Η μαγειρική είναι παντού. Σε ριάλιτι, σε πρωινάδικά, σε σίριαλ, σε βιβλία, σε ταινίες, σε σειρές. Τι, θα έμεναν τα videogames έξω; Όχι κύριοι και κυρίες και ο τίτλος που εξετάζουμε σήμερα δεν είναι καν ο πρώτος. Απλώς είναι άλλο ένα παιχνίδι που ήρθε να προστεθεί στη συλλογή όλων των κονσολών με «μαγειρικά» games. Γιατί τα εισαγωγικά; Μα γιατί πουθενά, συνήθως, δεν υπάρχει μαγειρική. Εντάξει, λογικό ακούγεται, δύσκολο να υπάρξει παιχνίδι που να κάνει προσομοίωση μαγειρικής. Επίσης λογικό είναι να στηριχθεί περισσότερο σε mini-games, γιατί όχι και rhythm games, ενώ και ο παιδικός προσανατολισμός δεν είναι κάτι παράλογο. Ε, όλα τα ανωτέρω τα συνδυάζει το Cookstar.
Το θέμα είναι πώς το κάνει. Αυτό γίνεται με μόνο αντίπαλο τον εαυτό σας και μόνο κριτή σας, μας συγχωρείτε κριτές, που βαθμολογούν το πιάτο που θα δημιουργήσετε. Όλα αυτά διεξάγονται σε μια ατμόσφαιρα γεμάτη γκλίτερ, πιάτα με θέμα μονόκερους, κανονικά πιάτα, μουσικά rhythm games και άλλα mini-games. Το σύνολο που προκύπτει, είναι στην καλύτερη περίπτωση αμφιλεγόμενο. Συνολικά, όπως καταλάβατε έχει να κάνει με αντανακλαστικά, με το να ακολουθήσετε τον ρυθμό της μουσικής, ενώ ψήνετε το φαγητό στο φούρνο (πρώτη φορά ψήνουμε μουσακά με μουσικούλα), να τρίψετε γρήγορα το τυρί στον τρίφτη, ενώ σας κυνηγάει ο χρόνος (στα 3 από τα τέσσερα επίπεδα δυσκολίας), να ρίξετε υλικά σε ζυγαριά ακριβείας και άλλα, ανάλογα mini-games. Πρώτα μαθαίνετε συγκεκριμένες τεχνικές (mini-games) και μετά έρχονται οι συνταγές που δυσκολεύουν σταδιακά και αυξάνονται χρονικά και είπαμε, μονόκεροι, πολύ μονόκεροι.
Όπως είπαμε το παιχνίδι έχει να κάνει αποκλειστικά αντίπαλο τον εαυτό σας και τον χρόνο και τη βαθμολογία των κριτών. Εδώ είναι και ένα από τα πλέον, συγχωρείστε μας, άκυρα σημεία του παιχνιδιού. Οι 3 κριτές είναι εντελώς ανισόρροποι μεταξύ τους και η βαθμολογία τους οριακά έχει σχέση με την πραγματικότητα. Ο πρώτος, που είναι κάτι σαν influencer, αν δεν του σερβίρετε τσιμέντο με ροκανίδια θα σας βάλει πάντα δέκα ή κάτι κοντά σε αυτό. Ο δεύτερος είναι ο ξινός τη παρέας, θυμίζει Άγγλο μπάτλερ και ίσως είναι ο μόνος που βαθμολογεί αυτό που φτιάχνετε δίκαια, ενώ η τρίτη είναι μια τραγουδίστρια που στην καλύτερη περίπτωση η βαθμολογία της μπορεί να χαρακτηριστεί ως «ό,τι να ‘ναι». Για να μπει το κερασάκι στην τούρτα, η όλη αισθητική είναι υπερβολικά χαρούμενη και οι κριτές μάλλον έχουν καταναλώσει μεγάλη ποσότητα ζάχαρης, γιατί είναι χαρούμενοι, πολύ ζωηροί και με τεράστια γουρλωτά μάτια.
Σε κάποια φάση, αν παίξετε στο τελευταίο επίπεδο δυσκολίας και πάρετε χρυσό έπαθλο (υπάρχουν τα κλασικά, χρυσό ασημένιο, χάλκινο) ξεκλειδώνει μια λειτουργία τουρνουά. Το θέμα είναι ότι αυτό το τελευταίο επίπεδο δυσκολίας, το cookstar, είναι τόσο απάνθρωπα δύσκολο, με την αποτυχία σε κάποια από τα 7-11 στάδια μιας συνταγής να σημαίνει ότι πάμε από την αρχή, που, οι ενήλικες στους οποίους απευθύνεται, γιατί παιδί αποκλείεται να το πιάσει χωρίς να το σπάσει, δεν θα μείνουν για πολύ.
Και ας έρθουμε τώρα στα δυο πιο θετικά στοιχεία του παιχνιδιού, τη γοητεία του για τα παιδιά και τη φανταχτερή και συμπαθή οπτική και ηχητική επένδυσή του. Στα παιδιά πραγματικά άρεσε (στα δικά μας τουλάχιστον) και ασχολήθηκαν πολύ, αλλά μόνο στο πρώτο επίπεδο δυσκολίας που είναι χωρίς χρόνο. Έτσι προσφέρει αρκετές ώρες απασχόλησης, λόγω και της λάμψης και των, είπαμε, μονόκερων. Τα γραφικά είναι φωτεινά, η μουσικούλα συμπαθής και όλο αυτό συντελεί στη χαρά των παιδιών. Τα άλλα τα είπαμε.
Με αρκετούς περιορισμούς, πολλές και χτυπητές αδυναμίες, συμπαθές στα παιδιά, αλλά εντελώς ανισόρροπο σε δυσκολία και με cringy κριτές, το Cookstar έχει τουλάχιστον ένα σημαντικό επίτευγμα. Είναι το μόνο παιχνίδι που μπορείτε να φτιάξετε μπισκότα «κακά μονόκερου», και αυτό λέει αρκετά.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity