Η αλήθεια είναι ότι τα videogames που βασίζονται στο σύμπαν του Warhammer 40K, το οποίο ξεκίνησε ως η μεταφορά του “grimdark” κόσμου του Warhammer Fantasy στο απώτερο μέλλον, δεν λείπουν. Πολλές φορές οι τίτλοι αυτοί αφορούν μεταφορές κάποιου επιτραπέζιου παιχνιδιού, οπότε η πλάστιγγα γέρνει αισθητά προς την πλευρά του turn-based strategy, χωρίς να αγνοούμε την παλιότερη σειρά Dawn of War που πάντρεψε επιτυχημένα το RTS με το WH40K.
Αυτό σημαίνει ότι από τη μία οι τίτλοι action με θέμα το WH40K είναι ελάχιστοι αλλά και όσοι υπάρχουν δεν ξεχωρίζουν ιδιαίτερα. Λαμπρή εξαίρεση στον κανόνα αυτό αποτέλεσε το Space Marine της Relic το οποίο κάλυψε κάπως αυτό το κενό το 2011. Ωστόσο ο καιρός περνούσε και δεν υπήρχαν νέα για όσους περίμεναν κάποιο sequel. 13 ολόκληρα χρόνια μετά μια άλλη ομάδα ανάπτυξης, η Saber Interactive και άλλος publisher ανέλαβαν να συνεχίσουν την ιστορία του Demetrian Titus των περιβόητων Ultramarines. Οι Ultramarines είναι ίσως οι κατεξοχήν Space Marines που υπηρετούν τον Αυτοκράτορα της ανθρωπότητας στο μακρινό, δυστοπικό μέλλον της τεσσαρακοστής χιλιετίας. Τηρούν ευλαβικά το Codex Astartes, την Βίβλο των Space Marines που συνέγραψε ο ιδρυτής του Τάγματος Roboute Guilliman, που σκοπό είχε να αποτρέψει άλλο σχίσμα στις τάξεις τους σαν αυτό που οδήγησε στην δημιουργία των Chaos Marines.
Παρόλο που ο Titus ανήκει στο πιο «ορθόδοξο» Chapter των Space Marines και είναι εξαιρετικά πιστός στον Αυτοκράτορα, δεν είναι το είδος στρατιώτη που υπακούει εντολές χωρίς καν να τις σκεφτεί, πράγμα που ναι μεν έσωσε τον πλανήτη Graia στο πρώτο παιχνίδι, αλλά τον έβαλε στο στόχαστρο της Ιεράς Εξέτασης των Space Marines. Το sequel τοποθετείται περίπου 100 χρόνια μετά το προηγούμενο (οι Space Marines γερνούν πάρα πολύ αργά), οπότε η Ιερά Εξέταση δεν έχει δει το παραμικρό ίχνος διαφθοράς από το Χάος πάνω στον Titus, παρά την έκθεσή του σε τεράστια ποσότητα ενέργειας του χαοτικού Warp. Έτσι τον διατάζει να επιστρέψει στους Ultramarines για να ξανακερδίσει τη θέση του σε αυτούς. Εδώ πρέπει να κάνουμε μια μικρή παρένθεση και να αναφέρουμε ότι δυστυχώς λείπει αυτή τη φορά η εξαιρετική φωνή και ερμηνεία του γνωστού ηθοποιού Mark Strong στο ρόλο του Titus. Ο ηθοποιός που ανέλαβε το ρόλο κάνει καλά τη δουλειά του, αλλά το αποτέλεσμα μοιραία δεν είναι το ίδιο. Στο Space Marine ΙΙ βρισκόμαστε χρονικά στο απόγειο του τέταρτου πολέμου της ανθρωπότητας ενάντια στα Tyranids, την εντομοειδή φυλή που έχει εισβάλλει στο Imperium και καταλαμβάνει πλανήτες τον έναν μετά τον άλλον. Ο Titus και οι Ultramarines καλούνται να πολεμήσουν σε τρεις διαφορετικούς πλανήτες για να σταματήσουν τη λαίλαπα, ανακαλύπτοντας στην πορεία ότι υπάρχει ένας ακόμα μεγαλύτερος κίνδυνος. Όσο οι αποστολές δυσκολεύουν, τόσο οι σχέσεις των συμπολεμιστών του Titus με τον ίδιο δοκιμάζονται, μέχρι να φτάσουν στο οριακό σημείο όπου ο καθένας πρέπει να αποφασίσει μεταξύ της τυφλής υπακοής στον Κώδικά και της αυτόνομης σκέψης.
Προφανώς το Space Marine II δεν βασίζεται στο καταπληκτικό του σενάριο, ωστόσο η απόδοση της ατμόσφαιρας του σύμπαντος είναι πολύ καλή και οι χαρακτήρες πείθουν στο πλαίσιο της αισθητικής grimdark που ισορροπεί πάντα σε μια λεπτή γραμμή μεταξύ του απόλυτου έπους και της σκόπιμης γελοιότητας. Αυτός, εξάλλου, είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους το Warhammer έχει τόσο πολλούς πιστούς φίλους. Το single-player campaign διαρκεί περίπου 10 ώρες, πράγμα που σημαίνει ότι δεν κάνει κοιλιές, αλλά ίσως φανεί λίγο σύντομο σε κάποιους. Εδώ θα παίξει το ρόλο της η ενδιαφέρουσα ιδέα των Operations, αποστολές οι οποίες «τρέχουν» παράλληλα με εκείνες του campaign. Σε αρκετές από τις αποστολές που αναλαμβάνει ο Titus υπάρχει και κάποιο δεύτερο ή και τρίτο squad, το οποίο πρέπει να επιτύχει κάποιο διαφορετικό στόχο, πολλές φορές εξίσου σημαντικό με εκείνον της «βασικής» ομάδας. Έτσι, δίνεται η αίσθηση στον παίκτη ότι είναι μέρος ενός συνόλου που μάχεται για έναν σκοπό (και άρα δεν είναι ο υπερήρωας πάνω στον οποίο κρέμονται όλοι οι υπόλοιποι, διακοσμητικοί Ultramarines). Πέρα από αυτό, όμως, με τα Operations ο παίκτης μπορεί να φέρει εις πέρας αυτές τις παράλληλες αποστολές, χωρίς φυσικά τον Titus και να έχει μια πιο σφαιρική εικόνα για κάθε μάχη.
Το κακό είναι ότι τα Operations παίζονται μόνο online, ως Co-op mode με άλλους δύο παίκτες, ενώ σε περίπτωση αποσύνδεσης το ρόλο του παίκτη που αποχώρησε αναλαμβάνει ένα bot. Το ΑΙ των bot αυτών θα μπορούσε να είναι καλύτερο, αλλά επίσης λείπει η δυνατότητα να παίξει κανείς μόνο με bot, αν δεν επιθυμεί την τυχαία αλληλεπίδραση με άλλους παίκτες. Οι developers έχουν δεσμευτεί ότι θα διορθώσουν αυτά τα προβλήματα και πως το mode αυτό θα είναι λειτουργικό και ως single-player. Όπως και να έχει, τα Operations είναι μια καλή εισαγωγή στο σύστημα των κλάσεων πάνω στο οποίο βασίζεται και το PvP mode του παιχνιδιού, το Eternal War. Σε αυτό το mode δυστυχώς δεν υποστηρίζεται crossplay μεταξύ Steam και κονσολών, αλλά ούτε καν με PC Game Pass για κάποιο λόγο! Οι κλάσεις είναι συνολικά έξι: Assault, Bulwark, Heavy, Sniper, Tactical και Vanguard. Καθεμία από αυτές έχει διαφορετική φιλοσοφία σε σχέση με την ιδανική απόσταση εμπλοκής με τον εχθρό και τον τρόπο εξουδετέρωσής του, ξεκινώντας από τον Sniper που αναμενόμενα προτιμά να μένει όσο πιο μακριά γίνεται ως τον Bulwark που είναι tank class το οποίο βασίζεται κυρίως στη μάχη σώμα με σώμα.
Η μάχη σώμα με σώμα είναι ασφαλώς βίαια απολαυστική με κάθε όπλο και εχθρό να έχει διαφορετικά «finisher» τις κινήσεις δηλαδή που αποτελειώνουν έναν εχθρό όταν δεχθεί αρκετή ζημιά από τις επιθέσεις μας. Παρόλο που οι βασικοί εχθροί σαρώνονται εύκολα με αυτόν τον τρόπο, η μάχη με elite εχθρούς είναι σαφώς πιο δύσκολη και απαιτεί καλό συγχρονισμό για να πετύχουμε parry στην άμυνα. Φυσικά υπάρχουν και επιθέσεις που δεν μπλοκάρονται, οπότε θα χρειαστεί να φύγουμε απλά από τη μέση. Σε περίπτωση που ο Space Marine μας δεχθεί χτύπημα θα χάσει πρώτα από το armor (το οποίο ανανεώνεται αφού περάσει κάποια ώρα χωρίς επιπλέον χτυπήματα ή εκτελώντας ένα finisher), ενώ αν χάσει όλο το armor αρχίζει να χάνει ζωή. Να σημειωθεί εδώ ότι υπάρχει ένα μικρό χρονικό περιθώριο κατά το οποίο αν αντεπιτεθούμε με επιτυχία μπορούμε να πάρουμε πίσω το τελευταίο ποσοστό ζωής που χάσαμε. Αυτός ο μηχανισμός αποκαλείται «contested life» και με τον τρόπο αυτό το παιχνίδι προσπαθεί να κάνει τον παίκτη να αποφεύγει την υπερβολική άμυνα, ανταμείβοντάς τον όταν οι επιθέσεις του και το timing του είναι σωστά.
Σε γενικές γραμμές οι μάχες είναι δυναμικές, ικανοποιητικές, αιματηρές και αποθαρρύνουν το button mashing, οπότε καλύπτουν ικανοποιητικά τις πιο σημαντικές απαιτήσεις μας από έναν action τίτλο WH40K μετά την σωστή απόδοση της ατμόσφαιρας. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι ορισμένα miniboss και ένα-δύο objectives είναι στην πραγματικότητα πιο δύσκολα από τα περισσότερα main boss του παιχνιδιού, τα οποία απαιτούν κυρίως υπομονή και προσοχή στις κινήσεις, παρά εξαιρετικά αντανακλαστικά, τουλάχιστον στο κανονικό επίπεδο δυσκολίας. Κάποια θεματάκια ισορροπίας υπάρχουν και στο PvP, καθώς φαίνεται ότι όλες οι κλάσεις δεν έχουν γεννηθεί… ίσες με τα περισσότερα παράπονα να εστιάζουν στους Vanguard, οι οποίοι εστιάζουν εξίσου σε melee και ranged combat αλλά δεν είναι αρκετά δυνατοί σε κανέναν από τους δύο τρόπους μάχης.
Η Saber φαίνεται ότι έχει πλάνο να συνεχίσει την υποστήριξη του παιχνιδιού, βελτιώνοντας το και καλύπτοντας τυχόν ελλείψεις (όπως η έλλειψη widescreen support) και θα χρηματοδοτήσει την προσπάθεια αυτή με season pass και microtransactions τα οποία, πάντως, αφορούν μόνο διακοσμητικά αντικείμενα, όπως νέα Chapters Space Marines με τις ανάλογες εμφανίσεις και εναλλακτικά skins για τα ήδη υπάρχοντα Chapters. Να σημειωθεί εδώ ότι το παιχνίδι διαθέτει levelling system για κάθε class ξεχωριστά, το οποίο με τη συλλογή πόντων επιτρέπει στους παίκτες να αποκτούν νέα κομμάτια πανοπλίας και skins για όπλα, αλλά και gameplay perks, χωρίς να ξοδέψουν τίποτα, ενώ τη στιγμή που γράφεται αυτό το review δεν υπάρχει κάποιο «βοήθημα» για το levelling έναντι χρημάτων.
Με το πρώτο sequel μπορούμε να πούμε ότι το Space Marine γίνεται πλέον η πιο επιτυχημένη σειρά action στο σύμπαν του Warhammer 40K. Σίγουρα κάποιες από τις, όχι και πολλές ατέλειες θα διορθωθούν μέσα στο επόμενο διάστημα και το παιχνίδι, το οποίο είναι ήδη απολαυστικό για όσους περίμεναν τόσα χρόνια τη συνέχεια του Space Marine θα γίνει ακόμα καλύτερο.
Τα Operations μια χαρά τα έπαιξα μόνος μου offline με συμπολεμιστές δύο bots.
Μάλλον κάπου τα ψιλομπέρδεψες και το Campaign και τα Operations παίζοντε κανονικά και offline.