Τους τελευταίους μήνες, ένα πράγμα υπήρχε στο μυαλό πολλών φίλων του Final Fantasy: να καταστρέψουν το Chaos. Μια ανεξάντλητη επιθυμία να αντιμετωπίσουν το Chaos. Να σκοτώσουν το Chaos. Γενικά, αν η έως τώρα τριπλή αναφορά στο Chaos έχει κουράσει, τότε το παιχνίδι θα «λυγίσει» και τους ισχυρότερους. Από την αρχική αποκάλυψη του παιχνιδιού, δύο πράγματα ξεχώρισαν για πολλούς: οι διαρκείς αναφορές στο Chaos και η μουσική των Limp Bizkit που -για κάποιο λόγο- βρήκε το δρόμο της προς ένα Final Fantasy.
Ένα πολύ σκοτεινό Final Fantasy, για την ακρίβεια. Πρόκειται για μια διαφορετική οπτική, μια νέα ιστορία όμως όχι εντελώς νέα, αφού βασίζει τα κυριότερα κομμάτια της στο πρώτο παιχνίδι της σειράς, η ιστορία του οποίου ήταν αρκετά βασική με περιθώριο για περαιτέρω ανάπτυξη. Αυτό ακριβώς το περιθώριο εκμεταλλεύτηκε η Team Ninja για να αφηγηθεί μια ιστορία κάπως γνώριμη αλλά εξίσου καινούρια. Πρωταγωνιστής είναι ο Jack Garland, ένας πολεμιστής που δεν θυμάται πολλά για τον εαυτό και το παρελθόν του όμως διακατέχεται από μια πανίσχυρη επιθυμία να εξαφανίσει το Chaos. Το Βασίλειο της Cornelia χρειάζεται ανθρώπους σαν κι αυτόν, για να το υπερασπιστούν ενάντια στα σκοτεινά τέρατα που υπάρχουν στον κόσμο – ακόμη κι αν η ύπαρξη του Chaos είναι ένα μυστήριο. Για την ακρίβεια, ο θρύλος των τεσσάρων Warriors of Light που θα εξαφανίσουν μια για πάντα το Chaos είναι κάτι που κρατά ζωντανή την παράδοση μέσα στο Βασίλειο, και το σθένος του Jack είναι αξιοθαύμαστο, οδηγώντας όλους στο να πιστέψουν ότι η προφητεία θα εκπληρωθεί. Στις περίπου 30 ώρες που διαρκεί ένα playthrough, η ιστορία έχει τα πάνω και τα κάτω της. Αρχικά, προστίθεται πολύ «ζουμί» στο κλασικό lore, όμως όχι απαραίτητα μέσα από την απλή ροή του παιχνιδιού – ο παίκτης πρέπει να αναζητήσει διάφορα Reports που κρύβονται μέσα στις πίστες για να μάθει λεπτομέρειες. Κατά τη διάρκεια μιας αποστολής, πέρα από το οπτικό κομμάτι του κόσμου που βοηθάει να στηθεί το σκηνικό, δεν υπάρχουν σημαντικοί διάλογοι που προσφέρουν κάτι συγκλονιστικό, παρά μόνο (συνήθως) στην αρχή και το τέλος μιας αποστολής μέσα από κάποια cutscenes.
Ένα «δύσκολο» κομμάτι της ιστορίας είναι ο πρωταγωνιστής, ο Jack Garland, ο οποίος είναι τόσο μονοδιάστατος στις πρώτες ώρες παιχνιδιού που κάποιος πρέπει να λατρεύει πολύ το gameplay για να τον αντέξει. Όμως, προς έκπληξη του γράφοντος και μάλλον πολλών παικτών, η απίστευτη μανία του με το Chaos, ο μονοδιάστατος χαρακτήρας του και η όλη έμφαση των προωθητικών καμπανιών στο Chaos εξηγούνται με λεπτομέρεια. Από τα μισά του παιχνιδιού, ο παίκτης αρχίζει να αντιλαμβάνεται προς τα πού οδεύει το σενάριο, κάτι που διάφορα στοιχεία μαρτυρούν αλλά και οι φίλοι της σειράς ίσως ήδη φαντάζονται. Αλλά στην πράξη, η Team Ninja φρόντισε να δώσει «ρέστα» στο φινάλε, από διαλόγους, σκηνοθεσία και γεγονότα, πρακτικά αποζημιώνοντας τον παίκτη για τις πρώτες ώρες παιχνιδιού που πιθανότατα πάλευε να διατηρήσει το ενδιαφέρον του για τον πρωταγωνιστή και τους υπόλοιπους («χάρτινους») χαρακτήρες που τον συνοδεύουν στην περιπέτειά του. Δεν πρόκειται για… Οσκαρικές ερμηνείες και παραγωγή, για να μπει κι ένα μέτρο στον ενθουσιασμό, αλλά σίγουρα εκπλήσσει πολύ ευχάριστα, αν όχι συγκινεί και λίγο. Οι προαναφερθείσες 30 ώρες, βέβαια, εστιάζουν μόνο στα Main Quests και λίγα Side Quests, από τα οποία υπάρχουν αρκετά. Και δεν είναι πάντοτε προαιρετικά, ανάλογα με τη δυσκολία. Για την ακρίβεια, ο παίκτης μπορεί να επιλέξει μεταξύ Casual, Story, Action, Hard και Chaos (προφανώς), με το τελευταίο επίπεδο να ξεκλειδώνεται μετά τον τερματισμό. Μια καλοδεχούμενη επιλογή είναι η δυνατότητα αλλαγής δυσκολίας από αποστολή σε αποστολή, οπότε αν ένα boss ή αποστολή είναι πολύ δύσκολα τότε δε χρειάζεται να χάσει ώρες κανείς – απλά να χαμηλώσει τη δυσκολία.
Από την οποία υπάρχει αρκετή. Ακόμη και οι απλοί εχθροί μπορούν να αποδειχθούν δυσκολότεροι από το αναμενόμενο, αφού το gameplay δανείζεται πολλά στοιχεία από το είδος των Nioh-like (αν υπάρχει τέτοιο είδος) και λίγο από Soulslike, οπότε τα combos και η ταχύτητα είναι βασικά για κάθε πλευρά σε μια μάχη. Ο παίκτης αφενός πρέπει να εκτελεί combos και να έχει ροή από κίνηση σε κίνηση, αφετέρου να υπολογίζει τις επιθέσεις των εχθρών, τη μαγεία, τις μανούβρες αποφυγής κι όλο αυτό επί Χ, αφού σπάνια οι μάχες είναι 1v1. Ο ρυθμός είναι απολαυστικός, με τον παίκτη να επιλέγει μεταξύ άμυνας, αποφυγής κι αντεπίθεσης ανάλογα με το οπλοστάσιο που έχει στην κατοχή του. Συνδυασμοί πλήκτρων εξαπολύουν ειδικές επιθέσεις, ξέχωρες από τα βασικά combos που στηρίζονται στο είδος όπλου. Το μοναδικό που ρίχνει κάπως το ρυθμό είναι η χρήση Magic, αφού ο παίκτης πρέπει να είναι σταθερός και να στοχεύει είτε κλειδώνοντας σε ένα στόχο είτε ελεύθερα. Σίγουρα θα μπορούσε να είχε υλοποιηθεί καλύτερα η μαγεία, αλλά ο βασικός κορμός της μάχης δουλεύει άριστα και κάνει τον παίκτη να μη θέλει να σταματήσει να πολεμάει. Κάπου εδώ έρχεται το Job System, γνώριμες λέξεις για φίλους των Final Fantasy, βάσει του οποίου ο παίκτης διαλέγει έως και 2 Jobs για τον Jack και 1 Job για τους υπόλοιπους.
Υπάρχουν 8 Basic Jobs, 10 Advanced Jobs και 10 Expert Jobs, τα οποία ξεκλειδώνονται σταδιακά μέσω ενός skill tree στο οποίο ο παίκτης παίρνει πόντους όσο χρησιμοποιεί το εκάστοτε Job στη μάχη. Για παράδειγμα, ξεκινάει ως Swordsman και μπορεί να εξελιχθεί σε Mage όταν αποκτήσει ένα σχετικό όπλο, αφού κάθε Job χειρίζεται συγκεκριμένα είδη όπλων. Έτσι, αρχικά θα έχει φαινομενικά λίγες επιλογές αλλά σε ελάχιστη ώρα θα έχει πρόσβαση σε αρκετά Basic Jobs άρα θα μπορεί να συνδυάσει έναν Lancer με Mage χρησιμοποιώντας δόρυ και ραβδί, έναν Pugilist που παλεύει με γροθιές και πολλά ακόμη. Τα Advanced Jobs είναι που μεταμορφώνουν την εμπειρία, αφού πλέον ο παίκτης θα μπορεί να έχει πρόσβαση σε προηγμένα abilities και να «κληρονομεί» ορισμένα από Job σε Job ενώ τα combos τους είναι πιο περίτεχνα, και μέσα σε όλα, κάθε Job έχει ένα δικό του “Ultimate” ability, το οποίο επίσης μπορεί να κληρονομηθεί (δίνονται συνολικά 3 θέσεις για ultimates). Οι συνδυασμοί που μπορεί να φτιάξει κανείς, ειδικά προς το τέλος του παιχνιδιού, είναι απίθανοι και πρακτικά εγγυώνται ότι δεν υπάρχει «λάθος» επιλογή κλάσης. Κανένα boss δεν είναι αξεπέραστο επειδή κάποιος δεν επέλεξε αρχικά ένα Mage Job, για παράδειγμα, όπως και κανείς εχθρός δεν είναι αήττητος ενάντια σε συγκεκριμένα όπλα – ίσως πιο ανθεκτικός, αλλά όχι αήττητος. Οπότε το παιχνίδι βοηθάει τον παίκτη να υιοθετήσει μια νοοτροπία ελευθερίας, όπου μπορεί να παίζει όπως ο ίδιος ευχαριστιέται χωρίς περιορισμούς στο κομμάτι της κλάσης. Μάλιστα, σε κάθε Save Point που συναντάει μπορεί να κάνει upgrade τα Jobs ενώ ανά πάσα στιγμή, μέσα από το μενού, μπορεί να αλλάξει το Job σε οποιονδήποτε χαρακτήρα.
Παράλληλα με κάθε Job, ο Jack έχει μια ιδιότητα που παραδοσιακά κατείχαν οι Blue Mages, αυτή του να απορροφά τις επιθέσεις των εχθρών για να τις χρησιμοποιεί ο ίδιος. Με το πάτημα ενός κουμπιού, την κατάλληλη στιγμή, ο Jack είτε απορροφά μια επίθεση είτε την αποκρούει (αν δεν είναι από αυτές που μπορούν να απορροφηθούν) και αν την απορροφήσει, τότε μπορεί με το ίδιο πλήκτρο να την εξαπολύσει οποιαδήποτε στιγμή. Οι δυνάμεις μένουν για λίγη ώρα αποθηκευμένες, μάλιστα, οπότε ο παίκτης μπορεί να πάρει ένα ξόρκι “Firaga” για 3 χρήσεις, να το κρατήσει αποθηκευμένο κι όταν βρει εχθρό αδύναμο σε αυτό, να το ρίξει ή ακόμη καλύτερα, να το συνδυάσει με τα combos του. Δεδομένου ότι ο Jack μπορεί να απορροφήσει πολλές διαφορετικές επιθέσεις, από απλά ξόρκια έως πιο ισχυρές επιθέσεις, είναι μια έξυπνη προσθήκη κι ακόμη καλύτερο το γεγονός ότι δε «δένεται» σε ένα συγκεκριμένο Job. Χρησιμοποιώντας το Soul Shield για απόκρουση επιθέσεων, μειώνεται το Soul Gauge κι όταν φτάσει στο 0 τότε ο Jack για λίγο πέφτει στο έδαφος μέχρι να ανασυνταχθεί. Οπότε δεν είναι ένα υποκατάστατο του απλού block, αλλά ένα πιο σίγουρο εργαλείο για parries και ξαφνικές αποκρούσεις, αφού αν ο χρήστης το χρησιμοποιεί προτού δεχτεί επίθεση, το Soul Gauge μειώνεται ούτως ή άλλως λίγο-λίγο.
Αντίστοιχα, οι εχθροί έχουν ένα Soul Gauge που μειώνεται όταν ο παίκτης τους κάνει ζημιά με συγκεκριμένους τρόπους, π.χ. σε σημεία που «πονούν» ή με όπλα και ξόρκια στα οποία είναι αδύναμοι. Όταν το Soul Gauge τους φτάσει στο 0 τότε ο Jack μπορεί να τους αποτελειώσει με ένα Soul Burst, όπου με μια φαντεζί επίθεση και τα σχετικά animations, ο Jack κρυσταλλοποιεί και διαλύει τον εχθρό του. Άλλα είναι παρατραβηγμένα, άλλα πιο όμορφα αισθητικά (π.χ. σε Tonberry), όμως πάντοτε χρήσιμα κι ο παίκτης θα κάνει τη ζωή του ευκολότερη και τις μάχες πιο σύντομες αν εστιάσει στις συνθήκες που κάνουν ένα Soul Break δυνατό. Με κάθε Soul Burst, μάλιστα, ο παίκτης παίρνει ένα μικρό κομμάτι από μια επιπλέον μπάρα MP, οπότε τα Soul Bursts είναι και στρατηγικής σημασίας – ένας παίκτης με 6 MP (το μέγιστο) έχει τεράστια ελευθερία και μπορεί να κάνει σημαντική ζημιά ακόμη και σε bosses με λίγα μόνο abilities. Αλλά ένας παίκτης με 2 MP (το κατώτατο όριο) θα είναι πολύ πιο περιορισμένος ακόμη κι αν οι μπάρες γεμίζουν διαρκώς με κάθε επιτυχές hit, αφού κάθε ability καταναλώνει 1 ή 2 MP, άρα δε γίνεται να εκτελέσει περισσότερα από δύο μαζί. Κάθε θάνατος μειώνει το διαθέσιμο max MP κατά 1 κι αυτή είναι όλη η τιμωρία του παίκτη, κάπως ήπια συγκριτικά με άλλα παιχνίδια του είδους, όμως όχι αμελητέα για τους λόγους που αναφέρθηκαν παραπάνω.
Στο κομμάτι του loot, ένα από τα μεγαλύτερα του παιχνιδιού, τα πράγματα είναι ανάμικτα. Σε κάθε αποστολή, ο παίκτης έχει μερικά δεδομένα rewards με την ολοκλήρωσή της ενώ κατά τη διάρκειά της είναι τυχαίο το τι μπορεί να λάβει, μέσα από μια συγκεκριμένη λίστα διαθέσιμου εξοπλισμού ανά πίστα. Αυτό δημιουργεί κάποια προβλήματα με grinding, αφού πρέπει να παίζει συγκεκριμένες πίστες για συγκεκριμένο εξοπλισμό, με κάθε πίστα να διαρκεί από 15 λεπτά έως και μια ώρα, οπότε γίνεται κουραστικό να την ολοκληρώνει, να επιστρέφει στο μενού και να ξαναμπαίνει σε αυτή αν δεν πήρε το κομμάτι που ήθελε. Κάποιες πιο δύσκολες αποστολές, προς το τέλος, προτείνουν υψηλότερα levels εξοπλισμού όμως ο παίκτης δεν έχει την ελευθερία να κατασκευάσει ή εύκολο τρόπο να βρει αυτό τον εξοπλισμό για κάθε Job. Για παράδειγμα, αν παίζει ως Paladin θα περάσει αρκετές πίστες υψηλού level που θα εστιάζουν σε άλλα Jobs, οπότε είναι κάπως αναπόφευκτο να αλλάξει Job ή να παλέψει με χαμηλότερου level εξοπλισμό κόντρα στις πιθανότητες. Οι παλαιότερες πίστες θα του προσφέρουν χαμηλού level loot για το Job του (που δε λύνει το πρόβλημα) ενώ για να πάρει κάτι καλύτερο, θα πρέπει να συμβιβαστεί με άλλα Jobs προκειμένου να φτάσει στις αποστολές που θα το προσφέρουν. Το “Smithy”, όπου γίνεται το crafting, δε δίνει τη δυνατότητα κατασκευής loot παρά μόνο ενδυνάμωσης του υπάρχοντος. Οι παίκτες μπορούν να χρησιμοποιήσουν υλικά που βρήκαν στις πίστες για να αλλάξουν ή να ενισχύσουν τις ιδιότητες ενός κομματιού εξοπλισμού, αλλά οι αλλαγές δεν είναι πολύ δραστικές και είναι δύσκολο να εντοπίσει κανείς τη διαφορά που κάνουν.
Σε όλα τα παραπάνω, έρχεται να κολλήσει το κομμάτι του Affinity, δηλαδή κομμάτια εξοπλισμού να προσφέρουν ένα ποσοστό Affinity με κάποιο συγκεκριμένο Job, οπότε αν ο παίκτης εξοπλίσει ένα χαρακτήρα με πολλά κομμάτια ίδιου Affinity θα απολαύσει σημαντικά bonuses, όπως μεγαλύτερη ζημιά, HP κλπ. Μάλιστα, μπορεί να συνδυάσει Affinity bonuses, για παράδειγμα ένας Black Mage να πάρει τα bonuses ενός White Mage κι ενός Black Mage μαζί, απλά σε χαμηλότερο βαθμό από ότι αν εστίαζε σε ένα Job. Όμως και πάλι, το Smithy δεν επιτρέπει την ενίσχυση του Affinity οπότε οι παίκτες καλό θα ήταν να μη «δένονται» με κομμάτια εξοπλισμού, αφού αργά ή γρήγορα θα μείνουν πίσω. Το μεγαλύτερο «φάουλ» του συστήματος loot όμως, είναι ο αστείρευτος όγκος του. Με όριο inventory στα 500 και κάθε αποστολή να δίνει ακόμη και 50 κομμάτια loot, αφενός σύντομα μπορεί να φτάσει κάποιος το όριο, αφετέρου θα πρέπει να ξεσκαρτάρει διαρκώς το inventory. Μπορούν να τεθεί μια συνθήκη όπου ο Jack σηκώνει αυτόματα loot από Χ ποιότητα και πάνω, όμως η ποιότητα δε συνεπάγεται καλύτερα στατιστικά ή Affinity, πράγματα που επίσης θα ήταν πολύ χρήσιμα ως επιπλέον φίλτρα. Έτσι, ο παίκτης μπορεί να χάσει καλό loot που ήταν χαμηλότερου Quality όπως και να γεμίσει το inventory με πρακτικά άχρηστο loot υψηλού Quality. Δεν είναι ένα loot-based παιχνίδι κατά κύριο λόγο, αλλά ένα action RPG, οπότε αυτή η «τρέλα» με το loot είναι κάπως ανεξήγητη και μπαίνει εμπόδιο στη διασκέδαση. Η λειτουργία “Optimize Equipment” (για όλους ή για ένα χαρακτήρα τη φορά) επίσης θα μπορούσε να έχει κάποιες συνθήκες, αφού αυτή τη στιγμή, απλώς δίνει σε όλους τον καλύτερο δυνατό εξοπλισμό βάσει level και βασικών στατιστικών χωρίς άλλο κριτήριο, π.χ. Affinity, που κάνει σημαντική διαφορά σε ένα build.
Η σχεδίαση της κάθε πίστας είναι κάπως περιοριστική, αφού συνήθως είναι μια σειρά από (πολλούς, βέβαια) διαδρόμους και οι λίγο πιο ανοιχτές εκτάσεις είναι πάρα πολύ σπάνιες. Επομένως, η εξερεύνηση είναι κάπως πιο διαδικαστική κι όχι τόσο οργανική, με τον παίκτη απλά να θυμάται ποιους διαδρόμους πέρασε και ποιοι του μένουν, ώστε να βρει όλα τα μυστικά. Αλλά οπτικά κι αισθητικά, είναι πανέμορφες κι ενδιαφέρουσες, και οι φίλοι της σειράς πιθανότατα θα αναγνωρίσουν πολλά στοιχεία που δανείστηκαν από άλλα παιχνίδια όπως το Final Fantasy XI. Επιπλέον, η μίξη μεσαιωνικής εποχής με προηγμένη τεχνολογία, δημιουργούν πολύ ιδιαίτερες σκηνές. Στο σχεδιασμό των στολών και όπλων βέβαια, θα μπορούσε να υπάρχει μεγαλύτερη ποικιλία. Υπάρχουν κλασικά sets (τύπου “Kain Highwind”) που σίγουρα θα τραβήξουν το ενδιαφέρον, αλλά ορισμένα -κυρίως που εστιάζουν σε Mage Jobs- δεν είναι τόσο ποικίλα ή ξεχωριστά. Σε κάθε βήμα του παιχνιδιού, ο παίκτης μπορεί να συνεργαστεί με άλλους δύο παίκτες μέσω online co-op, οι οποίοι παίρνουν το ρόλο των δύο συμμάχων του Jack. Όλο αυτό λειτουργεί μέσω ενός συστήματος με lobbies και invitations φίλων ή εύρεση άλλων παικτών, οπότε πρέπει να «στηθεί» πριν την είσοδο στην πίστα. Δεν υπήρξαν προβλήματα σύνδεσης πέρα από κάποιες λίγες στιγμές lag όπου οι συμπαίκτες τηλεμεταφέρονταν λίγα μέτρα, αλλά συνέβη ελάχιστα και για λίγα δευτερόλεπτα.
Όσον αφορά στην απόδοση, προσφέρονται δύο modes: Quality (30fps) και Performance (60fps). Δεν υπάρχει πραγματικά κανένας λόγος να επιλέξει κάποιος το Quality mode, αφού η διαφορά -σε ποιότητα εικόνας- συγκριτικά με το Performance mode είναι μηδαμινή. Δυστυχώς, παρά τα όμορφα σκηνικά και την αισθητική του εξοπλισμού ή των εχθρών, το επίπεδο γραφικών θυμίζει κάτι από περασμένη γενιά. Με το Quality mode αλλάζει η ανάλυση και τίποτα παραπάνω οπτικά, όμως η ομαλότητα κίνησης που προσφέρουν τα 60fps του Performance mode είναι απείρως χρησιμότερη και δύσκολα κάποιος θα προτιμήσει το Quality έναντι αυτού. Τέλος, η μουσική έχει εμπνεύσεις από παλαιότερα παιχνίδια και το βασικό θέμα του παιχνιδιού (που επίσης παίζει στο μενού του PS5 όταν ο κέρσορας είναι πάνω από αυτό) είναι ταιριαστό, έντονο, επικό. Παρομοίως, τα “Jack’s Theme”, “Garland” ξεχωρίζουν και σε γενικές γραμμές, τα battle themes/boss themes επίσης είναι ποιοτικά.
Η εμπειρία με το Stranger of Paradise: Final Fantasy Origin είναι σαν μια πανέμορφη διαδρομή με το αμάξι στην εξοχή, αλλά σε δρόμο με λακκούβες. Η εξαιρετική μάχη βασίζεται σε ένα εξίσου άριστο Job System, προσφέροντας φοβερή ευελιξία ενώ η δυνατότητα αυξομείωσης δυσκολίας ανά αποστολή αφήνει τη ροή ασταμάτητη για όσους τα βρίσκουν δύσκολα. Το φινάλε δίνει άλλο νόημα στην ιστορία, η οποία όμως για αρκετές ώρες στην αρχή είναι κάπως αδιάφορη και μονοδιάστατη.
Επίσης, το σύστημα loot θα μπορούσε να είναι αρκετά καλύτερο σε κάθε τομέα, από διαχείριση έως ποικιλία και δυνατότητες crafting, και τέλος, τα γραφικά δεν θυμίζουν σε καμία περίπτωση παιχνίδι νέας γενιάς. Όσοι λατρεύουν action RPGs και διασκεδάζουν με τα παιχνίδια της Team Ninja, θα περάσουν αναμφίβολα καλά με το Stranger of Paradise: Final Fantasy Origin όμως όλοι οι υπόλοιποι, ίσως δυσκολευτούν λίγο περισσότερο – το ταξίδι στην αρχή της σειράς, από μια άλλη οπτική, κατά κύριο λόγο αξίζει τον κόπο.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity