Η πέμπτη κυκλοφορία της σειράς Ride αποτελεί σίγουρα το αποτέλεσμα της επένδυσης μίας πετυχημένης συνταγής για την ιταλική εταιρεία Milestone, η οποία προσπαθεί να αξιοποιήσει το μονοπώλιο που έχει στην αγορά των video games για αγώνες μοτοσυκλέτας με την έκτη τέτοια κυκλοφορία της σε λιγότερο από 12 μήνες. Αυτή τη φορά μετά τα MotoGP 22 και 23, τους δύο τίτλους για το πρωτάθλημα Supercross και το SBK 22, επαναφέρει στο προσκήνιο τη σειρά Ride, μετά από περίπου τέσσερα χρόνια για να καλύψει το κενό που άφησε ο ερχομός της νέας γενιάς κονσολών.
Πρακτικά, το Ride 5 δεν διαθέτει κάποια ριζική διαφορά από τον προκάτοχό του. Εάν κάτι έχει γίνει στα τελευταία τέσσερα χρόνια ανάμεσα στις δύο κυκλοφορίες, είναι ξεκάθαρο ότι αφορούσε περισσότερο την προσαρμογή στις νέες απαιτήσεις πάρα σε κάποια αλλαγή στο περιεχόμενο ή τις λειτουργίες του παιχνιδιού. Το αποτέλεσμα είναι φυσικά αντιληπτό, καθώς η ροή είναι καλύτερη, τα υπερβολικά loading times αποτελούν παρελθόν, ενώ υπάρχει καλύτερη απόδοση μέσα στην πίστα, όπου οι λεπτομέρειες απεικονίζονται καλύτερα και τα οποία bugs που ταλαιπωρούσαν αρκετά τους παίκτες, αποτελούν κομμάτι του παρελθόντος. Παρόλα αυτά το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που ίσως κάποιος περίμενε από έναν τίτλο νέας γενιάς. Τα γραφικά παρότι βελτιωμένα, μάλλον ωχριούν μπροστά σε αντίστοιχα παραδείγματα, όχι μόνο του ανταγωνισμού αλλά ακόμη και της ίδιας της Milestone, όπως το τελευταίο MotoGP.
Από εκεί και πέρα, η συνταγή του Ride 4 είχε αποδειχθεί πετυχημένη ούτως ή άλλως οπότε συνεχίζεται δυναμικά κι αποτελεί το κυρίως πιάτο του παιχνιδιού. Η ποικιλία μοτοσυκλετών κάθε είδους, από βολίδες χαμηλού κυβισμού μέχρι superbikes που φτάνουν κοντά στα τέρατα του παγκόσμιου πρωταθλήματος, είναι εμφανής, με συνολικά 233 διαφορετικά μοντέλα να είναι διαθέσιμα για να αγωνιστούν σε συνολικά 44 σιρκουί, τα περισσότερα εκ των οποίων αναπαριστούν πραγματικές πίστες. Στην τωρινή έκδοση έχουν προστεθεί πέντε νέες πίστες σε σχέση με το Ride 4, με κυρίαρχο όλων το θρυλικό σιρκουί του Mans όπου γίνονται και οι αγώνες 24 ωρών. Γενικώς, το περιεχόμενο είναι αρκετό και σίγουρα η προτίμηση σε πραγματικές πίστες φέρνει στο προσκήνιο και τέτοιες που δεν χρησιμοποιούνται αρκετά από τα υπόλοιπα παιχνίδια της κατηγορίας.
Η ποιότητα παραμένει σε υψηλό επίπεδο και στο gameplay, καθώς τα μοντέλα χειρισμού που είχαν σταθερά καλή απόδοση στις προηγούμενες κυκλοφορίες, συνεχίζουν με τον ίδιο ρυθμό κι εδώ, φέρνοντας μία ιδεατή ισορροπία ανάμεσα στον ρεαλισμό και τη διασκέδαση. Σε συνδυασμό με τις αρκετές και διαφορετικές ρυθμίσεις, τόσο ο πεπειραμένος, όσο και ο νεοφώτιστος στη σειρά, παίκτης δεν θα δυσκολευτεί να βρει το σετάρισμα που επιθυμεί για να αποκτήσει την κατάλληλη συνταγή για τον ίδιο και να διασκεδάσει όσο το δυνατόν περισσότερο. Κάθε πλάγιασμα της μηχανής και κάθε οριακό φρενάρισμα ανταποδίδονται με μία πολύ όμορφη αίσθηση ταχύτητας και το αποτέλεσμα είναι πολύ υψηλού επιπέδου. Η ποιότητα αυτή φαίνεται και σε δεύτερο επίπεδο, καθώς κάθε μοτοσυκλέτα έχει επιμέρους δυνατά στοιχεία. Για παράδειγμα οι μοτοσυκλέτες της Ducati έχουν δυνατότερους κινητήρες και διαθέτουν μεγαλύτερη τελική, αυτές της Aprilia και της BMW έχουν καλύτερη συμπεριφορά στα φρένα και τις στροφές, της Yamaha έχουν καλύτερη επιτάχυνση, ενώ της Kawasaki και της Honda είναι πιο ισορροπημένες. Αυτά είναι στοιχεία, ανάλογα με την κάθε μοτοσυκλέτα που πρέπει να έχει στον νου του ο παίκτης και να προσαρμόσει το στυλ οδήγησής του, για να ανταμειφθεί πλουσιοπάροχα στο τέλος.
Αυτό που ξενίζει ίσως είναι ότι παρά τις βελτιώσεις ή τις σταθερές που έμειναν σε καλό επίπεδο, ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα της σειράς, παρέμεινε σε προβληματικό επίπεδο. Η ΑΙ είναι τελείως δυσλειτουργική, στις περισσότερες πίστες είναι υπερβολικά πιο αργή, ακόμη και στα θεωρητικά ανώτερα επίπεδα δυσκολίας, ενώ ακόμη και σε περιπτώσεις που μπορεί να είναι κοντά στον παίκτη, η συμπεριφορά των υπόλοιπων μοτοσυκλετών που βρίσκονται στην πίστα είναι τελείως αλλοπρόσαλλη. Ο εκνευρισμός είναι δεδομένος, οπότε η πρόταση του κειμένου είναι να αφήσετε την όποια ανταγωνιστική διάθεση, να επιλέξετε ένα χαμηλό επίπεδο δυσκολίας και να αφήσετε τον εαυτό σας αντιμέτωπο με την πρόκληση της οδήγησης σε μερικές από τις καλύτερες πίστες του κόσμου. Δυστυχώς, η όποια διάθεση για αγώνες μάλλον θα πάει για ακόμη μία φορά χαμένη.
Φυσικά όλο αυτό το πακέτο του παιχνιδιού συμπυκνώνεται ως συνήθως στο career mode του τίτλου, όπου όλα μπαίνουν σε μία συσκευασία. Φυσικά, όντας το βασικό στοιχείο και του Ride 5, όλα όσα πηγαίνουν καλά αλλά κι όσα στραβώνουν είναι εκεί αυτούσια. Το έξτρα περιεχόμενο αφορά τα εκτός πίστας, όπου ο παίκτης πρέπει να επιλέξει ή να αγοράσει τις μοτοσυκλέτες που τον ενδιαφέρουν, να πάρει μέρος στους επιμέρους αγώνες και με τα κέρδη που του αποφέρουν τα αποτελέσματά του να βελτιώσει τις μοτοσυκλέτες ή να αγοράσει καινούριες για να ανέβει επίπεδο. Η έλλειψη κάποιας ιστορίας ή έστω κάποιον πραγματικού πρωταθλήματος πάντως είναι εμφανής και η επαναληψιμότητα του τίτλου δεν θα αργήσει να φανεί, καθώς μετά από συνεχείς αγώνες, το κίνητρο μοιραία θα υποχωρήσει.
Παρά το γεγονός ότι το Ride 5 είναι απλά μία βελτίωση του περασμένου τίτλου με ελάχιστο νέο περιεχόμενο και χωρίς να το καταφέρνει με ιδιαίτερα επιτυχημένο τρόπο, το γεγονός ότι καταφέρνει να διατηρεί ψηλά το επίπεδο ποιότητας, ποικιλίας και ρεαλισμού, το κάνει έναν από τους καλύτερους τίτλους στο είδος. Λαμβάνοντας υπόψην μάλιστα το γεγονός ότι σε κανένα σημείο δεν φαίνεται να υπάρχει ιδιαίτερος ανταγωνισμός, είναι ευτυχές ότι ακόμη και μετά από πέντε κυκλοφορίες, δεν υπάρχει η αίσθηση της προχειρότητας. Ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή, τα επαναλαμβανόμενα προβλήματα θα πάψουν. Μέχρι τότε, αυτό που έχουμε, είναι για την ώρα αρκετό.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity