To όνομα “Grendizer” σίγουρα χτυπάει κάποια καμπανάκια σε κόσμο που έζησε τα 80s και 90s σαν πιτσιρικάς, αν και στην Ιαπωνία είχε κάνει ήδη την εμφάνισή του από την δεκαετία του ’70. Το τεράστιο ρομπότ που ταξιδεύει με την βοήθεια ενός ιπτάμενου δίσκου είχε πάμπολλους τίτλους σε διαφορετικές χώρες τις προηγούμενες δεκαετίας, όπως μεταξύ άλλων UFO Robot Grendizer, Grandizer, Goldorak και διάφορα άλλα. Αυτό που έμενε όμως πάντα στο κοινό που το παρακολουθούσε κυρίως μέσω της τηλεοπτικής animated σειράς, ήταν το παρουσιαστικό του. Ένα γιγάντιο ρομπότ, με χαρακτηριστικό κεφάλι και μπόλικα όπλα τα οποία τα αξιοποιούσε απέναντι σε διαγαλαξιακούς εχθρούς. Αντικειμενικά, μιλάμε για μία πιο “ψαγμένη” επιλογή στον χώρο των anime, με μπόλικες δόσεις retro αναμνήσεων, οπότε όταν ανακοίνωσε η Microids την κυκλοφορία του UFO Robot Grendizer: The Feast of the Wolves προκάλεσε σίγουρα αίσθηση στους παλιούς fans.
Το εν λόγω κοινό θα χαροποιηθεί σίγουρα από το σενάριο και την μουσική του τίτλου, τα οποία κινούνται σε πολύ γνωστά και αγνά λημέρια. Το soundtrack βασίζεται στο ύφος του τηλεοπτικού Grendizer και από το πρώτο κι όλας λεπτό ξεχωρίζει για τις προσεγμένες δόσεις νοσταλγίας που δημιουργεί ακόμη και με τα πιο απλά κομμάτια. Ακόμα και οι φωνές και ο τόνος της φωνής των χαρακτήρων έχουν ξεκάθαρα ως στόχο να μιμηθούν την αισθητική του αυθεντικού anime, με διαλόγους και voice acting που ναι μεν είναι καθαρό, από την άλλη δε αγγίζει και κάποια όρια γραφικότητας. Όταν π.χ. ετοιμάζεται το παντοδύναμο ρομπότ Grendizer να χρησιμοποιήσει μία ειδική επίθεση, ο ήρωας που τον χειρίζεται φωνάζει δυνατά το όνομα της επίθεσης που θα εξαπολύσει. Είναι γραφικό και ελαφρώς cringy; Εκατό τα εκατό. Είναι όμως αυτό που θα ήθελαν οι fans του franchise να δουν και να ακούσουν από ένα παιχνίδι με τίτλο “Grendizer”; Φυσικά και είναι και γι’ αυτό θεωρούμε ότι η ομάδα που ασχολήθηκε με το ύφος και το στυλ του ηχητικού τομέα και της γραφής γενικότερα, αποτελείται από άτομα που έζησαν τις δεκαετίες όπου μεσουρανούσε η εν λόγω σειρά.
Θετικό κρίνεται σίγουρα και το σενάριο που εστιάζει στον Duke Fleed aka Daisuke, πρίγκιπα και τελευταίο επιζώντα του πλανήτη Fleed, o οποίος κρύφτηκε στη γη. Ο αντίπαλος στρατός που κατέστρεψε την πατρίδα του θα καταφθάσει και στον πλανήτη γη, με τον Daisuke να πρέπει να αποκαλύψει την ταυτότητα του Grendizer για να προστατέψει τους ανθρώπους και το νέο πλανήτη που τον φιλοξενεί. Το σενάριο μπορεί εκ πρώτης όψεως να ακούγεται σαν μία κλασικούρα, αλλά θα λέγαμε ότι λόγω της άκρως πετυχημένης αισθητικής και των περιβαλλοντικών μηνυμάτων που περνάει σαν παιχνίδι (αλλά και σαν σειρά) αποτελεί ένα από τα highlight του τίτλου. Σίγουρα υπάρχουν κάποια fillers σε μορφή έξτρα αποστολών ώστε να επεκταθεί κάπως άγαρμπα η συνολική διάρκεια, αλλά οι περίπου 8 ώρες που χρειάζονται για ένα γεμάτο playthrough δεν κουράζουν σε γενικές γραμμές. Ο τίτλος αλλάζει σε ένα on-rail shooter που κάποιες φορές διασκεδάζει ή σ’ ένα είδος ήμι-top down μορφής παιχνίδι, όπου ελέγχουμε τον ήρωα χωρίς το ρομπότ. Κάποιες από αυτές τις στιγμές μοιάζουν κάπως αταίριαστες ή αφαιρούν έναν βαθμό της έντασης του τίτλου, οπότε γρήγορα νιώσαμε ότι αυτά τα sections προστέθηκαν για να εμπλουτιστεί ο συνολικός σχεδιασμός του τίτλου με μάλλον βεβιασμένο τρόπο.
Τα προβλήματα του UFO Robot Grendizer: The Feast of the Wolves εμφανίζονται κυρίως στον τεχνικό τομέα και σε κάποιες σχεδιαστικές επιλογές. To gameplay μας θύμισε το Transformers: Devastation, το οποίο θα το συμπεριλαμβάναμε στα θετικά του παιχνιδιού, αν δεν το συγκρίναμε με το Transformers, έναν τίτλο του 2015. Το παιχνίδι είναι ένας καθαρός action-adventure τίτλος, με τον χρήστη να πρέπει να μάθει όλες τις επιθέσεις του πανίσχυρου ρομπότ. Στην αρχή φοβόμασταν ότι το παιχνίδι στηρίζεται κυρίως σε button mashing και στην αποφυγή των αντίπαλων χτυπημάτων μέσω του dodge. Στην πορεία όμως, εμφανίζονται εχθροί που απαιτούν από τον παίκτη να χρησιμοποιήσει συγκεκριμένα abilities και με συγκεκριμένη σειρά για να σπάσει τα αντίπαλα shields. Κάποια από αυτά τα abilities φορτίζουν μέσω των πετυχημένων combos και χτυπημάτων, οπότε αν και δεν μιλάμε για ιδιαίτερα υψηλή πρόκληση, το παιχνίδι δεν αφήνει τον παίκτη να χαλαρώσει εντελώς. Θα θέλαμε μεγαλύτερη ποικιλία στους εχθρούς, ενώ κάποια boss fights ήταν ένα κλικ πιο εύκολα απ’ ό,τι θα θέλαμε, μιας και μιλάμε για τις εντυπωσιακότερες στιγμές του UFO Robot Grendizer: The Feast of the Wolves. Το σύστημα μάχης είναι σε γενικές γραμμές απλό, αλλά διασκεδαστικό, ενώ το σταδιακό ξεκλείδωμα των νέων δυνάμεων μέσω αναβαθμίσεων και συλλογής από collectibles ωθεί τον χρήστη να ψάξει την εκάστοτε περιοχή. Δυστυχώς δεν υπάρχει ένα αξιόλογο σύστημα με minimap και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι κάποια side activities είναι μέτρια, από ένα σημείο και μετά κουραστήκαμε με το καθαρισμό του χάρτη από collectibles και side missions.
Επειδή ακριβώς το στυλ των μαχών αλλά και το πώς κινείται το τεράστιο ρομπότ μας θύμισε λίγο το Transformers: Devastation, θεωρούμε ότι έπρεπε να ρίξουν μία ματιά στα cel-shaded εκείνου του παιχνιδιού, γιατί θα ταίριαζε καλύτερα από αυτό που είδαμε εν τέλει στο UFO Robot Grendizer: The Feast of the Wolves. Λείπουν οι λεπτομέρειες, ο οπτικός τομέας είναι γενικότερα μέτριος και σίγουρα δεν πρόκειται για έναν τίτλο που αξιοποιεί την ιπποδύναμη του PlayStation 5. Framedrops και texture poppings υπάρχουν, αλλά όχι στον βαθμό που να ενοχλούν όπως π.χ. το τράνταγμα της κάμερας από τον βηματισμό του Grendizer. Αναγκαστήκαμε να ρίξουμε την ένταση του τραντάγματος στα settings του παιχνιδιού, γιατί μετά από περίπου μία με δύο ώρες νιώσαμε ότι ζαλιστήκαμε. Το θέμα ναυτίας προφανώς και είναι κάτι υποκειμενικό, αλλά με τον γράφοντα να έχει ασχοληθεί με δεκάδες τίτλους VR και για εκατοντάδες ώρες, αυτή η ζαλάδα προκάλεσε μία αρνητική αίσθηση (και μπόλικες απορίες).
Κάνοντας μία μικρή ανασκόπηση στις ώρες που περάσαμε με τον τίτλο, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι ο μοναδικός εχθρός του UFO Robot Grendizer: The Feast of the Wolves ήταν το μπάτζετ και ο χρόνος. Όταν ένα παιχνίδι καταφέρνει και διασκεδάζει, ενώ έχει αρκετές ατέλειες σε κάποιους βασικούς τομείς, αυτό σημαίνει ότι σε κάποιους άλλους τομείς τα πράγματα εξελίχθηκαν πολύ καλύτερα, με αποτέλεσμα αυτά τα στοιχεία να “κουβαλούν” την συνολική εμπειρία στις πλάτες τους. Το παιχνίδι ζει μέσα στις ανισορροπίες του και θα καταφέρει σίγουρα να πατήσει κάποια σημαντικά κουμπάκια στα εσώψυχα του εκάστοτε Grendizer fan. Από την άλλη θα δυσκολευτεί να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις πιο νέου κοινού ή ανθρώπων που δεν έχουν κάποιο συναισθηματικό δέσιμο με το franchise. Ο οπτικός τομέας και οι σχεδιαστικοί προβληματισμοί μπορεί να λειτουργήσουν απωθητικά για έναν κάτοχο ενός PlayStation 5, αν και το διασκεδαστικό gameplay μπορεί και καμουφλάρει αρκετά από τα προβλήματά του. Παρ’ όλα αυτά, πίσω από τις φωτεινές και σκοτεινές στιγμές του UFO Robot Grendizer: The Feast of the Wolves υπάρχει μία ομάδα που φαίνεται ότι το κατέχει το άθλημα, δημιούργησε κάτι αξιόλογο για το hardcore κοινό της σειράς και αυτό είναι σίγουρα σημαντικό. Δεν θα ήμασταν καθόλου αρνητικοί να δούμε μία συνέχεια του εν λόγω τίτλου με περισσότερους πόρους και μεγαλύτερα πλάνα ώστε να δημιουργηθεί ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να κερδίσει ένα μεγαλύτερο κομμάτι του κοινού χωρίς να υπάρχει ως απαραίτητη προϋπόθεση η νοσταλγία και η δίψα για μία mecha-manga εμπειρία.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity