H Capcom επιστρέφει για άλλη μία φορά στον χορό των συλλογών και η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια πυροβολεί τη μία πετυχημένη collection μετά την άλλη. Φέτος αποφάσισε να απασφαλίσει μία βόμβα με την κυκλοφορία του Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics ή για να το θέσουμε καλύτερα, 6+1 βόμβες με σκοπό να ενθουσιάσει κυρίως το fighting κοινό.
Η συλλογή αυτή επικεντρώνεται στην δυνατή σχέση της Marvel και της Capcom την δεκαετία του ’90, η οποία είχε ισχυροποιηθεί με εφτά παιχνίδια που είχαν ενθουσιάσει το κοινό για διαφορετικούς λόγους. Πρόκειται για τα X-Men: Children of the Atom (1994), Marvel Super Heroes (1995), X-Men vs. Street Fighter (1996), Marvel Super Heroes vs. Street Fighter (1997), Marvel vs. Capcom: Clash of Super Heroes (1998) Marvel vs. Capcom 2: New Age of Heroes (2000) και την ιδιαίτερη περίπτωση του The Punisher από το μακρινό 1993. Θα ξεκινήσουμε λίγο ανάποδα το review και συγκεκριμένα με τον πιο παλιό τίτλο, γιατί το The Punisher είναι η μοναδική κυκλοφορία που δεν είναι ένα 2D fighting game, αλλά ένα καθαρόαιμο beat ‘em up. Πρόκειται για ένα ρομαντικό δώρο από την Capcom που δεν γίνεται να μην εκτιμηθεί από τους fans, αφού πέρα από την ιστορική του σημασία ως ο τίτλος που έβαλε τις σημαντικές βάσεις για να χτιστούν οι σχέσεις μεταξύ των Capcom και Marvel στην gaming βιομηχανία, είναι και η πρώτη φορά που εμφανίζεται ένα σοβαρό port της arcade έκδοσης σε μοντέρνες κονσόλες. Το παιχνίδι σαν παιχνίδι είναι εξαιρετικό από άποψη μεταφοράς του ύφους και του σεναρίου των κόμικ, με τον παίκτη να ελέγχει τον The Punisher και σε περίπτωση που υπάρξει και δεύτερος παίκτης, εκείνος αναλαμβάνει τον ρόλο του Nick Fury. Πρόκειται για ένα σπάνιο βιντεοπαιχνίδι, φυσικά δεν μεταφέρθηκε η πιο αδύναμη (απ’ όλες τις απόψεις) έκδοση του Sega Mega Drive, αλλά η αυτούσια arcade version η οποία διαρκεί περίπου μία ώρα. Οι χρήστες που ξέρουν από Final Fight και τα υπόλοιπα θρυλικά beat ‘em up της Capcom γνωρίζουν ακριβώς τι τους περιμένει με τον εν λόγω τίτλο, μία δυνατή και βίαιη ιστορία εκδίκησης του ταλαιπωρημένου και σκληροπυρηνικού Frank Castle aka The Punisher.
Ξεκινήσαμε, λοιπόν, με το κερασάκι, καιρός να εστιάσουμε στην τούρτα και στο βασικό περιεχόμενο του Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics. Εννοείται ότι για όλα τα παιχνίδια υπάρχουν διάφορα φίλτρα, borders και αρκετό περιεχόμενο στην κατηγορία Museum. Αν και πρόκειται για τις τυπικές προσθήκες με music player των αγαπημένων soundtracks και εικόνες με art από τους τίτλους, συμπεριλαμβάνονται κάποια πολύ ενδιαφέροντα σκίτσα. Τα πάντα είναι σε υψηλή ανάλυση, ενώ εμφανίζονται και κάποιες πληροφορίες όπως π.χ. ότι κάποιοι χαρακτήρες είχαν σχεδιαστεί να έχουν διαφορετικά special moves από εκείνα που κατέληξαν εν τέλει να έχουν. Το υλικό αυτό προφανώς και απευθύνεται στους geeks, αλλά ίσως και οι fans των fighting games ή των υπερηρώων της marvel να βρουν πληροφορίες που θα τους κάνουν κλικ. Η ύπαρξη του Training Mode σίγουρα θα βοηθήσει τους αρχάριους στη διαδικασία εκμάθησης των τίτλων, αλλά χωρίς tutorial και μία πιο εκμοντερνισμένη εκδοχή, οι αρχάριοι θα καταλήξουν να χρησιμοποιούν το Training Mode παρέα με κάποια βιντεάκια από του YouTube στο κινητό τους.
Εννοείται ότι υπάρχει για όλα τα παιχνίδια η επιλογή του να αποθηκευτεί το progress ανά πάσα στιγμή, ενώ η σημαντικότερη προσθήκη προφανώς και είναι το online mode. Σαν επιλογές δεν θα το χαρακτηρίζαμε πλούσιο σε ό’τι αφορά τα modes, προσπαθεί να επικεντρωθεί στο πατροπαράδοτο matchmaking, δίνοντας την ευκαιρία στην κοινότητα να απολαύσει τα παιχνίδια μέσω διαδικτύου με τις νέες κονσόλες και φυσικά στο PC. Εννοείται ότι υπάρχουν high score leaderboards, ranked, casual και γρήγορα ματσάκια σε lobby και σ’ όλη αυτή τη διαδικασία μπορούμε να περιμένουμε στο μενού, να συνεχίσουμε να παίζουμε εκτός σύνδεσης ή να γεφυρώσουμε το χρόνο αναμονής χαζεύοντας στο μουσείο τις σχεδόν 600 εικόνες και τα 250 μουσικά κομμάτια.
Οι παίκτες μπορούν να αλλάξουν κάποια πράγματα όπως π.χ. input delay, ή να κάνουν map τα κουμπιά για πολλαπλές χρήσεις (εξαιρετική προσθήκη), αλλά σαν γενικότερη διαδικτυακή εμπειρία θα την κρίναμε ελαφρώς προβληματική. Υπήρχαν μέρες όπου στο PlayStation 5 δυσκολευόμασταν να βρούμε αγώνες και πιστεύουμε ότι το πρόβλημα ήταν περισσότερο τεχνικής φύσεως, παρά το ότι δεν υπήρχε κόσμος. Για να είμαστε δίκαιοι, τις τελευταίες 3 μέρες πριν παραδώσουμε το review τα πράγματα φάνηκαν να λειτουργούν πολύ καλύτερα, οπότε ίσως κάτι να έστρωσε το θέμα των servers και του matchmaking γενικότερα. Σίγουρα πάντως η Capcom φαίνεται να δουλεύει πάνω και σε μικρότερες λεπτομέρειες καθ’ όλη την διάρκεια της κυκλοφορίας του τίτλου, αφού προχώρησε μέχρι και στην διόρθωση του θέματος της απουσίας του glitch του Juggernaut σχετικά άμεσα. Παρ’ όλα αυτά, δεν καταλαβαίνουμε γιατί η Capcom επέλεξε εν τέλει να μην υπάρχει crossplay. Θεωρούμε ότι μακροπρόθεσμα αυτό θα ήταν κάτι που θα βοηθούσε σίγουρα το Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics συνολικά σαν κυκλοφορία και σαν εμπειρία.
Αναφερόμενοι στην λέξη “εμπειρία”, ομολογούμε ότι εκπλαγήκαμε θετικά με το πόσο καλό είναι το rollback netcode και η συνολική εμπειρία με όλους τους τίτλους. Χωρίς να θεωρούμαστε επαγγελματίες παίκτες που κατεβαίνουν σε αγώνες Marvel vs. Capcom, πιστεύουμε ότι και οι πιο hardcore χρήστες μίας arcade λογικής θα ενθουσιαστούν με την άμεση ανταπόκριση του gameplay στο online περιβάλλον. Ήταν εντυπωσιακό το πόσο κοντά ήταν σαν εμπειρία π.χ. το Marvel vs. Capcom 2 αυτής της συλλογής με την εμπειρία που λαμβάναμε π.χ. από την έκδοση του Dreamcast και αυτό είναι ίσως το σημαντικότερο στοιχείο σε μία τέτοια κυκλοφορία. Μιλάμε άλλωστε για emulation, πράγμα που σημαίνει ότι πάντοτε θα υπάρχουν κάποιοι περιορισμοί και δυσκολίες ως προς την αναζήτηση για μία πραγματικά αυθεντική εμπειρία. Μπορεί αυτό να μη σημαίνει πολλά για casual παίκτες, τουλάχιστον τις πρώτες ώρες, αλλά το port των παιχνιδιών έχει γίνει με τέτοιο τρόπο, που θεωρούμε ότι πρόκειται για μία κυκλοφορία που θα συγκεντρώσει θετικά σχόλια τόσο από νέους, όσο και από βετεράνους, τουλάχιστον σ’ ό,τι αφορά την απόδοση και την μεταφορά τους από τεχνικής απόψεως.
Βέβαια, πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και να πούμε ότι για ένα κομμάτι του νέου κοινού, που ενδεχομένως να μην το βλέπει τόσο ρομαντικά το όλο εγχείρημα ή να μην ξημεροβραδιάζεται να βλέπει streams του Evo tournament, η έλλειψη ισορροπίας στο ρόστερ των παικτών σίγουρα θα τους ξινίσει. Δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα από την υπεροχή του Magneto στο Marvel vs. Capcom 2: New Age of Heroes ή της χρησιμότητας της Psylocke ή συγκεκριμένων τριπλέτων ομάδας χαρακτήρων που υπερέχουν απέναντι σε όλους τους υπόλοιπους χαρακτήρες. Είναι μία περίεργη ανισορροπία που χτυπάει άσχημα στους μη-μυημένους, αλλά από την άλλη, το core gameplay του παιχνιδιού δημιουργεί καταστάσεις για τους χαρακτήρες που ξεχωρίζουν που είναι άκρως εντυπωσιακές, ειδικά όταν παρακολουθούμε αγώνες ανάμεσα σε έμπειρους παίκτες που γνωρίζουν και πέντε πράγματα παραπάνω. Οι δυνατότητες και οι συνδυασμοί μοιάζουν πράγματι ατελείωτες κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες και παρ’ ό’τι τα παιχνίδια αυτά ενδεχομένως να δείχνουν μερικές φορές την ηλικία τους, είναι αξιοσημείωτο το πόσο καλά κρατούν σαν games ακόμη και τώρα, ειδικά το Marvel vs. Capcom 2.
Αν και γνωρίζουμε ότι για αρκετό κόσμο η συλλογή Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics σημαίνει “επιτέλους θα παίζουμε online το Marvel vs. Capcom 2” (ενδεχομένως και ο γράφων να σκεφτόταν το ίδιο τις πρώτες ώρες), τα υπόλοιπα παιχνίδια παραμένουν απολαυστικά σε μεγάλο βαθμό. O όρος “game preservation” ταιριάζει απόλυτα σε αυτή τη συλλογή, με τον χρήστη να μπορεί με μεγάλη ευκολία να παρακολουθήσει την εξέλιξη των fighting παιχνιδιών της Capcom και της Marvel στο πέρασμα των χρόνων. Από την πρώτη εμφάνιση των υπερηρώων στο X-Men: Children of the Atom που “μυρίζει” έντονα σαν το Super Street Fighter II Turbo, στο πείραμα της χρήσης των infinity stones εν μέσω μάχης στο Marvel Super Heroes, μέχρι την χρήση των tag teams και των variable assists με τα παιχνίδια που ακολούθησαν αργότερα, η πορεία αυτών των κλασικών βιντεοπαιχνιδιών διαγράφεται μέσα από το ίδιο το gameplay. Σίγουρα το οπτικοακουστικό κομμάτι βοηθάει ώστε να ανταπεξέλθουν σαν κυκλοφορίες εν έτει 2024, λόγω των υψηλότερων αναλύσεων της συλλογής αλλά και της 2D αισθητικής των αυθεντικών τίτλων, αλλά το σημαντικότερο στοιχείο παραμένει το gameplay. Διασκεδαστικό, άμεσο, γρήγορο και ένα ρόστερ ηρώων που μιλάει στις καρδιές των retro gamers όπως λίγα projects εκεί έξω.
Τις εποχές των περιοδικών θυμόμαστε τους εαυτούς μας να βλέπουμε εικόνες από το Marvel vs. Capcom: Clash of Super Heroes ξεφυλλίζοντας τις διάφορες σελίδες, με το εντυπωσιακό hadouken του Ryu ή το Proton Cannon του Iron Man να καλύπτουν σχεδόν όλη την οθόνη και να εντυπωσιαζόμαστε. Είναι ωραίο να βλέπουμε ότι όλο αυτό το πράγμα παραμένει εντυπωσιακό αλλά και διασκεδάζει με τον ίδιο τρόπο μέσω της φετινής συλλογής του Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics μετά από περίπου 30 και 25 χρόνια. Πάντα ακούγεται ιντριγκαδόρικό σαν ιδέα να μπαίνει ο Mega Man απέναντι στον Akuma στο ρίνγκ ή ο Magneto να παίζει ξύλο με την Jill Valentine από το Resident Evil και στην εποχή του marvel cinematic universe και της επιτυχίας του Super Smash Bros. Ultimate, αυτά τα crossover μοιάζουν πιο κουλ από ποτέ. Σίγουρα όμως, αυτό είναι απλώς ένα στοιχείο που κρατάει αυτά τα παιχνίδια στην συζήτηση, ακόμη και μετά από τόσα χρόνια. Το σημαντικότερο είναι προφανώς η συνολική εμπειρία που προσφέρουν αυτά τα βιντεοπαιχνίδια σαν (retro) fighting games η οποία παραμένει διασκεδαστική και θετική. Εάν σας αρέσουν τα fighting games, αγαπάτε τους X-Men ή τους χαρακτήρες του Street Fighter (ή και τα δύο) και θέλετε να δείτε πώς πρέπει να μεταφέρονται παλιοί τίτλοι fighting στο σήμερα με σοβαρό και ορθολογικό τρόπο, θεωρούμε ότι το Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics πρέπει να προστεθεί άμεσα στη συλλογή σας.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity