Έχοντας ασχοληθεί μερικές δεκάδες ώρες με το The Legend of Zelda: Echoes of Wisdom, ήρθε η ώρα να συγκεντρώσουμε τις σκέψεις μας, να τις βάλουμε σε σειρά και να αρχίσουμε να γράφουμε το review. Όπως πάντα, το ίδιο πρόβλημα. Από που να αρχίσω; Από τα βασικά, τι άλλο λέει μια «αόρατη» φωνή και σε μια στιγμή δημιουργείται η εντύπωση πως το Tri δεν υπάρχει μόνο στο παιχνίδι, αλλά είναι κομμάτι της πραγματικότητας. Για όσους δεν γνωρίζουν, το Tri είναι ένα κίτρινο, σφαιρικό, ιπτάμενο πλάσμα, που θα συνοδεύσει τη Zelda στη νέα της περιπέτεια. Η ίδια μπορεί να το βλέπει εξ’ αρχής, κάποιοι άλλοι όχι. Τι έχει συμβεί; Η Hyrule βρίσκεται σε σοβαρό κίνδυνο (πρωτότυπο). Το πιο σημαντικό όμως, ο Link ο μεγάλος της ήρωας αγνοείται, το ίδιο και ο βασιλιάς. Rifts, διαφόρων μεγεθών μαγεμένα χάσμα έχουν κάνει τη εμφάνισή τους σε όλο τον χάρτη, παγιδεύοντας ολόκληρες περιοχές, κατοίκους, αλλά και τους όμοιους του Tri.
Οπότε, η συνέχεια δεν χρειάζεται ιδιαίτερο πρόλογο. Η μόνη που μπορεί να σώσει την κατάσταση είναι η Zelda. Πως όμως; Αρχικά, βρίσκεται κατηγορούμενη ως υπεύθυνη για την εμφάνιση των Rifts. Φυλακίζεται και μέσα στην απόγνωσή της εμφανίζεται το Tri που της χαρίζει το Tri Rod. Ένα μαγικό ραβδί που στα χέρια της γίνεται το απαραίτητο εργαλείο για να δραπετεύσει. Κυνηγημένη και καμουφλαρισμένη με έναν μανδύα, με το Tri πάντοτε πάνω από το κεφάλι της, αρχίζει την περιήγηση στους οικισμούς της Hyrule, προσπαθώντας να καταλάβει ποιος ευθύνεται για το χάος που έχει προκληθεί, να επουλώσει τις πληγές που έχουν δημιουργήσει τα Rifts και να φέρει πίσω τον βασιλιά και τον Link.
Ο δρόμος προς τους τίτλους του τέλους, προφανώς δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Αρχίζουν λοιπόν στην εξίσωση να μπαίνουν τα Echoes. Με το Tri Rod, η Zelda μπορεί να «μαθαίνει» αντικείμενα που βρίσκει μπροστά της- αρκεί να εμφανίζεται η απαραίτητη ένδειξη- και στη συνέχεια δημιουργεί αντίγραφά τους, τα Echoes για να επιτύχει τους σκοπούς της. Από το να νικήσει εχθρούς, μέχρι να λύσει γρίφους. Ξεκινάει να δίνει μάχες ρίχνοντας πέτρες στα παντός είδους πλάσματα που θέλουν να σταθούν εμπόδιο στην αποστολή της. Στη συνέχεια, μαθαίνοντας τα Echoes αυτών των πλασμάτων, τα χρησιμοποιεί για να νικήσει ποιο ισχυρά και πάει λέγοντας. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι τα Echoes λειτουργούν κατά κάποιο τρόπο και ως ένα μέσο για να χακάρει η Zelda τον κόσμο της Hyrule. Ψάρια βόμβες για να διαλυθούν σωροί βράχων που φράζουν την είσοδο σε σπηλιές, τραμπολίνο για να ανέβει με άνεση στην κορυφή των δέντρων για να μεταβεί πιο εύκολα από περιοχή σε περιοχή αντί να αναζητά το μονοπάτι, κύβοι νερού για να ανεβαίνει ακόμα πιο ψηλά χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια και πολλά άλλα, συνθέτουν ένα σκηνικό όπου κυριαρχεί η δημιουργικότητα. Αν και σε πιο περιορισμένη έκταση σε σχέση με τα δύο τελευταία 3D games της σειράς, προσφέρονται περισσότεροι του ενός τρόποι για την προσέγγιση κάθε διαφορετικής κατάστασης. Ακόμα και στις μάχες, η Zelda μπορεί να μην χρησιμοποιήσει καν το σπαθί της ή οποιοδήποτε άλλο όπλο αποκτήσει και να αναλάβουν αντί για αυτή τα Echoes. Μάχες δια αντιπροσώπων και ιδού μια ιδανική υλοποίησή τους.
Κανένα boss δεν θα μπορέσει να αντισταθεί στην ισχύ των Echoes, αρκεί να βρεθεί το αδύνατο σημείο του και να χρησιμοποιηθεί το κατάλληλο. Τα οποία δεν είναι δυνατό να κάνουν την εμφάνισή τους σε απεριόριστο αριθμό, αλλά με βάση την εκάστοτε ισχύ του Tri. Όσο πιο πολλά Rifts εξαφανίζονται τόσο αυτή μεγαλώνει καθώς ενώνονται με αυτό οι σύντροφοί του που προηγουμένως ήταν παγιδευμένοι. Το Tri έχει την ικανότητα να ανοίγει πύλες για να διεισδύει μαζί με τη Zelda στα Rifts. Εκεί που- κατά βάση- επανέρχονται αυτό που περίμεναν όλοι οι fans της σειράς, τα Dungeons. Μικρά και μεγάλα, με ένα ή πιο πολλά πατώματα, με έναν χάρτη που κάπου είναι κρυμμένος όπως πάντα και η εύρεση του θα βοηθήσει σημαντικά, όμως δεν είναι απολύτως απαραίτητη, όπως επίσης με εχθρούς και δοκιμασίες που σε κάποιες περιπτώσεις θα αναγκάσουν το μυαλό να δουλέψει περισσότερο από το συνηθισμένο. Πολλές φορές η πρωταγωνίστρια θα χρειαστεί να μετακινήσει αντικείμενα και θα το κάνει είτε με τη δύναμη των χεριών της, είτε με τη βοήθεια του Tri Rod. Θα υπάρξουν και περιπτώσεις που θα χρειαστεί να ακολουθήσει την πορεία της κίνησής τους για να ξεφύγει από μια δύσκολη κατάσταση. Να λοιπόν που δεν λείπουν οι νόμοι της φυσικής και για μια ακόμα φορά, είναι ένας τομέας που δείχνει το πόσο μεγάλη προσοχή έχει δώσει στον τίτλο η Nintendo.
Δεν κρύβουμε ότι αρχικά είχε δημιουργηθεί η ιδέα του τι είναι αυτό που δημιούργησε η Nintendo, περιπέτεια για μικρά παιδιά και μόνο, το παιχνίδι θα έχει την πορεία του Princess Peach και άλλα παρόμοια. Η αλήθεια είναι ότι τις πρώτες δέκα ώρες, ο βαθμός δυσκολίας είναι τέτοιος που είναι απίστευτα δύσκολο να εμφανιστεί η οθόνη του Game Over ή να απαιτηθεί σκέψη για περισσότερα από λίγα δευτερόλεπτα ώστε να λυθεί ένας γρίφος. (Φωνή Διευθυντή σύνταξης: Και γιατί δεν επέλεξες το Hero Mode;). Αλλά, με μαεστρικό τρόπο, όταν οι παραπάνω σκέψεις εχουν κυριολεκτικά πλημμυρίσει το μυαλό και είσαι στο παρά ένα να πεις, «άστο για την ώρα» θα επανέλθω όταν βαριέμαι να κάνω οτιδήποτε άλλο», το ενδιαφέρον κάνει στροφή 180 μοιρών. Ναι μεν δεν ανεβαίνει σε υπερβολικό βαθμό ο πήχης της δυσκολίας, αυξάνεται όμως σταδιακά, όταν και όσο πρέπει, μέχρι να φτάσεις προς το τέλος να πεις, «ναι κάπου δυσκολεύτηκα». Εξαιρετική κλιμάκωση, με καταστάσεις που η Zelda αντιμετωπίζει αναβαθμίζοντας πολλαπλά και όπως θέλει τις ικανότητές της. Με τις γνωστές, τεράστιες καρδιές που αυξάνουν την αντοχή της, charms που τροποποιούν τη συχνότητα εμφάνισης των λεγόμενων ως power- ups αλλά και smoothies, με πολλαπλές ιδιότητες. H Zelda δεν μαγειρεύει όπως ο Link, στα Echoes δεν περιλαμβάνεται κάποιο σκεύος για την παρασκευή νόστιμων πιάτων. Όπως, διασκορπισμένα στη Hyrule βρίσκονται Smoothie Shops, όπου με συνδυασμό δύο υλικών φτιάχνουν θρεπτικά ροφήματα και χρήσιμα φίλτρα. Θέλουν και λίγα χρήματα, γιατί ναι μεν η Zelda παρέχει τα υλικά, αλλά η καλή δουλειά πρέπει να πληρώνεται. Φρούτα, όπως σταφύλια και μήλα, αντικείμενα όπως κομμάτια από τέρατα και όχι πολλά άλλα, συνθέτουν μια «μαζεμένη» γκάμα υλικών για ροφήματα που αναπληρώνουν την υγεία της Zelda, την ενέργεια που απαιτείται για να χρησιμοποιήσει το σπαθί της ή κάποιο από τα υπόλοιπα όπλα, αλλά και να την προστατεύσουν από τον ηλεκτρισμό, το υπερβολικό ψύχος, τις φλόγες και πολλά άλλα. Η εξερεύνηση μπαίνει στην εξίσωση δυναμικά, καθώς δίχως αυτή δεν υπάρχει περίπτωση να αποκτηθούν υλικά για smoothies, ενώ κάποια από αυτά πωλούνται στα κατά τόπους καταστήματα, έναντι χρημάτων που πάντοτε θα υπάρχουν σε αφθονία στις τσέπες της Zelda.
Η περιπέτεια είναι δομημένη σε αποστολές. Κύριες και δευτερεύουσες, εξίσου σημαντικές για τη συλλογή πληροφοριών και αντικειμένων. Οι κάτοικοι κάθε περιοχής έχουν πολλά ενδιαφέροντα να αφηγηθούν και θελήματα να αναθέσουν στη Zelda, πάντοτε με το κατάλληλο αντίτιμο. Ο χάρτης- που δεν είναι απαραίτητο να «ανοίξει» από την αρχή για να κυλίσει πιο ομαλά το παιχνίδι μιας και δεν είναι ανοιχτού κόσμου- βοηθάει σε σημαντικό βαθμό τις μετακινήσεις, πράγμα στο οποίο συμβάλουν τα Wrap Points. Το The Legend of Zelda: Echoes of Wisdom δεν είναι απόλυτα γραμμικό, υπάρχει μια ελευθερία κινήσεων, κάποιες εναλλακτικές που μπορεί να ακολουθηθούν, όμως τα γεγονότα αποτελούν αλυσίδα. Το ένα φέρνει το άλλο. Όπως συμβαίνει με την πλειοψηφία των στοιχείων του παιχνιδιού. Η απόκτηση μιας ικανότητας, ενός όπλου ακολουθεί μια άλλη, η απομνημόνευση των πιο ισχυρών Echoes έρχεται μετά, από πιο αδύναμα και ούτω καθεξής. Όλα έχουν τον δικό τους λόγο ύπαρξης, τον οποίο θα ανακαλύψετε στην πορεία, ακόμα και προς το τέλος. Μία ανακάλυψη είναι ικανή να αλλάξει τους κανόνες του παιχνιδιού, αλλά ακόμα και αν δεν την «κυνηγήσετε» δεν χάθηκε κάτι. Αυτό που θέλει να μας θυμίζει κάθε φορά η Nintendo είναι η αφθονία των επιλογών. Και ας γεμίζει απίστευτα ο πίνακας των Echoes με πράγματα που απλά μπορεί να κάνουν ακριβώς το ίδιο. Καλή η ποικιλία, αλλά φτάνει σε βαθμό που πάνω στη βιασύνη του παίκτη, η αναζήτηση ίσως καταντήσει μπελάς. Και είναι κάτι που επαναλαμβάνεται. Όπως θα δείτε και ελάχιστες μεν, αλλά επαναλήψεις από προηγούμενους τίτλους της σειράς. Μαντέψτε απλά τις θα κάνετε- μεταξύ άλλων- ξανά στο Kakariko. Ασφαλώς, δεν λείπουν οι νέες ιδέες, κυρίως υπό τη μορφή εργαλείων και μηχανισμών, που είναι στο χέρι του παίκτη πως θα εξελίξει και χρησιμοποιήσει. Τα όπλα της Zelda για παράδειγμα είναι αναβαθμίσιμα με τα Tri Crystals. Θα το κάνει ή θα προτιμήσει να επεκτείνει με το ίδιο είδους αντίτιμο τον χρόνο που μπορεί να τα χρησιμοποιήσει. Η στρατηγική είναι πανταχού παρούσα. Και η ελευθερία κινήσεων δεν παύει να επεκτείνεται.
Οπτικά, όλα θυμίζουν το Links Awakening. Από τα χρώματα, μέχρι τα μοντέλα των χαρακτήρων, το στυλ που είναι σχεδιασμένα τα στοιχεία του περιβάλλοντος. Και γύρω γύρω από την οθόνη αυτή η μη ενοχλητική θολούρα. Όλα είναι πανέμορφα, τα animations προσεγμένα, προβλήματα που σχετίζονται με τα γραφικά δεν συναντήσαμε πουθενά, όμως για να επιτευχθεί αυτό έπρεπε να πραγματοποιηθούν θυσίες που όμως απελευθερώνουν μνήμη. Η σημαντικότερη, ο ας τον αποκαλέσουμε έτσι μηδενισμός της προόδου σε ορισμένα σημεία που υπάρχουν σεντούκια με υλικά ή χρήματα. Αλλά, αρκετά βολική κατάσταση αν κάποιος ξεμείνει, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο. Από την άλλη, το μουσικό χαλί έχει υφανθεί με όλες εκείνες τις γνώριμες, χαραγμένες στο μυαλό μελωδίες, που «στολίζουν» ακουστικά κάθε παιχνίδι Zelda. Τεχνικά, το μοναδικό αντικειμενικά αρνητικό που μπορούμε να προσάψουμε είναι η τοποθέτηση της επιλογής για της αλλαγή της μορφής της Zelda από αυτή της χρήσης των Echoes σε εκείνη της μαχήτριας, που γίνεται με το πάνω πλήκτρο του D-Pad στο αριστερό Joy-Con. Ακριβώς κάτω από τον αριστερό αναλογικό μοχλό που χρησιμοποιείται για την κίνηση. Ακόμα και νοερά γίνεται αντιληπτό το πόσο δυσκολεύει τον παίκτη και θα προκληθεί εκνευρισμός, ιδιαίτερα όταν βιάζεται να επιφέρει το τελειωτικό χτύπημα σε ένα boss.
Το The Legend of Zelda: Echoes of Wisdom κάνει επιτέλους τη χάρη στους μακροχρόνιους fans της σειράς να επαναφέρει τα Dungeons, που δεν κρύβουν πολλά μυστήρια, όμως αδιαμφισβήτητα είναι ένα από τα στοιχεία που έχουν εδραιώσει το franchise στη συνείδηση των gamers εδώ και δεκαετίες. Η προτροπή να το αγοράσει κάποιος Day One είναι μάλλον περιττή, μιας και σίγουρα ελάχιστοι περίμεναν ένα review για να διαμορφώσουν γνώμη, έτσι η θετική άποψή μας απλά προσθέτει ένα λιθαράκι στην ήδη ειλημμένη απόφασή τους. Με το Φθινόπωρο να έχει μπει για τα καλά, η περιπέτεια της Zelda είναι η απαραίτητη γέφυρα για να αφεθεί πίσω το καλοκαίρι και να μπούμε σε πιο εντατικούς ρυθμούς, έχοντας παιχνίδια όπως αυτό για τα απαραίτητα διαλείμματα ανανέωσης του πνεύματος και τη ψυχολογίας. Επιτέλους, η Zelda απόκτησε το δικό της παιχνίδι και αξίζει να ασχοληθεί κανείς για άφθονους λόγους.
Κλείνοντας, δεν είναι μόνο όσα διαβάσατε παραπάνω. Υπάρχουν πολλά ακόμα ενδιαφέροντα, αρκετά ακόμα στοιχεία που εμπλουτίζουν το gameplay, όμως δεν λείπουν οι απαγορεύσεις οι οποίες μας εμποδίζουν να κάνουμε την οποιαδήποτε αναφορά. Οπότε, ετοιμαστείτε και για «εκπλήξεις». Χέρι, χέρι με τις ανατροπές στο σενάριο.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity