Ήταν μια περίεργη εποχή τα ‘90s, τότε που οι μεγάλες εταιρείες βιντεοπαιχνιδιών έφτιαχναν τη μία ανθρωπόμορφη μασκότ-χαριτωμένο ζωάκι μετά την άλλη σε μια προσπάθεια να αποκτήσουν τον δικό τους “Sonic”. Μέσα σε όλα αυτά, η Namco δημιούργησε τον Klonoa, ένα αξιολάτρευτο γατοκουνέλι που πρωταγωνιστούσε στο Klonoa: Door to Phantomile του PlayStation. Αργότερα, ο Klonoa πρωταγωνίστησε σε λίγα παιχνίδια ακόμη όμως γρήγορα μπήκε στο «ντουλάπι» για σχεδόν δύο δεκαετίες… μέχρι πρόσφατα. Η Bandai Namco αποφάσισε να κυκλοφορήσει μια συλλογή που περιλαμβάνει τα Klonoa: Door to Phantomile και Klonoa 2: Lunatea’s Veil, τα δύο καλύτερα παιχνίδια της σειράς, σε μια συλλογή και να τα διαθέσει σε νεότερα συστήματα κονσολών όπως και PC.
Πρόκειται για δύο 2D platformers με τρισδιάστατα γραφικά, στα οποία βασικός μηχανισμός είναι το μαγικό δαχτυλίδι του Klonoa, το οποίο χρησιμοποιώντας τη δύναμη του ανέμου μπορεί να φουσκώνει και να παγιδεύει εχθρούς είτε για να χρησιμοποιούνται ως πυρομαχικά είτε για να δίνουν στον πρωταγωνιστή τη δυνατότητα διπλού άλματος. Χρησιμοποιώντας αυτά τα δύο εργαλεία, ο παίκτης θα πρέπει να λύνει (απλούς) γρίφους και να προσπερνάει εμπόδια, αλλά και να πολεμάει bosses, βρίσκοντας απλά τον κατάλληλο τρόπο ανά περίπτωση. Στο πρώτο Klonoa, οι μηχανισμοί παραμένουν αρκετά απλοί. Οι πίστες μοιράζονται σε πέντε κεφάλαια, στα οποία ο κόσμος κάθε φορά είναι διαφορετικός, δεδομένου και ότι ο Klonoa είναι «ταξιδιώτης των ονείρων» κι επισκέπτεται τους κόσμους στα όνειρα άλλων με στόχο να φέρει γαλήνη. Απέναντί του, φυσικά, βρίσκονται αδηφάγα τέρατα που θέλουν να γεμίσουν τον κόσμο με εφιάλτες, οπότε ο Klonoa αναγκαστικά θα πρέπει να αντιμετωπίσει αρκετούς από αυτούς.
Σε κάθε πίστα, ο Klonoa πρέπει να φτάσει στον τερματισμό ξεπερνώντας τα εμπόδια που αντιμετωπίζει, είτε είναι του περιβάλλοντος είτε εχθροί, αλλά η δυσκολία του παιχνιδιού δεν αυξάνεται ιδιαίτερα σε οποιοδήποτε σημείο. Ακόμη και τα bosses έχουν πολύ απλά μοτίβα που ο παίκτης θα ανακαλύψει πολύ γρήγορα – άλλωστε, οι ενέργειες που μπορεί να κάνει είναι μονάχα κίνηση, άλμα και αν έχει γύρω μικρούς εχθρούς, να τους γραπώσει με το Wind Ring. Για τους τελειομανείς, η δυσκολία αυξάνεται ελαφρώς, καθώς υπάρχουν διάφοροι χαρακτήρες που ο Klonoa μπορεί να σώσει ανά πίστα και επίσης υπάρχει προαιρετικός στόχος να συλλέξει 150 Dream Stones. Γενικά, η ποικιλία εχθρών είναι ικανοποιητική και μεγαλώνει πίστα με την πίστα, συμπεριλαμβάνοντας εχθρούς με ασπίδες που αντιμετωπίζεται μονάχα από την πλάτη ή γιγαντιαίους εχθρούς που θέλουν δύο χτυπήματα για να βγουν νοκ άουτ. Μερικοί εχθροί, όταν αντιμετωπίζονται, κάνουν κάθε Dream Stone να μετράει εις διπλούν για λίγα δευτερόλεπτα.
Σχεδιαστικά, οι πίστες είναι πολύ απλές και κατά κύριο λόγο ακολουθούν ένα βασικό μονοπάτι με ελάχιστα παρακλάδια, αν όχι κανένα. Προς το τέλος, οι επιλογές διευρύνονται λίγο, σε βαθμό που το παιχνίδι γίνεται λιγότερο μονότονο κι αν ήταν έτσι εξ αρχής, σίγουρα θα ήταν πιο ενδιαφέρον και διασκεδαστικό – όχι απαραίτητα δυσκολότερο, βέβαια. Η έλλειψη ποικιλίας στους μηχανισμούς σίγουρα δεν εντυπωσιάζει, αλλά ευτυχώς (ή δυστυχώς, ανάλογα τις προτιμήσεις του καθενός) η διάρκεια μένει σε πάρα πολύ καλό επίπεδο. Για να τερματίσει κανείς το παιχνίδι θα χρειαστεί περίπου 5 ώρες, ενώ αν ο παίκτης θέλει να βρει όλα τα μυστικά και να συλλέξει τα πάντα, τότε εύκολα διπλασιάζεται ο χρόνος. Σε ένα τυπικό playthrough, η ποικιλία εχθρών, τα bosses στο τέλος κάθε κεφαλαίου, οι πολύχρωμες πίστες και η ιστορία θα κρατήσουν το ενδιαφέρον αμείωτο ως το τέλος. Μιλώντας για την ιστορία, το παιχνίδι ξεκινάει με τον πρωταγωνιστή να βλέπει κάποια παράξενα όνειρα, ώσπου ένα πρωί ξυπνάει και κάτι ανεξήγητο έχει συμβεί στο ειρηνικό χωριό του. Ξεκινώντας την εξερεύνηση, ο μικρός Klonoa βρίσκεται μπλεγμένος και πρέπει να υπερασπιστεί τον εαυτό του αλλά και όλους τους φίλους του.
Μπορεί τα πολύχρωμα γραφικά και ο αξιαγάπητος Klonoa να παραπέμπουν σε κάτι πάρα πολύ ευχάριστο, κι όντως η πλοκή κρατάει τέτοιο ύφος στο μεγαλύτερο κομμάτι της, αλλά υπάρχουν κάποιες πάρα πολύ δύσκολες στιγμές που μάλλον πολλοί θα θυμούνται μετά τον τερματισμό. Το soundtrack είναι εξίσου όμορφο με τον οπτικό τομέα, δίνοντας μια παραμυθένια διάσταση στην περιπέτεια του γατοκούνελου πρωταγωνιστή. Αξίζει να σημειωθεί εδώ, πως το remaster βασίζεται στην έκδοση του Wii, η οποία με τη σειρά της ήταν μια σαφώς βελτιωμένη εκδοχή συγκριτικά με το πρωτότυπο παιχνίδι του PlayStation. Οπότε τα τρισδιάστατα γραφικά έχουν λάβει αρκετή αγάπη και το κάπως απλό, αλλά αγέραστο, art style του παιχνιδιού κρύβει εύκολα την ηλικία του. Περνάμε στο Klonoa 2: Lunatea’s Veil, όπου γίνονται αρκετές βελτιώσεις. Αρχικά, το παιχνίδι είχε κυκλοφορήσει σε PlayStation 2, οπότε εκμεταλλευόταν τη δύναμη της νεότερης τότε κονσόλας για να παρέχει μια πλουσιότερη εμπειρία.
Πράγματι, το gameplay δεν αλλάζει δραματικά, αλλά αξιοποιεί εξυπνότερα όσα έχει στη διάθεσή του. Περισσότεροι γρίφοι, περισσότερη σκέψη, περισσότερο στυλ – τα περιβάλλοντα είναι πολύ εντυπωσιακότερα και οι εχθροί έχουν ακόμη μεγαλύτερη ποικιλία, οπότε ακόμη και η απλή μετάβαση από το σημείο Α στο σημείο Β γίνεται μια ευχάριστη διαδρομή. Επιπλέον, από πολύ νωρίς οι πίστες διαθέτουν πολλαπλά μονοπάτια που μπορεί να εξερευνήσει κανείς, διορθώνοντας ένα από τα στραβοπατήματα του πρώτου τίτλου. Τα bosses είναι αρκετά πιο καλοσχεδιασμένα σε επίπεδο πολυπλοκότητας, όπως και οι διάφοροι γρίφοι που απαιτούν από τον παίκτη να «διαβάζει» καλύτερα το χώρο για να ξεκλειδώσει το μονοπάτι που θα τον πάει παρακάτω. Ο μηχανισμός του Wind Ring, με το φούσκωμα εχθρών και τα συναφή, παραμένει ο βασικός άξονας πάνω στον οποίο στήθηκε το gameplay αλλά χάρη στη δυναμικότερη παρουσίαση του τίτλου, δε φαντάζει τόσο μονότονο πλέον. Η δυναμική κάμερα και οι διάφορες στιγμές δράσης που τρέχουν «στον αυτόματο» -όπως ο Klonoa να κάνει σερφ- προσφέρουν όμορφες σκηνές και κάνουν την περιπέτεια λίγο πιο διασκεδαστική. Μην ξεχνάμε, δηλαδή, πως πρακτικά πρόκειται για ένα γυμνασιόπαιδο που βρέθηκε σε μια φανταστική περιπέτεια, οπότε η χαρά του όταν γνωρίζει νέα πράγματα, νέα άτομα και νέους τόπους, είναι κάτι που μεταδίδεται στον παίκτη με μια δόση δικαιολογημένης υπερβολής.
Ένα τέτοιο platformer δύσκολα βρίσκεται τη σήμερον ημέρα: ένα υπερθέαμα που εστιάζει στον πρωταγωνιστή και κάνει ακόμη και τις μικρές στιγμές να δείχνουν τόσο ξεχωριστές. Ο σχεδιασμός κάθε κόσμου επίσης βοηθάει στη δημιουργία ενός τέτοιου συναισθήματος, έχοντας μεγάλη ποικιλία και πολλή ζωή στο παρασκήνιο, οπότε για τις περίπου 10 ώρες που διαρκεί η ιστορία ο ρυθμός δεν κάνει ποτέ κοιλιά. Και, όπως στο πρώτο παιχνίδι, μέσα στην όλη ευχάριστη ατμόσφαιρα, υπάρχουν στιγμές που τα πράγματα σκοτεινιάζουν. Για άλλη μια φορά, ο εμπειρότερος Klonoa ταξιδεύει στον κόσμο των ονείρων και το πιστό του Wind Ring θα τον συντροφεύσει στη μάχη ενάντια στο κακό. Όπως και στο πρώτο παιχνίδι, η μουσική δίνει την ίδια αέρινη αίσθηση και η έλλειψη μιας πραγματικής γλώσσας για τους χαρακτήρες του παιχνιδιού προσθέτει στην όλη παραμυθένια διάστασή του. Τα γραφικά είναι σαφώς ανώτερα συγκριτικά με του πρώτου τίτλου, όπως και οι κινήσεις της κάμερας, τα animations των εχθρών και του πρωταγωνιστή, αλλά και οι λεπτομέρειες στο παρασκήνιο. Τα αυτιά του Klonoa, για παράδειγμα, «χορεύουν» στον άνεμο όταν πέφτει από ύψος ή σερφάρει στα κύματα, μια χαριτωμένη λεπτομέρεια για έναν καθόλου συνηθισμένο πρωταγωνιστή.
Τώρα, οι σημειώσεις που αφορούν και τα δύο παιχνίδια. Στα cutscenes έχει προστεθεί η δυνατότητα για skip και fast-forward των σκηνών, αλλά για κάποιο λόγο, οι σχετικές σημάνσεις δε φεύγουν με τίποτα από την κάτω δεξιά γωνία της οθόνης, επηρεάζοντας τα screenshots αλλά και τη γενικότερη εικόνα κάθε cutscene. Για έκαστο παιχνίδι, προστέθηκε άλλη μια επιλογή δυσκολίας, επιτρέποντας στον παίκτη να παίξει σε Easy mode (ατελείωτες ζωές, λιγότερη ζημιά) ή Normal mode (3 ζωές, κανονική ζημιά). Στο Klonoa 2: Lunatea’s Veil, υπάρχει επίσης η δυνατότητα για συμμετοχή δύο παικτών, με τον δεύτερο να έχει βοηθητικό ρόλο αντί π.χ. για έναν ακόμη Klonoa. Ένα αξιοπερίεργο της συλλογής, είναι πως παρότι γιορτάζει την 25η επέτειο της σειράς, δεν περιλαμβάνει τόσο πολύ σχετικό υλικό – τουλάχιστον στη βασική έκδοση. Το πανέμορφο soundtrack, επιπλέον στολές και ακόμη περισσότερο περιεχόμενο, βρίσκονται κλειδωμένα πίσω από το Special Bundle DLC που πωλείται έναντι 19,99€ επιπλέον του παιχνιδιού, μια απόφαση που αφήνει περίεργη γεύση για τους λάτρεις της σειράς κι όχι μόνο.
Κατά τα άλλα, η συλλογή αποδίδει σταθερά στα 60fps σε ανάλυση 4K με κανένα απολύτως πρόβλημα, κάτι που βάσει αναφορών φαίνεται να ισχύει σε PS4, κονσόλες Xbox One και Xbox Series X|S αλλά και PC, με το Switch να αντιμετωπίζει λίγα προβλήματα στιγμιαίας πτώσης ρυθμού καρέ αλλά όχι σε βαθμό που εμποδίζει το παιχνίδι – απλά χαλάει κάπως την εμπειρία. Το Klonoa Phantasy Reverie Series είναι μια πάρα πολύ ευπρόσδεκτη αναβίωση της σειράς με πρωταγωνιστή τον αξιαγάπητο Klonoa, φέρνοντας μια πιο χαλαρή και συγκεντρωμένη εμπειρία στη σημερινή εποχή του gaming, όπου τα εμφανώς διογκωμένα παιχνίδια και οι ατελείωτοι μηχανισμοί gameplay συχνά κυριαρχούν. Βέβαια, το βάθος των μηχανισμών θα μπορούσε να είναι καλύτερο και εν μέρει «σώζεται» χάρη στη σύντομη διάρκεια του πρώτου τίτλου.
Ο δεύτερος τίτλος έχει σημαντικές βελτιώσεις και αναμφίβολα αποτελεί το «αστέρι» της συλλογής. Πάνε λίγοι μήνες από όταν γράψαμε πως το Klonoa βρίσκεται σε κάποιο… σκονισμένο ράφι της Bandai Namco, οπότε μας χαροποιεί ιδιαίτερα το γεγονός πως η σειρά έδωσε σφυγμό και μακάρι να έπεται συνέχεια.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity