Μπορεί το όνομα Need for Speed να μη διαθέτει πλέον τη βαρύτητα που είχε στα ‘00s, όμως συνεχίζει να αποτελεί ένα δυνατό racing IP που η EA δε σκοπεύει να αφήσει ανεκμετάλλευτο. Τα τελευταία 10 χρόνια η σειρά εμπλουτίστηκε με μερικούς από τους πιο αμφιλεγόμενους τίτλους της, με αποκορύφωμα το Need for Speed Payback του 2017. H Ghost Games, το στούντιο πίσω από το συγκεκριμένο παιχνίδι, έπαψε να υφίσταται μετά το Need for Speed Heat του 2019 και τώρα, η Criterion Games, αναλαμβάνει εκ νέου το τιμόνι του franchise. Το βρετανικό στούντιο δημιούργησε τα Need for Speed: Hot Pursuit, Need for Speed: Most Wanted και Need for Speed Rivals, προτού κάνει θητεία ως χείρα βοηθείας της DICE για το Star Wars Battlefront II και τους πιο πρόσφατους τίτλους της σειράς Battlefield.
Το Need for Speed Unbound, θέλοντας να αποστασιοποιηθεί (οπτικά) από τους προκατόχους του, έρχεται με ένα φρέσκο look που συνδυάζει το στυλ του Need for Speed Heat, με animated effects τύπου comic book. Οι χαρακτήρες και οι οδηγοί είναι σχεδιασμένοι σαν καρτούν, ενώ πολύχρωμα εφέ που μοιάζουν με σκίτσα, εμφανίζονται γύρω από τα οχήματα για να υποδείξουν, κάθε φορά, κάτι διαφορετικό. Για παράδειγμα, όταν ένα αμάξι βρίσκεται στον αέρα, εμφανίζονται γιγαντιαία φτερά και, όταν προσγειωθεί, μοιάζει να δέχεται ηλεκτροσόκ και το nitro του γεμίζει κομματάκι παραπάνω. Ανάλογα animated effects υπάρχουν όταν ένα όχημα προσπερνά ένα άλλο από πολύ κοντινή απόσταση, όταν κάνει drift / draft ή όταν συγκρούεται με οποιαδήποτε επιφάνεια. Κατά τη διάρκεια του drifting, πολύχρωμοι καπνοί πηγάζουν από την τριβή των πίσω τροχών των οχημάτων, προσθέτοντας μια ακόμα όμορφη πινελιά στο οπτικό σύνολο. Οι καπνοί αυτοί μάλιστα, είναι customizable – αν και μόνο ως προς το χρώμα τους.
Ο παραπάνω συνδυασμός λειτουργεί ευεργετικά για το image της σειράς, επειδή προσφέρει ένα σύνολο που ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες προτάσεις που έχει στη φαρέτρα της. Το animated style συνυπάρχει αρμονικά με τη γνώριμη μορφή του Need for Speed, η οποία, είναι μεν πιο καλά σχεδιασμένη από το Heat, μα έρχεται με έναν, κάπως, πιο βαρετό κόσμο. Το Unbound έχει τα καλύτερα γραφικά που έχουμε δει από τη σειρά, όμως η Lakeshore City (ο κόσμος του) είναι αισθητά κατώτερη από την Palm City (ο κόσμος του Heat). Αν και ο χάρτης της είναι μεγάλος, δεν υπάρχουν αρκετές διαφοροποιήσεις μεταξύ περιοχών, ενώ υπάρχουν σημαντικά τμήματά του που αποτελούνται κυρίως από χωράφια και δέντρα. Οι καλύτερες στιγμές είναι, φυσικά, κατά τη διάρκεια της βροχής και ενόσω είναι μέρα, ή όταν έχει καλό καιρό, είναι βράδυ και παίζει βόλτα στο κέντρο της πόλης. Τότε δηλαδή, που τα πάντα λάμπουν από τα φανάρια των δρόμων και από τα πολύχρωμα φώτα των κτιρίων.
Η οδήγηση του Unbound θυμίζει πολύ το Heat, γεγονός αλλόκοτο, αν αναλογιστεί κανείς οι δύο τίτλοι ότι δημιουργήθηκαν από διαφορετικά στούντιο. Η Criterion φαίνεται πως επέλεξε να συνεχίσει αυτό που άφησε η Ghost Games, με έναν τίτλο που (τότε) είχε χαρακτηριστεί ως ο πνευματικός διάδοχος του Need for Speed: Underground. Η απόφασή της δεν βγαίνει σε κακό, καθώς το racing του Heat ήταν ένα από τα καλά κομμάτια του παιχνιδιού. Σαφώς και μιλάμε για arcade racing και όχι για οτιδήποτε κοντινό στο simulation, οπότε η μεγαλύτερη βαρύτητα δίνεται – προφανώς - στην ταχύτητα, το drifting και τη διαχείριση του nitro. Το drifting του Unbound είναι αρκετά καλό, με κάθε αμάξι να φέρει τις δικές του ιδιαιτερότητες - που προκύπτουν από τα εκάστοτε χαρακτηριστικά του - οπότε η αναλογία γκαζιού και φρένου που χρειάζονται για την επίτευξή του, εξαρτώνται ανά την περίπτωση.
