H Hal Laboratory αποφάσισε να δώσει στον Kirby την πρώτη του πραγματική 3D περιπέτεια με το Kirby and the Forgotten Land, γιορτάζοντας έτσι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την επέτειο της αναγνωρισμένης σειράς. Μετά από 35 ολόκληρα χρόνια και έχοντας περάσει κυριολεκτικά απ’ όλες τις κονσόλες της Nintendo, o αγαπημένος ροζ ήρωας αφήνει στην άκρη τα παραδοσιακά 2D παιχνίδια, τα 2,5D σκηνικά, τα πειράματα τύπου Kirby Air Ride και τις guest εμφανίσεις στο Smash για χάριν ενός μεγαλεπήβολου σχεδιασμού.
Το Kirby and the Forgotten Land ξεκαθαρίζει από τα πρώτα κιόλας λεπτά ότι δεν πρόκειται για έναν σχεδιασμό τύπου Super Mario Odyssey, αλλά περισσότερο για ένα είδος Super Mario 3D World. Πρόκειται για μία καθαρή 3D platform εμπειρία η οποία διαδραματίζεται σε κόσμους που είναι χωρισμένοι σε πίστες, με τον Kirby και τους υπόλοιπους κατοίκους του πλανήτη Pop Star να έχουν ρουφηχτεί και μεταφερθεί βίαια σε αυτό το αφιλόξενο νέο σύμπαν. Οι πίστες είναι επίσης χωρισμένες σε δωμάτια και υποπεριοχές, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι συναντάμε πολύ μεγάλα σε διάρκεια levels. Κάνοντας συγκρίσεις και συσχετισμούς με την σειρά Super Mario στο Nintendo Switch, αξίζει να αναφέρουμε ότι από άποψη γραφικών και τεχνολογίας, ο Kirby δεν μπορεί να κοντράρει στα ίσια τον αγαπημένο υδραυλικό. Το Kirby and the Forgotten Land δεν έχει άσχημο σχεδιασμό επιπέδων, το ακριβώς αντίθετο θα λέγαμε. Υπάρχει φαντασία στα τοπία που εναλλάσσονται ανάμεσα σε λάβα, πάγο, ζούγκλα και πολλά άλλα, ενώ υπάρχει μία πληθώρα εχθρών, abilities και bosses τα οποία συνθέτουν έναν πολύ όμορφο και εντυπωσιακό καλλιτεχνικό σχεδιασμό. Όλα αυτά όμως, δεν δικαιολογούν το τελικό αποτέλεσμα στον καθαρά τεχνικό τομέα, ο οποίος υστερεί σε κάποια σημεία. Η Hal Laboratory δεν παρουσιάζει κάτι το τρομερά απαιτητικό, για να βλέπουμε έστω αυτή την διαφορά ανάμεσα στο Kirby and the Forgotten Land και π.χ. στο Super Mario 3D World ή στα 60 καρέ του Super Mario Odyssey. Έγιναν θυσίες για dynamic resolution και framerate, όταν π.χ. βλέπουμε σε πολύ μεγάλη απόσταση στο βάθος τους εχθρούς να κινούνται σε πολύ χαμηλά frames, κάτι το οποίο μας έκανε εντύπωση μιας και ο τίτλος τρέχει απλώς στα 30fps.
Βέβαια, πρέπει να αναφέρουμε ότι όλα αυτά γίνονται αντιληπτά όταν ο παίκτης έχει ασχοληθεί πρόσφατα με ανώτερους (τεχνικά) τίτλους που αναφέραμε στο κείμενο, γιατί εν ώρα δράσης το Kirby and the Forgotten Land παρουσιάζει μία supercute εμπειρία με λίγα framedrops, με μηδενικά θέματα ή bugs και με άκρως ικανοποιητικά loading times. Η δύναμη του παιχνιδιού αποκαλύπτεται από τα πρώτα λεπτά του project και δεν είναι άλλη από το gameplay και την γενικότερη φιλοσοφία του τίτλου να παρουσιάσει μία πανδαισία χρωμάτων με μπόλικη φαντασία. Το ίδιο ποσοστό φαντασίας θα θέλαμε να έχει "ξοδέψει" η ομάδα ανάπτυξης στο soundtrack. Με εξαίρεση κάποιες διασκευές του main theme, ο ηχητικός τομέας φλερτάρει σε μεγάλο βαθμό με την αδιαφορία. Οι παίκτες θα βρουν όλες τις αγαπημένες copy abilities του Kirby, δηλαδή να ρουφάει τους αντιπάλους του και να κλέβει τις δυνάμεις τους. Μάλιστα μέσω συγκεκριμένων blueprints μπορούμε να τις αναβαθμίσουμε, ανεβάζοντας την ισχύ του Kirby, ενώ παράλληλα δεν μας πιέζουν να χρησιμοποιούμε συνεχώς συγκεκριμένα copy abilities, με εξαίρεση τα συνοδευτικά levels με τίτλο Treasure Roads. Tα Treasure Roads αποτελούν ολιγόλεπτα time challenges, όπου ο χρήστης πρέπει να ολοκληρώσει την πίστα μέσα σ’ ένα συγκεκριμένο χρονικό όριο ώστε να λάβει Rare Stones ως επιβράβευση, τα οποία απαιτούνται για την αναβάθμιση των copy abilieties (και όχι μόνο). Οι κανονικές πίστες δίνουν στον χρήστη αρκετά μεγάλη ελευθερία να πορευτεί με την δύναμη που θέλει, ενώ κάποια σημεία όπου μπορεί π.χ. να χρειάζεται η χρήση του Ice ability για να σβηστούν κάποιες φωτιές, έχουν κάποιες έμμεσες υποδείξεις ώστε να γίνει αντιληπτό από τους παίκτες. Το Kirby and the Forgotten Land βασίζεται αρκετά στην αλληλεπίδραση του χαρακτήρα με το περιβάλλον του, όχι μόνο για να ολοκληρώσει απλώς την πίστα, αλλά και για να αποκαλύψει μυστικά και collectibles. Αυτός είναι και ο λόγος που προστέθηκε το ολοκαίνουργιο Mouthful Mode, όπου ο Kirby καταφέρνει και καταπίνει ένα αμάξι, έναν τεράστιο κώνο ή έναν αυτόματο πωλητή αναψυκτικών που εκσφενδονίζει ανθρακούχα ποτά, δίνοντας στον κεντρικό χαρακτήρα νέες δυνατότητες να αλληλοεπιδράσει με το περιβάλλον του. Ο Kirby σπάει τοίχους, πατώματα, καθαρίζει την πίστα από επικίνδυνα υγρά, ενώ υπάρχουν σημεία όπου το Mouthful Mode αποκαλύπτει ένα είδους mini game όταν π.χ. o χαρακτήρας ρουφάει ένα τραινάκι ή ένα paraglider με αποτέλεσμα να μπαίνουμε στη διαδικασία ενός αγώνα κόντρα σε εχθρούς και τον χρόνο. Όταν βρισκόμαστε σε αυτό το Mouthful Mode αλλάζει και το gameplay και οι κινήσεις, με αποτέλεσμα να φρεσκάρεται η εμπειρία με ανώτερο τρόπο ακόμη και από το πολύ καλό mech suit στο Kirby: Planet Robobot. Το αγαπημένο μας Mouthful Mode είναι πάντως σίγουρα αυτό με την λάμπα, μιας και η εναλλαγή ανάμεσα σε φως και σκοτάδι δημιούργησε έξυπνες συνθήκες για ωραίους γρίφους.
Όλες αυτές οι δυνατότητες δίνονται στον παίκτη με μία ισορροπημένη δοσολογία, αλλά και μ’ ένα ξεκάθαρο πλάνο που δεν είναι άλλο από το ξεκοκάλισμα της εκάστοτε πίστας ώστε να βρεθούν όλα τα collectibles. Η δυσκολία του Kirby and the Forgotten Land δεν βρίσκεται στους αντιπάλους του ή στο platforming, κάτι που από την φύση του φαντάζει εύκολο σαν platform game μιας και μιλάμε για έναν χαρακτήρα που πετάει. H αναζήτηση των collectibles είναι η πραγματική πρόκληση του παιχνιδιού σ’ όλες τις πίστες, αφού δεν είναι τόσο εύκολο όσο το φανταζόμασταν. H παρουσία ενός easy mode μας άφησε να ελπίζουμε ότι ίσως να υπήρχε μία παραπάνω δυσκολία και σ’ ό,τι αφορά το gameplay, αλλά ο τίτλος ολοκληρώνεται στο Wild Mode χωρίς μεγάλα ζόρια, αν και οι τελευταίοι κόσμοι ανεβάζουν κάπως την πρόκληση. Προσοχή, δε θεωρούμε ότι δεν πρέπει να υπάρχουν εύκολα παιχνίδια, μιας και ο Kirby ήταν πάντοτε ο κεντρικός χαρακτήρας σε προσβάστιμα platform games με τα οποία περνάνε εξαιρετικά οι παίκτες που τα βρίσκουν σκούρα με πιο απαιτητικούς τίτλους. Στην περίπτωση του Kirby and the Forgotten Land η εύκολη πρόκληση δεν ήταν αποτρεπτική, αλλά επισκίασε έναν ιδιαίτερα ενδιαφέροντα μηχανισμό, εκείνον της άμυνας/blocking και της αποφυγής. Πράγματι, ο Kirby μπορεί και αμύνεται με την πλαϊνή σκανδάλη και να αποφεύγει τα χτυπήματα με τρόπο που θυμίζει Bayonetta. Το πρώτο που χτυπάει κάπως αρνητικά είναι ο overpowered χαρακτήρας του block του Kirby που αντέχει κυριολεκτικά οποιοδήποτε χτύπημα με ελάχιστες επιπτώσεις στο health bar. Σαν μηχανισμός σε συνδυασμό με την αποφυγή λειτουργεί όμως πολύ καλά, έχει το απαραίτητο fun factor και προσφέρει μία διαφορετική ροή στις απαιτητικές μάχες και στο παιχνίδι γενικότερα. Δυστυχώς όμως, δεν θα ήταν υπερβολικό να αναφέρουμε ότι στις πρώτες 10 ώρες χρησιμοποιήσαμε αυτόν τον μηχανισμό μάξιμουμ 3-4 φορές (τις 2 φορές κατά λάθος) και μόνο σε κάποια συγκεκριμένα σημεία αρκετά μετά το τέλος της βασικής ιστορίας χρειάστηκε να στηριχθούμε στην άμυνα. Η Hal Laboratory κατάφερε να προσθέσει άλλο ένα δυνατό στοιχείο στο gameplay του Kirby and the Forgotten Land, δυστυχώς όμως δεν ήξερε πώς να το ενσωματώσει οργανικά σ’ έναν τίτλο που ανήκει σε μία κατηγορία με βατή πρόκληση.
Η πρόκληση είναι επίσης το μοναδικό αρνητικό στοιχείο που μπορούμε να αναφέρουμε στο πολύ καλό co-op mode, αφού εδώ χρειαζόταν να ανέβει λίγο περισσότερο και με ουσιαστικό τρόπο ο αριθμός των εχθρών ή οι δυνάμεις των αντιπάλων μας. O δεύτερος χρήστης επιλέγει τον Bandana Waddle Dee ο οποίος είναι αρκετά ισχυρός, χωρίς φυσικά να μπορεί να αλλάξει μορφές ή να κλέψει τις ικανότητες των αντιπάλων του. Κάνει διάφορα κόλπα με το δόρυ του, με melee αλλά και ranged χτυπήματα να ξεχωρίζουν. Μπορεί να πρόκειται για έναν συμπληρωματικό χαρακτήρα, αλλά το power level του είναι αρκετό ώστε να δημιουργείται μία ευχάριστη εμπειρία σε co-op περιβάλλον. Είναι σπάνιο φαινόμενο να ρολάρουν τόσο καλά δύο χαρακτήρες σ’ ένα 3D platformer όταν μιλάμε για local co-op mode, πόσο μάλλον να υπάρχει μία όμορφη ισορροπία ανάμεσα στους χαρακτήρες, γιατί ο Kirby είναι ο απόλυτος σταρ και ο χρήστης του Bandana Waddle Dee θα μπορούσε εύκολα να λειτουργεί ως φτωχός συγγενής. Οι developers βρήκαν όμως και σε αυτόν τον γρίφο λύση και θεωρούμε ότι ειδικά για δύο νεαρούς παίκτες ή έναν γονιό και το παιδί του που δεν ψάχνονται για υψηλές προκλήσεις, το co-op mode θα τους καθηλώσει.
Με την βασική ιστορία χωρίς τα side achievements και collectibles να απαιτεί σίγουρα πάνω από δέκα ώρες, αυτό που ωθεί τον παίκτη να προσπαθήσει να χτενίσει τα πάντα στο παιχνίδι είναι η ουσία που’ χει δοθεί στα εξτραδάκια γύρω από τα unlockables και τα collectibles. Στο τέλος κάθε πίστας μας περιμένει ένα κλουβί με φυλακισμένα Waddle Dees, ενώ καθ’ όλη την διάρκεια της πίστας υπάρχουν σκορπισμένοι (κρυφοί) Waddle Dees που ανυπομονούν να τους ελευθερώσουμε με διαφορετικούς τρόπους. Οι αγαπημένοι χαρακτήρες βρίσκονται χωμένοι σε κρυφά δωμάτια, αποκαλύπτονται μετά από mini boss fights ή μέσω ενός είδους side mission τύπου “σκαρφάλωσε στο υψηλότερο σημείο της πίστας” τα οποία προσφέρουν έξτρα Waddle Dees. Όλα αυτά δεν μας τα δίνει το παιχνίδι στο πιάτο, το level screen μας προσφέρει την πληροφορία για το πόσοι Waddle Dees υπάρχουν στην πίστα, αλλά τον τρόπο με τον οποίο θα τους ελευθερώσουμε θα πρέπει να τον βρούμε μόνοι μας. Οι developers απέφυγαν έξυπνα το άσκοπο backtracking, αφού με την ολοκλήρωση της πίστας αποκαλύπτεται το αμέσως επόμενο achievement/side mission, ώστε την επόμενη φορά που θα δοκιμάσουμε την ίδια πίστα να ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε. Οι κρυψώνες και τα side missions δεν είναι εύκολα στοιχεία, μπορεί να προσπεραστεί ένα κρυφό κλουβί ή κάποια έξτρα αποστολή ακόμη και από ιδιαίτερα έμπειρους παίκτες, κάτι που θα εκτιμηθεί σίγουρα από όλους τους παίκτες.
Οι Waddle Dees που ελευθερώνουμε συνεισφέρουν στην δημιουργία μίας πόλης, η οποία λειτουργεί ως hub world και αποτελείται από διάφορα κτήρια. Εκεί θα βρούμε το Waddle Dee Café που προσφέρει ένα χαριτωμένο mini game και φαγητά ως items (o Kirby μπορεί να κουβαλήσει έως ένα έξτρα item μαζί του), το Waddle Dee’s Weapons Shop μέσω του οποίου αναβαθμίζουμε τα copy abilities, το σπίτι του Kirby στο οποίο μπορούμε να ξεκουραστούμε, το Gotcha Machine στο οποίο ανταλλάσσουμε τα coins μας με μικρά κουτάκια τύπου Kinder έκπληξη που έχουν μέσα αγαλματίδια και διάφορα άλλα κτήρια. Οι developers έχουν μπλέξει τα πάντα μεταξύ τους, ώστε να υπάρχει πάντα λόγος να κυνηγήσει ο παίκτης ακόμη και την ολοκλήρωση ενός απλού mini game. Το mini game του ψαρέματος επιβραβεύει τον χρήστη μ’ ένα σημαντικό blueprint, ενώ η ολοκλήρωση και του πιο απαιτητικού boss fight στο Colosseum πέρα από in-game rewards που σχετίζονται με το progress, προσφέρει και δωράκια στον τομέα των cosmetics για το σπίτι του Kirby. Από την στιγμή που η Hal Laboratory αποφάσισε να στρέψει την προσοχή της στα collectibles μέσα στα levels, δημιουργώντας συνθήκες που θυμίζουν ένα είδους collectathlon από εποχές Nintendo 64, έπρεπε να βρει τρόπους για να κρατήσει το ενδιαφέρον στους χρήστες. Ακόμα και τα αγαλματίδια με τους χαρακτήρες που έχουν έναν καθαρά συλλεκτικό χαρακτήρα, έχουν χτιστεί με τόσο όμορφο τρόπο με τις περιγραφές και το collector’s album, που μας έβγαλε από μέσα μας τον χαρακτήρα του συλλέκτη. Όλο αυτό το concept μας δημιούργησε τις κατάλληλες συνθήκες ώστε να κυνηγήσουμε high scores και να συλλέξουμε όλα τα κρυφά collectibles που υπάρχουν στους κόσμους, γιατί πίσω από ένα απλό minigame μπορεί να κρύβεται ένα ισχυρό ability. Αρκετά καλή ισορροπία υπάρχει και στην χρήση των Amiibo τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να μας δώσουν το εκάστοτε potion και coins, ενώ το refresh για την χρήση των Amiibo γίνεται με το που ολοκληρώσουμε μία πίστα. Με αυτόν τον τρόπο ο χρήστης αποτρέπεται από το να κάνει κατάχρηση των Amiibο μέσα στην ίδια πίστα, αλλά μπορεί να τα ξαναχρησιμοποιήσει στην αμέσως επόμενη, κάτι που ταιριάζει στον πιο εύκολο χαρακτήρα του παιχνιδιού.
Αυτά και άλλα πολλά θα μπορούσαμε να γράψουμε για το Kirby and the Forgotten Land το οποίο αποτελεί σίγουρα την καλύτερη στιγμή του Kirby σε αυτά τα 35 χρόνια φαγοπότι. Πρόκειται για έναν πολύχρωμο κόσμο, μία γεμάτη 3D platform εμπειρία που ολοκληρώνεται και από άποψη σεναρίου και παρουσίασης με εντυπωσιακό τρόπο για τα δεδομένα της σειράς, με τα όποια αρνητικά που αναφέραμε να επηρεάζουν ελάχιστα την εμπειρία ως σύνολο. Η Hal Laboratory έχει ακόμη κάποια μικρά θεματάκια να αντιμετωπίσει από άποψη οπτικού τομέα και ενσωμάτωσης πιο απαιτητικών μηχανισμών, κατάφερε με σχεδόν τέλειο και εντυπωσιακό τρόπο να δώσει στον Kirby και στους Waddle Dees την μεγάλη 3D περιπέτεια που τους άξιζε τόσα χρόνια. Το Kirby and the Forgotten Land αποδεικνύει ότι ο ροζ στρουμπουλός ήρωας της Nintendo έχει όλα τα φόντα να ξεχωρίσει και ως ένα εξαιρετικό 3D platformer, έχοντας κατακτήσει εδώ και δεκαετίες με απόλυτη επιτυχία την δισδιάστατη πρόκληση. Πίσω από αυτή την επική περιπέτεια του Kirby κρύβεται ένα γλυκύτατο concept που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να χαθεί από τους λάτρεις των platformers αλλά και τις οικογένειες που ψάχνουν για μία κορυφαία family friendly co-op εμπειρία για όλες τις ηλικίες.
Διαφωνώ με το "Ωραίο main theme, αλλά συνολικά αδιάφορο soundtrack",
Όχι μόνο αδιάφορο δεν είναι το soundtrack αλλά είναι αριστούργημα, με μεγάλη ποικιλία, πολύ όμορφες μελωδίες και εξαιρετική ποιότητα ήχου.
Και μαζί με μένα είναι όλα τα reviews που έχω διαβάσει. Όλα όμως. Τονίζουν όλα πόσο καλοφτιαγμένο είναι το soundtrack.
Η μόνη σοβαρή αστοχία στο review που διάβασα.
Για την ποιότητα του ήχου τεχνικά δεν έχω να πω κάτι, δεν υπήρχαν θέματα σε αυτό το επίπεδο. Σε αυτά τη Nintendo δεν την φοβάμαι γενικά.
Αλλά σαν soundtrack με το ζόρι να θυμάμαι 1-2 κομμάτια, ακόμα και για τα δεδομένα της σειράς Kirby που' χε συχνά πυκνά εξαιρετικά soundtracks, μου φάνηκε συνολικά αδιάφορο. Μου έλειπε η ιδιαιτερότητα και η μαγεία του epic yarn για παράδειγμα. Δεν μπορούσε να κουβαλήσει την "επικούρα" που προσπαθούσε να στήσει η Hal , τα υπόλοιπα καπέλωσαν τις εντυπώσεις που σου άφηναν τα κομμάτια, μου φάνηκε πολύ safe.