης βιώνει τον κόσμο μέσα απ' τα μάτια ενός κοριτσιού, δεν το δέχεται απλά απ' το μοντέλο του χαρακτήρα που ελέγχει.  Καθώς τα πράγματα δυσκολεύουν και η απειλή πλησιάζει, εμφανίζεται ο Joel που σκοτώνει τον τρελό τους γείτονα και με τον αδερφό του, τον Tommy, παίρνουν την Sarah και προσπαθούν να σωθούν οδηγώντας μακριά απ' το σπίτι.

Και σε αυτό το σημείο σχηματίζεται ο ρόλος του κεντρικού πρωταγωνιστή. Ο Joel είναι ο προστάτης της οικογένειάς του, είναι αυτός που καλείται να κρατήσει ζωντανή την κόρη του. Μετά από ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο, ο Joel κρατάει στα χέρια τη χτυπημένη Sarah και τρέχει να σωθεί απ' τους μολυσμένους ανθρώπους που τον κυνηγούν. Ο παίκτης που ελέγχει τον Joel δεν μπορεί να πολεμήσει, δεν μπορεί να κρυφτεί. Ένας στρατιώτης τυφλώνει πατέρα και κόρη και εκείνοι νιώθουν πως τα κατάφεραν, πως σώθηκαν απ' την απειλή. Όμως ο στρατιώτης, φοβούμενος πως είναι μολυσμένοι και αυτοί, σκοτώνει την Sarah με τον Joel να επιβιώνει μετά την παρέμβαση του αδερφού του. Και αυτή η καθοριστική σκηνή βιώνεται από τον παίκτη με ένα υπέροχο cinematic, το πιο κινηματογραφικό μέσο αφήγησης των video games.

Ο πρόλογος του The Last of Us αποτελεί υπόδειγμα εισαγωγής. Παρουσιάζει την απαρχή της αποκάλυψης και, εν τάχει, τον κόσμο όπου διαδραματίζεται το παιχνίδι, έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι είναι κυνηγημένοι και το οποιοδήποτε στοιχείο διοίκησης και εξουσίας δεν αποτελεί πλέον δομή προστασίας. Προβάλει το γεγονός που χαρακτηρίζει τον Joel και η απώλεια της κόρης είναι ταυτόχρονα και η απώλεια του ρόλου του ως πατέρα, η αποτυχία στο ρόλο του προστάτη.

Χρόνια αργότερα ο Joel είναι λαθρέμπορος και μαζί με τη συνεργάτη του, την Tess, δραστηριοποιούνται σε μια από της ζώνες καραντίνας της Βοστώνης που ελέγχεται από το στρατό. Μια ομάδα ονόματι Fireflies κάνει ανταρτοπόλεμο, αντιστέκεται στην ολοκληρωτική εξουσία του στρατού και οι μάχες μεταξύ τους έχουν μετατρέψει την Βοστώνη σε επικίνδυνη περιοχή. Καθώς ο παίκτης αποκτά τον έλεγχο του Joel και διαβαίνει τους δρόμους της Βοστώνης και τα ερείπια εκτός της ζώνης, μαθαίνει τη ρουτίνα του και ταυτόχρονα μαθαίνει και τις βασικές λούπες του gameplay. Μια έκρηξη που προκλήθηκε από επίθεση των Fireflies δίνει την ευκαιρία στον παίκτη να μάθει να θεραπεύει τα τραύματά του Joel.

Ακόμη και η στιγμή που μαθαίνει να πυροβολεί ο παίκτης, λειτουργεί ταυτόχρονα ως διδαχή ενός βασικού μηχανισμού αλλά και ως επόμενο βήμα στην αφήγηση. Ο Joel με την Tess συναντούν έναν άτυχο λαθρέμπορο που μετά από ατύχημα βρίσκεται παγιδευμένος, με τη μάσκα του σπασμένη, σε χώρο μολυσμένο, βέβαιος πως έχει μολυνθεί. Παρακαλεί τον Joel και την Tess να τον απαλλάξουν από τη μοίρα του και ένα παραθυράκι εμφανίζεται στην οθόνη του παίκτη: "Hold L2 To Aim. Then Press R2 To Shoot." Η συγκεκριμένη διδαχής του παίκτη δεν είναι απλά μια ευφάνταστη επιλογή των δημιουργών. Είναι ένα μανιφέστο για τον ίδιο τον τίτλο, τον κόσμο και τους χαρακτήρες του.

Μαθαίνοντας πως ο μοναδικός τρόπος να πάρουν πίσω ένα φορτίο που ήθελαν, ο Joel με την Tess ανακαλύπτουν πως πρέπει να συνεργαστούν με την αρχηγό των Fireflies, την Marlene, μεταφέροντας ένα πολύ ιδιαίτερο φορτίο. Η δεκατετράχρονη Ellie πρέπει να φτάσει σε μέρος συνάντησης λίγο έξω απ' την πόλη. Κανένας απ' τους δύο λαθρέμπορους δεν είναι ιδιαίτερα θετικός σε αυτό το ενδεχόμενο -ούτε και η Ellie- και η συνάντησή τους αποτελεί την έναρξη του ταξιδιού του The Last of Us. Ενός ταξιδιού με θέμα την αλλαγή. Ο Joel έχει ένα φάντασμα που τον ακολουθεί, το τραυματικό γεγονός που τον κάνει να είναι αρνητικός στην αλλαγή. Η απώλεια της κόρης του δεν είναι ένα δραματικό γεγονός που υπάρχει ώστε να κάνει τον παίκτη να συμπάσχει με τον Joel. Είναι ένα φάντασμα που τον καταδιώκει. Πλέον δεν θέλει να είναι προστάτης και πατέρας, να έχει την ευθύνη ενός παιδιού. Κατά τη διάρκεια της αποκάλυψης έχει κάνει πράγματα για να επιβιώσει και πλέον τον έχουν απομακρύνει απ' τον παλιό του εαυτό. Πλέον φοβάται να χάσει αυτούς που βρίσκονται κοντά του. Η Ellie φαίνεται να γνωρίζει πώς είναι πραγματικά ο κόσμος, τις δυσκολίες και τα εμπόδιά του, αλλά απ' την άλλη κρατάει την αφέλεια της ηλικίας της. Αρχίζει και ανοίγεται σιγά σιγά στον Joel και την Tess, ξεκινά να σχολιάζει τα όλα όσα βλέπει, λέει τις σκέψεις της χωρίς να τις επεξεργαστεί και δεν κρατάει πράγματα για τον εαυτό της όπως ο Joel.

Στο δρόμο προς το σημείο συνάντησης ο Joel με την Tess μαθαίνουν πως η Ellie έχει ανοσία στο μύκητα που προκάλεσε την αποκάλυψη και μπορεί να είναι και η μοναδική ελπίδα ώστε να βρεθεί θεραπεία. Και εδώ ο ρόλος του προστάτη επιστρέφει για τον Joel και εμβαθύνεται όταν η Tess πεθαίνει. Η Tess ήταν δεκτικότερη στην ελπίδα της θεραπείας και ο θάνατός της αναγκάζει τον Joel να αποδεχθεί το ρόλο του προστάτη.

Η σχέση που είχε ο Joel με την Tess, πέρα απ' τους διαλόγους και την αφήγηση, επηρέαζε ιδιαίτερα τον παίκτη. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού η Tess ήταν μια δυναμική γυναίκα, ικανή να ανταπεξέλθει στις περιστάσεις του ταξιδιού. Βοηθούσε τον Joel να εξουδετερώνει τους εχθρούς ή τον βοηθούσε να κουβαλήσει ένα βαρύ αντικείμενο που τους εμπόδιζε. Ο Joel δεν χάνει απλά το συνέταιρό του, ο παίκτης χάνει ένα μηχανισμό που τον βοηθούσε. Η Ellie, σε αυτό το σημείο, δεν είναι το ίδιο ικανή και βασίζεται στον Joel για να επιβιώσει.


Αφέλεια και Επιλογή
Στη συνέχεια του ταξιδιού ο Joel και η Ellie συναντούν τον Bill και έχουμε την πρώτη επαφή και εξερεύνηση ανθρωπίνων σχέσεων εκτός του κεντρικού καστ. Ο Bill είναι μοναχικός, σχεδόν παρανοϊκός απ' τη μοναξιά, και η ύπαρξή του τονίζει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η σχέση του Joel με την Ellie. Ο Joel αποφεύγει να έρθει κοντά με την Ellie φοβούμενος να τη χάσει όπως συνέβη με την κόρη του. Ο Bill είναι η κατάληξη ενός τέτοιου σκεπτικού. Παρά την άσχημή του κατάσταση, ο Bill είναι ζωντανός και βλέπει τους άλλους ανθρώπους -στην καλύτερη- ως βάρος -στη χειρότερη- ως θανατική καταδίκη. Κομπάζει πως άφησε το συνέταιρό του γιατί τον κρατούσε πίσω. Κατά τη διάρκεια της ιστορίας ο παίκτης μαθαίνει πως ο συνέταιρος του Bill έφυγε εξαιτίας της παράνοιάς του και πως ο Bill είχε αισθήματα για αυτόν. Μέσω του Bill ο παίκτης βλέπει την επίδραση της μοναξιάς όταν κάποιος επιλέξει να απομακρύνει τους άλλους γιατί αρνείται να δεθεί μαζί τους. Το κρεμασμένο σώμα του συνέταιρού του ταράζει τον Bill αλλά και επιβεβαιώνει την αντίληψη που έχει για τους υπόλοιπους ανθρώπους.

Δεν υπάρχει «εμείς». Ο Joel αντιμετωπίζει την Ellie με τον ίδιο εγωιστικό τρόπο. Την αποπαίρνει ή αδιαφορεί για τα σχόλιά της κατά τη διάρκεια της εξερεύνησης και την κόβει όταν εκείνη ξεκινάει να μιλήσει για το θάνατο της Tess. Όμως, απ' την άλλη διαβάζει τα σημάδια στον Bill και αρχίζει να συμπεριφέρεται καλύτερα στην Ellie, αντιμετωπίζοντάς την πλέον περισσότερο ως συνέταιρο παρά ως φορτίο. Και σιγά σιγά ανοίγεται προς εκείνην.

Μετά από ενέδρα επίδοξων ληστών, ο Joel και η Ellie συνεχίζουν με τα πόδια και για πρώτη φορά η ζωή του προστάτη σώζεται απ' την προστατευόμενή του, όταν η Ellie σκοτώνει έναν άνδρα που προσπαθεί να πνίξει τον Joel. Αφού τη μαλώνει με λόγια που θα χρησιμοποιούσε ένα γονιός, στο τέλος τής δίνει ένα πιστόλι. Η Ellie είναι πλέον συνέταιρος του Joel και, για τον παίκτη, πιο αξιόπιστη στη μάχη. Η συνάντησή τους με δύο αδέρφια, τον Henry και τον Sam, έρχεται να αντικατοπτρίσει ξανά τη σχέση των δύο πρωταγωνιστών. Ο Joel και η Ellie, ενώ έρχονται πιο κοντά κατά τη διάρκεια των γεγονότων, δεν έχουν σχηματίσει ακόμη μια ουσιώδη σχέση. Ο Henry και ο Sam είναι δεμένοι μεταξύ τους και εμφανίζονται ως μοντέλο για τη σχέση που θα μπορούσαν να έχουν οι πρωταγωνιστές. Η Ellie τα βρίσκει αμέσως με τον Sam και περνούν χρόνο παίζοντας, λέγοντας αστεία και ο παίκτης θυμάται πως, παρά τα όσα έχει περάσει μαζί της, η Ellie είναι ακόμα παιδί. Ο Henry έχει μια συγκεκριμένη αντίληψη για τον αδερφό του. Για εκείνον ο Sam είναι αβοήθητος μόνος του και προσπαθεί να τον κάνει καλύτερο στην επιβίωση. Ο ίδιος ο Henry προσδιορίζεται ως άτομο απ' την ικανότητά του να προστατεύσει τον ίδιο του τον αδερφό. Όταν λοιπόν ο Sam μολύνεται και μεταλλαγμένος πλέον επιτίθεται στην Ellie, ο Henry αναγκάζεται να τον σκοτώσει. Έχοντας αποτύχει στο ρόλο του, έχοντας χάσει τον εαυτό του, ο Henry αυτοκτονεί.

Η σχέση των δύο αδερφών δείχνει τους κινδύνους του να είναι κάποιος υπερβολικά προστατευτικός και δεμένος σε έναν τέτοιο κόσμο. Η φιλοσοφία αυτή έρχεται σε σύγκρουση με αυτήν του Bill και ενώ οι νοοτροπίες στέκονται σε αντίθετους πόλους έχουν ταυτόχρονα και οι δύο τραγικό αποτέλεσμα. Ο παίκτης βλέπει τα δύο άκρα και προϊδεάζεται για τους κινδύνους της σχέσης μεταξύ του Joel και της Ellie.

Ο δρόμος των πρωταγωνιστών τους φέρνει στον Tommy και την επανασύνδεση των δύο αδερφών που έχουν απομακρυνθεί με την πάροδο των χρόνων. Το φάντασμα που κυνηγούσε τον Joel τον έκανε απόλυτο, σκληρό και βάρβαρο με τον Tommy να σχολιάζει πως αυτά τα χρόνια ήταν ένας εφιάλτης ώστε να πάρει την απάντηση πως ο Joel έκανε ό,τι έκανε για να επιβιώσουν και οι δύο. Η ένταση ανάμεσα στα δύο αδέρφια και την ψυχοσύνθεση του Joel προβάλεται σε μια πολύ χαρακτηριστική σκηνή όπου ο Tommy δίνει μια φωτογραφία στον Joel που τον δείχνει να κρατάει την κόρη του. Ένα κουμπί εμφανίζεται στην οθόνη και όταν ο παίκτης το πατήσει ο Joel επιστρέφει τη φωτογραφία στον αδερφό του. Ο παίκτης δεν έχει άλλη επιλογή εδώ, ο Joel αντιδράει βάσει του χαρακτήρα του. Ο παίκτης είναι εκεί για να σπρώξει την ιστορία μπροστά και αυτό είναι ένα απ' τα χαρακτηριστικά αφηγηματικά τεχνάσματα του The Last of Us. Ο Tommy έχει παντρευτεί την αρχηγό μιας ομάδας που ζει σε υδροηλεκτρικό φράγμα και προσπαθεί να επαναφέρει τον ηλεκτρισμό και την κανονικότητα στη ζωή του. Ο Joel θέλει να αφήσει την Ellie στον Tommy για να την πάει εκείνος στους Fireflies και όταν εκείνη το μαθαίνει, αντιδρά όπως πολλά παιδιά της ηλικίας της: το βάζει στα πόδια. Όταν ο Joel τη βρίσκει, έρχεται επιτέλους η σύγκρουση. Η Ellie προκαλεί τον Joel που χτίζει τοίχους γύρω του. Φέρνει στην κουβέντα το όνομα του Sam και υπενθυμίζει πως δεν μπορεί να μολυνθεί. Χρησιμοποιεί το όνομα της Sarah και ο Joel χάνει την ψυχραιμία του. Και η Ellie, που είχε εξομολογηθεί στον Sam τη νύχτα πριν πεθάνει πως ο μεγαλύτερός της φόβος είναι το να απομείνει μόνη της, ξεσπάει λέγοντας πως οποιοσδήποτε για τον οποίο νοιάστηκε, είτε είναι νεκρός, είτε την έχει εγκαταλείψει. Όλοι εκτός απ' τον Joel. Και οι δύο φοβούνται. Ο Joel να δημιουργήσει σχέση. Η Ellie να τη χάσει. Υποσευνείδητα ο Joel δεν θέλει να ξαναζήσει τα γεγονότα μιας απώλειας που τον μετέστρεψε στο σκληρό και βασανισμένο επιζώντα και η Ellie δεν θέλει να γίνει απόμακρη σαν τον Joel, χωρίς τη θαλπωρή μιας ανθρώπινης σχέσης. Και μέσω αυτής της σύγκρουσης οι γωνίες τρίβονται και έρχονται κοντά. Η Ellie συνεχίζει το ταξίδι μαζί του και η συμπεριφορά του Joel αλλάζει απέναντί της. Ανοίγεται όταν τον ρωτάει κάτι και η σχέση τους είναι στο υγιέστερο σημείο της. Σημείο στο οποίο δεν θα ξαναβρεθούν οι δυο ήρωες.



Αθωότητα και Αποθέωση
Μετά από μια συνάντηση με ομάδα ληστών, ο Joel τραυματίζεται σοβαρά και η ιστορία «κόβει» στο βαρύ χειμώνα. Στην επόμενη σκηνή ο παίκτης παίρνει τον έλεγχο της Ellie σε ένα ειδυλλιακό χιονισμένο τοπίο. Η Ellie δεν είναι το ίδιο ικανή με τον Joel και δεν μπορεί να φτιάξει τα ίδια αντικείμενα με εκείνον. Ενώ ο χειρισμός παραμένει ο ίδιος το animation και η κίνηση της κάμερας διαφέρουν. Ο παίκτης αλλάζει προοπτική παίζοντας ως Ellie και ασυναίσθητα αλλάζει και συμπεριφορά. Ένα ελάφι τραβάει την προσοχή της Ellie και ο παίκτης καλείται να το κυνηγήσει. Πρέπει να συμπεριφερθεί σαν κυνηγός, να ακολουθήσει τα ίχνη, να έχει υπομονή ώστε να σκοτώσει το θήραμα. Με το ελάφι νεκρό εμφανίζεται ο David, ο τελευταίος σημαντικός χαρακτήρας που παρουσιάζεται στο παιχνίδι. Προτείνει να μοιραστεί το ελάφι με την Ellie και να δώσει κάποιο αντάλλαγμα για το κρέας που θα πάρει. Η Ellie ζητώντας αντιβιοτικά δίνει στον παίκτη την πληροφορία πως ο Joel είναι ζωντανός αλλά αδύναμος. Τώρα εκείνη έχει αναλάβει το ρόλο του προστάτη. Σε μια από τις πιο καλοδουλεμένες σκηνές του παιχνιδιού, με τρομερή ερμηνεία από τον Nolan North, που υποδύεται τον David, ο παίκτης μαθαίνει πως οι ληστές που σκότωσε ο Joel και τον τραυμάτισαν ανήκουν στην ομάδα του David. Η ένταση σπάει από την δράση καθώς μολυσμένοι επιτίθονται και η Ellie αναγκάζεται να συνεργαστεί με τον David για να επιζήσουν. Με την απειλή μακριά τους, ο David δίνει τα αντιβιοτικά και επιτρέπει στην Ellie να φύγει. Άθελά της τον οδηγεί στον Joel. Στην προσπάθειά της να τους οδηγήσει μακριά του, όμως, είναι ο ίδιος ο David που την αιχμαλωτίζει.

Με την Ellie φυλακισμένη, ο παίκτης μαθαίνει πως η ομάδα του David αποτελείται από κανίβαλους που τρώνε όσους πιάνουν. Η Ellie είναι η επόμενη στο μενού και ενώ είναι έτοιμη να σφαχτεί, χρησιμοποιεί το σημάδι απ' το δάγκωμα που έχει ως απόδειξη πως έχει μολυνθείς και στην αναμπουμπούλα καταφέρνει να ξεφύγει. Εν τω μεταξύ ο Joel έχει ξυπνήσει και ξεκινάει να βρει την Ellie. Είναι πλέον έτοιμος να κάνει τα πάντα για να την προστατεύσει. Συναντώντας τους άντρες του David, ο Joel δείχνει την πραγματικά σκληρή του πλευρά, μια πλευρά που μόνο είχε αναφερθεί μέχρι εκείνη τη στιγμή στο παιχνίδι, καθώς, για να βρει την Ellie, δεν διστάζει να βασανίσει και να σκοτώσει εν ψυχρώ. Η Ellie βρίσκεται παγιδευμένη σε ένα φλεγόμενο κτίριο με τον David να την κυνηγά στο μοναδικό boss fight του παιχνιδιού όπου ο εχθρός δεν είναι μολυσμένος.
Το κυνήγι του ελαφιού ήταν ουσιαστικά η προετοιμασία για αυτήν τη σκηνή. Ο παίκτης έμαθε να λειτουργεί σαν κυνηγός ώστε να ξέρει τι να κάνει ως θήραμα. Το ειρηνικό, χιονισμένο τοπίο έρχεται σε αντίθεση με το φλεγόμενο, κολασμένο κτίριο. Ο παίκτης καθοδηγεί την Ellie ανάμεσα στα τραπέζια και τραυματίζει τον David που γίνεται όλο και πιο ασταθής καθώς εκνευρίζεται. Η κατάληξη φέρνει τον David να ακινητοποιεί την Ellie, να την καβαλάει και να περνάει τα χέρια του γύρω απ' το λαιμό της. Ο παίκτης μπορεί μόνο να πατήσει το κατάλληλο πλήκτρο για να βοηθήσει την Ellie να πιάσει τη μαχαίρα που είναι πεταγμένη πιο πέρα και μετά παύει να έχει τον έλεγχο. Η Ellie τραυματίζει τον David και με μανία τον μαχαιρώνει ξανά και ξανά και ξανά. Μόνο τότε εμφανίζεται ο Joel και, παίρνοντάς την αγκαλιά, την αποκαλεί για πρώτη φορά ―με αγάπη― «baby girl».

Το συγκεκριμένο τμήμα του παιχνιδιού είναι το απόγειο της αφήγησης του The Last of Us. Η ομάδα του Tommy εμφανίζει το καλό που μπορεί να υπάρξει στον κόσμο μετά την αποκάλυψη. Η γυναίκα του, που είναι και αρχηγός της ομάδας, μπορεί να είναι αυστηρή αλλά δείχνει σημάδια συμπόνιας και νοιάζεται πραγματικά για τα μέλη της. Ο David είναι χαρισματικός και δεν καταφεύγει στη βία αν δεν χρειαστεί. Δεν είναι ο κλασσικός κακός μιας ιστορίας, η ομάδα του αποτελείται από οικογένειες με παιδιά. Νοιάζεται αρκετά για αυτούς ώστε να βγαίνει ο ίδιος να κυνηγήσει για να τους προσφέρει, δεν στέλνει κάποιον απ' τους ακόλουθούς του. Είναι χειριστικός όμως και καταφέρνει με τα λόγια να παίρνει αυτό που θέλει. Χρησιμοποιεί επαίνους για τις ικανότητες της Ellie και, ενώ ξέρει πως εκείνη συμμετείχε στη σφαγή των αντρών του, προτιμάει να την εντάξει στην ομάδα του και να αρκεστεί στο θάνατο του Joel για να κατευνάσει τους συντρόφους του. Χρησιμοποιεί το πεπρωμένο για να δικαιολογήσει τις πράξεις του και ρίχνει στη μοίρα τη συνάντησή του με την Ellie. Η ίδια η Ellie κερδίζει τη μάχη της ζωής αλλά χάνει την αθωότητά της. Είναι η πρώτη φορά που σκοτώνει, όχι απλά για να επιβιώσει, αλλά γιατί το θέλει. Και ο Joel ο οποίος την προστάτευε απ' αυτήν την κατάσταση νιώθει ένοχος και είναι αποφασισμένος να μην επιτρέψει ποτέ ξανά να πάθει κάτι η Ellie.



Αλλαγή και Ειλικρίνεια
Καθώς πλησιάζει την τοποθεσία όπου βρίσκονται οι Fireflies, η Ellie φαίνεται να έχει αλλάξει συμπεριφορά. Μιλάει λιγότερο και είναι απόμακρη. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού ο παίκτης μαθαίνει να εξαρτάται απ' την Ellie όπως εξαρτιόταν απ' την Tess. Η Ellie θα τον βοηθήσει να ανοίξει μια πόρτα που είναι κλειδωμένη απ' την άλλη πλευρά, θα κατεβάσει μια σκάλα που δεν φτάνει και σταδιακά θα γίνει καλύτερη και πιο χρήσιμη στη μάχη. Όμως ο ρόλος της ενώ ο παίκτης ελέγχει τον Joel δεν είναι μονάχα να εμπλουτίζει τους διαφόρους μηχανισμούς. Υπάρχει ερμηνεία ακόμα και όταν απλά περπατούν. Η Ellie πλέον περπατάει πιο αργά, στέκεται ακίνητη, με σκυμμένο το κεφάλι. Σε μια ταινία ο σκηνοθέτης μπορεί να δείξει συναισθήματα αλλάζοντας το ρυθμό της ταινίας και παρουσιάζοντας στοχευμένα πλάνα. Στο The Last of Us η αλλαγή στη συμπεριφοράς της Ellie αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο την βλέπει ο παίκτης. Προκαλείται ενσυναίσθηση. Το αποκορύφωμα αυτών των μηχανισμών έρχεται στο συγκεκριμένο σημείο του παιχνιδιού. Ο παίκτης βρίσκει μια σκάλα που δεν φτάνει και πατάει το κατάλληλο κουμπί ώστε να ανυψώσει την Ellie για του ρίξει τη σκάλα. Το έχει κάνει τόσες πολλές φορές μέχρι τότε που έχει γίνει μια ακόμα φυσική λούπα του gameplay και τη συγκεκριμένη στιγμή το παιχνίδι ξεγελά τις προσδοκίες του. Ο παίκτης πατάει το κουμπί και δεν γίνεται τίποτα. Η κάμερα γυρίζει και η Ellie είναι καθισμένη σε ένα παγκάκι, χαμένη στις σκέψεις της. Δεν χρειάζεται cinematic για να εμφανιστούν οι συνέπειες του ταξιδιού της Ellie. Όλα μεταφέρονται μέσω του gameplay. Καθώς ο Joel σπρώχνει την Ellie και εκείνη του ρίχνει τη σκάλα, κάτι τραβάει την προσοχή της και φεύγει. Με τη συνηθισμένη λούπα του gameplay να έχει αναποδογυρίσει τελείως, ο Joel φωνάζει την Ellie και ο παίκτης βιάζεται να δει αν το κορίτσι είναι καλά. Πλησιάζοντας στο μπαλκόνι όπου στέκεται η Ellie, ο παίκτης βλέπει μια καμηλοπάρδαλη να τρώει ατάραχη τη βλάστηση που έχει καλύψει το κτίριο. Η συγκεκριμένη, πολύ καλοδουλεμένη, σκηνή είναι χτισμένη για την Ellie. Είναι το κορίτσι που έχασε την αφέλειά του, έχασε την αθωότητά του και βίωσε τη σκληρότητα του κόσμου. Χαϊδεύοντας την καμηλοπάρδαλη το παιδί που είναι η Ellie επιστρέφει. Ακόμα μπορεί να χαμογελάσει, να χαρεί, να έχει ελπίδα. Και η ζωή και η χαρά που έχασε και στη συνέχεια καταπίεσε ο Joel επιστρέφουν με την Ellie. Είναι ίσως η πιο λαμπερή στιγμή της σχέσης τους, ερχόμενη μετά από το απόλυτο σκοτάδι. Και λάμπει τόσο δυνατά γιατί κατευθύνονται ξανά προς τις σκιές.

Εν τέλει ο Joel και η Ellie συναντούν τους Fireflies αφού πρώτα κινδύνευσουν να πεθάνουν ακόμη μια φορά μετά από σοβαρό ατύχημα στο δρόμο. Ο Joel ξυπνά και βλέπει δίπλα του την Marlene, την αρχηγό των Fireflies. Η Ellie ετοιμάζεται για εγχείρηση και ο μοναδικός τρόπος για να βρεθεί θεραπεία απ' την ανοσία της θα της κοστίσει τη ζωή. Είναι στο χέρι του Joel και του παίκτη να τη σώσουν και μετά από το σκοτωμό στρατιωτών των Fireflies ―αλλά και ανυπεράσπιστων γιατρών― ο Joel καταφέρνει και παίρνει την αναίσθητη Ellie στα χέρια του απ' το χειρουργικό τραπέζι. Στο αυτοκίνητο η Ellie ξυπνά και ρωτάει τον Joel τι έγινε. Καθώς ο Joel της διηγείται μια «βολικότερη» εκδοχή όσων συνέβησαν, η σκηνή κόβεται και ο παίκτης βλέπει ακριβώς τι συνέβη στην πραγματικότητα. Της εξηγεί πως εν τέλει υπάρχουν πολλοί που έχουν ανοσία αλλά δεν έχουν καταφέρει οι επιστήμονες να βρουν θεραπεία. Η Marlene τον περίμενε στο γκαράζ του νοσοκομείου και προσπάθησε να τον μεταπείσει. Η μητέρα της Ellie ήταν φίλη της και της είχε ζητήσει να την προστατεύσει. Όσο δύσκολο και αν ήταν για την ίδια το ότι πρέπει να αθετήσει την υπόσχεσή της, η θεραπεία αφορά ολόκληρη την ανθρωπότητα. Έχουν σταματήσει να προσπαθούν οι γιατροί να ψάχνουν πλέον θεραπεία, συνεχίζει να λέει ο Joel. Για αυτό έφυγαν απ' το νοσοκομείο. Μα ο παίκτης ξέρει πως ο Joel πρώτα τραυμάτισε την Marlene και εν τέλει τη σκότωσε γιατί γνωρίζει πως όσο είναι ζωντανή, η Ellie θα κινδυνεύει.

Στο τελευταίο μέρος του παιχνιδιού ο παίκτης ελέγχει την Ellie. Για άλλη μια φορά η αλλαγή προοπτικής βοηθάει την αφήγηση. Καθώς οι πρωταγωνιστές πλησιάζουν το μέρος όπου ζει η ομάδα του Tommy, ο Joel μιλάει ασταμάτητα. Μιλάει για τη χαμένη του κόρη, σχολιάζει πως θα ήταν φίλες με την Ellie. Κάνει όνειρα για το μέλλον. Καθώς φτάνουν στην κορυφή του λόφου και ο προορισμός τους είναι μπροστά, η Ellie ρωτάει τον Joel αν όλα αυτά που είπε για τους Fireflies είναι αλήθεια. Η ίδια τού ανοίγεται και είναι ειλικρινής όσο ποτέ άλλοτε. Του λέει πως είχε μια φίλη μαζί της τη μέρα που τη δάγκωσαν οι μολυσμένοι, η φίλη της μολύνθηκε και ενώ εκείνη πέθανε, η Ellie περιμένει τη σειρά της. Η Ellie είναι έτοιμη να ξεκινήσει μια νέα ζωή και θέλει να χτίσει τα θεμέλια αυτής της σχέσης με ειλικρίνεια και για αυτό ανοίγεται και αποκαλύπτει το γεγονός που της έχει στοιχήσει περισσότερο. Έχει αμφιβολίες για τα λόγια του Joel και δεν θέλει άλλο τα ψέματα και το δόλο που τη στιγμάτισαν στο ταξίδι της. Το πλάνο κεντράρει στο πρόσωπο του Joel και εκείνος λέει «I swear».

 
*