Στο Unbound υπάρχει σύστημα εναλλαγής μεταξύ μέρας και νύχτας. Σύμφωνα με την ιστορία του τίτλου, κάθε εβδομάδα υπάρχει ένας τελικός, στον οποίο μπορούμε να συμμετέχουμε έναντι αντιτίμου. Τις 5 ημέρες που προηγούνται, καλούμαστε να συλλέξουμε αρκετά χρήματα, ώστε να λάβουμε μέρος στον εβδομαδιαίο τελικό, αλλά και να εξασφαλίσουμε τα απαραίτητα οχήματα, να τα αναβαθμίσουμε και, μαζί τους, να αναβαθμίσουμε και το ίδιο μας το γκαράζ - safehouse. Κάθε φορά που επιστρέφουμε στο γκαράζ, η μέρα γίνεται νύχτα και το αντίστροφο. Τότε αποθηκεύουμε τα χρήματα που κερδίσαμε στο εκάστοτε run που ολοκληρώσαμε και μπορούμε να τα ξοδέψουμε σε αγορές και σε αναβαθμίσεις. Σε περίπτωση που συλληφθούμε προτού προλάβουμε να τα αποθηκεύσουμε, χάνουμε όσα κερδίσαμε σ’ αυτό το run.
Κάθε (in-game) μέρα γίνονται διαθέσιμα events με αγώνες, είτε παραδοσιακούς, είτε drifting (με συλλογή πόντων). Υπάρχει ακόμα μια κατηγορία, το Takeover, στο οποίο πρέπει να διαλύσουμε όσο περισσότερα αντικείμενα μπορούμε, κάνοντας ταυτόχρονα drifting (κι αυτό με πόντους). Κάθε event μπορεί να έχει το δικό του αντίτιμο συμμετοχής, ή να είναι δωρεάν. Το ποια events θα ολοκληρώσουμε, αφήνεται εξ’ ολοκλήρου στη δική μας κρίση, αφού θα πρέπει να ζυγίσουμε το πόσα χρήματα ενδέχεται να κερδίσουμε, σε συνδυασμό με το μέγεθος της προσοχής της αστυνομίας που θα αποκομίσουμε. Πέραν τούτου, δεν υπάρχουν υποχρεωτικοί αγώνες, ούτε και χρειάζεται να τερματίζουμε συνεχώς πρώτοι. Το τελευταίο μάλιστα, στην αρχή επιτυγχάνεται πολύ σπάνια. Πιο συγκεκριμένα, οι πρώτες ώρες του Unbound απαιτούν αρκετό grind, ούσες συνάμα και οι δυσκολότερες ολόκληρου του παιχνιδιού. Οι αγώνες επιβραβεύουν με λιγοστά χρήματα και είναι ιδιαίτερα απαιτητικοί, αφού οι περισσότεροι αντίπαλοί μας έχουν αρκετά πιο ισχυρά οχήματα από εμάς. Η κατάσταση αυτή, δείχνει να εξομαλύνεται μετά τις πρώτες 5 ώρες του τίτλου, κατά την ολοκλήρωση του πρώτου εβδομαδιαίου τελικού. Από εκεί και ύστερα, ο τίτλος πιάνει μια αρκετά διασκεδαστική ροή, με πολύ δυνατούς αγώνες, μπόλικο παιχνίδι στο customization των αμαξιών και ατελείωτο κυνηγητό με περιπολικά.
Η αστυνομία παίζει τεράστιο ρόλο στο Unbound. Το σύστημα Heat επιστρέφει, κάνοντας τις αστυνομικές δυνάμεις όλο και πιο δυνατές, με κάθε επιπλέον Heat level. Αυτήν τη φορά, είναι λίγο ευκολότερο να ξεφύγουμε από τα περιπολικά (και από τα ελικόπτερα), αρκεί να μάθουμε την οδηγική συμπεριφορά των διωκτών μας. Ο βασικός λόγος όμως που συμβαίνει αυτό, είναι τα τρακαρίσματα των περιπολικών με Ι.Χ., που τα αχρηστεύουν με τη μια. Από την άλλη, όταν υπάρχει αστυνομία σε αγώνες και δη σημαντικούς, προκύπτουν rage quits από την τοξικότητα. Τα περιπολικά δεν προσπαθούν να συλλάβουν κανέναν, αλλά αντίθετα, απλά σαμποτάρουν εμάς. Η δυσκολία ορισμένων αντιπάλων και η επιμονή των αστυνομικών, μπορούν να κάνουν έναν φαινομενικά απλό αγώνα, μαρτύριο. Αλλά, το κάνουν με απόλυτα διασκεδαστικό τρόπο.
Εκεί που μπορεί κανείς να νιώσει την πίεσή του να ανεβοκατεβαίνει απότομα, είναι τα βράδια με υψηλό Heat level και πολλά χρήματα πάνω του. Η διαδρομή ως το συντομότερο γκαράζ, όσο σύντομη και αν είναι, απαιτεί τεράστια προσοχή και, εφόσον καθίσταται δυνατό, αποφυγή των δρόμων. Τα περιπολικά τείνουν να αγνοούν οτιδήποτε στέκεται ακίνητο off-road, εφόσον τα φώτα του οχήματος είναι σβηστά (απενεργοποιούνται με ένα πλήκτρο). Αν υποπέσουμε στην αντίληψη ενός από όσα κυκλοφορούν, ενδέχεται να ξεκινήσει μια μανιακή καταδίωξη με μεγάλη διάρκεια και με τεράστιο ρίσκο να χάσουμε τα χρήματα που μαζέψαμε μετά κόπων και βασάνων. Η ίδια η πλοκή του Unbound είναι, πιθανότατα, το χειρότερο κομμάτι του. Πρόκειται για μια χιλιοειπωμένη ιστορία, με προβλέψιμες ανατροπές και κάκιστους διαλόγους που θυμίζουν συλλογές με cringe videos στο YouTube. Voice-over υπάρχει άφθονο και έτσι, οι άκρως εριστικές ατάκες, με το αδιάφορο voice-acting, κοστίζουν αρκετά στη συνολική εμπειρία. Εξαίρεση σ’ αυτό δεν είναι ούτε και ο ράπερ ASAP Rocky που, για κάποιον λόγο, συμμετέχει στον τίτλο. Ειδικά η ενδοεπικοινωνία της αστυνομίας, δείχνει το πόσο λίγη σημασία δόθηκε σ’ αυτόν τον τομέα: αστυνομικοί συζητούν μεταξύ τους, πως δεν επιστρέφουν σπίτι προτού μας συλλάβουν και, τρία δευτερόλεπτα αργότερα συμφωνούν πως δεν έχει νόημα αυτό που κάνουν και πως παρατούν το κυνήγι.
Η μουσική του Unbound θα ξενίσει σίγουρα τους παλιούς fans της σειράς, μια και είναι γεμάτη από περισσότερο… beat-άτα και r&b κομμάτια, με ορισμένες ηλεκτρο-χορευτικές συνθέσεις στο ενδιάμεσο. Ο ήχος των αμαξιών φέρει μια κάποια υπερβολή, που όμως ταιριάζει στο σύνολο του συγκεκριμένου arcade racing game, όπως και τα animated effects. Ο τεχνικός τομέας στέκεται καλά, με ελάχιστα frame drops σε σημεία αγώνων με έντονο συνωστισμό (περιπολικά, Ι.Χ.) και με ένα μικρό θέμα στο respawn system του παιχνιδιού. Υπάρχουν φορές που ο τίτλος μας κάνει respawn στον δρόμο, ενώ απλά κάνουμε ένα άλμα. Επίσης, θα θέλαμε περισσότερες φωτεινές ενδείξεις για την κατεύθυνση του δρόμου, όπως αυτός ορίζεται από τον αγώνα στον οποίο συμμετέχουμε. Το να κοιτάζουμε τον χάρτη περισσότερο από τον ίδιο τον δρόμο, είναι ιδιαίτερα άβολο (στην καλύτερη). Τέλος, το online κομμάτι του Unbound χρήζει ενίσχυσης, καθώς του λείπουν βασικά πράγματα όπως… η αστυνομία. Στα της συνδεσιμότητας όμως είναι σε καλό επίπεδο.
Το Need for Speed Unbound είναι το ομορφότερο παιχνίδι της arcade racing σειράς της EA, αλλά, παρόλα αυτά, υπολείπεται σε αρκετούς τομείς και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ένας από τους δυνατούς της τίτλους. Η ανιαρή Lakeshore City, το οδυνηρό grinding κατά τη διάρκεια των πρώτων ωρών και το κάκιστο σενάριο, μαζί με το γεγονός ότι, από μεριάς gameplay, δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές από το Need for Speed Heat, συντελούν σε ένα μέτριο Need for Speed. Ωστόσο, η προσθήκη των animated effects κι ο ανάλογος σχεδιασμός των χαρακτήρων του, φέρει έναν αέρα ανανέωσης που θα μας κάνει να την αποζητήσουμε και από το επόμενο κεφάλαιο του franchise.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity