Γενιές ολόκληρες μεγάλωσαν με τα μυθιστορήματα τής Άγκαθα Κρίστι, όπου ο Ηρακλής Πουαρό ξετύλιγε ένα πολύπλοκο κουβάρι για να αποκαλύψει τι πραγματικά βρίσκεται πίσω από ένα μυστήριο. Στην καρδιά του, το Master Detective Archives: RAIN CODE δεν απέχει πολύ από τέτοια έργα, καθώς όπως μαρτυρά ο τίτλος, δίνει στα χέρια τον παικτών έναν ντετέκτιβ κι ένα τεράστιο μυστήριο που πρέπει να λύσει. Βέβαια, το παρουσιαστικό του δεν θυμίζει σε τίποτα τον Πουαρό. Αντί για έναν εκλεπτυσμένο κύριο με μεγάλο μουστάκι, πρωταγωνιστής είναι ο Yuma Kokohead, ένας πολύ νεαρός ντετέκτιβ με αμνησία – όχι ιδιαίτερα κολακευτική η σύγκριση. Ο Yuma είναι μέλος της World Detective Organization, όμως, οπότε κάτι θα είδαν μέσα του για να τον κατατάσσουν ανάμεσα στους καλύτερους. Ξυπνώντας σε ένα βαγόνι τρένου εν κινήσει, δίχως τις αναμνήσεις του, πορεύεται συλλέγοντας στοιχεία για να θυμηθεί ό,τι μπορεί, γνωρίζοντας ταυτόχρονα και μια ομάδα κορυφαίων ντετέκτιβ στο τρένο.
Από εκεί κι έπειτα, τα πράγματα παίρνουν απότομα πολύ παράξενη τροπή και στο εξής, θα δίνονται λίγες λεπτομέρειες για να αποφευχθούν τα spoilers. Νωρίς, λοιπόν, το παιχνίδι δείχνει πώς θα εξελιχθεί. Ο Yuma, σαν σφουγγάρι, συλλέγει πληροφορίες από παντού – το περιβάλλον, τους διαλόγους, τα στοιχεία που σημειώνει στο σημειωματάριό του. Η πρώτη υπόθεση προς επίλυση λειτουργεί και ως εισαγωγή στους μηχανισμούς και τον κόσμο του παιχνιδιού. Συλλέγοντας πληροφορίες καθ’ όλη τη διάρκεια μιας υπόθεσης, ο Yuma στο τέλος καλείται να ενώσει τα κομμάτια του παζλ και να αποκαλύψει ποιος βρίσκεται πίσω από το μυστήριο. Η διαδικασία είναι κάπως ευφάνταστη, αφού πέραν του τυπικού έργου που κάνει ένας ντετέκτιβ, η μαγεία έρχεται -κυριολεκτικά- στην τελική ευθεία μιας υπόθεσης. Είναι ο Yuma ένα παιδί-θαύμα που βλέπει τη σκηνή του εγκλήματος από το παρελθόν; Μήπως επικοινωνεί τηλεπαθητικά με τα ζώα και καταλαβαίνει τη γλώσσα τους, αποσπώντας πληροφορίες για μια υπόθεση; Ίσως γυρίζει πίσω τον χρόνο; Η απάντηση είναι: τίποτα από αυτά, αλλά κάτι ακόμη καλύτερο. Κάθε ντετέκτιβ έχει ένα “Forensic Forte”, μια ειδική δύναμη ή ικανότητα που ξεχωρίζει από κάθε άλλη. Για τον Yuma, η δύναμη αυτή έχει τη μορφή της Shinigami, μιας Θεάς του Θανάτου, την οποία μπορεί να επικαλεστεί και βλέπει μόνο αυτός.
Η Shinigami, λοιπόν, είναι αυτή που απογειώνει τα μυστήρια, αφού όταν ο Yuma έχει συλλέξει αρκετά “Solution Keys” τότε μπορεί να επισκεφθεί τον “Mystery Labyrinth”. Πρόκειται για έναν μαγικό κόσμο, όπου το μυστήριο «παλεύει» ενάντια στη λύση, κυριολεκτικά. Χρησιμοποιώντας τα στοιχεία που έχει μαζέψει, ο Yuma αντιμετωπίζει εχθρούς και ρίχνει τείχη στον δρόμο του προς την αλήθεια. Χρησιμοποιώντας τα στοιχεία σαν όπλα, οι μάχες είναι συνήθως ένας διάλογος μεταξύ του υπόπτου και του Yuma, όπου ο παίκτης πρέπει να αποκρίνεται σωστά και εγκαίρως στα όσα λέει ο αντίπαλός του προκειμένου να βγει νικητής από τη μονομαχία. Αυτή η αλλαγή ρυθμού βοηθάει, δίνοντας μια φρεσκάδα και ζωντάνια στο παιχνίδι που δεν υπάρχει κατά την έρευνα. Από τον αργό και μεθοδικό έλεγχο μιας σκηνής, τους διαλόγους και τη συλλογή στοιχείων, ξαφνικά ο Yuma μάχεται για τη ζωή του, κάτι που αποτυπώνεται ακόμη και στη μουσική που γίνεται πολύ πιο έντονη.
Οι εχθροί που αντιμετωπίζει ο Yuma είναι είτε ύποπτοι είτε άμεσα εμπλεκόμενοι στο μυστήριο, οι οποίοι λειτουργούν ως αντίλογος για κάθε σκέψη του Yuma. Εξαπολύουν τις σκέψεις τους στον Yuma κι ο παίκτης πρέπει να αποφεύγει τις φράσεις, περιμένοντας να εμφανιστεί μια πρόταση για την οποία έχουν ένα στοιχείο που την αντικρούει πλήρως, οπότε και το χρησιμοποιούν για να βγουν στην αντεπίθεση. Όταν ένας εχθρός δεχτεί αρκετή ζημιά με τον παραπάνω τρόπο, η μάχη ολοκληρώνεται κι ο παίκτης συνεχίζει παρακάτω. Θα μπορούσε, όμως, κάθε λαβύρινθος να έχει λίγη περισσότερη ποικιλία. Τα μυστήρια που καλούνται να λύσουν οι παίκτες έχουν πολύ διαφορετικά στοιχεία μεταξύ τους, από το παρασκήνιο και τους χαρακτήρες έως τα κίνητρα και την τοποθεσία. Οπτικά, αλλάζουν αρκετά για να μην γίνονται επαναλαμβανόμενοι, όμως η εξερεύνηση είναι τόσο απλή όσο το περπάτημα σε μια ευθεία γραμμή, όπου ο παίκτης απλώς ακούει τους Yuma και Shinigami να μιλούν και ενίοτε να αντιμετωπίζουν κάποιον εχθρό.
Υπάρχουν κι άλλα mini games, όλα με βασικό στοιχείο την εύρεση και διαλεύκανση στοιχείων, με την Shinigami να συμμετέχει σε αρκετά από αυτά. Για παράδειγμα, βρίσκεται σε ένα… βαρέλι, το οποίο ο παίκτης περιστρέφει προσπαθώντας να πετάξει μαχαίρια στα σωστά γράμματα ώστε να γράψει τη λέξη-στοιχείο που αναζητά. Αν ολοκληρωθεί με επιτυχία ένας λαβύρινθος, τότε ο παίκτης βάζει σε μια σειρά όλα τα συμπεράσματα γεμίζοντας τα κενά στο σημειωματάριο, για να κλείσει οριστικά την υπόθεση. Ένα τεράστιο θετικό, που μεταμορφώνει εντελώς το παιχνίδι, είναι πως δεν αποτελεί visual novel πλέον, όπως η σειρά Danganronpa (της οποίας αποτελεί πνευματικό διάδοχο το παρόν). Όλο το παιχνίδι παίζεται σε προοπτική τρίτου προσώπου, με τον παίκτη να χειρίζεται τον Yuma για να αλληλεπιδρά με άλλους, να εντοπίζει στοιχεία ή να εξερευνά. Όμως δεν είναι μόνο η νέα προοπτική που βοηθάει, αλλά η πόλη Kanai Ward που είναι ανοιχτή κι ελεύθερη για εξερεύνηση.
Μια μουντή, σκοτεινή και τρομακτική μεγαλούπολη όπου τα νέον δεν σβήνουν ποτέ και η βροχή δεν παύει να πέφτει. Μια μίζερη, βρώμικη και καταθλιπτική περιοχή όπου οι κάτοικοι επιβιώνουν, δεν ζουν πραγματικά. Όλα αυτά φαίνονται με μια απλή ματιά, όμως οι διάλογοι με τους τόσους χαρακτήρες δίνουν ακόμη περισσότερο βάθος στην κατάσταση. Ακόμη, υπάρχουν διάφορα side quests που μπορεί να ολοκληρώσει ο παίκτης, για τα οποία επιβραβεύεται με Skill Points. Με αυτά, ο παίκτης βελτιώνει τις ικανότητες του Yuma, κάνοντάς τον πιο ανθεκτικό κι αποδοτικό σε διάφορα σημεία. Για παράδειγμα, μπορεί να εντοπίζει ευκολότερα φράσεις που περιλαμβάνουν λάθη στη διάρκεια μιας μάχης ή μπορεί να κάνει το βαρέλι του σχετικού mini game να γυρίζει πιο αργά. Είναι λίγα αλλά ουσιώδη τα Skills και τα πιο χρήσιμα μπορούν να αποκτηθούν νωρίς, οπότε ακόμη κι αν ο παίκτης δεν ολοκληρώσει πολλά side quests δεν θα έχει εμπόδιο για τον τερματισμό. Πάλι, θα ήταν καλοδεχούμενη λίγη ποικιλία στα side quests, συγκεκριμένα στο κομμάτι του gameplay. Κατά κύριο λόγο, έχουν πολύ απλή δομή κι απαιτούν από τον παίκτη να πάει κάπου, να βρει κάτι και να το πάει σε κάποιον. Ναι, ακόμη κι αυτά τα side quests συχνά αφηγούνται μια καλή ιστορία, όμως ίσως δεν αρκεί για να κρατήσει το ενδιαφέρον του παίκτη ώστε να τα κυνηγήσει όλα.
Οι χαρακτήρες, όπως ήταν αναμενόμενο, παίζουν εξίσου μεγάλο ρόλο στο σύνολο όσο κάθε άλλο κομμάτι. Η βασική ομάδα ντετέκτιβ με την οποία συναναστρέφεται ο Yuma έχει τεράστια ποικιλία σε προσωπικότητες, δυνάμεις και οπτικό σχεδιασμό, οπότε απευθείας όλοι αποτυπώνονται στο μυαλό και δύσκολα ξεχνιούνται. Ο Yuma συζητάει πολύ συχνά με όλους κι εκεί φαίνεται το ταλέντο των δημιουργών, στην ποιότητα των διαλόγων: μέσα σε σύντομο διάστημα ο παίκτης δένεται με άτομα, τα οποία δεν δείχνουν όλα τους τα χαρτιά. Είναι άξιοι εμπιστοσύνης; Έχουν απώτερο σκοπό; Μήπως είναι απλά αντικοινωνικοί; Μήπως ο Yuma δεν είναι αυτό που πιστεύει ο ίδιος πως είναι; Δεδομένου πως έχει αμνησία, ο χαρακτήρας του επηρεάζεται πολύ από όσα λένε οι γύρω του για αυτόν, οπότε ο ρόλος τους δεν είναι καθόλου μικρός ακόμη κι εκτός της έρευνας ενός μυστηρίου. Η Shinigami, δε, είναι το αστέρι του τίτλου. Ως Θεά του Θανάτου, το χιούμορ της είναι άκρως μακάβριο και η σκέψη της δεν συμβαδίζει καθόλου με του απλού ανθρώπου, οπότε οι διάλογοι με τον Yuma είναι συνέχεια χιουμοριστικοί, άβολοι και σε τόνο που, συχνά, δεν αρμόζει στη σοβαρότητα της κατάστασης. Το τελευταίο δεν σημειώνεται ως αρνητικό, αλλά ως θετικό, καθώς το παιχνίδι δεν φοβάται να διαχειριστεί πολύ βαριά θέματα και να δείξει σκληρές εικόνες, όμως ποτέ δεν χάνει το χιούμορ του.
Κι όλα αυτά, φυσικά, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας, η οποία είναι εξίσου καλογραμμένη και συναρπαστική από το πρώτο δεκάλεπτο έως το απρόσμενο φινάλε. Το πώς συνδυάζονται τα στοιχεία και οι ιστορίες από τις διάφορες υποθέσεις είναι απολαυστικό, καθώς ο παίκτης θα νιώθει από την αρχή πως κάτι δεν πάει καλά όμως πάντοτε θα βρίσκεται ένα βήμα πίσω από την αλήθεια. Κάθε υπόθεση απαιτεί μερικές ώρες για να λυθεί, οπότε ένα playthrough διαρκεί κάπου στις 30-40 ώρες. Σε τεχνικό επίπεδο, τα πράγματα είναι ανάμικτα. Αισθητικά, το παιχνίδι είναι άριστο – μοιάζει με anime, συνδυάζει φαντασία με πραγματικότητα, οι χαρακτήρες έχουν μεγάλο εύρος εκφράσεων και κανείς δεν μοιάζει με οποιονδήποτε άλλο. Αντίστοιχα, η Kanai Ward είναι μια από τις πιο αξιομνημόνευτες πόλεις εμπνευσμένες από αισθητική cyberpunk, με την ακατάπαυστη βροχή να συνδυάζεται τέλεια με τις αμέτρητες πινακίδες νέον. Όλα αυτά έχουν ένα κόστος, όμως, το οποίο δεν είναι λίγο. Συχνά, οι λεπτομέρειες σε περιβάλλον ή χαρακτήρες δεν είναι ευδιάκριτες ενώ οι περιορισμοί του Switch είναι εμφανείς όταν ο ρυθμός καρέ υποφέρει μέσα στη βροχερή Kanai Ward. Το παιχνίδι τερματίζεται άνετα, χωρίς κάποιο σοβαρό πρόβλημα απόδοσης, όμως υπάρχει η απορία, «πόσο ομορφότερο θα έδειχνε σε ένα ισχυρότερο σύστημα;».
Για όσους λατρεύουν μια (μεγάλη) ιστορία μυστηρίου, να αναζητούν στοιχεία, να διαβάζουν άπειρους διαλόγους και να χάνονται σε στενά φωτισμένα από νέον, το Master Detective Archives: RAIN CODE είναι άψογη πρόταση. Τα καταφέρνει καλά με gameplay δύο ταχυτήτων (έρευνες και λαβύρινθοι), ώστε να μην κάνει «κοιλιά» κι αντίστοιχα, η ιστορία και το καστ κρατούν το ενδιαφέρον ως το τέλος. Τα βασικότερα παράπονα αφορούν την έλλειψη ποικιλίας στους λαβύρινθους και τα side quests, όπως και τις τεχνικές ατέλειες. Σε γενικές γραμμές, πρόκειται για μια αξιομνημόνευτη περιπέτεια κι έναν κόσμο που έχει ακόμη πολλά να δώσει.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity