Ξεκινώντας τον τίτλο, είστε καπετάνιος σε ένα πλοίο στον στόλο του Exeter, το οποίο και καλείστε να προστατεύσετε καταμεσής μιας μεγάλης ναυμαχίας. Εντελώς απρόοπτα και σαν κάτι που δεν έχει επαναληφθεί ποτέ και σε κανένα video game στην ιστορία, η μάχη χάνεται, το πλοίο σας καταστρέφεται και εσείς, περισυλλεγμένος από δύο ναύτες, καλείστε να ξεκινήσετε εκ νέου. Ό,τι πιο generic, με τον αστερίσκο βέβαια πως σε ένα videogame σε Persistent κόσμο δεν θα μπορούσε και να είναι πολύ διαφορετικά. Με τον ίδιο, διεκπαιρεωτικό τρόπο λειτουργεί και όλο το σενάριο που περικλείει το Skulls and Bones. Σε κανένα σημείο δεν ξαφνιάζει, ενώ ακόμα κι όταν προσπαθεί να γίνει λίγο πιο ιδιαίτερο, σε συγκεκριμένα quests, η προσπάθειά του αυτή καταποντίζεται από τα μέτρια voice overs και τα επαναλαμβανόμενα objectives. Και είναι αυτή η γενικότερη εικόνα του τίτλου που κρατάει κάθε του τομέα στα “ρηχά”. Οι παίκτες καλούνται να συγκεντρώνουν resources, είτε διάσπαρτα στη θάλασσα είτε σε νησιά, είτε καταστρέφοντας άλλα καράβια και φυσικά με την ολοκλήρωση των quests που τους ανατίθενται μέσω του μηχανισμού PvE του παιχνιδιού. Όλα τα παραπάνω μας οδηγούν φυσικά στην μάχη του Skulls and Bones.
Μια μάχη ανεμπνευστή, από την οποία δεν έχει τίποτα να ζηλέψει το Black Flag που όπως είπαμε έχει και μια παραπάνω δεκαετία στην πλάτη του. Σημαδεύοντας με τα κανόνια μας, διαπιστώνουμε πως δεν υπάρχει καμία διαφορετικότητα στη ζημιά που προκαλείται στα αντίπαλα καράβια, είτε στοχεύουμε την πρύμνη, είτε την πλώρη, είτε τα πανιά τους. Επιπλέον δεν υπάρχουν διαφορετικών τύπων πυρομαχικά, ενώ ο μόνος μηχανισμός που πραγματικά επιφέρει την διαφορά είναι το χρονικό σημείο στο οποίο θα ενεργοποιήσουμε το “brace” προκειμένου να δεχθούμε εμείς λιγότερη ζημιά. Το ρεσάλτο, ο μηχανισμός κατά τον οποίον θα επιβιβαστούμε στον εχθρό, ενεργοποιείται αυτόματα αν πετύχουμε σωστά την στόχευση οπότε και βλέπουμε το αντίστοιχο cutscene και μετά από ένα μάλλον άκομψο cut, επιστρέφουμε στην κανονική πλοήγηση, με τα αγαθά που έχουμε κλέψει από το άλλο πλοίο να εμφανίζονται στο κάτω μέρος της οθόνης. Κανένα σασπένς, καμία επιλογή επιβίβασης στο απέναντι πλοίο ή μάχης hand to hand με οποιονδήποτε τρόπο.
Ο μόνος λόγος που κατεβαίνουμε από το πλοίο είναι για να επισκεφθούμε τα διάφορα μαγαζιά και να ψωνίσουμε αγαθά που θα μας χρησιμοποιηθούν για να εξοπλίσουμε το πλοίο μας και να το ανεβάσουμε επίπεδο, ή να ολοκληρώσουμε τα quests που κι αυτά μας ανταμείβουν με παρόμοια αγαθά. Δεν υπάρχει μάχη σε κανένα επίπεδο, ενώ ξαφνιαστήκαμε όταν διαπιστώσαμε πως ακόμα και κάποιες τοποθεσίες είναι μη επισκέψιμες και όταν αράζουμε το πλοίο εκεί μπορούμε να αλληλεπιδράσουμε μόνο από ένα σχετικό μενού. Τουλάχιστον μπορούμε να αλλάξουμε και την εμφάνιση του πειρατή μας, αφού μέσα σε όλα τα καταστήματα με πρώτες ύλες υπάρχει και σχετικός ράφτης συνήθως. Τεχνικά, το Skulls and Bones δεν δύναται να κρύψει τα χρόνια της ανάπτυξής του. Τουλάχιστον είναι σταθερό στην έκδοση του PlayStation 5 που δοκιμάσαμε εμείς, με τα 60FPS να θεωρούνται δεδομένα στο ανάλογο mode, παρά τις στιγμές που ομολογουμένως μπορεί να επικρατεί “πανικός” επί της οθόνης. Αυτό που απογοητεύει είναι η κίνηση των πλοίων πάνω στο νερό, αφού ειδικά την ώρα της μάχης ή την ώρα που “καβαλάνε” μεγάλα κύματα, φαίνονται σαν “καρυδότσουφλα”, χωρίς βάρος, ασχέτως μεγέθους σκάφους.
Σε τελική ανάλυση, το Skulls and Bones αποτελεί μια κυκλοφορία που προβληματίζει. Σε καμία του έκφανση δεν μπορεί κάποιος να δικαιολογήσει ούτε το κόστος ανάπτυξης ούτε το χρόνο ανάπτυξης. Καινούρια μηχανή γραφικών, δεν αναπτύχθηκε. Ούτε σοβαρά voice overs από ηθοποιούς κάποιου βεληνεκούς και κύρους, τα οποία θα αύξαναν σημαντικά το κόστος. Ταυτόχρονα, αν και ο μηχανισμός πλεύσης του σκάφους θεωρητικά είναι ο ίδιος με το Assassin’s Creed: Black Flag, για κάποιο λόγο η εικόνα των σκαφών στο νερό, ειδικά εν κινήσει, μοιάζει πολύ χειρότερη από 10 χρόνια πίσω. Το ίδιο και η περιήγηση στην στεριά, με τον χαρακτήρα μας πεζό να περπατάει προς την βαρετή ολοκλήρωση του ενός quest μετά το άλλο, κάτι που θα μπορούσε να γίνει και μέσα από ένα απλό μενού.
Και μετά από περίπου είκοσι ώρες παιχνιδιού αναρωτιόμαστε γιατί τελικά κυκλοφόρησε ένα τέτοιο παιχνίδι, που δεν θα καταφέρει καν να βγάλει τα έξοδα του, ενώ έβαλε και την Ubisoft σε ακόμα περισσότερα έξοδα προώθησης του; Το ότι υπάρχει μια καλή ιδέα η οποία αγαπήθηκε από το κοινό και τους κριτικούς στην εποχή της (πάνω από δέκα χρόνια πίσω) δεν πάει να πει ότι ο κόσμος θα την αποδεχτεί χωρίς οτιδήποτε παραπάνω ως ξεχωριστή κυκλοφορία και μάλιστα σε full price. Ίσως μια βιώσιμη εναλλακτική θα ταν η δωρεάν διάθεση στην αγορά των κινητών τηλεφώνων όμως εκεί ο ανταγωνισμός θα ήταν πραγματικά τεράστιος.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity