Τα τελευταία χρόνια, έχουμε λάβει διάφορα παιχνίδια εμπνευσμένα από τα έργα του H. P. Lovecraft, όμως ακόμη κι έτσι, ένας συνδυασμός Lovecraft και H.R. Giger δεν είναι τόσο συχνό «πάντρεμα». Οι απόκοσμες ιστορίες του ενός, μαζί με τον φρικιαστικό σχεδιασμό του άλλου, αποτελούν εξαιρετικό ζευγάρι κι αυτό αποδεικνύεται με το Lust from Beyond, ένα παιχνίδι που εκτυλίσσεται στο ίδιο σύμπαν με το Lust for Darkness. Θα ήταν άδικο να μην συμπεριληφθεί ο περίφημος καλλιτέχνης Zdzisław Beksiński ως βασική πηγή έμπνευσης για το σύμπαν, καθώς ο κόσμος του Lusst’ghaa είναι φανερά επηρεασμένος από τα παράξενα δημιουργήματά του.
Κοινό στοιχείο, η λέξη “Lust”, δηλαδή πόθος, κάτι που αποτελεί κεντρικό κομμάτι της πλοκής και του κόσμου στον οποίο λαμβάνει χώρα το νέο παιχνίδι. Σε τούτη την εκδοχή της Γης, υπάρχει μια διάσταση γνωστή ως Lusst’ghaa, όπου οι κάτοικοί της ζουν μονάχα για την ηδονή και το σεξ έχει γίνει αναγκαιότητα για όλους. Κυνηγούν την ηδονή, την ικανοποίηση, την ευχαρίστηση. Όμως πίσω από αυτό, κρύβονται πολύ σκοτεινά μυστικά, θεοί με κρυφά σχέδια κι όπως πολύ συχνά συμβαίνει, ένας λαός που καταλήγει να μπλέκει σε καταστάσεις εκτός του ελέγχου του διότι κάτι πήγε πάρα πολύ στραβά. Από πολύ νωρίς, γίνεται ξεκάθαρο ότι δεν πρόκειται για ένα παιχνίδι που εστιάζει στο ερωτικό περιεχόμενο για να προκαλέσει ή να το αναπαράγει δίχως ουσία, καθώς πέραν του ότι αποτελεί βασικό πυλώνα της ιστορίας, δεν υπάρχει εκεί απλώς ως διακοσμητικό στοιχείο ούτε αντιμετωπίζεται ως κάτι τέτοιο από όλους τους χαρακτήρες. Είναι ένα εργαλείο για ορισμένους, μια τιμωρία για κάποιους άλλους και γενικότερα, ο τρόμος και η ανάγκη για επιβίωση παίρνουν σχεδόν σε κάθε σκηνή πρωταγωνιστικό ρόλο ενάντια στην προβολή ερωτικού περιεχομένου.
Είναι, πρωτίστως, ένα παιχνίδι horror όπου ο παίκτης πρέπει να επιβιώσει ενάντια σε φρικιαστικά τέρατα, όντας απροετοίμαστος και καθόλου καλά εξοπλισμένος. Το ταξίδι ξεκινάει με μια μικρή εισαγωγή, από τα μάτια ενός άλλου χαρακτήρα, που βάζει τον παίκτη στο κλίμα πολύ γρήγορα και οι φρικιαστικές εικόνες αποτυπώνονται από νωρίς στο μυαλό του. Μετά από αυτό, αναλαμβάνει ο Victor Holloway, ο πρωταγωνιστής του παιχνιδιού, ένας ερασιτέχνης ιστορικός και ιδιοκτήτης καταστήματος με αντίκες και αρχαία. Μια ιδιαίτερη ημέρα για εκείνον και τη σύντροφό του, εξελίσσεται σε κάτι πολύ άσχημο, μια ανεξήγητα βίαιη συμπεριφορά που τρομάζει το ζευγάρι. Έτσι, αποφασίζουν να απευθυνθούν σε έναν ψυχίατρο που λειτουργεί με ανορθόδοξες μεθόδους, για να εισχωρήσουν στα άδυτα του υποσυνείδητου του Victor. Από εκεί κι έπειτα, τα πράγματα αποκτούν πολύ παράξενη τροπή, η φαντασία γίνεται ένα με την πραγματικότητα, ο Victor μπαίνει σε νέους κόσμους και απόκοσμα τέρατα έρχονται στον δικό του.
Σκοπός, πλέον, είναι να αποφεύγει τις συγκρούσεις αφού τα τέρατα μπορούν να τον κατασπαράξουν σε δευτερόλεπτα, ενώ εκείνος στα πρώτα στάδια της περιπέτειάς του έχει μονάχα ένα μαχαίρι που λειτουργεί πιο πολύ ως εργαλείο άμυνας παρά ως επίθεσης. Το stealth παίζει μεγάλο ρόλο, επομένως, καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού – η οποία φτάνει περίπου τις 8 ώρες. Σε αυτές τις ώρες, θα κληθεί επίσης να λύσει μερικούς γρίφους ενώ προς το τέλος αποκτά μια μαγική δύναμη, που συνεισφέρει στο κομμάτι των γρίφων (εξαιρώντας δηλαδή τη μάχη). Ο παίκτης πρέπει να διαχειρίζεται τόσο τη φυσική όσο και την ψυχική υγεία του Victor, καθώς τα χτυπήματα μειώνουν την πρώτη και βλέποντας φρικιαστικές εικόνες μειώνεται η δεύτερη. Σε διάφορα σημεία του παιχνιδιού, ο παίκτης θα βρει Altars of Lost Power όπου βελτιώνει τις άμυνες σε αυτά τα δύο ή την ευκινησία του Victor, οπότε γίνεται πιο ανθεκτικός ενάντια σε κάθε σενάριο.
Με βάση τα παραπάνω, είναι από τις λίγες φορές που ένα παιχνίδι επωφελείται από τη λογοκρισία και την ασκεί στον εαυτό του, καθώς το Lust from Beyond M Edition διαφέρει ελάχιστα συγκριτικά με το Lust from Beyond. Πρακτικά, στην M Edition κρύβονται κάπως τα αμέτρητα γυμνά κορμιά, αφαιρέθηκαν κάποιες σκηνές οργίων και γενικότερα, τέτοιου είδους περιεχόμενο, ώστε να μπορεί να πωληθεί ως ένα παιχνίδι βαθμονομημένο ως “PEGI 18” κι όχι “18+”, κάτι που ουσιαστικά θα το «έθαβε» διαφημιστικά. Όμως, κατά τα άλλα το παιχνίδι παρέμεινε ίδιο, για καλό και κακό. Οι μηχανισμοί του δεν έχουν μεγάλη ισορροπία, κυρίως όσον αφορά στο stealth, το οποίο πολύ συχνά είναι περισσότερο βάρος παρά χρήσιμη δυνατότητα – ο παίκτης μπορεί να σπριντάρει και οι εχθροί να μην τον φτάσουν ποτέ, οπότε ποιος ο λόγος για μυστικότητα;
Επίσης, οι γρίφοι δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολοι ή πολύπλοκοι, με εξαίρεση μερικούς προς το τέλος. Συνήθως, η λύση βρίσκεται γραμμένη σε κάποιο χαρτί μέσα στο χώρο όπου υπάρχει ο γρίφος, οπότε δεν απαιτείται τόση σκέψη όσο προσοχή στο περιβάλλον. Η προσθήκη μαγικών δυνάμεων προς χρήση έρχεται αρκετά αργά στο παιχνίδι και δεν κάνει κάποια ουσιαστική διαφορά, τουλάχιστον προς το καλύτερο. Διότι όταν χρησιμοποιείται, μαζί έρχονται και quick-time events όπου ο παίκτης πρέπει να κλικάρει στον κατάλληλο χρόνο ειδάλλως θα πεθάνει. Μια παράξενη, άνευ λόγου προσθήκη σε ένα παιχνίδι με σταθερό ρυθμό. Πέρα από αυτά, ακόμη και η μάχη παίρνει στροφή προς το μέτριο αργότερα, καθώς αποκτώντας πιστόλι όλα γίνονται απίστευτα εύκολα. Ακόμη και τα bosses του παιχνιδιού, που αποτελούν ευχάριστη έκπληξη, δεν αποτελούν τόσο μεγάλη πρόκληση. Με το πιστόλι, το παιχνίδι γίνεται περισσότερο action παρά survival horror.
Σε γενικές γραμμές, η ιστορία παραμένει ενδιαφέρουσα ως το τέλος, «δένοντας» με το Lust for Darkness. Οι χαρακτήρες είναι ενδιαφέροντες και τα γεγονότα δεν είναι παρατραβηγμένα (παρά τα όσα περιγράφονται παραπάνω), έχοντας λόγο να συμβούν και λογική συνέχεια. Οι δύο αιρέσεις που έρχονται αντιμέτωπες στο παιχνίδι, αποτελούνται από ημίτρελους που έχουν το σεξ πάνω από όλα, καταλήγοντας σε σοκαριστικές σκηνές και χαρακτήρες που συμπεριφέρονται πολύ ήρεμα και λογικά κάνοντας εντελώς παράλογα και φρικαλέα πράγματα. Τέτοιες σκηνές συνεισφέρουν στο αίσθημα τρόμου που αναμφίβολα γεννάει το παιχνίδι και το κομμάτι της γύμνιας ή του σεξ καθαυτού, περνούν σε δεύτερη μοίρα. Υπάρχουν και δύο διαφορετικά τέλη που μπορεί να δει κανείς, όπως και αρκετές παραλλαγές για τα διάφορα sub-quests, οπότε δίνεται λόγος να ξαναπαίξει κάποιος το παιχνίδι για να βρει λεπτομέρειες που ίσως έχασε αλλά κυρίως, για τα δύο τέλη.
Θα πρέπει να κάνει λίγη υπομονή με τους διαλόγους, ωστόσο, καθώς η ποιότητα της ηθοποιίας είναι σταθερά μέτρια με εξαίρεση κάποιες στιγμές που είτε γίνεται καλύτερη είτε χειρότερη, κυρίως όμως το δεύτερο. Με κάποιο τρόπο, πολύ σημαντικά γεγονότα αντιμετωπίζονται με απάθεια ενώ δίνεται φοβερή έμφαση σε πιο φυσιολογικά πράγματα, μπερδεύοντας τον χρήστη αφού άλλα βλέπει κι αλλιώς τα ακούει. Αισθητικά, το παιχνίδι είναι άψογο δίχως κανένα απολύτως παράπονο. Ο ξένος κόσμος, τα εφιαλτικά τέρατα, οι αιρέσεις, οι εξωγήινοι θεοί και οι φρικιαστικές εικόνες θα μείνουν στο μυαλό των παικτών πολύ μετά τον τερματισμό. Όλα είναι σχεδιασμένα γύρω από το σεξ, όμως με μια τεράστια δόση τρόμου, οπότε όταν οι χαρακτήρες νιώθουν ηδονή μέσα από όλα αυτά όμως το κάνουν με εξαιρετικά τρομακτικό τρόπο, το μυαλό παιδεύεται να καταλήξει: είναι όντως αυτό που θέλουν; Είναι κάτι κακό; Είναι κάτι που απλώς δεν κατανοούμε; Δίνεται μια τρομακτική διάσταση σε κάτι που δε θα έπρεπε, κι αυτό το κάνει ακόμη πιο τρομακτικό. Μοναδικό παράπονο εδώ, είναι πως ο παίκτης περνάει περισσότερο χρόνο στον «βαρετό» κόσμο μας αντί για τον Lusst’ghaa.
Πέραν της ηθοποιίας, τα εφέ και η μουσική κάνουν αρκετά καλά τη δουλειά τους, αλλά η μουσική θα μπορούσε να είναι λίγο πιο έντονη σε ορισμένα σημεία για να συνοδεύει τη βαρύτητα της σκηνής. Όσον αφορά στα γραφικά, δοκιμάζοντας το παιχνίδι σε gaming laptop με Intel Core i7-8750H, NVIDIA GeForce GTX 1060 6GB και 32GB DDR4 RAM η απόδοση ήταν σχεδόν πάντα στα 60fps σε ρυθμίσεις High, με λίγες πτώσεις σε σκηνές με πιο έντονη δράση. Παράλληλα, δοκιμάζοντας το παιχνίδι σε Steam Deck, όπου είναι απλώς “Playable” κι όχι “Verified”, ήταν δύσκολο να κρατηθεί η απόδοση στα 60fps και συνήθως κυμαινόταν μεταξύ 45-50fps με Medium γραφικά. Παραδόξως, τα Low έριχναν την απόδοση, δημιουργώντας εφέ που δεν υπήρχαν στις υψηλότερες ρυθμίσεις (π.χ. έντονη ομίχλη). Τα αντικείμενα και οι χαρακτήρες έχουν πολύ καλή λεπτομέρεια, τα animations είναι ικανοποιητικά καλά και τα μόνα πράγματα που δεν έδειχναν τόσο όμορφα ήταν κάποια στοιχεία του περιβάλλοντος σε πιο ανοιχτές περιοχές. Στον Lusst’ghaa όλα έδειχναν άριστα από μακριά, όμως σε κοντινότερη ανάλυση, μερικά από τα οργανικά στοιχεία του περιβάλλοντος δεν έδειχναν τόσο καλά. Ας κρατήσουμε κατά νου όμως, ότι πρόκειται για μια μικρή ομάδα και σε γενικές γραμμές, ούτε ανακυκλώνεται περιεχόμενο ούτε είναι εύκολο να καταλάβει κανείς ότι είναι μια μικρή παραγωγή κοιτώντας απλά τα γραφικά.
Φτάνοντας στο τέλος, λοιπόν, το Lust from Beyond: M Edition είναι η καλύτερη εκδοχή ενός ενδιαφέροντος παιχνιδιού, που κατά κύριο λόγο έχει μια ιστορία να πει και δεν εστιάζει σε μηχανισμούς. Από τη μία, προσφέρει ένα φοβερά σχεδιασμένο κόσμο, εχθρούς κι ένα σενάριο με πολύ ενδιαφέρον κι όχι άνευ λόγου έμφαση στο κομμάτι του σεξ. Αλλά, οι μηχανισμοί υποφέρουν από έλλειψη βάθους και σεναρίων χρήσης, το πιστόλι αλλάζει δραματικά τη ροή, το stealth δεν είναι τόσο χρήσιμο και τέλος, υπάρχει μια έλλειψη ισορροπίας στη δυσκολία των γρίφων. Για την εμπειρία και μόνο, όμως, το ταξίδι στο Lusst’ghaa αξίζει την επένδυση για όσους λατρεύουν τους εφιάλτες.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity