Προτού η σειρά Shin Megami Tensei και η υπό-σειρά Persona γίνουν τα φαινόμενα που είναι σήμερα, υπήρχε μια ακόμη σειρά που προέκυψε από την πρώτη όμως δεν έφτασε στα ίδια μεγέθη. Το Devil Summoners: Soul Hackers έμεινε μοναχό του για δυόμιση δεκαετίες, προτού το Soul Hackers 2 εμφανιστεί ως sequel το 2022. Ανέκαθεν, ο κόσμος του Soul Hackers ήταν πολύ ενδιαφέρων, λαμβάνοντας χώρα σε μια cyberpunk εκδοχή της Ιαπωνίας και το αποτέλεσμα είναι πανέμορφο. Συνδυάζοντας έναν ψηφιακό κόσμο με τον πραγματικό, το Soul Hackers 2 κερδίζει το ενδιαφέρον από νωρίς. Κάτι πηγαίνει πάρα πολύ άσχημα για τον κόσμο – συγκεκριμένα, πρόκειται να καταστραφεί. Όχι κάτι που εμφανίζεται συχνά σε εισαγωγή παιχνιδιού, οπότε η πιο πιθανή ερώτηση των παικτών στο σημείο αυτό είναι: «τι κάνουμε;» και η απάντηση έρχεται άμεσα.
Το ψηφιακό δημιούργημα Aion, που κατέχει απίστευτες δυνάμεις επί του πλανήτη και των κατοίκων του, δημιουργεί την Ringo και την Figue, με την πρώτη να αποτελεί τη βασική πρωταγωνίστρια που χειρίζονται οι παίκτες και τη δεύτερη να παίρνει πιο συμβουλευτικό ρόλο. Η Ringo έχει μια ιδιαίτερη ικανότητα: ως δημιούργημα του Aion, μπορεί να επαναφέρει άτομα από τους νεκρούς μέσω του Soul Hack. Είναι μια επικίνδυνη δύναμη που «παίζει» με την ψυχή του νεκρού και είναι αρκετά δύσκολη στην χρήση με μεγάλο αντίτιμο για την Ringo – δεν είναι κάτι που πρέπει ή μπορεί να χρησιμοποιεί διαρκώς. Η αποστολή της είναι να σώσει τον κόσμο από την επικείμενη καταστροφή και για να το πετύχει αυτό, πρέπει να βρει ορισμένους ανθρώπους οι οποίοι -για κακή της τύχη- είναι όλοι νεκροί. Με τη δύναμη του Soul Hack, τους επαναφέρει στη ζωή και προστίθενται στην ομάδα της. Οι διάλογοι με αυτούς τους ανθρώπους είναι απολαυστικοί, καθώς πέρα από τα όσα λέγονται στη διάρκεια των αποστολών, υπάρχουν ραντεβού σε ένα μικρό μπαρ της Amami City, όπου μιλούν για κάθε λογής θέματα.
Εδώ αρχίζουν και φαίνονται οι ιδιαιτερότητες της πρωταγωνίστριας. Η Ringo είναι πρακτικά ένα νεογνό, που κληρονόμησε τεράστιες γνώσεις από το Aion, όμως δεν έχει πλήρη επίγνωση του κινδύνου. Επιπλέον, συμπεριφέρεται σαν μηχανή, κάτι που βγάζει απόλυτο νόημα καθώς δεν διαφέρει και πολύ από μια μηχανή. Παραδόξως, αυτή είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες πτυχές της προσωπικότητάς της καθώς όσο προχωράει το παιχνίδι, αναπτύσσει συναισθήματα, κάνει ερωτήσεις που σε έναν άνθρωπο φαίνονται ανούσιες όμως για την ίδια έχουν τεράστια σημασία. Όπως και σε άλλα παιχνίδια της σειράς, έτσι κι εδώ η επικείμενη αποκάλυψη παίρνει συχνά δεύτερο ρόλο, πίσω από την ανάπτυξη των χαρακτήρων. Γιατί τελειώνει ο κόσμος; Γιατί μόνο συγκεκριμένα άτομα μπορούν να σταματήσουν την αποκάλυψη και γιατί δολοφονήθηκαν λίγο πριν ξεκινήσει; Ποια είναι η ιστορία τους και πώς μπορεί να συνδεθεί με μια παντογνώστρια πρωταγωνίστρια; Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα κι ακόμη περισσότερα, δίνονται μέσα σε περίπου 30 ώρες που διαρκεί το παιχνίδι, αρκετά σύντομο για τίτλος της σειράς Shin Megami Tensei.
Όμως, δεν χάνει τον ρυθμό του ποτέ και το βασικό μυστήριο παραμένει ενδιαφέρον ως το τέλος, κάτι που σε μια ιστορία των 100 ωρών ίσως δεν μπορούσε να επιτευχθεί. Σε άλλους θα φανεί ως μειονέκτημα η διάρκεια, σε κάποιους άλλους ως πλεονέκτημα – ανάλογα με τη σκοπιά του καθενός. Για άτομα που θέλουν να μπουν στη σειρά και τους φοβίζει η ιστορία των 70 και 100 ωρών, είναι άψογο σημείο εκκίνησης. Επίσης, ως sequel ενός οριακά ξεχασμένου παιχνιδιού, δεν επιχειρεί να… ανακαλύψει τον τροχό αλλά να δώσει ζωή στη σειρά και να τραβήξει το ενδιαφέρον μιας νέας γενιάς παικτών. Η ιστορία δεν συνδέεται άμεσα με του πρώτου τίτλου, πέρα από σημεία όπως οι Devil Summoners. Από αυτή τη σκοπιά, η σχετικά μικρή ιστορία -πάντα συγκριτικά με άλλους τίτλους Shin Megami Tensei- είναι ξεκάθαρο πλεονέκτημα. Ως προς το gameplay, βασικά συστατικά παραμένουν οι μάχες σε στυλ turn-based, τα dungeons και φυσικά, οι δαίμονες. Εν ολίγοις, η Ringo επισκέπτεται διάφορα σημεία του κόσμου, από το κρησφύγετο της ομάδας έως τα μαγαζιά της πόλης και ύστερα μπαίνει στα διάφορα dungeons για να αντιμετωπίσει άγνωστους κινδύνους. Ένα μεγάλο «κρίμα» εδώ, είναι πως ο κόσμος δεν είναι ανοιχτός προς εξερεύνηση. Τα διάφορα μαγαζιά και όλες οι τοποθεσίες γενικότερα, είναι απλές επιλογές στον χάρτη και ο παίκτης συχνά βλέπει μονάχα δισδιάστατα μοντέλα χαρακτήρων να συνομιλούν και τίποτα επιπλέον. Δεδομένου του πόσο όμορφη αισθητική έχει το παιχνίδι, είναι μια χαμένη ευκαιρία που ο κόσμος δεν είναι πραγματικά κόσμος, αλλά μια λίστα επιλογών και τις περισσότερες φορές, ο παίκτης θα έχει απλώς ένα τρισδιάστατο background και τίποτα περισσότερο που να δίνει ζωή στην Amami City.
Εντός των dungeons, τα πράγματα αλλάζουν, αφού ο παίκτης ελεύθερα χειρίζεται τη Ringo σε τρισδιάστατο περιβάλλον. Βασικός σκοπός είναι η εκπλήρωση ενός στόχου (συνήθως, να φτάσει ο παίκτης στο σημείο Χ και να πολεμήσει ένα δυνατό boss) όμως η εξερεύνηση επιβραβεύεται και είναι σχεδόν απαραίτητη. Ο παίκτης βρίσκει δαίμονες, εξοπλισμό κι αντικείμενα μέσω της εξερεύνησης, η οποία γίνεται λίγο πιο απλή με έξυπνο τρόπο. Σε διάφορα σημεία του dungeon, περιμένουν τον παίκτη οι δαίμονες που έχει στην κατοχή του, έχοντας «ψαρέψει» διάφορα λάφυρα ενώ μπορούν ακόμη και να τον θεραπεύσουν, κάτι όλο και πιο χρήσιμο όσο ο παίκτης προοδεύει στο παιχνίδι. Το πού θα εμφανιστούν αυτοί οι δαίμονες είναι άγνωστο, οπότε εξερευνώντας, ο παίκτης θα βρει αρκετές ευχάριστες εκπλήξεις. Μέσω της αλληλεπίδρασης με τους συμμάχους της, η Ringo χτίζει σχέσεις που «εξαργυρώνει» σε Map Skills. Για παράδειγμα, φτάνοντας το bond level σε υψηλό σημείο με έναν χαρακτήρα, μπορεί να αποφεύγει αυτόματα τους αδύναμους εχθρούς μέσα σε ένα dungeon για να γλιτώνει χρόνο. Το bond level ανεβαίνει κυρίως μέσα από διαλόγους, επιλέγοντας την απάντηση που ικανοποιεί έναν από τους τρεις συμμάχους, κι όταν το bond level φτάσει σε ένα υψηλότερο επίπεδο τότε ξεκλειδώνονται τα ραντεβού που αναφέρθηκαν πριν. Πρακτικά, το παιχνίδι συνδυάζει την ανάπτυξη χαρακτήρων και ιστορίας με το gameplay, έξυπνα παροτρύνοντας τον παίκτη να μην αμελεί την ομάδα του ειδάλλως θα τα βρίσκει πιο «σκούρα» στα dungeons.
Δεν είναι όλα τα dungeons απαραίτητα για την πρόοδο στην ιστορία, όμως προσφέρουν σημαντικά έπαθλα με την ολοκλήρωσή τους. Για παράδειγμα, τα dungeons στο Axis, έναν εικονικό κόσμο που φιλοξενεί τις σκέψεις και την ψυχή των συμμάχων της Ringo, δεν είναι απαραίτητα όμως προσφέρουν πολλά χρήσιμα, από Map Skills έως ισχυρούς δαίμονες. Κάθε χαρακτήρας έχει το δικό του, πολυεπίπεδο dungeon που η Ringo λίγο-λίγο ολοκληρώνει, μαθαίνοντας για το παρελθόν τους και κάθε επίπεδο ξεκλειδώνεται όταν το bond level φτάσει σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Μέσα σε κάθε dungeon υπάρχουν, φυσικά, πολλοί εχθροί. Οι μάχες δεν ξεκινούν τυχαία, αφού οι εχθροί είναι ορατοί και περιπλανιούνται, οπότε οι παίκτες μπορούν αν θέλουν να τους αποφύγουν. Γενικά, μπορούν να χτυπήσουν τους πιο αδύναμους εχθρούς ώστε να ξεκινήσουν τη μάχη με προβάδισμα, όμως υπάρχουν και ισχυρότεροι εχθροί όπου δεν υπάρχει προβάδισμα ενώ κυνηγούν τον παίκτη με εμμονή μέσα στο dungeon αν κάνουν το λάθος και περάσουν από κοντά τους χωρίς να τους πολεμήσουν.
Όταν ξεκινάει μια μάχη, ο παίκτης έχει σε παράταξη την τετραμελή ομάδα του και ο καθένας επιτίθεται με τη σειρά του, κάτι που ισχύει και για τους εχθρούς. Η σειρά μπορεί να αλλάξει, μέσω των απαραίτητων abilities, όμως καμία ενέργεια δεν γίνεται εκτός των γύρων – καθαρό, αγνό turn-based JRPG. Ο κάθε χαρακτήρας έχει ένα συγκεκριμένο COMP, ένα όπλο δηλαδή, είτε πυροβόλο είτε ξίφος. Αντίστοιχα, μπορεί να μάθει abilities κάθε είδους, για να επιτίθεται ή να αμύνεται και να προφυλάσσει την ομάδα του. Εννοείται πως, όλοι οι εχθροί έχουν αδυναμίες σε συγκεκριμένα όπλα ή abilities, όπως έχουν και αντίσταση ενάντια σε άλλα. Με λίγα λόγια, κάθε μάχη είναι ένας γρίφος που ο παίκτης πρέπει να λύσει, ειδάλλως θα βαράει ασταμάτητα δίχως κάποιο νόημα ή πρόοδο. Κομβικό ρόλο σε όλα τα παραπάνω, παίζουν οι δαίμονες. Ο παίκτης πρακτικά συλλέγει δαίμονες μέσα από τα dungeons, με τους οποίους ύστερα εξοπλίζει τους χαρακτήρες του. Κάθε χαρακτήρας μπορεί να κρατήσει έναν δαίμονα και κάθε δαίμονας προσφέρει διαφορετικά πράγματα – για παράδειγμα, ένας δαίμονας μπορεί να ανεβάζει τη δύναμη των μαγικών επιθέσεων και παράλληλα να προσφέρει μερικά ξόρκια. Οπότε, καλό θα ήταν να χρησιμοποιηθεί στον χαρακτήρα με αρχικά στατιστικά που έχουν παρόμοια κλίση. Οι δαίμονες μπορούν να αλλαχθούν οποιαδήποτε στιγμή εκτός μάχης, αλλά και εντός μάχης με τη χρήση ενός Commander Skill, ειδικών δυνάμεων της Ringo που ενεργοποιούνται για χρήση μόνο κάθε λίγους γύρους.
Όταν ένας παίκτης χτυπήσει την αδυναμία ενός εχθρού, τότε ο δαίμονάς του προστίθεται στο Sabbath και στο τέλος των γύρων που δικαιούται η ομάδα του παίκτη συνολικά, το Sabbath εξαπολύεται στους εχθρούς. Είναι μια οργανωμένη επίθεση δαιμόνων που μπορεί να έχει καταστροφικά αποτελέσματα, ειδικά αν οι δαίμονες επιτίθενται στις αδυναμίες των εχθρών. Ορισμένα skills αυξάνουν τα χτυπήματα ενός Sabbath, οπότε ο παίκτης πρέπει να παίζει στρατηγικά και να δίνει προσοχή στις αδυναμίες των αντιπάλων, καθώς ένα Sabbath μπορεί να κάνει τεράστια ζημιά ακόμη και στους πιο ισχυρούς εχθρούς. Οι μάχες είναι απολαυστικές, χωρίς υπερβολική δυσκολία ή ευκολία και περισσότερο στηρίζονται στη στρατηγική παρά στην κατοχή του δυνατότερου εξοπλισμού. Τα COMP των χαρακτήρων αλλάζονται και βελτιώνονται, ενώ οι χαρακτήρες εξοπλίζονται ακόμη με ένα Accessory και ένα Mystique που παρέχουν επιπλέον ιδιότητες και στατιστικά. Επιπλέον, κάθε δαίμονας ανεβαίνει level κι αποκτά επιπλέον δυνάμεις, μέχρις ενός σημείου – το «ταβάνι» διαφέρει ανάλογα με την ποιότητά τους. Αντιμετωπίζοντας περισσότερους δαίμονες, ο παίκτης συλλέγει πολύτιμα δεδομένα, αφού μπορεί ύστερα να συνδυάσει δαίμονες για να δημιουργήσει ισχυρότερους, ακόμη και δαίμονες που αντιμετώπισε ως bosses. Έτσι, ακόμη και δαίμονες που έφτασαν στο μέγιστο level ή είναι αδύναμοι για να βοηθούν ουσιαστικά, μπορούν να χρησιμεύσουν στη δημιουργία ενός δυνατότερου.
Όσα προσφέρουν οι δαίμονες, αλλά και τα διάφορα passive και active skills που μπορεί να αποκτήσει ένας χαρακτήρας ανεβαίνοντας level, καταλήγουν σε συνδυασμούς που παρέχουν τεράστια ελευθερία στον παίκτη. Μάλιστα, από τις πρώτες λίγες ώρες, ο παίκτης θα έχει ήδη συγκεντρώσει αρκετούς δαίμονες και εξοπλισμό για να πειραματιστεί, οπότε όλα αυτά τα συστήματα δείχνουν την ευελιξία τους από νωρίς. Κάτι που πιθανώς δεν θα εντυπωσιάσει οπαδούς της σειράς, είναι ο αριθμός δαιμόνων, που είναι αισθητά χαμηλότερος συγκριτικά με άλλους τίτλους. Τουλάχιστον τα designs τους να δείχνουν εντυπωσιακά και να δανείζονται από πολλές παλαιότερες εμφανίσεις τους, κάτι που θα ενθουσιάσει όσους ασχολούνται λίγο περισσότερο με τη σειρά. Η απουσία εξέλιξης των δαιμόνων είναι επίσης κάτι που δεν θα ενθουσιάσει ορισμένους οπαδούς, αλλά έδωσε τη θέση της στον συνδυασμό δαιμόνων για δημιουργία νέων. Το αποτέλεσμα είναι ένας πιο διαχειρίσιμος όγκος που, πιθανότατα, θα εκτιμήσουν όσοι δεν έχουν μεγάλη εμπειρία από τα παλαιότερα παιχνίδια.
Βέβαια, δεν είναι όλα αψεγάδιαστα. Για αρχή, τα dungeons έχουν αρκετά αργό ρυθμό, κυρίως γιατί η Ringo κινείται αργά και τα dungeons είναι μεγάλα όμως άδεια. Έτσι, μπορούν να καταντήσουν μονότονα και ειδικά αν ο παίκτης δεν κάνει ενδιάμεσα διαλείμματα για άλλες δραστηριότητες, π.χ. για bonding ή συνδυασμούς δαιμόνων. Αντίστοιχα και στις μάχες, η ταχύτητα ορισμένων κινήσεων είναι χαμηλή και σε πιο ανούσιες μάχες με εχθρούς χαμηλού level, η διαδικασία μοιάζει με αγγαρεία. Το δωρεάν update του Νοεμβρίου προσθέτει Dash στην Ringo και High-Speed Mode για τις μάχες, βοηθώντας πολύ με τα δύο αυτά προβλήματα, όμως το παιχνίδι τερματίστηκε για τις ανάγκες του κειμένου προτού διατεθεί το update και δεν λαμβάνεται υπόψη. Επίσης, κάτι που κανένα update δεν θα διορθώσει, είναι τα γραφικά. Παρότι πανέμορφο εικαστικά, από τον σχεδιασμό της Ringo έως τα περιβάλλοντα και τους δαίμονες, στο τεχνικό κομμάτι τα γραφικά δεν αντιπροσωπεύουν την τρέχουσα γενιά κονσολών. Πολύ άδεια περιβάλλοντα, πολύ απλά animations, γενικώς θυμίζει μια παραγωγή χαμηλού budget κι όχι δημιούργημα της Atlus.
Ωστόσο, η ηθοποιία και η μουσική είναι ποιοτικά, ενώ σε επίπεδο gameplay δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο κακού σχεδιασμού, οπότε εμφανέστατα δόθηκε περισσότερη προσοχή σε ορισμένα σημεία από ότι σε άλλα. Επειδή το budget μάλλον ήταν περιορισμένο, καθώς αφορούσε την «αναγέννηση» ενός ξεχασμένου τίτλου, τα γραφικά φαίνεται πως «την πλήρωσαν». Δεν εντοπίστηκαν προβλήματα απόδοσης σε PlayStation 5, είτε στο Performance είτε στο Resolution Mode. Προτιμήθηκε το Performance Mode καθώς δεν φάνηκε να υπάρχει τεράστια διαφορά στην ποιότητα εικόνας, όμως το άλμα από τα 30fps στα 60fps ήταν εύκολα αισθητό. Να σημειωθεί πως το παιχνίδι είναι φτιαγμένο στη μηχανή γραφικών Unity, μια κάπως ασυνήθιστη επιλογή για τέτοιου είδους παιχνίδια, οπότε ίσως κι αυτό να έπαιξε τον ρόλο του.
Αν μη τι άλλο, η αναγέννηση της σειράς μέσω του Soul Hackers 2 δεν είναι απροβλημάτιστη, ωστόσο ο τίτλος πετυχαίνει σε περισσότερους στόχους από όσους χάνει. Για όσους λατρεύουν το σύμπαν των Shin Megami Tensei και την έμφαση στους δαίμονες, το «πάντρεμα» με το είδος του cyberpunk είναι κάτι φρέσκο και υποστηρίζεται άψογα από την ιστορία και τους χαρακτήρες. Το gameplay προσπαθεί να κάνει τα πράγματα λίγο πιο προσβάσιμα, χωρίς να «ξηλώνει» πολλά και να γίνεται αγνώριστο. Τα παράπονα αφορούν κυρίως στα γραφικά, τον ασύνδετο κόσμο και την ενδεχόμενη μονοτονία των dungeons, πράγματα που -για τις περίπου 30 ώρες που διαρκεί η ιστορία- ίσως δεν απασχολήσουν τόσο πολύ όλους τους παίκτες.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity