Περασμένα μεσάνυχτα, το μόνο φως στο δωμάτιο είναι αυτό της τηλεόρασης και εμείς έχουμε μείνει με τα μάτια καρφωμένα στο γυαλί, προσπαθώντας να καταλάβουμε αν το τέλος του Monkey Island που είδαμε είναι εμπνευσμένο ή προχειρότητα. Με τα πολλά, θεωρούμε ότι μπορέσαμε να ερμηνεύσουμε τι ήθελε να πει ο ποιητής και το βέβαιο είναι ότι, με τα ίδια ακριβώς δεδομένα, το δικό σας συμπέρασμα ίσως είναι τελείως διαφορετικό, εξίσου σωστό όμως. Τα παραπάνω, δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση spoiler, αλλά κατά κάποιον τρόπο μια προτροπή για να φτάσετε ως τους τίτλους του τέλους.
Πολλά χρόνια μετά την τελευταία τους εμφάνιση, ο Guybrush Threepwood και η παρέα του επιστρέφουν στο προσκήνιο, με μια ακόμα περιπέτεια που έχει τα φόντα να σας κρατήσει καθηλωμένους δίχως να καταλάβετε πότε ήταν πέντε το απόγευμα και πότε πήγε δύο τα μεσάνυχτα. Αυτή τη φορά, ο Guybrush κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν και αφηγείται στον γιό του την επιστροφή του στο Monkey Island. Αν δεν έχετε ασχοληθεί με το παρελθόν της σειράς, δεν υπάρχει λόγος να νομίζετε ότι δεν θα κατανοήσετε το σενάριο. Από τη μία, η ιστορία είναι τελείως ανεξάρτητη, από την άλλη, υπάρχει το Scrapbook, που ουσιαστικά αποτελεί μια αναδρομή στα ένδοξα νιάτα του πρωταγωνιστή και μια περίληψη των προηγούμενων ανδραγαθημάτων του.
Θεωρώντας ότι έχει έρθει επιτέλους η ώρα να αποκαλύψει το περιβόητο μυστικό, ο Guybrush πρέπει να βρει τρόπο να ταξιδέψει στο Monkey Island. Βασικές προϋποθέσεις να βρει ένα πλοίο, αυτό να έχει πλήρωμα και το βασικότερο όλων να εξασφαλίσει έναν χάρτη. Τα δύο πρώτα δεν είναι απαραίτητο να είναι ιδιοκτησίας του, μπορεί να επιτύχει τον σκοπό του και με έμμεσο τρόπο. Ασφαλώς, δεν είναι ο μόνος που αναζητά περιπέτειες. Πρώτος και κύριος ανταγωνιστής του ο αιώνιος εχθρός του, πειρατής με την απέθαντη φύση LeChuck, το πλοίο του οποίου έχει αγκυροβολήσει στο Mêlée Island, με το πλήρωμα να ολοκληρώνει σιγά σιγά τις απαραίτητες ετοιμασίες για το μεγάλο ταξίδι. Κι επειδή ο Threepwood, πέρα από αδέξιος είναι και αφελής, σχεδόν όλο το νησί έχει μάθει τις προθέσεις του και στην εξίσωση προστίθεται η νέα ηγεσία των πειρατών που κάνουν κουμάντο στην περιοχή. Η παλιά φρουρά, απλά πίνει προσπαθώντας να πνίξει τη μιζέρια της και τα μέλη της αποφεύγουν να ανοίξουν συζητήσεις που θα τους ρίξουν σε νέους μπελάδες. Γνώριμοι αλλά και νέοι χαρακτήρες, συνθέτουν ένα ιδιαίτερο, ισορροπημένο μίγμα, όπου το παρελθόν συναντάει το παρόν και το μέλλον. Το πιθανότερο είναι να νιώσετε μια οικειότητα με όλους.
Point and click adventure σημαίνει πάνω απ' όλα ότι θα κληθείτε να λύσετε δεκάδες γρίφους. Άλλες φορές δύσκολους, άλλες εύκολους, χωρίς να υπάρχει αυτό που λέμε κλιμακούμενη δυσκολία όσο προχωράει η περιπέτεια. Το πόσο εύκολα θα ξεπεράσετε κάθε εμπόδιο, εξαρτάται από την παρατηρητικότητα που θα δείξετε και την προσοχή που θα δώσετε στα λεγόμενα των άλλων χαρακτήρων. Υπάρχει εννοείται και ένα inventory που θα γεμίσει αντικείμενα και κάποιες φορές θα κληθείτε να συνδυάσετε μερικά μεταξύ τους. Δεν θα σας ζητηθεί τίποτα το παράλογο, η ομάδα ανάπτυξης γνωρίζει πολύ καλά τη δουλειά της και τίποτα δεν είναι τυχαίο στον κόσμο του Return to Monkey Island. Ίσως σε ελάχιστες περιπτώσεις νιώσετε ότι η λύση ενός γρίφου επαναλαμβάνεται, σε ακόμα λιγότερες ίσως αισθανθείτε ότι η εύρεση της λύσης απλώνει σε πολλές παραμέτρους, όμως είναι τέτοιο το ενδιαφέρον για να δείτε τι θα συμβεί παρακάτω, που πολύ πιθανό αυτά να μην τα θεωρήσετε ως αρνητικά.
Ναι μεν point and click adventure (επαναλαμβάνουμε), αλλά στο Nintendo Switch που ασχοληθήκαμε με το παιχνίδι δεν υπάρχει mouse pointer, όπως στο PC. Η λύση έρχεται με την προσθήκη σημείων ενδιαφέροντος, μεταξύ των οποίων μπορούν να εναλλάσσονται οι παίκτες. Υπάρχει όμως και μια μικρή έκπληξη, κάτι που στα περισσότερα παιχνίδια της δεν έχει κατορθώσει να υποστηρίξει η Nintendo και είναι η εκμετάλλευση της οθόνη αφής. Σημαντικό για όσους θέλουν να απολαύσουν το παιχνίδι με την κονσόλα στο χέρι. Στην παραπάνω περίπτωση, ο εκμοντερνισμός του μοντέλου χειρισμού θεωρείται ως απόλυτα επιτυχημένος. Όμως στην προσπάθειά της να κάνει τον τίτλο προσιτό σε όλο και περισσότερους games, η ομάδα ανάπτυξης τα έκανε κυριολεκτικά μαντάρα. Υπάρχουν δυο επίπεδα δυσκολίας. Το casual mode και το hard mode. Το πρώτο απευθύνεται κυρίως σε όσους προτιμούν να βιώσουν απλά την ιστορία, δίχως να βάλουν μπελάδες στο κεφάλι τους. Έτσι, απαιτούνται λιγότερα βήματα για την ολοκλήρωση των γρίφων, κάτι που σημαίνει ότι παίκτες χάνουν ένα κομμάτι του gameplay. Στο hard mode δεν υπάρχει τέτοια διευκόλυνση. Αλλά, στο inventory υπάρχει πάντα διαθέσιμο το Hint Book, δίχως κανέναν περιορισμό στον αριθμό των hints που μπορεί να λάβει κάποιος. Έτσι, τι κι αν έχει επιλέξει το hard mode, μπορεί να πάει από την αρχή ως το τέλος με το λυσάρι (ή το αλυτάριο που μας έλεγε ένας καθηγητής), από την αρχή ως το τέλος. Και ξέρετε όλοι πόσο εύκολα πάει το χέρι στο Hint Book, με την ίδια υπόσχεση στον εαυτό μας κάθε φορά. Τελευταία, δεν θα το ξανακάνω. Μέχρι την επόμενη, που πιθανό να είναι μέσα στα επόμενα δευτερόλεπτα. Θα έπρεπε, γνώμη μας, το Hint Book να υπάρχει μόνο στο casual mode και οι γρίφοι να απαιτούν πάντοτε τον ίδιο αριθμό βημάτων.
Οι διάλογοι είναι ο δεύτερος μεγάλος πυλώνας του gameplay. Κρύβουν πολλά, αρκεί να ξέρει κάποιος πως να τους αποκωδικοποιήσει. Πέρα όμως από τις πληροφορίες και την κάποιες φορές επίμονη επανάληψη στην ίδια ερώτηση, μέχρι να ληφθεί η επιθυμητή απάντηση, είναι γεμάτοι χιούμορ, που συχνά πυκνά θα χαράξει ένα χαμόγελο στα χείλη των παικτών. Το ρωτώντας πας στην Πόλη, ισχύει και στο Return to Monkey Island. μόνο που ο Guybrush συνήθως ρωτάει πολλά, δίχως να βάζει ποτέ στο μυαλό τους τις αρνητικές επιπτώσεις. Παρόλα αυτά, είναι η άγνοια κινδύνου αυτή που θα τον κάνει να μην λιποψυχήσει σε καταστάσεις που άλλοι θα είχαν βάλει τα πόδια στους ώμους.
Ανάλογα με το πόσο κοφτερό είναι το μυαλό σας και εφόσον δεν καταφύγετε στις εύκολες λύσεις, θα χρειαστείτε 10- 12 ώρες για να ολοκληρώσετε το παιχνίδι. Τα γραφικά είναι τέτοια που σε καμία περίπτωση δεν θα κουράσουν το μάτι σας, υπάρχουν αρκετές λεπτομέρειες και τα μοντέλα των χαρακτήρων είναι καλοσχεδιασμένα, παρά τη μινιμαλιστική προσέγγιση. Το voice acting είναι εξαιρετικό και όλοι οι ηθοποιοί προσθέτουν την απαραίτητη χροιά σε κάθε ατάκα. O Dominic Armato δανείζει για μια ακόμα φορά τη φωνή του στον Guybrush, ενώ επιστρέφουν και οι ηθοποιοί που βοήθησαν να αποκτήσουν υπόσταση οι Elaine, Wally, Voodoo Lady και Murray. Μόνο η φωνή του LeChuck είναι διαφορετική, μιας και ο Earl Boen έχει αποσυρθεί. Αντικαταστάτης του ο Jess Harnell (Crash Bandicoot), δουλειά του οποίου είναι τέτοια που βοηθάει να μην γίνει αντιληπτό το κενό. Το κομμάτι της αισθητικής συμπληρώνουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο οι συνθέσεις των Peter McConnell, Michael Land και Clint Bajakian.
Το Return to Monkey Island μοιάζει με ένα ταξίδι, που όλο λες ότι φτάνεις χορτασμένος στον προορισμό σου και όλο ξεμακραίνει η στεριά, όμως δεν χάνεις το κουράγιο σου μιας και το ενδιαφέρον παραμένει αμείωτο. Η προσπάθεια να διασωθεί αυτό το είδος των παιχνιδιών είναι αξιέπαινη και αν μη τι άλλο, ο Ron Gilbert αποδεικνύει ότι όταν υπάρχει όρεξη, όταν υπάρχουν ιδέες, υπάρχει και μέλλον.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity